บทที่ 205 เริ่มลงมือ
หมอในโรงพยาบาลทุกคนพยายามช่วยชีวิตกมล และทางด้านคุณนายตระกูลโตเล็กค่อนข้างน่าเป็นห่วง ในเวลานี้ไมค์พาหมอมาอย่างเร่งรีบ
“zเป็นไงบ้าง?”
“คุณมาได้เป็นเวลามาก!”
บุริศร์รีบบอกเขาเกี่ยวกับสถานการณ์ของคุณนายตระกูลโตเล็ก
หมอที่ตรวจสภาพร่างกายครั้งก่อนของคุณนายตระกูลโตเล็กถูกเรียกมาอย่างรวดเร็ว
เมื่อหมอเห็นไมค์ ก็เคารพเป็นอย่างมาก และพูดด้วยเสียงต่ำๆว่า “รายงานการตรวจร่างกายของคุณนายออกมาแล้ว มีสารพิษในร่างกาย ซึ่งสะสมมาตลอดหลายปี แม้ว่าจะไม่ได้รับมาเป็นเวลานาน แต่ยังมีอันตรายต่อร่างกายอยู่ อาการเป็นลมครั้งนี้อาจเกิดจากความเหนื่อยล้ามากเกินไปซึ่งทำให้ภูมิคุ้มกันของร่างกายลดลง ซึ่งก่อให้เกิดโรคที่ไม่สามารถเดาได้ในร่างกาย พวกเราจะพยายามอย่างเต็มที่”
“รบกวนด้วยนะ”
ตอนนี้บุริศร์ถูกรุมเร้าทุกด้าน รู้สึกเหมือนตนเองนั้นทนไม่ได้ที่จะต้องแบ่งออกเป็นแปดส่วน
หมอนำทีมแพทย์การรักษาเข้าไปในห้องผ่าตัด และเริ่มทำการช่วยเหลือคุณนายตระกูลโตเล็ก
ไมค์จับไหล่ของบุริศร์ และกระซิบ “รู้ว่าตอนนี้คุณไม่อยู่ในอารมณ์ แต่ก็ไม่มีประโยชน์ที่จะอยู่ที่นี่ คุณไม่ใช่หมอคุณไม่สามารถควบคุมหลายๆอย่างได้ ไป ที่ดาดฟ้า พวกเราไปสูบบุหรี่กัน”
บุริศร์ได้รับความกดดันอย่างมากในหลายวันนี้ ตอนนี้ไมค์พูดอย่างนั้น ให้พฤกษ์เฝ้าอยู่ที่นี่ เขาและไมค์ขึ้นไปบนดาดฟ้า
ลมบนดาดฟ้าค่อนข้างแรง แต่บุริศร์ดูเหมือนจะไม่รู้สึกเลย
ในช่วงสามสิบปีที่ผ่านมาของชีวิต เข้าไม่เคยกังวลอะไรเลย ต้องการอะไรก็ได้ สะดวกสบายมาก แต่ว่านรมนประสบอุบัติเหตุกับลูกเมื่อห้าปีที่แล้ว ชีวิตของเขาจึงถูกเขียนขึ้นใหม่
สถานการณ์ในตอนนี้มีผลกระทบมากจริงๆ
ไมค์จุดบุหรี่แล้วยื่นไปให้
บุริศร์ไม่ได้หน้าซื่อใจคด รับมา แล้วสูบเข้าไปอย่างแรง จนทำให้เขาเกิดอาการสำลักไอ
“เป็นอะไร? ไม่เจอกันแค่กี่ปี อย่าฉันบอกนะว่าเลิกบุหรี่ไปแล้ว?”
