แค้นรักสามีตัวร้าย นิยาย บท 183
บทที่ 183 ทุกอย่างที่ผมทำเพื่อคุณทั้งนั้น
"เริ่มตั้งแต่ตอนนี้ ป้าภาวนาให้นรมนกลับมาอย่างปลอดภัยจะดีที่สุด มิเช่นนั้น..........."
คำพูดต่อไปบุริศร์ไม่พูด แต่ว่ากลับทำให้ป้าโอตกใจมาก
"เพราะอะไร？เธอแค่ผู้หญิงคนเดียวเท่านั้นเอง！อีกอย่างห้าปีก่อนไม่ชอบเธอไม่ใช่หรือ？เธอเองที่มาตามรังควานคุณ ผู้หญิงที่คุณชอบไม่ใช่เธอไม่ใช่หรือ？ตอนนี้เธอก็แค่ศัลยกรรม และสวยกว่าเมื่อก่อน คุณก็ชอบเธอเข้าแล้ว？ความชอบแบบนี้ก็คือความคิดตื้นๆ！"
ป้าโอตะคอกแบบไม่พอใจ
บุริศร์หันหน้าไปมองเธอ พูดอย่างชัดถ้อยชัดคำว่า:" ห้าปีก่อนฉันไม่เข้าใจในความรัก ฉันคิดว่าฉันไม่รักเธอ แต่ว่าตอนที่ฉันรู้ว่าเธอตั้งครรภ์ลูกของฉัน ป้ารู้มั้ยว่าฉันดีใจแค่ไหน？ตอนที่ฉันรู้ว่าเธอตายอยู่ที่กองไฟ ป้ารู้มั้ยฉันเกือบตายตามเธอไปซะทีเดียวเลย？ความรักบางอย่าง อาจจะเป็นรักแรกพบ แต่ก็มีความรักอีกอย่างนึง เรียกว่าค่อยเป็นค่อยไป และอยู่กันไปนานๆจะมีความผูกพันกันเอง หัวใจของฉันไม่ใช่เหล็ก ทุกค่ำคืนที่กลับมาดึกดื่น คือเธอเองที่คอยรอฉัน ตอนที่ฉันเมา เธอดูแลฉันโดยที่ไม่หลับไม่นอน ฉันไม่รู้ว่าเริ่มต้นตั้งแต่เมื่อไหร่ เริ่มชอบเธอเดินตามฝีเท้าฉัน เริ่มชอบเธอและอยากเจอเธอ ขอแค่ได้เห็นเธอ ฉันก็รู้สึกว่าสบายใจ และฉันก็รู้สึกว่าฉันมีชีวิตอยู่อย่างมีความสุขดี"
"แต่ว่าไฟไหม้เมื่อห้าปีก่อนพาเธอจากไปแล้ว ฉันรู้ว่าเรื่องนั้นมีพิรุธ แต่ว่าฉันตรวจสอบไม่พบ รู้สึกว่ามีคนรบกวนฉันตลอด แต่ว่าฉันกลับหาทิศทางไม่พบ ห้าปีที่ผ่านมาหากไม่ใช่เพื่อหาผลสรุป ฉันอาจจะไม่อยู่ตั้งนานแล้วก็ได้ แต่ว่าฉันคิดไม่ถึงเลย ทุกอย่างที่ก่อตั้งขึ้นมาถึงกับเป็นป้าเอง！หรือไฟไหม้เมื่อห้าปีก่อนก็เกี่ยวข้องกับป้าใช่มั๊ย？ห้าปีก่อนป้าดีต่อเธอขนาดนั้น ฉันคิดอยู่เสมอว่าป้าชอบเธอ แต่ว่าทำไมตอนนี้ถึงโหดเหี้ยมขนาดนี้？เพราะอะไร？"
คำถามที่สงสัยของบุริศร์ทำให้ป้าโอแบกรับไม่ไหว
"ทุกอย่างที่ฉันทำเพื่อคุณทั้งนั้น ห้าปีก่อนคุณไม่ชอบเธอ แต่ว่าเธอกลับตามรังควานคุณ ฉันทำอะไรได้เล่า？ฉันได้แต่ช่วยคุณกำจัดเธอ แต่ว่าเธอรักคุณมาก ถ้าหากแค่ให้เธอไปจากที่นี่ เธอต้องกลับมาตามรังควานคุณอย่างแน่นอน！ส่วนตอนนั้นเขมิกาได้ตั้งครรภ์ลูกของบุริศร์ เด็กคนนี้เป็นเลือดเนื้อสุดท้ายของตรินท์ เพื่อเลือดเนื้อคนนี้ ฉันจึงไม่สามารถให้ผู้หญิงนรมนคนนั้นครองที่นั่งคุณนายบ้านตระกูลโตเล็ก！"
