บทที่ 249 เพราะความสัมพันธ์ของหนูกับตระกูลทวีทรัพย์ธาดา
นรมนดีใจแทบแย่ รีบวางตะเกียบแล้วพุ่งไปที่ชั้นสอง และเลือกเดรสมาใส่จากเสื้อผ้าที่คิมซื้อให้เธอ
ปฏิเสธไม่ได้ว่าคิมเป็นคนมีแววมาก เดรสที่มีสไตล์ภาพวาดหมึกเล็กน้อยนี้ ใส่ที่บนของตัวนรมนแล้วพอดีตัวมาก อีกทั้งยังแฝงด้วยรสชาติของศิลปะ
เธอมองตัวเองในกระจก รู้สึกแทบไม่เหมือนตัวแล้ว
หลังจากนรมนลงมาชั้นล่าง ดวงตาของคิมเปล่งประกาย รู้สึกสวยมาก“สวยจังเลย”
“คุณน้าคิมมีแววจริงๆค่ะ ขอบคุณนะคะ คุณน้าคิม”นรมนไม่งกที่จะชื่นชมตัวเองเลยสักนิด
คิมพูดด้วยรอยยิ้ม “หนูขับรถเป็นมั้ย?”
“เป็นค่ะ!”
“งั้นไปกันเถอะ”คิมให้กระเป๋าถือกับนรมนใบนึง ด้านในยังมีมือถือที่คิมเตรียมไว้ให้เธอ ทำเอานรมนซึ้งมาก
“คุณน้าคิม ทำไมคุณน้าดีกับหนูจังเลยคะ?”ถ้าบอกว่าแค่เป็นคนอบอุ่นและเป็นมิตรอย่างเดียว นรมนรู้สึกผู้หญิงคนนึงจะไม่ทำถึงขั้นนี้ เธอเอ่ยถามขึ้นมาคำนึงอย่างห้ามใจไม่ได้
คิมนิ่งไปครู่นึงแล้วพูด “คงเพราะความสัมพันธ์ของหนูกับตระกูลทวีทรัพย์ธาดามั้ง”คำนี้ทำให้นรมนอึ้งอีกครั้ง
ที่คิมพูดนี่คือยอมรับทางอ้อมว่ารู้จักคนของตระกูลทวีทรัพย์ธาดาเหรอ?
“คุณน้าคิม คุณน้ากับตระกูลทวีทรัพย์ธาดา........”
“เดี๋ยวค่อยว่ากันเถอะ เราออกไปก่อนเถอะ”เห็นได้ชัดว่าคิมไม่อยากพูด
นรมนปิดปากเงียบอย่างรู้สถานการณ์ จากนั้นก็ได้ออกจากวิลล่าพร้อมคิม
หลายวันมานี้ เธอใกล้จะอัดอั้นตายอยู่แล้ว ตอนนี้ได้สูดอากาศบริสุทธิ์อีกครั้ง นรมนรู้สึกตัวเองเหมือนได้เกิดใหม่ยังไงอย่างงั้นเลย
คิมมองดูหน้าตาที่หายใจคำโตของเธอ หัวเราะขึ้นมาอย่างห้ามใจไม่ได้“หนูเนี่ยนะ เหมือนเด็กจริงๆเลย”
“แหะๆ”นรมนยิ้มด้วยความเก้อเขิน จากนั้นก็ขึ้นรถโดยเร็ว
เธอพบว่ารถของคิมแพงมาก
นรมนไม่ได้พูดอะไร ทำความคุ้นชินกับรถไปครู่นึง ก็ได้เริ่มขับรถ
“คุณน้าคิม เราจะไปไหนกันคะ?”
“ไปสถานทูต”คำพูดของคิมทำเอานรมนอึ้ง
“สถานทูต?”
“ไม่รู้ทางเหรอ?”คิมมองนรมนทีนึง นึกว่าเธอไม่รู้ทาง
นรมนส่ายหัวและพูด “รู้ค่ะ”เธอไม่ได้ถามเซ้าซี้อีก แต่ว่ากลับรู้สึกคิมเป็นผู้หญิงที่มีสตอรี่เยอะมาก
รถได้ขับมาถึงที่หน้าสถานทูตอย่างไม่ช้าไม่เร็ว
คิมลงจากรถ นรมนกลับไม่ได้ลงมา“เป็นอะไรไป?”นรมนจ้องมองคิมไว้ ค่อนข้างไม่เข้าใจ
“หนูก็ต้องลงจากรถด้วยเหรอคะ?”
“ไม่งั้นน้าจะพาหนูมาทำไม?”คิมรู้สึกนรมนในตอนนี้น่ารักมาก
นรมนค่อนข้างลังเล
“คุณน้าคิม หนูเป็นคนไร้สัญชาตินะคะ คุณน้าพาหนูมาที่สถานทูต ใจกล้าจังเลยค่ะ คุณน้าไม่กลัว........”
