แค้นรักสามีตัวร้าย นิยาย บท 211

บทที่ 211 ก็แค่อยากกอดคุณ

“ว้าก!”

กิจจาส่งเสียงร้องออกมาด้วยความตกใจ นรมนรีบกอดเขาไว้ทันที จากนี้ก็ยิ่งแย่ไป กิจจาเองก็เผลอโอบกอดนรมนไว้ และทำให้เสื้อผ้าของนรมนยิ่งสกปรก

บุริศร์ที่เห็นฉากนี้เข้าส่ายหน้าอย่างจนปัญญา ก่อนจะพูดว่า “ฉันกินคนได้ไหม”

“ไม่ได้ครับ”

กิจจากล่าวเสียงเบา

นรมนเห็นเขาเป็นแบบนี้ก็รู้สึกปวดใจไม่น้อย

“เอาละ คุณทำหน้าแข็งทื่อแบบนี้ พวกเด็กๆ พากันกลัวหัวหดหมดแล้ว กิจจา บอกหม่ามี้มาสิว่าลูกกำลังทำอะไรอยู่กันแน่”

นรมนถลึงตาใส่บุริศร์อย่างไม่พอใจ หลังจากนั้นก็เอ่ยถามกิจจาเสียงเบา

กิจจาตอบกลับไปว่า “น้องสาวบอกว่าชอบผีเสื้อมาก แต่ว่าโดนแดดไม่ได้ ก็เลยมักจะต้องคอยมองผีเสื้อผ่านทางหน้าต่างอยู่ตลอดเวลา ผมก็เลยอยากจะจับผีเสื้อมาให้ บางทีเธออาจจะไม่ต้องเจ็บปวดมากมายขนาดนั้นแล้ว”

ทันทีที่ได้ยินน้ำเสียงอันอ่อนวัยของกิจจา นรมนก็แสบร้อนไปทั่วทั้งจมูก ดวงตาของบุริศร์เองก็เปียกชื้นเล็กน้อย

“เด็กโง่ คราวหลังอย่าทำแบบนี้อีกนะ แล้วก็ถ้าจะออกไปไหนลูกก็ต้องบอกหม่ามี้ก่อน รู้ไหมว่าหม่ามี้เป็นห่วงมากที่ลูกเล่นวิ่งหนีหายไปโดยไม่พูดอะไรสักคำแบบนี้”

“ขอโทษครับหม่ามี้ คราวหน้าผมจะระวัง”

กิจจานึกขึ้นได้ว่าบุริศร์และนรมนต้องออกมาตามหาตนเอง จึงรู้สึกไม่ดีสักเท่าไหร่

“ไม่เป็นไร กิจจาของพวกเราเป็นเด็กที่รู้ความมากที่สุด กมลออกมาแล้ว แต่ว่ายังไม่ตื่น พวกเราไปดูกมลด้วยกันดีไหม”

“ดีครับ!”

กิจจารีบยิ้มออกมาอย่างดีใจ

นรมนอุ้มกิจจาไว้ แต่กลับถูกบุริศร์รับไปแทน

“ผมอุ้มเอง ร่างกายของคุณยังไม่ฟื้นฟูดี เจ้าเด็กนี่เองก็หนักขนาดนั้น”

“ไม่เป็นไรครับ ผมเดินเองก็ได้”

กิจจาเอ่ยออกมาอย่างรู้ความ ถึงแม้ให้หม่ามี้อุ้มจะสบายกว่า แต่เขาก็ยังคงตัดสินใจที่จะเดินเองอยู่ดี

“ไม่เป็นไร แด๊ดดี้จะอุ้มลูกเอง”

บุริศร์ดึงตัวกิจจาออกมาจากอ้อมกอดของนรมน จากนั้นก็วางเด็กชายไว้บนไหลของเขาแทน

“ย้า!”

น้อยครั้งมากที่กิจจะจะถูกบุริศร์อุ้มขึ้นสูงขนาดนี้ จึงหัวเราะออกมาอย่างมีความสุขทันที

พอเห็นสองพ่อลูกมีความสุขกันแบบนี้แล้ว นรมนก็คิดถึงกานต์ขึ้นมาทันที

ถ้าหากว่ากานต์ยังอยู่ บางทีอาจจะได้มีความสุขแบบนี้ก็ได้

ประกายแห่งความเจ็บปวดสายหนึ่งพาดผ่านนัยน์ตาของนรมน

เธอไม่รู้ว่ากานต์อยู่ที่ไหน ตอนนี้เธออยากรู้ว่าลูกชายของเธอมีความเป็นอยู่ดีร้ายแค่ไหนจนแทบจะทนรอไม่ไหวแล้ว น่าเสียดายที่ไม่มีข่าวคราวอะไรเลยแม้แต่สักนิดเดียว

