แค้นรักสามีตัวร้าย นิยาย บท 250

บทที่ 250 คุณถือว่าได้เจอผู้สูงศักดิ์เข้าแล้ว

นรมนวู่วามขึ้นมาทันที กลับถูกคิมกุมมือไว้แน่น

“คุณน้าคิม……”นรมนไม่ได้ส่งเสียง แต่ริมฝีปากได้ขยับ เห็นได้ชัดว่าเธอใจร้อนมาก

นี่ถ้าไม่มีจุดพิเศษอะไรจริงๆ งั้นบุริศร์ก็ไม่เป็นผู้ถูกกระทำขนาดนั้นแล้ว

คิมกลับแค่ส่ายหน้าให้เธอ ให้เธอดูการเปลี่ยนแปลงอย่างเงียบๆ

หลังจากคนขับได้ยินคำพูดของผู้หญิงแล้วก็ค่อนข้างร้อนรนใจเหมือนกัน

“งั้นจะทำยังไงล่ะ? ตอนนี้เรื่องนี้ยังไม่ได้คลี่คลาย ศพของตะวันก็ฝังไม่ได้ พวกเราก็ยังต้องคิดหาวิธีให้ศาลรับฟ้องคดีนี้ถึงจะได้ คนๆนั้นไม่ใช่บอกว่าดำเนินคดีเป็นเรื่องง่ายมากเลยเหรอ?”

“พี่ถามฉัน ฉันจะไปถามใคร? นี่เป็นเส้นสายที่พี่ไปหามาไม่ใช่เหรอ? ตอนที่เราสองคนทำตะวันตาย ฉันก็คิดจะอาศัยเรื่องของสถานที่ก่อสร้างขอเงินมาก้อนนึง จากนั้นก็โบยบินไปไกลๆ แต่พี่นั่นแหละดันหาว่าบริษัทฮัวยูกรุ๊ปจำกัดชดใช้ค่าเสียหายให้น้อย บอกอะไรว่าคนๆนั้นสามารถให้พวกเราหนึ่งล้านดอลลาร์ ตอนนี้ถึงยามคับขันแบบนี้แล้ว ทางฝั่งบริษัทฮัวยูกรุ๊ปจำกัดไม่ยอมปริปาก คนๆนั้นก็ไม่ให้เงินกับพวกเรา ศาลก็ไม่รับฟ้องคดี มองดูตรงหน้าศพของตะวันก็เผยการตกของเม็ดเลือดแดงเลือดออกมาทุกวันแล้ว นี่ถ้าถูกคนดูออก อย่าว่าแต่เงินเลย เราสองคนก็ต้องเข้าคักด้วยกันทั้งสองคนแน่”ผู้หญิงค่อนข้างคลุ้มคลั่งแล้ว

“นี่เธอพึมพำอะไรเนี่ย? ตอนนั้นเธอเป็นคนเอาอิฐบล็อกทุบไปที่หลังศีรษะของตะวันเองนะ ตอนนี้มาทะเลาะอะไรกับพี่?”คนขับก็เริ่มอารมณ์หงุดหงิดและสับสนวุ่นวายแล้ว

“ถุย! ทำไมฉันต้องทุบตะวัน? ถ้าไม่ใช่เรื่องที่พี่ทำกับฉันถูกตะวันพบเห็นเข้า ฉันจะลงมือกับผู้ชายของฉันได้เหรอ? พี่บอกจะเอาฉันเป็ยเมีย พี่บอกจะพาฉันไปจากที่นี่ ไปอยู่ดีกินดีที่อื่น ตอนนี้กลับพูดแบบนี้ พี่อยากโยนความผิดของเรื่องนี้มาที่บนตัวฉันหมดใช่มั้ย? ตะวันฉันจะบอกพี่ให้นะ พี่อย่าบีบคั้นฉันนะ ไม่งั้นฉันกับพี่แยกทางกัน เราสองคนตายไปด้วยกันเลย!พี่อย่าลืมสิ คนที่ผลักตะวันลงจากตึกคือพี่นะ!และก็เป็นพี่ที่คอยติดต่อคนเปลี่ยนวัสดุของบริษัทฮัวยูกรุ๊ปจำกัด เรื่องนี้คนอื่นไม่รู้ แต่ฉันรู้ดีนะ อยากสลัดฉันทิ้ง ฝันไปเถอะ!” ผู้หญิงคนนั้นนาทีนี้ร้ายกาจมาก