“กลัวอะไร? รีบลงมาเร็ว!”คิมพูดด้วยรอยยิ้ม จากนั้นก็ได้หันหลังจากไป
นรมนเห็นเธอไม่มีทีท่าล้อเล่นเลย ทีนี้ถึงได้ดับเครื่องยนต์ลงจากรถ เดิมตามหลังคิมอย่างป้ำๆเป๋อๆ
หลังจากคิมมาถึงสถานทูต มีเจ้าหน้าที่มารับเธอโดยเฉพาะ ดูออกว่าอยู่ที่นี่ฐานะของคิมสูงมาก
นรมนค่อนข้างสงสัย แต่กลับไม่ได้ถามอะไรเลย ตามคิมมาถึงที่ออฟฟิศห้องนึงอย่างเงียบๆ
ในออฟฟิศมีผู้หญิงที่อายุพอๆกับคิมนั่งอยู่ หลังจากเห็นคิมเข้ามาได้รีบลุกขึ้น
“หัวหน้าคิม ท่านมาแล้วเหรอคะ? ท่านนี้คือ.......”
“นี่เป็นเพื่อนของฉัน ตอนนี้มีปัญหาด้านฐานะนิดหน่อย คุณลองดูว่าจะสามารถฟื้นฟูฐานะของเธอได้มั้ย?”คำพูดของคิมทำให้นรมนอึ้งค้างไว้
หัวหน้าคิม?ไม่นึกเลยว่าเธอจะเป็นหัวหน้า! คนที่เป็นหัวหน้าอยู่ในสถานทูตเป็นตำแหน่งอะไร?แถมเธอยังจะฟื้นฟูฐานะให้ตัวเองด้วย? นรมนรู้สึกตัวเองเหมือนกำลังฝันอยู่ยังไงอย่างงั้นเลย
ผู้หญิงคนนั้นมองนรมนทีนึง คิมก็ได้พูดปัญหาของนรมนออกมาแล้ว
หลังจากผู้หญิงฟังจบได้ขมวดคิ้วเล็กน้อย
“หัวหน้าคิม เรื่องนี้ค่อนข้างจัดการยากหน่อยค่ะ อยู่ในประเทศเป็นคนที่ถูกตัดชื่อออกจากทะเบียนบ้านแล้ว อยู่ต่างประเทศพวกเราจะจัดเตรียมฐานะให้ยังไงคะ?เรื่องนี้จัดการได้ยากจริงๆค่ะ”
“ถ้าพ่อแม่ของฝ่ายตรงข้ามเป็นคนเซ็นต์รับรองการถูกตัดออกจากทะเบียนบ้านชุดนั้น เพื่อพิสูจน์ว่าเป็นความเท็จล่ะ?”
คำถามของคิมทำให้ผู้หญิงส่ายหัวและพูด “นั่นก็เป็นไปไม่ได้ค่ะ ในเมื่อเป็นความเท็จ แล้วถูกคัดออกจากทะเบียนได้ยังไงคะ?”
“ไม่มีวิธีแก้ไขอย่างอื่นแล้วจริงๆเหรอ?”คิมถามอย่างเจ็บใจ
ผู้หญิงครุ่นคิดพักนึงแล้วพูด “มีน่ะมีอยู่ค่ะ แต่ว่ายากมากค่ะ”
“วิธีอะไร?”คำพูดที่เหลือ ผู้หญิงได้ดึงคิมไปคุยที่อีกห้องนึง เหมือนเป็นความลับขั้นสุดยอดมาก
ในใจของนรมนบอกไม่ถูกว่ามีความรู้สึกยังไง
ไม่นึกเลยว่าคิมที่เธอรู้จักจะเป็นหัวหน้า แถมดูเหมือนอำนาจใหญ่โตมากด้วย ไม่นึกเลยว่าครั้งนี้จะฟื้นฐานะให้เธอ ยังไม่พูดถึงว่าฟื้นฟูได้หรือเปล่า แค่มิตรภาพไมตรีให้คิมมีต่อเธอ นรมนก็รู้สึกว่าตัวเองไม่รู้จะเอาอะไรมาตอบแทนบุญคุณแล้ว
ทั้งสองได้คุยกันอยู่ที่ด้านในนานมาก ตอนที่คิมออกมาสีหน้าไม่ค่อยดี นรมนรู้ว่าเรื่องนี้ไม่ได้ง่ายขนาดนั้น แต่ว่าเธอก็ไม่ได้ท้อแท้
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: แค้นรักสามีตัวร้าย
หล่อนบอกพฤกษ์ได้ย่ะนังนรมน โง่ซ้ำซาก...
