แค้นรักสามีตัวร้าย นิยาย บท 201

บทที่ 201 ที่แท้คือรเมศ

กิจจาถูกนรมนกอดไว้ในอ้อมแขน และร้องไห้อย่างหนักมากขึ้น

เขาคิดถึงหม่ามี้ของตนเอง

แต่หม่ามี้เป็นคนที่ชั่วมาก!

ยิ่งไปกว่านั้นทำให้เฮียหายไป และไม่รู้ว่าตอนนี้จะเป็นหรือตาย ไม่มีข่าวคราวเลย เขาไม่กล้าเอ่ยชื่อหม่ามี้ของเขา ไม่กล้าที่จะนึกถึงเธอ กว่าว่าตนเองทำผิดต่อเฮีย แต่ตอนนี้กำลังเผชิญกับความอดทนของนรมน กิจจาไม่รู้ว่าจะแสดงความคิดของตนเองอย่างไร แต่จู่ๆก็รู้สึกผิด และอยากร้องไห้

“คุณน้า แด๊ดดี้คงต้องเกลียดหม่ามี้ของฉันอย่างแน่นอนใช่ไหม? ฉันไม่กล้าที่จะพูดถึง ฉันรู้ว่าเธอชั่วมาก แต่ฉันคิดถึงเธอจริงๆ! ”

กิจจาหลั่งน้ำตา

การแสร้งทำเป็นเข้มแข็งในทุกวันนี้ ได้พังทลายลงอย่างสมบูรณ์ในขณะนี้

นรมนเกลียดเขมิกามาก

หากไม่มีเขมิกาล่ะก็ กานต์ก็คงไม่หายตัวไป เป็นไปไม่ได้นานขนาดนี้เธอถึงพึ่งจะกลับมา แต่เขมิกาก็คือเขมิกา และกิจจาก็คือกิจจา

ภายในใจของนรมน กิจจาและกานต์ก็เหมือนกัน ต่างก็เป็นเด็กอายุสี่ปีกว่า

เด็กนั้นไร้เดียงสา ยิ่งไปกว่านั้นเขาปฏิบัติต่อกานต์ด้วยความจริงใจ เพื่อกานต์แล้วและยังสร้างศัตรูกับหม่ามี้ของตนเองอีก

อารมณ์เช่นนี้ทำให้นรมนหัวร้อนได้อย่างไร?

ไม่มีใครสามารถเลือกพ่อแม่ของตนเองได้หรอกจริงไหม?

นรมนตบหลังของกิจจาเบาๆ และพูดเบาๆว่า “เธอทำให้คุณมีชีวิต และพาคุณเข้ามาในโลกใบนี้ สำหรับคุณแล้วเธอคือแม่ เป็นแนวทางสำหรับคุณ คุณไม่จำเป็นต้องลืมเธอ ไม่ว่าเธอจะเคยทำอะไร เธอไม่เคยสูญเสียความรับผิดชอบในฐานะความเป็นแม่ต่อคุณ นี่ก็เพียงพอแล้วสำหรับคุณที่จะจดจำเขาไปตลอดชีวิต กิจจาไม่ว่าเธอจะดีหรือไม่ดี สิ่งที่ทำกับกานต์และฉันหรือแม้แต่กับคนอื่นๆ คุณแค่จำเอาไว้ว่า เธอเป็นหม่ามี้ของคุณก็พอแล้ว ตอนนี้เธอไม่อยู่แล้ว คนตายตะเกียงดับ และความคับแค้นใจมากมายก็จะสลายไป คุณสามารถคิดถึงเธอ สามารถคิดถึงเธอได้ นี่ไม่ได้ขัดแย้งกับการปฏิบัติต่อฉันอย่างเป็นมิตรของคุณ การปฏิบัติต่อกานต์และกมล ไม่จำเป็นต้องโทษตัวเอง ยังไงซะคนที่ทำความผิดก็ไม่ใช่คุณ แม้ว่าเธอจะเป็นแม่ของคุณ คุณก็ไม่จำเป็นต้องชดใช้ความผิดของเธอ คุณควรมีวัยเด็กเป็นของตนเอง เติบโตขึ้นด้วยดี คุณแค่จำสิ่งดีๆของเธอไว้ก็พอแล้ว ”

เมื่อได้ยินคำพูดของนรมน กิจจาก็เงยหน้าขึ้นอย่างสำลัก

“คุณน้า คุณไม่เกลียดเธอเหรอ? ”

“เกลียด เพราะเธอตอนนี้ฉันเลยสูญเสียลูกชายของฉันไปแล้ว เพราะเธอครอบครัวของฉันตอนนี้ยุ่งเหยิงไปหมด แต่กิจจา ฉันเคยพูดแล้ว คุณไม่ใช่เธอ ฉันจะไม่โกรธ เมื่อฉันเห็นคุณฉันก็นึกถึงกานต์ขึ้นมา ถ้าคุณเต็มใจ จากนี้ไปฉันจะเป็นหม่ามี้ของคุณ และฉันจะปฏิบัติต่อคุณเหมือนกับกานต์”

“ได้จริงเหรอ?”

สายตาของกิจจามองตรงไปที่นรมน มีความปรารถนาที่ไม่อาจบรรยายได้และอึดอัดอยู่ภายใน

“ได้แน่นอน”

นรมน ยื่นมือออกมา และค่อยๆเช็ดน้ำตาของกิจจาอย่างเบามือ เด็กคนนั้นสัมผัสเธอมากเกินไป และเขาก็เป็นคนจิตใจดี แค่มองไปที่หัวใจของเขาที่มีต่อกานต์ ก็เพียงพอแล้วที่จะทำให้นรมนปฏิบัติต่อเขาด้วยหัวใจ

“หม่ามี้!”