คำพูดป้าโอทำให้บุริศร์เจ็บหน้าอกอย่างยิ่ง
ที่แท้นี่ถึงจะเป็นความจริง
ที่แท้เป็นเขาเองที่ทำร้ายนรมนกับลูกๆ！
บุริศร์หัวเราะออกมาอย่างเสียงดัง
"นี่เป็นความรักที่ป้ามีต่อฉันกับตรินท์！แต่ว่าป้าถือสิทธิ์อะไร？ป้าถือสิทธิ์ที่ว่าเป็นแม่นมของเรา ก็เลยมาตัดสินใจแทนเราได้ทุกอย่างงั้นเหรอ？ป้าเป็นแค่แม่นม ป้าไม่ใช่มารดาของเรา！ต่อให้เป็นมารดาของเราก็ไม่มาก้าวก่ายเรื่องของเราหรอก ป้าคิดว่าป้าเป็นใคร？"
บุริศร์ไม่อยากพูดจาทำร้ายจิตใจคนแบบนี้ แต่ว่าเขาทนไม่ไหวแล้วจริงๆ
ความคิดของป้าโอทำให้คนประหลาดใจเกินไปแล้ว
อะไรคือหวังดีกับเขา และหวังดีกับตรินท์ เอาจริงๆเธอเป็นใคร？
ป้าโอถูกคำพูดของบุริศร์ทำให้ตกใจจนสีหน้าขาวซีดร่างกายก็ทรงตัวไม่อยู่
"คุณคิดว่าตัวเองเป็นใคร？บุริศร์ ฉันจะบอกคุณนะ หากไม่มีฉัน บนโลกใบนี้ก็จะไม่มีคุณกับตรินท์เด็ดขาด！"
"คุณอย่าเห็นตัวเองสำคัญให้มากนัก ตอนนี้ฉันไม่มีเวลาพูดมากกับป้า พฤกษ์ เอาคนออกไปซะและจับตาดูให้ฉันดีๆ หากไม่ไหวแล้วละก็ส่งไปที่บ้านตระกูลทวีทรัพย์ธาดาให้คุณชายธรณีช่วยจับตาดูไว้ ที่บ้านตระกูลโตเล็กใครเป็นคนของเธอ สืบออกมาให้ฉันหมด！นอกจากนี้ จองตั๋วเครื่องบินไปที่อเมริกาให้กับฉันด้วย ฉ้นต้องการบินไปที่อเมริกาเดี๋ยวนี้！"
บุริศร์พูดจบอย่างเย็นชา หันหลังก็ออกไปเลย
พฤกษ์เข้ามาควบคุมป้าโอเอาไว้อย่างเร่งด่วน
ป้าโอยังคงดิ้นรน
"คุณไปไม่ได้！คุณบ้าไปแล้วหรือ？ตอนนี้ร่างกายของคุณเป็นแบบนี้แล้วนะ คุณไปที่อเมริกาได้ไง？ต่อให้คุณไปแล้วก็ตาม ผู้หญิงคนนั้นก็ไม่สะอาดแล้ว คุณเอาผู้หญิงที่ไม่สะอาดทำไม？"
"ปั้ง" เสียงดังนึงครั้ง หมัดของบุริศร์เฉี่ยวไปที่ข้างหูของป้าโอโดยตรง ชกต่อยไปที่กำแพงข้างหลังของเธอ เลือดสดๆซึมออกมาจากนิ้วมือของเขา
เขาพูดอย่างเย็นชาว่า:"ต่อให้เธอดูแย่แค่ไหนก็ตาม ก็สะอาดกว่าป้าก็แล้วกัน！"
"คุณต้องเสียใจแน่！คุณทำกับฉันแบบนี้คุณต้องเสียใจอย่างแน่นอน！"
ป้าโอดิ้นรนอยู่ แต่ก็ยังถูกพฤกษ์พาออกไปจนได้