อ้าว ขอตุลยาให้ช่วย แล้วทีงี้ทำไมไม่กลัวคนแอบมองจะรู้ว่าขอให้คนอื่นช่วย ไม่สงสัยเลยเว้ยว่าอาจจะมีกล้องซ่อนอยู่เพื่อแอบดูตัวเอง แทนที่จะขอมือถือใหม่มาใช้ สรุป ตอนนี้ไม่มีโทรศัพท์ โทรขอความช่วยเหลือไม่ได้...
โอ๊ย มีปัญญาบอกพฤกษ์ให้ไปบอกสามีได้ แต่ไม่ยอมบอกเค้าว่ามีคนส่งข้อความมาและคนๆนั้นน่าจะอยู่ในสถานพักฟื้นนี่แหล่ะ แล้วจะยังไง ตัวเองจะปกป้องลูกๆและแม่สามีได้ไง แต่งเรื่องได้ไม่เมคเซ้นส์เลย แต่เราว่าดูแล้วเหมือนไปก๊อปเรื่องอื่นมาแล้วเปลี่ยนชื่อคนเอา แล้วไอ้เรื่องที่เอามามันคงใช้บอทแปลมาอีกที เพราะนอกจากภาษาแหม่ง ๆ ยังใช้สรรพนามมั่ว เดี๋ยวเธอเดี๋ยวเขา เดี๋ยวเรียกลูกว่าคุณเดี๋ยวเรียกหนู เดี๋ยวเรียกยายเดี่ยวเรียกย่า ฯลฯ ถ้าคนเขียนหรือแปล มันไม่น่าจะผิดตรงจุดนี้...
นี่กอีกจุดที่ไม่สมจริง นรมนควรจะรีบบอกบุริษร์ตั้งแต่ต้น ไม่ใช่โอ้เอ้ ทำนั่นทำนี่ตั้งนาน เพราะก็ต้องเข้าใจสิว่าพ่อก็ทุกข์ใจเรื่องลูกหาย...
รู้ว่ามันฆ่าสามีและวางยาลูกคนเล็ก แต่ก็ทำเฉย เก็บมันไว้ใกล้ชิดกับลูกอีกคน ปล่อยให้มันสร้างฐานอำนาจมากขึ้นๆ แถมไม่แอบบอกลูกด้วยว่าต้องระวังอีนี่ อ่านแล้วงงตรรกะ...
น่าแบ่งคนเป็นสองกลุ่มตั้งแต่ต้น ตัวเองกับไมค์พาคนบุกบ้าน ค้นหาตัวนรมน อีกกลุ่มให้คนสนิทไมค์ซึ่งเป็นเจ้าถิ่นพาไปรับตัวแม่กับลูกออกจากรพ. ไม่งั้นอย่างเลวสุดคือเอาลูกและแม่ออกจากรพ. ได้แล้ว ให้ไมค์พาไปค้นบ้าน ช่วยนรมนออกมาด้วย ลองคิดตามความเป็นจริง พอรเมศรู้ว่าพาคนออกจากรพ.แล้ว มันก็ต้องเอะใจแล้วว่าต้องรีบเปลี่ยนที่ซ่อนนรมน รเมศมันก็ไม่น่าโง่นิ เป็นถึงเจ้าพ่อแถบนั้นได้...
แล้วแทนที่จะบอกลูกน้องว่ารเมศไว้ใจไม่ได้ ขังนรมนไว้และจะวางยากมล ก็ไม่บอกอีก แถมไม่เรียกตำรวจ ไม่ขอกำลังเสริม ทั้งๆที่รู้ว่าเลขากำลังจะโทรสั่งคนที่รพ. คือ ไม่คิดเหรอว่าอาจจะหนีออกจากรพ.ไม่ทัน...
กรูจะบ้า แอบเข้ามาคนเดียวอีกแล้ว ไหนว่ารวยมากมีอำนาจมาก ทำไมอนาถาจัง...
ป้าโอก็ใบ้ไว้ชัดมากนะ พระเอกฉลาดก็น่าจะสงสัยว่านางเป็นแม่แท้ ๆ หรือเปล่า พอฟังแม่พูดแล้ว อาจจะว่านางโอวางยาแม่บุริศร์ พอคลอดเด็กผู้หญิงมาก็แอบเปลี่ยนกับแฝดของตัวเอง เพราะงี้ถึงได้รักพระเอกกับน้องมากๆ แต่ก็งงว่าทำไมวางยากิจจา และทำร้ายกานต์ นั่นหลานแท้ๆนี่หว่า...
จะบ้าตาย ทำไมไม่ถามป้าโอว่าลูกอยู่ที่ไหน นักเขียนหลับเหรอ ชั้นงงมาก เขียนเรื่องได้แบบ เรื่องไม่คงเส้นคงวา เปลี่ยนรายละเอียดกลางทาง มีช่องโหว่เต็มไปหมด...