แค้นรักสามีตัวร้าย นิยาย บท 182

บทที่ 182 ต่อให้เป็นกับดัก​ฉันก็จะไป

น้ำในแก้วชาร้อนมาก กระเด็น​ใส่มือผู้หญิง​ พริบตาเดียว​ก็ถูกลวกจนเป็นตุ่ม​น้ำพุพอง​ แต่ว่าผู้หญิง​กลับไม่ได้​สังเกตเห็น​เลยสักนิด​

"เป็นอะไร？ทำไมอยู่​ดีๆก็ป่วยหนัก​อย่างกะทันหัน​？ไปสืบมา​ให้ฉัน！เรื่องราว​เป็นยังไง​กันแน่？"

ผู้​หญิง​ขว้างปา​ข้าวของรอบๆทั้งหมด​ไปที่พื้นเหมือนบ้าคลั่ง​ ชิ้นส่วน​ที่​แตกละเอียด​เต็ม​ไปหมด แต่ว่ากลับไม่มีคนกล้าเข้ามา

หลังจากนั้น​ไม่นาน ข่าวที่หลังจากบุริศร์รู้ว่านรมนถูก​ขายและอาเจียนออกมาเป็น​เลือดติดต่อ​กันสามครั้งเข้ามาในหูผู้หญิง​

"ผู้หญิงที่เลวทราม​！ต่อให้​ถูก​ฉันขายไปแล้วก็ตาม ยังคงทำร้ายคนไม่เบาเลยทีเดีย​ว！คุณ​ผู้ชายที่แสนดีของฉัน ถึงกับ​ทำตัวต้อยติ่งเพราะ​ผู้หญิง​ถึงเพียงนี้เชียวรึ​！"

เธอโยนข้าวของข้างๆออกไปอีกครั้ง สายตาที่โหดเหี้ยม​นั้นแทบอยากจะฆ่าหั่นศพนรมนเป็นหมื่น​ๆชิ้น

ในขณะนี้ทุกคนต่างมองเห็นความโกรธแค้น​ของเธอ

เธอไม่ใช่คนอื่นคนไกล​ เป็นป้าโอที่บุริศร์ตามหาไม่เจอพอดี

"คุณ​หมอว่าไง？"

ป้าโอเป็นห่วงบุริศร์จริงๆ ได้ยินว่าบุริศร์อาเจียน​ออกมา​เป็น​เลือดและนอน​อยู่​ในโรงพยาบาลเพราะ​ข่าวคราว​นี้ โกรธแค้น​จนใจจะขาดและในขณะเดียวกันก็ไม่ลืมที่จะถามถึงอาการป่วยของบุริศร์​

คนรับใช้พูดแบบระมัดระวัง​และหวาดกลัว:"คุณ​หมอพูดว่า​ประธาน​บุริศร์มีความรักที่ลึกซึ้ง​เกินไป​ หัวใจและปอดได้รับบาดเจ็บ​ อาจจะ อาจจะ.............."

"อาจจะ​ยังไง​？"

ป้าโอกังวล​ใจอย่างกะทันหัน​

คนรับใช้เหงื่อ​ท่วมหัว​ กลับไม่กล้าพูดออกมา​

"ในโลกนี้รักษา​ยากที่สุดก็คือโรคคิดถึง​ ประธานบุริศร์อาจจะรู้ว่าคุณ​หนูนรมนมีชีวิต​อยู่​อีกไม่นาน​แล้ว เพราะฉะนั้น​ตัวเองจึงไม่อยากมีชีวิต​อีกต่อไป​"

ในที่สุด​มีคนรับใช้ที่กล้าหาญ​พูดการคาดคะเน​แบบนี้ออกมา​ กลับถูก​ป้าโอถีบล้มลงไปที่พื้น

"เหลวไหล​！ผู้ชาย​ทั้งแท่ง เป็นไปได้ไง​ทำเป็นจะเป็นจะตายเพราะผู้หญิง​คนเดียว? "

ป้าโอหายใจแรงๆ แต่ว่าเหมือนกับนึกถึง​อะไรบางอย่าง​ ล้มลงไปนั่งที่โซฟาด้วยดวงตา​ที่ไร้ชีวิตชีวา​

เธอร้องไห้​ไปด้วยและหัวเราะ​ไปด้วย ในที่สุด​ตะคอก​เสียงทุ้มต่ำออกมา​ว่า:"ทศกร ทั้งชีวิต​นี้คุณ​รักเดียว​ใจเดียว​ คิดไม่ถึง​ลูกชายของคุณก็รักเดียว​ใจเดียว​เช่นนี้ นี่เป็นคำสาปแช่ง​บ้านตระกูล​โตเล็กรึยังไงกัน？หรือว่าฟ้าลงโทษ​ฉัน？ไม่นะ！ไม่ได้​สิ！คุณ​ผู้ชายตายไม่ได้！บุริศร์ตายเพื่อ​ผู้​หญิง​ไม่ได้​เด็ดขาด​！ฉันไม่อนุญาต​！ฉันไม่อนุญาต​！"