บุริศร์ไม่กล้าเสียเวลาแม้แต่วินาทีเดียว เปลี่ยนเสื้อผ้าอย่างเร่งรีบ และกลับไปที่อเมริกาอย่างเด้งด่วน
ปรับเวลาไม่ได้ บุริศร์ได้แต่ให้พฤกษ์นำข่าวทุกอย่างไปบอกกับธรณี หวังให้ธรณีช่วยเหลือ
เจตต์ได้ยินว่าบุริศร์ไปที่อเมริกาเรียบร้อยแล้ว เดิมทีกะจะไปด้วยกัน แต่บ้านพักคนชราทางโน้นส่งข่าวมาอย่างกะทันหันว่า แม่ของเขาฆ่าตัวตายไปแล้ว！
เขารีบไปที่บ้านพักคนชราอย่างไม่หยุดไม่หย่อน
ตอนที่บุริศร์กลับไปที่อเมริกา ร่างกายใช้แรงมากเกินไป แต่ว่าเขาไม่กล้าเสียเวลา และเสียเวลาไม่ได้ด้วย วิ่งไปที่Fallen heavenอย่างเร่งรีบ น่าเสียดายสุดท้ายเขาก็สายไปแล้วหนึ่งก้าว
"ขอโทษนะครับคุณผู้ชาย การประมูลของเราจบสิ้นไปเรียบร้อยแล้วครับ"
หลังจากถูกบอกผลสรุปให้ทราบแบบนี้ บุริศร์เกือบบ้าไปเลยทีเดียว
"ใครซื้อนรมนไป？ผู้หญิงคนนี้นี่เอง ! บอกฉันมาทีใครซื้อเธอไปแล้ว เอาเงินเท่าไหร่ฉันก็จะให้"
บุริศร์หยิบมือถือออกมาเหมือนกับบ้าไปแล้ว และปรับรูปถ่ายของนรมนออกมา
จอร์จมองดูรูปถ่ายใบนี้ ประหลาดใจอยู่แป๊บนึง เพียงแต่ว่าปกปิดไว้อย่างรวดเร็ว
อยู่ที่อเมริกา เขาไม่กล้าบาดหมางกับรเมศหรอก
"ขอโทษด้วยนะครับคุณผู้ชาย ที่นี่เราไม่มีผู้หญิงคนนี้ ต่อให้มีก็ตาม เราก็เปิดเผยความลับของลูกค้าไม่ได้ เชิญคุณกลับไปเถอะครับ"
"ได้โปรดคุณบอกฉันได้มั้ย？เอาเงินเท่าไหร่ผมก็จะให้คุณ！"
ที่นี่ไม่ใช่เมืองชลธี บุริศร์เอาเงินของตัวเองทั้งหมดในตัวให้กับจอร์จ
เห็นเงินมากมายก่ายกองขนาดนี้ จอร์จย่อมหวั่นไหวอยู่แล้ว เพียงแต่ว่าเขาก็ไม่กล้าบาดหมางกับรเมศ เพียงแค่มองดูซ้ายขวาแล้วพูดว่า:"คนที่ซื้อผู้หญิงคนนี้ไปเป็นคนรวยแอฟริกาบ่อน้ำมัน รายละเอียดผมก็ไม่ทราบแล้ว"
"แอฟริกา？"
บุริศร์รู้สึกว่ามึนๆงงๆ
เป็นแอฟริกาได้ยังไง？
ถ้าหากนรมนถูกพาไปที่แอฟริกาจริงๆ เขาควรตามหายังไง?
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: แค้นรักสามีตัวร้าย
หล่อนบอกพฤกษ์ได้ย่ะนังนรมน โง่ซ้ำซาก...
อ้าว ขอตุลยาให้ช่วย แล้วทีงี้ทำไมไม่กลัวคนแอบมองจะรู้ว่าขอให้คนอื่นช่วย ไม่สงสัยเลยเว้ยว่าอาจจะมีกล้องซ่อนอยู่เพื่อแอบดูตัวเอง แทนที่จะขอมือถือใหม่มาใช้ สรุป ตอนนี้ไม่มีโทรศัพท์ โทรขอความช่วยเหลือไม่ได้...