นรมนพอรู้ว่าเรื่องมันเป็นมายังไงแล้ว แต่ตอนนี้เธอค่อนข้างเสียใจที่ไม่ได้พาบุริศร์มาด้วย

คิมดึงมือของเธอไว้และถอยออกไปอย่างเงียบๆ

หลังจากทั้งสองขึ้นรถ นรมนพูดด้วยความโกรธ “สารเลวเกินไปแล้ว!พวกเขาแอบพลอดรักกันถูกตะวันพบเห็น ผู้หญิงก็ฆ่าสามีตัวเองทิ้ง ชายชู้โยนตะวันลงไปจากตึก กลับใส่ร้ายป้ายสีให้กับบริษัทฮัวยูกรุ๊ปจำกัดของเรา ตอนนี้ยิ่งแล้วใหญ่อยากย้อนมากัดพวกเราอีก บนโลกใบนี้ทำไมถึงได้มีคนที่ชั่วช้าสามัญขนาดนี้?”

“คนชั่วมักจะมากเสมอ บนโลกใบนี้เต็มไปด้วยสิ่งล่อใจมากมาย คนมากมายสูญเสียการเป็นตัวของตัวเองต่อหน้าสิ่งล่อใจ แต่ว่าสิ่งที่ทุกคนทำทุกสิ่งต้องจ่ายตอบแทนทั้งนั้น สวรรค์ยุติธรรมมาก พวกเขาจะคอยมองอยู่บนฟ้า ไปกันเถอะ”ระหว่างพูด คิมก็ได้สตาร์ทรถ และจากไปอย่างไม่ให้เงียบๆ

นรมนมองคิมในนาทีนี้ จู่ๆรู้สึกผู้หญิงคนนี้ลึกจนไม่อาจคาดเดา

ตอนแรกรู้สึกเธอเป็นแค่นักวาดภาพเฉยๆ บางทีแค่อาศัยวาดภาพดำรงชีวิต แต่ตอนที่รู้ว่าเธอเป็นหัวหน้า นรมนรู้สึกระดับการมองคนของตัวเองมีขีดจำกัดมากจริงๆ

ทั้งสองได้กลับมาถึงที่บนทางด่วนอีกครั้ง

คิมถามเสียงต่ำ “หนูมีวิธีติดต่อกับสามีหนูใช่มั้ย?”

“มีค่ะ!”

“หาที่เจอกันสักหน่อยเถอะ”คำพูดของคิมทำให้นรมนอึ้งเล็กน้อย แต่ว่าเธอกลับค่อนข้างเป็นห่วง

“คุณน้าคิม ตอนนี้ฐานะของหนูเซนซิทีฟมาก ถ้าใกล้ชิดกับบุริศร์ เกรงว่าจะนำพาอันตรายอะไรไปให้เขาค่ะ”

“งั้นก็บอกให้เขาไปสถานทูตเที่ยวนึง ไม่มีคนสงสัยที่สถานทูตจะมีคนไร้สัญชาติอย่างหนูอยู่หรอก”คิมพูดจบก็ได้โยนมือถือตัวเองให้นรมน จากนั้ยก็เลี้ยวรถกลับ และขับไปยังทิศทางของสถานทูตอีกครั้ง

นรมนรู้ว่าตอนนี้ถ้าตัวเองกล่าวขอบคุณมันดัดจริตเกิน และไม่มีผลลัพธ์ที่เป็นจริง

เธอโทรหาบุริศร์อย่างเร็ว

“ไม่ทราบท่านไหนครับ?”เสียงของบุริศร์แฝงด้วยความเหนื่อยล้าเสี้ยวนึง เห็นได้ชัดว่าเรื่องนี้รุมเร้าเขามาก

นรมนพูดเสียงต่ำ “ฉันเองค่ะ”

“นรมน?”

