แค้นรักสามีตัวร้าย นิยาย บท 249

บทที่ 249 เพราะความสัมพันธ์ของหนูกับตระกูลทวีทรัพย์ธาดา

นรมนดีใจแทบแย่ รีบวางตะเกียบแล้วพุ่งไปที่ชั้นสอง และเลือกเดรสมาใส่จากเสื้อผ้าที่คิมซื้อให้เธอ

ปฏิเสธไม่ได้ว่าคิมเป็นคนมีแววมาก เดรสที่มีสไตล์ภาพวาดหมึกเล็กน้อยนี้ ใส่ที่บนของตัวนรมนแล้วพอดีตัวมาก อีกทั้งยังแฝงด้วยรสชาติของศิลปะ

เธอมองตัวเองในกระจก รู้สึกแทบไม่เหมือนตัวแล้ว

หลังจากนรมนลงมาชั้นล่าง ดวงตาของคิมเปล่งประกาย รู้สึกสวยมาก“สวยจังเลย”

“คุณน้าคิมมีแววจริงๆค่ะ ขอบคุณนะคะ คุณน้าคิม”นรมนไม่งกที่จะชื่นชมตัวเองเลยสักนิด

คิมพูดด้วยรอยยิ้ม “หนูขับรถเป็นมั้ย?”

“เป็นค่ะ!”

“งั้นไปกันเถอะ”คิมให้กระเป๋าถือกับนรมนใบนึง ด้านในยังมีมือถือที่คิมเตรียมไว้ให้เธอ ทำเอานรมนซึ้งมาก

“คุณน้าคิม ทำไมคุณน้าดีกับหนูจังเลยคะ?”ถ้าบอกว่าแค่เป็นคนอบอุ่นและเป็นมิตรอย่างเดียว นรมนรู้สึกผู้หญิงคนนึงจะไม่ทำถึงขั้นนี้ เธอเอ่ยถามขึ้นมาคำนึงอย่างห้ามใจไม่ได้

คิมนิ่งไปครู่นึงแล้วพูด “คงเพราะความสัมพันธ์ของหนูกับตระกูลทวีทรัพย์ธาดามั้ง”คำนี้ทำให้นรมนอึ้งอีกครั้ง

ที่คิมพูดนี่คือยอมรับทางอ้อมว่ารู้จักคนของตระกูลทวีทรัพย์ธาดาเหรอ?

“คุณน้าคิม คุณน้ากับตระกูลทวีทรัพย์ธาดา........”

“เดี๋ยวค่อยว่ากันเถอะ เราออกไปก่อนเถอะ”เห็นได้ชัดว่าคิมไม่อยากพูด

นรมนปิดปากเงียบอย่างรู้สถานการณ์ จากนั้นก็ได้ออกจากวิลล่าพร้อมคิม

หลายวันมานี้ เธอใกล้จะอัดอั้นตายอยู่แล้ว ตอนนี้ได้สูดอากาศบริสุทธิ์อีกครั้ง นรมนรู้สึกตัวเองเหมือนได้เกิดใหม่ยังไงอย่างงั้นเลย

คิมมองดูหน้าตาที่หายใจคำโตของเธอ หัวเราะขึ้นมาอย่างห้ามใจไม่ได้“หนูเนี่ยนะ เหมือนเด็กจริงๆเลย”

“แหะๆ”นรมนยิ้มด้วยความเก้อเขิน จากนั้นก็ขึ้นรถโดยเร็ว

เธอพบว่ารถของคิมแพงมาก

นรมนไม่ได้พูดอะไร ทำความคุ้นชินกับรถไปครู่นึง ก็ได้เริ่มขับรถ

“คุณน้าคิม เราจะไปไหนกันคะ?”

“ไปสถานทูต”คำพูดของคิมทำเอานรมนอึ้ง

“สถานทูต?”