ป้าโอเริ่มขว้างปา​ข้าวของในบ้านเหมือน​กับบ้าไปแล้ว

คนรับใช้ทั้งหลายระมัดระวัง​และหวาดกลัว​ ไม่มีใครกล้าเข้าใกล้​แม้แต่คนเดียว​ ยิ่งไม่ต้องพูดว่าปลอบใจ​และห้ามปราม​เลย

หลังจากป้าโอระบาย​อารมณ์​ได้​สักพัก​ใหญ่​ๆถึงจะสงบสติอารมณ์​

ในขณะนี้ ข่าวคราวแพร่ออกมา​อีกครั้ง พูดว่า​บุริศร์เข้าไปในห้องผ่าตัด​อีกครั้​ง

ป้าโอนิ่งเฉย​ไม่ได้​อีกต่อไป​แล้ว

"เตรียม​รถยนต์​ให้พร้อม！ฉันจะไปบ้านใหญ่​ตระกูล​โตเล็ก！"

ตอนที่ป้าโอตัดสินใจ​แบบนี้ คนคนนึงเดินเข้ามาจากข้างนอก เป็นตังเม

"ป้าไปไม่ได้​！ถ้าหาก​เป็นกับดัก​หล่ะ？บุริศร์เป็นคนที่ไร้ความปราณี​ขนาดนั้น เป็นไปไม่ได้​ที่จะเสียใจเพราะผู้หญิง​คนเดียว​แบบนี้​？"

"ไสหัวออก​ไปซะ！"

ป้าโอไม่สนการห้ามปราม​ของตังเมเลยสักนิด​ ยืนยัน​จะไปให้ได้

"ป้าโอ ป้าลองคิดดูสิ นี่อาจจะ​เป็น​กับดัก​จริงๆก็ได้นะ"

ตังเมถูกเธอผลักล้มลงไปที่พื้น ซมซาน​จนดูไม่ได้​ กลับยังหวังว่าสามารถ​ขวาง​เธอไว้

ป้าโอกลับพูดอย่างหนักแน่น​:"ต่อให้​เป็น​กับดัก​ ฉันก็จะไป！วันนี้ใครมาขัดขวาง​ฉัน ฉันมีเรื่องกับคนนั้น！"

ตังเมถูกสายตาของเธอทำให้ตกใจ​กลัว รีบปล่อยมือโดยเร็ว​

ป้าโอรีบไปที่โรงพยาบาลอย่างกับคนบ้าคลั่ง​

ตอนที่พฤกษ์เจอป้าโอ ขมวดคิ้ว​เล็ก​น้อย และขวางเธอไว้จากจิตใต้สำนึก

"ป้าโอ ตอนนี้ประธานบุริศร์กำลังช่วยเหลือ​ชีวิต​อย่างเร่งด่วน​ รบกวน​ป้าออกไปเถอะ​！"

"ไสหัวไป！"

ป้าโออยากผลักพฤกษ์ออกไป แต่ว่าพฤกษ์ไม่ใช่ตังเม เขายืนอยู่ตรงนั้นเหมือน​กับรูปปั้น​ ทำให้ป้าโอผลักไม่ไหว

"พฤกษ์​ นายไม่รู้ว่าฉันเป็นใครใช่มั้ย​? ฉันเป็นแม่นมของคุณผู้ชาย​！ฉันเองที่ให้นมเขาจนโต และเป็นฉันที่เห็นเขาโตขึ้​นมาแบบทีละก้าวทีละก้าว ตอนนี้นายให้ฉันออก​ไป​？นายมีสิทธิ์​อะไรให้ฉันออกไป？ต่อให้คุณ​นายหญิง​อยู่​ก็ตาม เธอก็ไม่พูดจาแบบนี้กับฉัน นายคิดว่านายเป็นใคร​？"

กิริยาท่าทางของป้าโอในขณะนี้หยิ่งผยอง​มาก

พฤกษ์ขมวดคิ้ว​แน่นขึ้น

ในขณะนี้ คุณ​หมอเปิดประตู​ห้อง​ผ่าตัด​ออกมา​ พูดอย่างร้อนใจว่า:"แย่แล้ว หัวใจและปอดของประธาน​บุริศรได้รับ​ความเสียหาย​ ตอนนี้เสียเลือดไปมาก เกรงว่า เกรงว่า........"

" คุณ​ผู้ชาย​！"

ป้าโอไม่รอให้คุณ​หมอพูดจบ ผลักคุณ​หมอออกไป วิ่งเข้าไปอย่างบ้าคลั่ง​ ไม่เห็นพฤกษ์ผายมือเลยแม้แต่นิดเดียว​ คนรอบข้างต่างออก​ไป​กันหมด ส่วนภาพเหตุการณ์​คนที่บ้านตระกูล​โตเล็กทั้งหมดเข้ามาแทนที่อย่างเร่งด่วน

เธอตะโกน​เรียกชื่อของบุริศร์อย่างเจ็บปวดรวดร้าว​ วิ่งกระโจนเข้ามาที่เตียงผ่าตัด​แบบไม่สนอะไรทั้งสิ้น​