“บุริศร์ ฟังฉันพูดนะ ตอนนี้คุณรีบมาหาหัวหน้าคิมที่สถานทูตเดี๋ยวนี้เลยค่ะ”คำพูดของนรมนทำให้บุริศร์อึ้งไปครู่นึง

“หมายความว่ายังไงครับ?”

“คุณอย่าเพิ่งสนใจเลยค่ะ คุณมาก็พอแล้วค่ะ”

“โอเคครับ”บุริศร์วางสาย นรมนก็ยังไม่ค่อยวางใจอยู่ดี

“คุณน้าคิม คุณน้าว่าคงไม่มีเห็นหนูก็อยู่ด้วยมั้งคะ?”

“หนูเดินตามน้าก็พอ ถ้าคนอื่นถามขึ้นมา หนูก็บอกว่าเป็นเลขาของน้า”คิมพูดอย่างเรียบเฉย เห็นได้ชัดว่าไม่ค่อยแคร์สักเท่าไหร่

นรมนกลับพูดอย่างไม่วางใจ “แต่ว่ารูปของหนูถูกโพสต์ลงในเน็ตแล้วไม่ใช่เหรอคะ? คนของสถานทูตน่าจะก็รู้จักฉันอยู่ พวกเขา..........”

“พวกเขาไม่ว่าอะไรหรอก”คิมไม่พูดจาอีก นรมนก็เลยไม่ได้ถามอีก

ถึงแม้ไม่รู้ว่าคิมมีอำนาจใหญ่แค่ไหนกันแน่ แต่เห็นได้ชัดว่าตอนนี้คิมอยากปกป้องเธอ แถมยังไม่ต้องสงสัยเลยด้วย

ไม่นานทั้งสองก็กลับมาถึงสถานทูต

รปภ.ที่เฝ้าประตูมองเห็นรถของคิมแล้ว ไม่มองนรมนก็ปล่อยให้เข้าไปโดยตรงเลย

คิมพานรมนมาที่ออฟฟิศของตัวเอง

ทีนี้นรมนถึงรู้ว่าคิมคือหัวหน้าว่าการกระทรวงการต่างประเทศ ตำแหน่งนี้ทำให้เธอค่อนข้างตื่นตะลึง แต่เธอกลับไม่ได้พูดอะไร

หลังจากทั้งสองมาถึงที่ออฟฟิศ คิมชี้เครื่องบดกาแฟที่อยู่ข้างๆและพูด “หนูไปบดกาแฟชงกินเองได้นะ น้าชอบดื่มชา”นรมนเข้าใจในทันที เธอได้ไปหยิบเครื่องชงชามาโดยตรง และเริ่มชงชา

พูดถึงชงชา ที่จริงนรมนก็ไม่ค่อยเป็นหรอก แต่ว่าเคยอยู่กับธรณีมาพักนึง เคยเห็นเขาชงชา ตัวเองก็ได้ถือโอกาสเรียนรู้ไปบ้าง

เห็นนรมนเลียนแบบชงชาได้เหมือนมาก สายตาของคิมเผยแววตาที่ชื่นชมออกมา

ตอนนี้เธอมองนรมนยิ่งอยู่ยิ่งเข้าตาแล้ว

“เคยคิดจะมาพัฒนาที่กระทรวงการต่างประเทศมั้ย?”คำพูดของคิมทำให้นรมนอึ้งไปครู่นึง

“คุณน้าคิม หนูไม่เหมาะกับงานแบบนี้หรอกค่ะ”นรมนรู้ว่าตัวเองมีความสามารถอะไร เธอแค่มีความสนใจเกี่ยวกับการวาดรูป ไม่รู้การทูตอะไรนั่นเลยสักนิด

คิมก็ไม่ได้สร้างความลำบากใจให้เธออีก อยู่เงียบๆไว้ไม่พูดจา

นรมนรู้สึกวิธีเข้าหากันแบบนี้ดีมาก

หลังจากต้มน้ำเดือดแล้ว ด้านนอกได้มีข่าวคราว

“หัวหน้าคิม มีคนที่ชื่อบุริศร์มาหาท่านค่ะ”

“ให้เขาเข้ามาเลย”คิมพูดอย่างเรียบเฉย

นรมนค่อนข้างใจร้อน มือที่ถือกาน้ำไว้ค่อนข้างสั่น

คิมส่ายหน้าและพูด “รีบร้อนอะไร?คนก็มาแล้ว ยังกลัวจะไม่ได้เจอเหรอ?”