“ไม่รู้ทางเหรอ?”คิมมองนรมนทีนึง นึกว่าเธอไม่รู้ทาง

นรมนส่ายหัวและพูด “รู้ค่ะ”เธอไม่ได้ถามเซ้าซี้อีก แต่ว่ากลับรู้สึกคิมเป็นผู้หญิงที่มีสตอรี่เยอะมาก

รถได้ขับมาถึงที่หน้าสถานทูตอย่างไม่ช้าไม่เร็ว

คิมลงจากรถ นรมนกลับไม่ได้ลงมา“เป็นอะไรไป?”นรมนจ้องมองคิมไว้ ค่อนข้างไม่เข้าใจ

“หนูก็ต้องลงจากรถด้วยเหรอคะ?”

“ไม่งั้นน้าจะพาหนูมาทำไม?”คิมรู้สึกนรมนในตอนนี้น่ารักมาก

นรมนค่อนข้างลังเล

“คุณน้าคิม หนูเป็นคนไร้สัญชาตินะคะ คุณน้าพาหนูมาที่สถานทูต ใจกล้าจังเลยค่ะ คุณน้าไม่กลัว........”

“กลัวอะไร? รีบลงมาเร็ว!”คิมพูดด้วยรอยยิ้ม จากนั้นก็ได้หันหลังจากไป

นรมนเห็นเธอไม่มีทีท่าล้อเล่นเลย ทีนี้ถึงได้ดับเครื่องยนต์ลงจากรถ เดิมตามหลังคิมอย่างป้ำๆเป๋อๆ

หลังจากคิมมาถึงสถานทูต มีเจ้าหน้าที่มารับเธอโดยเฉพาะ ดูออกว่าอยู่ที่นี่ฐานะของคิมสูงมาก

นรมนค่อนข้างสงสัย แต่กลับไม่ได้ถามอะไรเลย ตามคิมมาถึงที่ออฟฟิศห้องนึงอย่างเงียบๆ

ในออฟฟิศมีผู้หญิงที่อายุพอๆกับคิมนั่งอยู่ หลังจากเห็นคิมเข้ามาได้รีบลุกขึ้น

“หัวหน้าคิม ท่านมาแล้วเหรอคะ? ท่านนี้คือ.......”

“นี่เป็นเพื่อนของฉัน ตอนนี้มีปัญหาด้านฐานะนิดหน่อย คุณลองดูว่าจะสามารถฟื้นฟูฐานะของเธอได้มั้ย?”คำพูดของคิมทำให้นรมนอึ้งค้างไว้

หัวหน้าคิม?ไม่นึกเลยว่าเธอจะเป็นหัวหน้า! คนที่เป็นหัวหน้าอยู่ในสถานทูตเป็นตำแหน่งอะไร?แถมเธอยังจะฟื้นฟูฐานะให้ตัวเองด้วย? นรมนรู้สึกตัวเองเหมือนกำลังฝันอยู่ยังไงอย่างงั้นเลย

ผู้หญิงคนนั้นมองนรมนทีนึง คิมก็ได้พูดปัญหาของนรมนออกมาแล้ว

หลังจากผู้หญิงฟังจบได้ขมวดคิ้วเล็กน้อย

“หัวหน้าคิม เรื่องนี้ค่อนข้างจัดการยากหน่อยค่ะ อยู่ในประเทศเป็นคนที่ถูกตัดชื่อออกจากทะเบียนบ้านแล้ว อยู่ต่างประเทศพวกเราจะจัดเตรียมฐานะให้ยังไงคะ?เรื่องนี้จัดการได้ยากจริงๆค่ะ”

“ถ้าพ่อแม่ของฝ่ายตรงข้ามเป็นคนเซ็นต์รับรองการถูกตัดออกจากทะเบียนบ้านชุดนั้น เพื่อพิสูจน์ว่าเป็นความเท็จล่ะ?”

คำถามของคิมทำให้ผู้หญิงส่ายหัวและพูด “นั่นก็เป็นไปไม่ได้ค่ะ ในเมื่อเป็นความเท็จ แล้วถูกคัดออกจากทะเบียนได้ยังไงคะ?”