กิจจากระโดดเข้าไปในอ้อมแขนของนรมนและร้องไห้อย่างเสียงดัง

“เฮียบอกว่าให้ฉันดูแลคุณให้ดี และกตัญญูต่อคุณสำหรับเขา เฮียขอให้ฉันปกป้องน้องสาวดีๆ ฉันสามารถทำได้ จริงๆนะ ฉันสามารถทำได้แน่นอน ทุกวันนี้ฉันพยายามอย่างทำมากเพื่อเรียนรู้ทักษะจากคุณแชมป์ ฉันไม่สามารถปล่อยให้คุณและน้องสาวต้องเผชิญกับอันตรายได้อีก แต่ฉันคิดถึงเฮียมากจริงๆ เฮียจะต้องกลับมาใช่ไหม? เขาจะต้องกลับมาแน่ๆ! เขาเป็นเฮียของฉัน! เขาจะไม่ทิ้งพวกเราอย่างแน่นอน! ฉันจะเรียกคุณว่าหม่ามี้แทนเฮีย ตราบใดที่เฮียสักวันไม่กลับมา ฉันก็จะเป็นลูกชายของคุณวันหนึ่ง จากนี้คุณสามารถทุบตีฉัน และดุด่าฉันได้ คุณสามารถลงโทษฉันได้ถ้าฉันทำไม่ดี”

“เด็กโง่!”

ดวงตาของนรมน ชื้นแฉะไปหมด

สำหรับกิจจา และสำหรับกานต์

เด็กโง่คนนั้น!

ทำไมถึงคิดว่าคุณจะมีช่วงเวลาที่ดีโดยไม่มีแม่?

ทำไมถึงคิดว่าใครจะมาแทนที่ตำแหน่งในใจของคุณแม่ได้ยังไง?

แม่แค่ต้องการให้คุณกลับมา กลับมาหาฉัน!

นรมนตกอยู่ในความทุกข์ เพราะคำพูดของกิจจาเธอคิดถึงกานต์มากขึ้นเรื่อยๆ

เขาหายไปนานมากแล้ว กันว่าตอนที่หายไปเขาหลั่งเลือดออกมามาก และไม่รู้ว่าตอนนี้เด็กคนนี้เป็นยังไงบ้างจะสบายดีไหม?

ผ่านไปนานขนาดนี้ทำไมถึงยังไม่กลับมาบ้านอีก?

ไหนบอกว่าเขาเป็นอัจฉริยะทางคอมพิวเตอร์ไม่ใช่หรือ?

ไม่ได้หมายความว่าสามารถส่งตำแหน่งให้ผู้ใหญ่ได้อย่างรวดเร็วหรอกหรือ?

ทำไมตอนนี้ถึงไม่มีความเคลื่อนไหวอะไรเลย

หรือมีคนปิดกั้นสัญญาณ?

หรือว่าเขาไม่มีโอกาสเลยที่จะส่งสัญญาณขอความช่วยเหลือ?

นรมนกังวลมากสำหรับข่าวใดๆ เกี่ยวกับกานต์ในตอนนี้ เธอกังวล ไม่สบายใจ และภาวนา ลูกชายของเธอไม่ใช่คนธรรมดาทั่วไป แต่ทำไมถึงไม่ติดต่อกับพวกเขาล่ะ?

กานต์ รู้หมายเลขโทรศัพท์ของเธอ ทำไมถึงไม่ติดต่อกับเธอ?

จิตใจของนรมนยุ่งเหยิงไปหมด กิจจาอดไม่ได้ที่จะร้องไห้ คนโตและตัวเล็กทั้งสองคนก็กลายเป็นคนเจ้าน้ำตา ผ่านไปสักพัก นรมนก็สงบลง

“เอาล่ะ ไม่ต้องร้องแล้ว คุณไม่จำเป็นต้องกตัญญูเพื่อกานต์ ภายในใจของฉัน กานต์ก็คือกานต์ และคุณก็คือคุณ จากนี้ไป คุณก็คือลูกชายของฉันนรมน กิจจา อย่ามีภาระทางจิตใจอีกเลย แม่เพียงแค่หวังว่า คุณสามารถมีชีวิตอย่างมีความสุข และเติบโตขึ้นอย่างสุขภาพแข็งแรง”

“หม่ามี้!”

กิจจากอดนรมนไว้อย่างแน่น และร้องไห้ออกมา แต่มันก็สงบลงขึ้นเยอะ

ทั้งสองคนก็พูดอะไรบางอย่างกัน ก่อนที่กิจจาจะกระซิบ “หม่ามี้ น้องสาวดูเหมือนจะแย่อีกแล้ว”

“อะไรคือจะแย่อีกแล้ว?”

ทันใดนั้นเองหัวใจของนรมนก็ปรากฏขึ้นในลำคอ

กิจจาเช็ดจมูกแล้วพูดว่า “ฉันเองก็ไม่แน่ใจเช่นกัน ตอนที่อยู่ในโรงพยาบาลเซนต์ปีเตอร์สเบิร์ก น้องสาวก็อ่อนแอมาก ต่อมาแด๊ดดี้ปฏิเสธที่จะให้หมอฉีดยาให้น้องสาว และปล่อยให้ฉันและยายพาน้องสาวออกจากโรงพยาบาล แต่คนเหล่านั้นไม่ปล่อยให้ยายและน้องสาวจากไป”

“อะไรนะ?”