นรมนค่อนข้างเก้อเขิน

เธอคิดถึงบุริศร์แล้วจริงๆ

ด้านนอกมีเสียงเคาะประตูดังขึ้น “เชิญค่ะ”เสียงของคิมเรียบเฉย

ตอนที่บุริศร์เข้ามา ก็เห็นนรมนในเวลาแรกเลย

เขาค่อนข้างประหลาดใจ แต่ว่ากลับได้พยักหน้าให้คิมและพูดอย่างมีมารยาท “หัวหน้าคิม ท่านหาผมเหรอครับ?”

“คนที่หาคุณไม่ใช่ฉันหรอก แต่เป็นภรรยาของคุณ”คิมยิ้ม จากนั้นก็ชี้ไปยังนรมนที่อยู่ข้างๆ

ใบหน้าของนรมนแดงก่ำขึ้นมาทันที

ตอนที่บุริศร์เจอนรมนก็ตื่นเต้นมาก

เขาไม่ได้เจอนรมนมาหลายวันแล้ว นึกเสมอว่าเรื่องนี้แก้ไขง่ายมาก แต่กลับคิดไม่ถึงว่าจะยากลำบากแสนเข็ญ ทำให้เขาเอาตัวรอดไม่ได้

“เอาล่ะ คุณสองคนพูดคุยกันเถอะ ฉันไปนอนในห้องพักนึง”คิมพูดจบก็ได้ลุกขึ้นมา และเข้าไปในห้องโดยตรง แถมยังปิดประตูห้องด้วย

ตอนที่ออฟฟิศเหลือแค่บุริศร์กับนรมน นรมนทนไม่ไหวอีกต่อไปได้กระโจนเข้าไปในอ้อมอกของบุริศร์“ฉันคิดถึงคุณจังเลยค่ะ”

“ผมก็คิดถึงคุณเหมือนกัน!”บุริศร์รู้สึกเหมือนตัวเองกำลังฝันอยู่ กอดร่างของนรมนยังรู้สึกไม่ค่อยเหมือนความจริงเลย

“เป็นคุณจริงๆเหรอ? คุณอยู่ตรงหน้าผมจริงๆเหรอ?”

“อืม ใช่ค่ะ ใช่ฉันจริงๆ!”นรมนเงยหน้าขึ้นมา มองคางของบุริศร์ก็มีหนวดเคราขึ้นมาแล้ว

เขาเป็นคนที่ให้ความสำคัญกับรูปลักษณ์ภายนอก แต่เรื่องนี้กลับทำให้เขาอิดโรยถึงเช่นนี้ ทำให้นรมนเห็นแล้วสงสารจับใจ

“คุณผอมไปนะคะ”

“พูดอย่างกับว่าคุณอ้วนขึ้นงั้นแหละ”บุริศร์ยิ้ม ตอนนี้เรื่องกลุ้มใจทุกอย่างต่างก็ทิ้งไปข้างหลังก่อน เขาแค่อยากกอดภรรยาของตัวเองดีๆ

นรมนเขย่งขาขึ้นมาโดยตรง เป็นฝ่ายส่งจูบหอมๆของตัวเอง

บุริศร์ก็ย่อมไม่เกรงใจอยู่แล้ว จูบเธออย่างเอาแต่ใจและป่าเถื่อน

ทั้งคู่สปาร์คกัน อุณหภูมิของรอบๆได้เพิ่มสูงขึ้นอย่างเร็ว

ถ้าไม่ใช่เพราะอยู่ในออฟฟิศของคิม บุริศร์อยากบีบนวดนรมนเข้ามาในร่างกายของตัวเองจริงๆ และครอบครองเธออย่างโหด