“ไม่นะ”
หลังจากบุริศร์สำลักไอเสร็จก็เริ่มสูบเข้าไปอีกครั้ง
กลิ่นของนิโคตินทำให้หัวใจของเขาผ่อนคลายลงบ้าง
เขาพ่นควันออก มาราวกับว่าเขากำลังจะพ่นลมหายใจที่หดหู่ออกมา
ไมค์จุดบุหรี่ให้ตัวเอง พิงอยู่บนดาดฟ้า มองไปที่ท้องฟ้าด้านนอก แล้วกระซิบว่า “รเมศเริ่มลงมือแล้ว”
“จริงเหรอ ฉันกลัวว่าเขาจะไม่ลงมือด้วยซ้ำ”
บุริศร์ยิ้มเยาะ รอยยิ้มนั้นเหมือนกับผู้ส่งสารจากนรก
ก่อนหน้านั้น เขายังคงรู้สึกขอบคุณรเมศ แต่ตอนนี้เขาแทบรอไม่ไหวที่จะสับรเมศให้แหลกเป็นชิ้นๆ
คนหน้าซื่อใจคดนั่น!
ไม่คาดคิดว่าจะกล้าลงมือที่โหดร้ายเช่นนี้กับกมล เป็นเรื่องที่ไม่น่าให้อภัยมาก!
ไมค์ต้องรู้เรื่องของกมลเป็นเรื่องปกติอยู่แล้ว เขาตบบ่าบุริศร์แล้วพูดว่า “คุณพานรมนออกไปจากตระกูลวัชโรทัย รเมศรู้เรื่องทั้งหมดหลังจากกลับมา และลงโทษคนรับใช้ทั้งหมด”
“ถูกฆ่า?”
บุริศร์ถามอย่างเย็นชา
ไมค์ส่ายหัวและพูดว่า “เขายังไม่มีความกล้ามากขนาดนั้น แต่เขาขายทุกคนไปในFallen heaven
“”อะไรนะ?”
บุริศร์รู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย
ไมค์ยิ้มและพูดว่า “ประหลาดใจอะไร? ฉันก็ประหลาดใจเหมือนกัน เขาแค่เคยทำข้อตกลงกับFallen heavenเพียงครั้งเดียวเท่านั้น บุริศร์ ฉันมีสัญชาตญาณว่า ในหลังเวทีของFallen heavenบางทีอาจจะมีสมาชิกในตระกูลโตเล็กของพวกคุณ”
“เป็นไปไม่ได้!”
บุริศร์ปฏิเสธ
“ตระกูลโตเล็กของพวกเราคนน้อยและบอบบาง พ่อของฉันเป็นคนเดียวในรุ่นพ่อ พอถึงรุ่นของฉัน ทิศใต้ต้องตายในฐานะชาวต่างชาติ ทุกอย่างถูกลากมาอยู่ในฝ่ามือของฉัน และเป็นไปไม่ได้ที่คนอื่นจะเข้าไป”
“มันเป็นแค่สัญชาตญาณของฉัน ฉันเคยตรวจสอบเรื่องต่างๆเกี่ยวกับกานต์ สามารถพาใครคนหนึ่งออกจากเมืองชลธีได้อย่างไร้ร่องรอย โดยไม่ให้คุณหาข่าวใดๆเจอ ฉันคิดว่ามันเป็นไปไม่ได้ นอกจากนี้ตระกูลทวีทรัพย์ธาดาและตระกูลรัตติกรวรกุลต่างก็ลงมือแล้ว ทั้งสามตระกูลใหญ่ร่วมมือกันยังไม่สามารถหาเบาะแสของเด็กคนหนึ่งได้ คุณไม่คิดว่ามันน่าสงสัยหรือ? และอีกอย่างรเมศ แม้ว่าการหายตัวไปของนรมนจะทำให้เขาโกรธ แต่ทำไมเขาถึงร่วมมือกับFallen heaven? ก่อนหน้านี้ฉันเคยคิดว่ามันอาจเป็นเรื่องบังเอิญที่เขาซื้อนรมน แต่ตอนนี้ฉันมีความรู้สึกว่า บางที่นี่อาจไม่ใช่เรื่องบังเอิญ แต่เป็นการวางแผนไว้ก่อนแล้ว”
คำพูดของไมค์ทำให้ดวงตาของบุริศร์หรี่ลงทันที
“คุณหมายความว่ารเมศและผู้คนในเมืองชลธีร่วมมือกัน และซื้อนรมนโดยมีจุดประสงค์?”