คุณนายตระกูลโตเล็กแค่มอบอาณาจักรรัตติกาลให้เธอ ส่วนที่ว่าต้องทำอะไร หรือคบค้ากับคนพวกไหน เธอไม่รู้อะไรเลยแม่แต่นิดเดียว

หลังจากที่บุริศร์เดินมาได้พักหนึ่ง ก็พบว่านรมนไม่ได้ตามมาด้วย เขาจึงหยุดเดินด้วยความสับสนงุนงง

“เป็นอะไรไป มีเรื่องในใจอย่างนั้นเหรอ”

“เปล่าหรอกค่ะ ฉันก็แค่คิดถึงกานต์”

คำพูดของนรมนทำให้ดวงตาของบุริศร์ปรากฏร่องรอยของความเจ็บปวด

“วางใจเถอะ พวกเราจะต้องหาเขาพบแน่นอน”

นรมนลูบศีรษะของเขา จากนั้นก็เดินกลับไปของพักฟื้นของกมลพร้อมกับบุริศร์

กมลยังไม่ฟื้น กิจจาบอกว่าจะอย่างไรก็ต้องอยู่เป็นเพื่อนกมล นรมนกับบุริศร์จึงไม่ได้บังคับเขา

ทั้งสองคนออกมาจากห้องพักฟื้น บุริศร์ตรงไปห้องพักของแม่บุริศร์

แม่บุริศร์กำลังนอนหลับพักผ่อนอย่างสงบ

ความรู้สึกของบุริศร์ในตอนนี้แตกต่างจากเมื่อก่อนมาก

ผู้หญิงที่อยู่ตรงหน้าไม่ใช่แม่ผู้ให้กำเนิดเขา แต่เป็นคนที่คอยอบรมสั่งสอนและมอบความอบอุ่นให้กับเขาตั้งมากมาย สมัยเด็กๆ ตอนที่เขาป่วย เธอก็คอยอยู่ข้างกายเขาตลอดเวลา อดหลับอดนอนดูแลเขาตลอดทั้งคืน

เขารู้สึกว่าแม่ค่อนข้างที่จะรักเขา และดูเหมือนว่าจะปฏิบัติกับตรินท์อย่างค่อนข้างที่จะเย็นชา แต่คิดไม่ถึงเลยว่าผู้หญิงคนนี้จะไม่ใช่แม่แท้ๆ ของตนเอง

แต่แล้วยังไงล่ะ

ถึงแม้ว่าจะไม่ใช่แม่แท้ๆ แต่บุริศร์ก็รู้สึกขอบคุณที่เธอคอยดูแลเขาอย่างดีในตลอดหลายปีที่ผ่านมา เทียบกับแผนการระยะยาวที่อยู่ในใจป้าโอแล้ว ท้ายที่สุดบุริศร์ก็คิดอะไรได้มาก

นรมนไม่รู้ว่าบุริศร์กำลังคิดอะไรอยู่ เธอไม่รู้ด้วยซ้ำว่าตัวเองควรจะพูดอะไร จึงทำได้เพียงยืนข้างเขาเงียบๆ

บุริศร์กล่าวเสียงเบา “ไม่ว่าเธอจะเป็นใคร แต่สำหรับผมแล้วเธอก็ยังเป็นแม่ เป็นคุณย่าของเด็กๆ”

“อื้อ! แม่คือผู้ที่ยิ่งใหญ่”

บุริศร์ไม่ปฏิเสธ

นรมนนึกไปถึงคำสั่งของคุณนายตระกูลโตเล็ก ก่อนจะเอ่ยเสียงเบาว่า “ฉันขอออกไปข้างนอกแป๊บหนึ่งนะคะ”

“ได้สิ”

บุริศร์ไม่ได้ถามว่าเธอไปไหน เขาเพียงแค่พยักหน้า

นรมนรีบออกไปจากห้องพักฟื้นอย่างรวดเร็ว หลังจากนั้นเธอก็ไปที่ห้องทำงานแพทย์ เพื่อพบหมอประจำตัวของคุณนายตระกูลโตเล็ก

“คุณหมอคะ ฉันอยากได้รายงานเรื่องอาการป่วยและรายงานเกี่ยวกับร่างกายของแม่สามีของฉันค่ะ”

“ได้สิครับ”

คุณหมอรู้สถานภาพของนรมนดี จึงเป็นธรรมดาที่เขาจะไม่ชะงักไป จากนั้นก็ส่งรายงานทั้งสองฉบับให้นรมนทั้งหมด

นรมนอยากจะเอ่ยกำชับคุณหมอต่ออีกสองสามประโยค แต่ท้ายที่สุดก็ออกมาจากห้องทำงานโดยไม่พูดอะไร