“ไม่มีวิธีแก้ไขอย่างอื่นแล้วจริงๆเหรอ?”คิมถามอย่างเจ็บใจ

ผู้หญิงครุ่นคิดพักนึงแล้วพูด “มีน่ะมีอยู่ค่ะ แต่ว่ายากมากค่ะ”

“วิธีอะไร?”คำพูดที่เหลือ ผู้หญิงได้ดึงคิมไปคุยที่อีกห้องนึง เหมือนเป็นความลับขั้นสุดยอดมาก

ในใจของนรมนบอกไม่ถูกว่ามีความรู้สึกยังไง

ไม่นึกเลยว่าคิมที่เธอรู้จักจะเป็นหัวหน้า แถมดูเหมือนอำนาจใหญ่โตมากด้วย ไม่นึกเลยว่าครั้งนี้จะฟื้นฐานะให้เธอ ยังไม่พูดถึงว่าฟื้นฟูได้หรือเปล่า แค่มิตรภาพไมตรีให้คิมมีต่อเธอ นรมนก็รู้สึกว่าตัวเองไม่รู้จะเอาอะไรมาตอบแทนบุญคุณแล้ว

ทั้งสองได้คุยกันอยู่ที่ด้านในนานมาก ตอนที่คิมออกมาสีหน้าไม่ค่อยดี นรมนรู้ว่าเรื่องนี้ไม่ได้ง่ายขนาดนั้น แต่ว่าเธอก็ไม่ได้ท้อแท้

เธอพูดด้วยรอยยิ้ม “คุณน้าคิม ช่างเถอะค่ะ เรื่องนี้เดี๋ยวหนูคิดหาวิธีเองค่ะ”

“หนูจะคิดหาวิธีอะไรได้?”คิมถอนหายใจทีนึง รู้สึกจนปัญญามาก

อยู่ต่อก็เปล่าประโยชน์ คิมพานรมนไปจากสถานทูต แต่ว่าครั้งนี้คิมเป็นคนขับรถเอง

คิมขับรถไม่เร็ว นิ่งมาก ถึงขั้นค่อนข้างช้าด้วย ไม่รู้ว่ากำลังคิดอะไรอยู่หรือเปล่า เธอไม่ได้เปิดปากพูด

นรมนรู้สึกว่าคิมดีกับตัวเองมากแล้ว คนสองคนที่ไม่ใช่ญาติไม่ใช่คนสนิท ไม่เพียงแต่ช่วยชีวิตเธอไว้ ตอนนี้ยังวิ่งเต้นและกังวลเพราะเรื่องของเธอ ไม่จำเป็นต้องให้คิมไม่สบายใจเพื่อเรื่องนี้แล้วจริงๆ

“คุณน้าคิม แต่ละคนมีเส้นทางชีวิตของตัวเอง หนูว่าต้องมีหนทางแน่นอนค่ะ คุณน้าไม่ต้องเสียใจหรอกค่ะ”

คิมมองเธอทีนึง ไม่ได้พูดอะไรเลย

ตอนที่ทั้งสองขับผ่านสถานที่ก่อสร้างแห่งนึง นรมนเห็นคนงานก่อสร้างดึงแผนผังออก เหมือนกำลังโจมตีใครยังไงอย่างงั้นเลย

“นี่มันอะไรเนี่ย?”คิมไม่ค่อยขับเส้นทางนี้ ตอนนี้ขับไปขับมาไม่รู้ทำไมขับมาที่ทางนี้

นรมนมองไปที่ด้านนอกทีนึง บริษัทฮัวยูกรุ๊ปจำกัดตัวหนังสือใหญ่จนแสบตามาก ทำให้เธอเรียกออกมาคำนึงอย่างห้ามใจไม่ได้“คุณน้าคิม จอดรถค่ะ!”คิมรีบจอดรถ

“มีอะไรเหรอ?”

“นี่เป็นบริษัทของสามีหนูค่ะ นี่น่าจะเป็นสถานที่ก่อสร้างที่บริษัทสามีหนูเกิดเรื่องค่ะ”นรมนอยากลงไปดูจริงๆ แต่เธอทำแบบนั้นไม่ได้

ฐานะแบบนี้ทำให้เธอไม่สบายใจจะแย่อยู่แล้ว

คิมมองดูข้างนอก และถามเสียงต่ำ “นี่ก็คือสถานที่ก่อสร้างที่มีคนตกลงมาตายที่หนูว่าเหรอ?”