“ฉันไม่มีหลักฐาน เพียงแค่เดาแบบนี้ ไม่รู้ว่าแม่นหรือเปล่า แต่มันสับสนจริงๆ ภูมิหลังของรเมศนั้นซับซ้อนมาก ไม่เพียงแต่เป็นทายาทของตระกูลวัชโรทัยเท่านั้น ดูเหมือนว่าเขาจะเชื่อมโยงกับผู้คนมากมายอย่างแยกไม่ออก แม้กระทั่งคุณท่านของบ้านเรา ในช่วงไม่กี่วันนี้บอกให้ฉันห้ามไปหาเรื่องเกี่ยวกับรเมศอีก จะเห็นได้ว่าเขารู้ว่าฉันกำลังช่วยเหลือคุณ และจงใจกดดันฉัน”
เมื่อได้ยินไมค์พูดแบบนั้น คิ้วของบุริศร์ขมวดอีกครั้ง
“รเมศถึงกับมีความสามารถที่จะทำให้พ่อของคุณกดดันคุณได้?”
“คาดไม่ถึงใช่มั้ย? ฉันก็ประหลาดใจมากเช่นกัน เมื่อก่อนฉันเคยคิดว่าเขาเป็นแค่นักธุรกิจธรรมดา ๆคนหนึ่ง 3เพียงแค่ว่าธุรกิจของตระกูลที่ทำในสหรัฐอเมริกาซึ่งมีขนาดค่อนข้างใหญ่ ตอนนี้ดูเหมือนจะไม่เป็นเช่นนั้น
“ใช่ ถ้าไม่มีภูมิหลัง ตระกูลหนึ่งย้ายออกจากประเทศมา จะยืนหยัดในต่างแดนได้อย่างไร?”
บุริศร์ดูเหมือนจะสัมผัสได้ถึงเบาะแส แต่มันเกิดขึ้นในพริบตา จับอะไรไม่ได้เลย
ทั้งคู่กำลังสูบบุหรี่อย่างหนัก อารมณ์แปรปรวนไปหมด เรื่องแต่งละเรื่องเหมือนกับหมอกหนาๆที่กำลังถูกปกคลุมอยู่ ทำให้คนยากที่จะเห็นได้ชัด หากไม่ทำให้เรื่องชัดเจนขึ้นทั้งหมด นับประสาอะไรกับการกลับประเทศ แม้แต่ในสหรัฐอเมริกา ก็อาจไม่มีที่สำหรับพวกเขา
หากมีเพียงบุริศร์อยู่คนเดียวก็คงจะดี แต่ตอนนี้มีนรมนอยู่ข้างหลังเขา และยังมีคุณนายตระกูลโตเล็กกับกมล หลายคนต้องการให้เขาจัดการ และปกป้อง ดังนั้นเขาจึงต้องทำเรื่องบางอย่างให้ชัดเจน
“ฉันคิดว่าฉันควรจะโจมตีกลับตระกูลวัชโรทัยแล้ว”
บุริศร์สูบบุหรี่ในมือเสร็จ และเปิดปากพูดทันที
“ตกลง?”
ไมค์แปลกใจเล็กน้อย
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: แค้นรักสามีตัวร้าย
หล่อนบอกพฤกษ์ได้ย่ะนังนรมน โง่ซ้ำซาก...
อ้าว ขอตุลยาให้ช่วย แล้วทีงี้ทำไมไม่กลัวคนแอบมองจะรู้ว่าขอให้คนอื่นช่วย ไม่สงสัยเลยเว้ยว่าอาจจะมีกล้องซ่อนอยู่เพื่อแอบดูตัวเอง แทนที่จะขอมือถือใหม่มาใช้ สรุป ตอนนี้ไม่มีโทรศัพท์ โทรขอความช่วยเหลือไม่ได้...
