แค้นรักสามีตัวร้าย นิยาย บท 25
บทที่ 25 ห้องของเธอคือห้องไหน
“มามี้เธอชื่อว่าอะไรเหรอ？”
บุริศร์ถามออกไปอย่างไม่ได้ตั้งใจ หลังจากที่ถามไปแล้วก็รู้สึกว่าไม่เหมาะสม แต่คำที่พูดไปแล้วเอาย้อนกลับคืนมาไม่ได้
กานต์อึ้งกับคำถามนิดหน่อย แต่ก็ยิ้มแล้วตอบกลับ“คุณลุง คุณลุงถามออกมาแบบนี้ไม่ค่อยมีมารยาทเท่าไหร่เลยนะครับ รีบไปส่งผมเถอะครับ เดี๋ยวผมสาย”
ถูกเด็กสี่ขวบพูดว่าไม่มีมารยาท นี่ถือเป็นครั้งแรกในชีวิตของบุริศร์ แต่เขาก็ไม่ได้รู้สึกอาย เพราะเขารู้ว่าหน้าเขาหนาขึ้นกว่าเดิม
“ขึ้นรถสิ”
เมื่อบุริศร์ส่งกานต์ถึงสถานเลี้ยงเด็กกำพร้า มองเห็นท่าทางที่ดูเหมือนจะสนิทสนมกันของผู้อำนวยการและกานต์ ทำให้เขาวางใจแล้วขับรถออกไป
เขาสั่งคนให้ไปส่งกิจจากลับ แต่ตัวเขาเองกลับขับรถไปหานรมน
ไม่รู้ว่าเหตุผลอะไร ถึงทำให้เขาอยากเจอนรมนมากในตอนนี้ ถึงแม้ว่าเขาจะจำใบหน้านั้นไม่ได้แล้ว
คมทิพย์กะจะอยู่เป็นเพื่อนนรมนที่บ้านในตอนแรก แต่เธอมีธุระกระทันหันที่โรงเรียนอนุบาล เธอถูกผู้อำนวยการโรงเรียนเรียกตัวกลับไป
ขณะที่เสียงกริ่งหน้าบ้านดังขึ้นมาถึงสองครั้งนั้น นรมนนอนหลับอย่างสะลึมสะลือ แต่ก็ลุกตัวขึ้นมา ส่องไปที่ตาแมวแล้วพบว่าเป็นบุริศร์ เธอตาสว่างขึ้นมาในทันที
มาเร็วจริงผู้ชายคนนี้
นรมนจัดแจงตัวเองให้เรียบร้อย ก่อนจะเปิดประตู
“ประธานบุริศร์？มีอะไรเหรอคะ？”
“เธอป่วยอยู่ไม่เหรอ？ฉันมาดูเธอไง”
บุริศร์พูดออกมาอย่างธรรมชาติ ตาคู่นั้นอดไม่ได้มองไปที่นรมน
นรมนหน้าแดง อาการแบบนี้ไม่ดีจริงๆ
บุริศร์ยกมือขึ้นมาคำหน้าผากนรมน ทำให้นรมนตกใจแล้วก้าวถอยหลัง
“อย่าขยับ”
เสียงของเขาเย็นเป็นน้ำแข็งโดยพลัน
นรมนนิ่งอึ้งโดยไม่รู้ตัว
กว่าเธอจะได้สติว่าทำไมถึงได้ทำตามที่เขาสั่งได้ขนาดนั้น มือของบุริศร์ก็วางอยู่บนหน้าผากของเธอเป็นที่เรียบร้อยแล้ว
อุณหภูมิอุ่นของมือเขาสบายกว่าอุณหภูมิหน้าผากของเธอ
บุริศร์เปลี่ยนสีหน้าทันที
“ตัวร้อนขนาดนี้ทำไมถึงยังอยู่บ้าน？เธอเป็นเด็กเหรอ？ถึงไม่รู้จักไปโรงพยาบาล？ไปเปลี่ยนชุด ฉันจะไปส่งเธอที่โรงพยาบาล！”
นรมนไม่เคยเห็นบุริศร์มีอาการรนแบบนี้มาก่อน
ผู้ชายนะ ไม่เจียมตัวแบบที่คิดไว้ไม่มีผิด！
กับผู้หญิงที่คอยอยู่เคียงข้างไม่สนใจ ที่กับผู้หญิงอื่นกลับดูแลปกป้องสุดตัว！
นรมนทำเสียงตะคอกใส่อยู่ในใจ แต่ไม่ได้แสดงสีหน้าออกมา
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: แค้นรักสามีตัวร้าย
หล่อนบอกพฤกษ์ได้ย่ะนังนรมน โง่ซ้ำซาก...
