แค้นรักสามีตัวร้าย นิยาย บท 207

บทที่ 207 อาณาจักรรัตติกาล

นรมนเห็นอะไรบางอย่างในดวงตาของคุณนายตระกูลโตเล็ก และดูเหมือนว่าจะเดาอะไรได้ คนฉลาดเช่นนี้ทำให้คุณนายตระกูลโตเล็กยิ้มด้วยความพึงพอใจ

เธอตบหลังมือของนรมน และกระซิบ “นี่เป็นสมบัติของนายหญิงของตระกูลโตเล็ก คุณเก็บมันไว้ดีๆ มีหลายคนที่ให้คำมั่นสัญญากับมันไว้”

“คนเยอะมาก? อย่างเช่นว่า...”

“เด็กอย่างคุณใจร้อนจริงๆ”

คุณนายตระกูลโตเล็กถอนหายใจเบาๆ และมอบกล่องผ้าให้นรมน

นรมนเปิดมันและเห็นว่า มันเป็นแหวนที่เก่าแก่มาก โทเท็มบนมันดูเหมือนจะมีคำอธิบายอื่น ทำให้ผู้คนรู้สึกเรียบง่าย แต่มีสัมผัสของความสูงส่ง

“แหวนวงนี้เป็นคู่ วงนี้ของคุณเป็นของนายหญิง และมีหนึ่งวงที่ด้านบุริศร์ มันเป็นแหวนสำหรับตระกูล ตลอดมาฉันเพียงแค่ไม่ได้เอามันออกมา และฉันไม่ได้ให้คุณเมื่อห้าปีที่แล้ว ไม่รู้ว่าคุณกับบุริศร์จะไปได้นานแค่ไหน ตอนนั้นคุณชอบลูกชายของฉันมาก สำหรับแม่ ฉันภูมิใจ และปลื้มใจ แต่ในฐานะนายหญิงของตระกูล ฉันรู้สึกผิด และประหม่า รับผิดชอบ เพราะฉันไม่รู้ว่าคุณเหมาะกับลูกชายของฉันหรือเปล่า”

คุณนายตระกูลโตเล็กไม่มีข้อห้ามในตอนนี้แล้ว

นรมนอาจเคยเศร้าเพราะคำพูดเหล่านี้มาก่อน แต่ตอนนี้เธอได้รับประสบการณ์มากมาย แล้วเธอก็ไม่มีอารมณ์อื่นใด เธอรู้ว่า คำพูดที่คุณนายตระกูลโตเล็กพูดกับเธอด้านล่างนี้ น่าจะเป็นความลับของตระกูลโตเล็ก และมีโอกาสมากมันอาจเป็นเหตุผลที่เธอกำลังตามหาแต่หาไม่พบ

“แม่คิดว่าตอนนี้ฉันมีคุณสมบัตินี้แล้วหรือ”

“"ไม่ใช่ว่าคุณมีคุณสมบัติหรือไม่ แต่เป็นเพราะว่าบุริศร์ยอมรับคุณ ก่อนหน้านี้บุริศร์เคยบอกฉันเกี่ยวกับเรื่องของกานต์ เพื่อคุณและกานต์ต้องการมอบตำแหน่งของตระกูลโตเล็กออกมาด้วยซ้ำ คิดแค่ว่าจะอยู่ด้วยกันกับพวกคุณสามคนแม่ลูกพร้อมหน้าพร้อมตากัน การละทิ้งดังกล่าวทำให้ฉันเข้าใจเจตนาของบุริศร์ เขาเป็นเด็กที่ไม่ค่อยพูดมาก เป็นแบบนี้มาตั้งแต่เด็ก ตรินท์กลับตรงกันข้ามกับเขา มีเรื่องอะไรก็พูดออกมาหมด ใช้ชีวิตแบบสบาย อิสระ ดังนั้นจึงจากไปอย่างอิสระ”

เมื่อพูดถึงตรินท์ มุมของตาของคุณนายโตเล็กก็เปียกชื้นเล็กน้อย

สูญเสียลูกในวัยกลางคน เป็นเรื่องที่ใครๆก็ทนไม่ได้

สำหรับคุณลุงตัวน้อยที่ไม่เคยพบมาก่อน นรมนไม่สะดวกที่จะพูด แต่เธอสามารถเห็นได้ว่า ไม่ว่าจะเป็นบุริศร์หรือคุณนายตระกูลโตเล็ก ต่างก็คิดถึงเขามาก

“แม่ คนตายไม่สามารถฟื้นคืนชีพได้ ดังนั้นคุณอย่าเสียใจไปเลย”

“ถ้าฉันบอกคุณว่า ตรินท์ยังไม่ตายล่ะ?”