โอ๊ย มีปัญญาบอกพฤกษ์ให้ไปบอกสามีได้ แต่ไม่ยอมบอกเค้าว่ามีคนส่งข้อความมาและคนๆนั้นน่าจะอยู่ในสถานพักฟื้นนี่แหล่ะ แล้วจะยังไง ตัวเองจะปกป้องลูกๆและแม่สามีได้ไง แต่งเรื่องได้ไม่เมคเซ้นส์เลย แต่เราว่าดูแล้วเหมือนไปก๊อปเรื่องอื่นมาแล้วเปลี่ยนชื่อคนเอา แล้วไอ้เรื่องที่เอามามันคงใช้บอทแปลมาอีกที เพราะนอกจากภาษาแหม่ง ๆ ยังใช้สรรพนามมั่ว เดี๋ยวเธอเดี๋ยวเขา เดี๋ยวเรียกลูกว่าคุณเดี๋ยวเรียกหนู เดี๋ยวเรียกยายเดี่ยวเรียกย่า ฯลฯ ถ้าคนเขียนหรือแปล มันไม่น่าจะผิดตรงจุดนี้...
นี่กอีกจุดที่ไม่สมจริง นรมนควรจะรีบบอกบุริษร์ตั้งแต่ต้น ไม่ใช่โอ้เอ้ ทำนั่นทำนี่ตั้งนาน เพราะก็ต้องเข้าใจสิว่าพ่อก็ทุกข์ใจเรื่องลูกหาย...
รู้ว่ามันฆ่าสามีและวางยาลูกคนเล็ก แต่ก็ทำเฉย เก็บมันไว้ใกล้ชิดกับลูกอีกคน ปล่อยให้มันสร้างฐานอำนาจมากขึ้นๆ แถมไม่แอบบอกลูกด้วยว่าต้องระวังอีนี่ อ่านแล้วงงตรรกะ...
น่าแบ่งคนเป็นสองกลุ่มตั้งแต่ต้น ตัวเองกับไมค์พาคนบุกบ้าน ค้นหาตัวนรมน อีกกลุ่มให้คนสนิทไมค์ซึ่งเป็นเจ้าถิ่นพาไปรับตัวแม่กับลูกออกจากรพ. ไม่งั้นอย่างเลวสุดคือเอาลูกและแม่ออกจากรพ. ได้แล้ว ให้ไมค์พาไปค้นบ้าน ช่วยนรมนออกมาด้วย ลองคิดตามความเป็นจริง พอรเมศรู้ว่าพาคนออกจากรพ.แล้ว มันก็ต้องเอะใจแล้วว่าต้องรีบเปลี่ยนที่ซ่อนนรมน รเมศมันก็ไม่น่าโง่นิ เป็นถึงเจ้าพ่อแถบนั้นได้...
แล้วแทนที่จะบอกลูกน้องว่ารเมศไว้ใจไม่ได้ ขังนรมนไว้และจะวางยากมล ก็ไม่บอกอีก แถมไม่เรียกตำรวจ ไม่ขอกำลังเสริม ทั้งๆที่รู้ว่าเลขากำลังจะโทรสั่งคนที่รพ. คือ ไม่คิดเหรอว่าอาจจะหนีออกจากรพ.ไม่ทัน...
กรูจะบ้า แอบเข้ามาคนเดียวอีกแล้ว ไหนว่ารวยมากมีอำนาจมาก ทำไมอนาถาจัง...
ป้าโอก็ใบ้ไว้ชัดมากนะ พระเอกฉลาดก็น่าจะสงสัยว่านางเป็นแม่แท้ ๆ หรือเปล่า พอฟังแม่พูดแล้ว อาจจะว่านางโอวางยาแม่บุริศร์ พอคลอดเด็กผู้หญิงมาก็แอบเปลี่ยนกับแฝดของตัวเอง เพราะงี้ถึงได้รักพระเอกกับน้องมากๆ แต่ก็งงว่าทำไมวางยากิจจา และทำร้ายกานต์ นั่นหลานแท้ๆนี่หว่า...
จะบ้าตาย ทำไมไม่ถามป้าโอว่าลูกอยู่ที่ไหน นักเขียนหลับเหรอ ชั้นงงมาก เขียนเรื่องได้แบบ เรื่องไม่คงเส้นคงวา เปลี่ยนรายละเอียดกลางทาง มีช่องโหว่เต็มไปหมด...