ตอนที่ทั้งสองแยกจากกันต่างก็ค่อนข้างกระหืดกระหอบ

นรมนพิงอยู่ที่อ้อมอกเขาและพูด “คิดไม่ถึงจริงๆว่าคุณน้าคิมจะเป็นหัวหน้าคิม ถ้าไม่ใช่คุณน้าคิม ฉันออกมาเจอคุณไม่ได้เลยด้วยซ้ำ”

“ผมก็คิดไม่ถึงเหมือนกัน คุณถือว่าได้เจอผู้สูงศักดิ์เข้าแล้ว”

“อืม แต่ว่าฉันหาคุณมีเรื่องบอกกับคุณค่ะ”นรมนดึงบุริศร์นั่งลงโซฟาที่อยู่ข้างๆ จากนั้นก็ได้เล่าเรื่องที่ตัวเองได้เห็นและได้ยินมาให้กับบุริศร์

“ถ้าทั้งหมดนี้เป็นความจริง แค่ให้หมอชันสูตรศพของตะวัน พวกเราก็จะสามารถล้างมลทินได้ใช่มั้ยคะ?”นรนมนรีบถาม

บุริศร์กลับพูดเสียงต่ำ “เรื่องนี้ไม่ได้ง่ายขนาดนั้น แล้วหมอชันสูตรก่อนหน้านี้ไม่เห็นว่าศพของตะวันมีปัญหาเลยหรือไง? แต่ว่าผลการชันสูตรศพกลับบอกว่าตะวันคือตกดึกตาย สาเหตุเกิดจากทางเราแอบอ้างวัสดุคุณภาพเกรดต่ำเป็นวัสดุคุณภาพเกรดสูง ผมคิดนะไม่ว่าหมอชันสูตรหรือผู้ผลิตคนอื่น น่าจะถูกรเมศซื้อตัวล่วงหน้าหมด ถึงตอนนี้รู้ว่าตะวันถูกฆาตกรรม อยากหาหลักฐานอย่างนั้นเจอก็ยากมาก”

“งั้นจะทำยังไงคะ? หรือเราจะต้องถูกรเมศกุมอยู่ในกำมืออย่างนี้เหรอ?”นรมนกระหอบกระหืดจะแย่อยู่แล้ว

ถึงแม้ที่นี่เป็นถิ่นของรเมศ แต่ก็ถูกคนรังแกอย่างนี้ไม่ได้นี่น่ะ

บุริศร์มองหน้าตาที่ใจร้อนของนรมน เขาลูบศีรษะเธอและพูดด้วยรอยยิ้ม “ดูทำเอาคุณใจร้อนซะ”

“ฉันจะไม่ใจร้อนได้ยังไง? นี่มันเกี่ยวโยงถึงชื่อเสียงของตระกูลโตเล็กของคุณเชียวนะ คุณบอกว่าตอนนี้ตระกูลโตเล็กวุ่นวายมากไม่ใช่เหรอ?ถ้าไม่รีบจัดการเรื่องนี้ ฉันกลัวคุณ.........”

“ไม่ต้องกลัวนะ ทุกอย่างอยู่ในการควบคุมของผม มากสุดก็รอแค่อีกวันเดียว ทุกอย่างก็จะสามารถน้ำลดตอผุดแล้ว”หน้าตาที่มั่นใจเต็มเปี่ยมของบุริศร์ ทำนรมนอึ้งเล็กน้อย

“คุณรู้ตั้งนานแล้วเหรอคะ?”

“อืม พฤกษ์ตรวจสอบเจอตั้งนานแล้ว แต่ว่าผมกำลังรอโอกาสอยู่”

คำพูดของบุริศร์ทำให้นรมนโล่งอกไปที แต่เธอกลับพูดเสียงต่ำ “คุณทำฉันตกใจหมดเลย มีวิธีก็ไม่บอกฉัน ทำฉันเป็นห่วงเสียเปล่า”

“ก็ไม่ถือว่าใช่ครับ อย่างน้อยนี่ทำให้ผมได้รู้ว่าคุณแคร์ผมมาก เรื่องนี้ผมไม่เป็นห่วง สิ่งที่ผมเป็นห่วงในตอนนี้คือ ฐานะของคุณจะทำยังไง?”