คำพูดของนางคุณนายตระกูลโตเล็กทำให้นรมนตะลึง

“อะไรนะ?”

“นี่เป็นความลับของตระกูลโตเล็ก เป็นความลับที่ไม่สามารถพูดได้ ตอนนี้คุณเป็นนายหญิงของตระกูลโตเล็ก ฉันจะบอกคุณเรื่องนี้ หวังว่าคุณจะเข้าใจ ต่อจากนี้ไป ฉันขอฝากความปลอดภัยของตรินท์ไว้กับคุณ”

คุณนายตระกูลโตเล็กจับมือของนรมนไว้อีกครั้ง

หัวใจของเธอตกตะลึงมาก ทำให้รับไม่ได้ไปชั่วขณะ

“แต่บุริศร์กล่าวว่า...”

“เขาก็ไม่รู้เหมือนกัน ใครๆก็คิดว่าตรินท์ตายไปแล้ว ตายเพื่อประเทศ แต่มีเพียงฉันและอีกคนเท่านั้นที่รู้ว่าเขายังมีชีวิตอยู่ ส่วนเขากำลังทำอะไรอยู่ตอนนี้ คุณไม่จำเป็นต้องถาม แค่รู้ว่า ถ้าเกิดวันหนึ่ง ตรินท์ขอความช่วยเหลือจากคุณ คุณต้องช่วยเขา”

คุณนายตระกูลโตเล็กไม่ได้ตั้งใจจะอธิบายเรื่องของตรินท์

นรมนตกใจมาก แต่ก็ยังพยักหน้า

คุณนายโตเล็กมองไปที่แหวนในมือของเธอและกล่าวว่า “แหวนวงนี้ไม่ได้เป็นเพียงสัญลักษณ์ในการแสดงสถานะของคุณเท่านั้น แต่ยังเป็นความรับผิดชอบ ความรับผิดชอบในการปกป้องตระกูลโตเล็ก ฉันรู้ว่าการหายไปของกานต์คุณกังวลมาก และยังไม่สบายใจ ฉันเป็นแม่คนหนึ่ง เข้าใจอารมณ์ของคุณดี แม้ว่าฉันจะไม่รู้ว่าตอนนี้กานต์อยู่ที่ไหน แต่ฉันสามารถบอกคุณได้ว่า เขายังมีชีวิตอยู่ คุณสามารถตามหาเขาต่อไปได้ แต่ต้องตามหาอย่างลับๆ”

“เพราะอะไรล่ะ?”

นรมนไม่เข้าใจ

กานต์เป็นลูกชายของเธอ เป็นลูกชายที่ชอบธรรมของตระกูลโตเล็ก ทำไมเขาถึงต้องส่อเสียดด้วย?

คุณนายตระกูลโตเล็กถอนหายใจและกล่าวว่า “จะต้องมีใครบางคนในตระกูลโตเล็กที่เติบโตมาในความมืดมิดเสมอ ในชีวิตของบุริศร์ บุคคลที่ซ่อนตัวอยู่ในความมืดมิดคือตรินท์ ใต้ตอนนี้กิจจาได้ประกาศตัวตนแล้ว เป็นทายาทของตระกูลโตเล็ก จึงไม่สามารถเปลี่ยนแปลงได้อีกต่อไป เพราะเราไม่มีทางทำให้กิจจาหายหายสาบสูญไปได้ ดังนั้น......”

นรมนดูเหมือนจะเข้าใจอะไรบางอย่างอย่างทันที

“การหายไปของกานต์เป็นฝีมือของคุณ?”

“พูดให้ชัดว่า ตรินท์ช่วยกานต์เอาไว้ ส่วนที่ที่เขาไปนั้น มีเพียงตรินท์เท่านั้นที่รู้ เขาจะฝึกฝนกานต์ให้ดี สักวันหนึ่งแม่ลูกจะได้พบกัน”

“แม่ ฉันไม่เข้าใจ ตกลงเกิดอะไรขึ้นกันแน่?”

นรมนคิดไม่ถึงว่า ลูกชายที่ตามหาไม่เจอคาดไม่ถึงว่าจะอยู่กับลุงตัวน้อยของเธอ และแม่สามีของเธอก็ไม่ได้บอกบุริศร์ด้วยซ้ำ

คุณนายตระกูลโตเล็กกล่าวด้วยเสียงเบาๆ “ตระกูลโตเล็กมีด้านมืดและขาวมาตลอดเป็นเวลาหลายร้อยปี คุณรู้ไหมว่าทำไม?”