“น่าจะใช่ค่ะ ฉันก็ฟังมาอีกทีค่ะ ไม่เคยเห็น ตอนนั้นเรื่องเร่งด่วนเกิน เกิดเรื่องเร็วเกินไปและกะทันหันเกินไป ทุกคนไม่มีการเตรียมตัวเลยค่ะ ตระกูลโตเล็กกะจะชดใช้ค่าเสียหายให้อยู่ แต่เห็นได้ชัดว่าฝ่ายตรงข้ามกัดไม่ปล่อย บอกว่างานก่อสร้างมีปัญหา อีกอย่างตอนนี้ผู้ผลิตทั้งหมดก็ทรยศและย้อนกลับมาโจมตีหมด กล่าวโทษบริษัทฮัวยูกรุ๊ปจำกัดพร้อมกันว่าเอาวัสดุคุณภาพต่ำมาแอบอ้างเป็นวัสดุคุณภาพสูงถึงเกิดเรื่องครั้งนี้ค่ะ”

นรมนก็ไม่ได้รู้รายละเอียดมากนัก เธอก็ได้ยินจากปากของพฤกษ์คำสองคำเท่านั้นเอง

คิมไม่ค่อยรู้เรื่องพวกนี้ แต่ว่าก็รู้ความร้ายแรงของเรื่องนี้

ในขณะนี้นรมนได้เห็นบุริศร์

เขาถูกคนห้อมล้อมอยู่ในตำแหน่งตรงกลาง เห็นได้ชัดว่าซูบผอมไปเยอะ แต่ว่าก็ยังมีใบหน้าเย็นชาเหมือนเช่นเคย

นรมนไม่เคยรู้ว่าตัวเองจะคิดถึงเขาขนาดนี้

ไม่เจอกันแค่ไม่กี่วัน เหมือนผ่านไปหนึ่งชาติภพยังไงอย่างงั้นเลย

ตอนนี้เห็นเขาน่าอนาถขนาดนี้ นรมนแทบอยากลงจากรถช่วยเขาหลุดพ้นออกมา

พฤกษ์อยู่ข้างๆคอยเคลียร์ทางให้กับบุริศร์ตลอด เสียดายคนที่ดักพวกเขาเยอะเกินไป แถมยังเป็นคนงานที่ซื่อสัตย์ แบบนี้พฤกษ์ก็เกรงใจที่จะลงมือขั้นเด็ดขาด

นรมนรีบร้อนอยากลงจากรถ กลับถูกคิมขัดขวางไว้

“หนูลงไปตอนนี้ไม่มีประโยชน์เลยสักนิด”

“แต่ว่า........”

“ไม่มีแต่ว่าอะไรทั้งนั้น ดูผู้หญิงที่อยู่ตรงข้ามสิ!”คิมชี้ผู้หญิงที่ร้องไห้ฟูมฟายที่อยู่ไม่ไกล เธอสวมใส่ชุดสีขาวทั้งตัว ร้องจนทรุดอยู่ที่สถานที่ก่อสร้าง และตรงหน้าของเธอยังวางศพของคนงานคนนั้นไว้

“ไม่มีกฏสวรรค์แล้วชัดๆ หรือสังคมนี้ไม่มีกฏสวรรค์แม้แต่นิดแล้วเหรอ? บริษัทฮัวยูกร๊ปจำกัดของพวกคุณใช้วัสดุคุณภาพต่ำมาแอบอ้างเป็นวัสดุคุณภาพสูง ทำให้คนต้องตาย ตอนนี้ก็เตรียมจะใช้เงินซื้อคนของเรา นี่มันเหตุผลอะไร?”ผู้หญิงร้องไห้อย่างเศร้าโศกเสียใจมาก ข้างกายยังมีคนคล้อยตามหลายคน ดูแล้วไม่ได้โวยวายแค่วันสองวันแล้ว

ส่วนนรมนได้พบ ในกลุ่มคนที่อยู่ไม่ไกลยังมีนักข่าวซ่อนอยู่ ไฟระยิบระยับนั่นคอยถ่ายรัวๆๆ เห็นได้ชัดว่าเจาะจงมาที่บริศร์และบริษัทฮัวยูกรุ๊ปจำกัด

นรมนร้อนรนใจจะแย่ แต่กลับไม่มีแผนที่จะใช้

“คุณน้าคิม ตอนนี้หนูควรจะทำยังไงดีคะ?”