โอ๊ย มีปัญญาบอกพฤกษ์ให้ไปบอกสามีได้ แต่ไม่ยอมบอกเค้าว่ามีคนส่งข้อความมาและคนๆนั้นน่าจะอยู่ในสถานพักฟื้นนี่แหล่ะ แล้วจะยังไง ตัวเองจะปกป้องลูกๆและแม่สามีได้ไง แต่งเรื่องได้ไม่เมคเซ้นส์เลย แต่เราว่าดูแล้วเหมือนไปก๊อปเรื่องอื่นมาแล้วเปลี่ยนชื่อคนเอา แล้วไอ้เรื่องที่เอามามันคงใช้บอทแปลมาอีกที เพราะนอกจากภาษาแหม่ง ๆ ยังใช้สรรพนามมั่ว เดี๋ยวเธอเดี๋ยวเขา เดี๋ยวเรียกลูกว่าคุณเดี๋ยวเรียกหนู เดี๋ยวเรียกยายเดี่ยวเรียกย่า ฯลฯ ถ้าคนเขียนหรือแปล มันไม่น่าจะผิดตรงจุดนี้...
นี่กอีกจุดที่ไม่สมจริง นรมนควรจะรีบบอกบุริษร์ตั้งแต่ต้น ไม่ใช่โอ้เอ้ ทำนั่นทำนี่ตั้งนาน เพราะก็ต้องเข้าใจสิว่าพ่อก็ทุกข์ใจเรื่องลูกหาย...
รู้ว่ามันฆ่าสามีและวางยาลูกคนเล็ก แต่ก็ทำเฉย เก็บมันไว้ใกล้ชิดกับลูกอีกคน ปล่อยให้มันสร้างฐานอำนาจมากขึ้นๆ แถมไม่แอบบอกลูกด้วยว่าต้องระวังอีนี่ อ่านแล้วงงตรรกะ...
น่าแบ่งคนเป็นสองกลุ่มตั้งแต่ต้น ตัวเองกับไมค์พาคนบุกบ้าน ค้นหาตัวนรมน อีกกลุ่มให้คนสนิทไมค์ซึ่งเป็นเจ้าถิ่นพาไปรับตัวแม่กับลูกออกจากรพ. ไม่งั้นอย่างเลวสุดคือเอาลูกและแม่ออกจากรพ. ได้แล้ว ให้ไมค์พาไปค้นบ้าน ช่วยนรมนออกมาด้วย ลองคิดตามความเป็นจริง พอรเมศรู้ว่าพาคนออกจากรพ.แล้ว มันก็ต้องเอะใจแล้วว่าต้องรีบเปลี่ยนที่ซ่อนนรมน รเมศมันก็ไม่น่าโง่นิ เป็นถึงเจ้าพ่อแถบนั้นได้...
แล้วแทนที่จะบอกลูกน้องว่ารเมศไว้ใจไม่ได้ ขังนรมนไว้และจะวางยากมล ก็ไม่บอกอีก แถมไม่เรียกตำรวจ ไม่ขอกำลังเสริม ทั้งๆที่รู้ว่าเลขากำลังจะโทรสั่งคนที่รพ. คือ ไม่คิดเหรอว่าอาจจะหนีออกจากรพ.ไม่ทัน...
กรูจะบ้า แอบเข้ามาคนเดียวอีกแล้ว ไหนว่ารวยมากมีอำนาจมาก ทำไมอนาถาจัง...
ป้าโอก็ใบ้ไว้ชัดมากนะ พระเอกฉลาดก็น่าจะสงสัยว่านางเป็นแม่แท้ ๆ หรือเปล่า พอฟังแม่พูดแล้ว อาจจะว่านางโอวางยาแม่บุริศร์ พอคลอดเด็กผู้หญิงมาก็แอบเปลี่ยนกับแฝดของตัวเอง เพราะงี้ถึงได้รักพระเอกกับน้องมากๆ แต่ก็งงว่าทำไมวางยากิจจา และทำร้ายกานต์ นั่นหลานแท้ๆนี่หว่า...
จะบ้าตาย ทำไมไม่ถามป้าโอว่าลูกอยู่ที่ไหน นักเขียนหลับเหรอ ชั้นงงมาก เขียนเรื่องได้แบบ เรื่องไม่คงเส้นคงวา เปลี่ยนรายละเอียดกลางทาง มีช่องโหว่เต็มไปหมด...