“จ้องจับตาผู้หญิงคนนั้นไว้”คำพูดของคิมทำให้นรมนอึ้งเล็กน้อย

“แต่เธอร้องไห้อยู่ตลอดเลยค่ะ”

“พอให้สามีหนูไป เธอก็ไม่ร้องแล้ว”คิมพูดจบก็ได้พิงอยู่ที่เบาะนั่ง เห็นได้ชัดว่ามีความมั่นใจมาก

นรมนค่อนข้างประหลาดใจ แต่ว่ากลับไม่ได้พูดอะไร

มองจากกระจกรถเห็นริมฝีปากที่ยิ่งอยู่ตึงของบุริศร์ นรมนรู้ว่าความอดทนของบุริศร์ใกล้ถึงจุดสูงสุดแล้ว

พฤกษ์ดึงบุริศร์ออกจากท่ามกลางกลุ่มคนเหล่านั้นอย่างสุดกำลัง จากนั้นก็ได้ขึ้นรถโดยเร็วและจากไปพร้อมกับบุริศร์

ผู้หญิงคนนั้นยังคงร้องไห้อยู่ แต่เสียงร้องกลับเบาลงเยอะเลย สุดท้ายได้สลบไปโดยตรง

คนที่อยู่ข้างกายยกเธอขึ้นมาวางบนเปลหามคนไข้อย่างโกลาหล และเดินไปหารถที่อยู่ข้างๆอย่างเร็ว

รถได้ขับเคลื่อนแล้ว คิมก็ได้ขับเคลื่อนรถในเวลานี้

นรมนไม่ได้พูดอะไรเลย ขับตามรถของผู้หญิงคนนั้นไปอย่างไม่ช้าไม่เร็ว

หลังจากรถขับลงมาจากทางด่วนได้เลี้ยวเข้าถนนเปลี่ยวเส้นนึง ไม่นานก็ถึงโรงงานร้างโรงงานนึง

ผู้หญิงคนนั้นลงจากรถ หน้าตาไม่เหมือนคนที่ร้องไห้จนสลบเลยสักนิด

เธอมองซ้ายมองขวา คนขับที่อยู่ในรถได้ลงมาจากรถ และรีบกอดเธอไว้อย่างไว

“มาเถอะ เบบี๋ ให้พี่จู๊บทีนึง!”คนขับอยากไปจูบผู้หญิงอย่างรีบร้อนจนรอไม่ไหว ผู้หญิงกลับหลบไปอีกทาง

“เอ๊ะ พี่นี่ใจร้อนอะไรกัน? ตอนนี้เรื่องนี้จะทำยังไง? คุยกันแล้วไม่ใช่เหรอ ขอแค่พวกเราดำเนินคดี ฝ่ายตรงข้ามก็จะให้เราหนึ่งล้านดอลลาร์ไม่ใช่เหรอ ตอนนี้พวกเราได้ทำตามที่พวกเขาบอกแล้ว เงินล่ะ? เงินอยู่ไหน?”ผู้หญิงสีหน้ารำคาญ

คนขับเพลาๆท่าทางตัวเองลงและพูด “ก็นี่ดำเนินคดีแล้วศาลไม่รับฟ้องไม่ใช่เหรอ?”

“งั้นก็โทษพวกเราเหรอ? พวกเราดำเนินคดีแล้ว ศาลจะรับฟ้องหรือไม่มันเกี่ยวอะไรกับพวกเราด้วย? ศพของตะวันเก็บไว้เป็นเวลานานไม่ได้ ไม่งั้นล่ะก็ง่ายที่จะเผยพิรุธออกมา”ผู้หญิงร้อนรนใจจะแย่

นรมนกับคิมแอบลงจากรถอย่างเงียบๆ และหาที่หลบซ่อน ตอนที่ได้ยินผู้หญิงพูดแบบนี้ นรมนอึ้งเล็กน้อย

ศพจะเผยพิรุธ? พิรุธอะไร? หรือตะวันคนนั้นไม่ได้ตายเพราะตกลงมาจากสถานที่ก่อสร้างเหรอ? หรือว่าในนี้มีเงื่อนงำอะไรซ่อนอยู่?