อ้าว ขอตุลยาให้ช่วย แล้วทีงี้ทำไมไม่กลัวคนแอบมองจะรู้ว่าขอให้คนอื่นช่วย ไม่สงสัยเลยเว้ยว่าอาจจะมีกล้องซ่อนอยู่เพื่อแอบดูตัวเอง แทนที่จะขอมือถือใหม่มาใช้ สรุป ตอนนี้ไม่มีโทรศัพท์ โทรขอความช่วยเหลือไม่ได้...
โอ๊ย มีปัญญาบอกพฤกษ์ให้ไปบอกสามีได้ แต่ไม่ยอมบอกเค้าว่ามีคนส่งข้อความมาและคนๆนั้นน่าจะอยู่ในสถานพักฟื้นนี่แหล่ะ แล้วจะยังไง ตัวเองจะปกป้องลูกๆและแม่สามีได้ไง แต่งเรื่องได้ไม่เมคเซ้นส์เลย แต่เราว่าดูแล้วเหมือนไปก๊อปเรื่องอื่นมาแล้วเปลี่ยนชื่อคนเอา แล้วไอ้เรื่องที่เอามามันคงใช้บอทแปลมาอีกที เพราะนอกจากภาษาแหม่ง ๆ ยังใช้สรรพนามมั่ว เดี๋ยวเธอเดี๋ยวเขา เดี๋ยวเรียกลูกว่าคุณเดี๋ยวเรียกหนู เดี๋ยวเรียกยายเดี่ยวเรียกย่า ฯลฯ ถ้าคนเขียนหรือแปล มันไม่น่าจะผิดตรงจุดนี้...
นี่กอีกจุดที่ไม่สมจริง นรมนควรจะรีบบอกบุริษร์ตั้งแต่ต้น ไม่ใช่โอ้เอ้ ทำนั่นทำนี่ตั้งนาน เพราะก็ต้องเข้าใจสิว่าพ่อก็ทุกข์ใจเรื่องลูกหาย...
รู้ว่ามันฆ่าสามีและวางยาลูกคนเล็ก แต่ก็ทำเฉย เก็บมันไว้ใกล้ชิดกับลูกอีกคน ปล่อยให้มันสร้างฐานอำนาจมากขึ้นๆ แถมไม่แอบบอกลูกด้วยว่าต้องระวังอีนี่ อ่านแล้วงงตรรกะ...
น่าแบ่งคนเป็นสองกลุ่มตั้งแต่ต้น ตัวเองกับไมค์พาคนบุกบ้าน ค้นหาตัวนรมน อีกกลุ่มให้คนสนิทไมค์ซึ่งเป็นเจ้าถิ่นพาไปรับตัวแม่กับลูกออกจากรพ. ไม่งั้นอย่างเลวสุดคือเอาลูกและแม่ออกจากรพ. ได้แล้ว ให้ไมค์พาไปค้นบ้าน ช่วยนรมนออกมาด้วย ลองคิดตามความเป็นจริง พอรเมศรู้ว่าพาคนออกจากรพ.แล้ว มันก็ต้องเอะใจแล้วว่าต้องรีบเปลี่ยนที่ซ่อนนรมน รเมศมันก็ไม่น่าโง่นิ เป็นถึงเจ้าพ่อแถบนั้นได้...
แล้วแทนที่จะบอกลูกน้องว่ารเมศไว้ใจไม่ได้ ขังนรมนไว้และจะวางยากมล ก็ไม่บอกอีก แถมไม่เรียกตำรวจ ไม่ขอกำลังเสริม ทั้งๆที่รู้ว่าเลขากำลังจะโทรสั่งคนที่รพ. คือ ไม่คิดเหรอว่าอาจจะหนีออกจากรพ.ไม่ทัน...
กรูจะบ้า แอบเข้ามาคนเดียวอีกแล้ว ไหนว่ารวยมากมีอำนาจมาก ทำไมอนาถาจัง...
ป้าโอก็ใบ้ไว้ชัดมากนะ พระเอกฉลาดก็น่าจะสงสัยว่านางเป็นแม่แท้ ๆ หรือเปล่า พอฟังแม่พูดแล้ว อาจจะว่านางโอวางยาแม่บุริศร์ พอคลอดเด็กผู้หญิงมาก็แอบเปลี่ยนกับแฝดของตัวเอง เพราะงี้ถึงได้รักพระเอกกับน้องมากๆ แต่ก็งงว่าทำไมวางยากิจจา และทำร้ายกานต์ นั่นหลานแท้ๆนี่หว่า...
จะบ้าตาย ทำไมไม่ถามป้าโอว่าลูกอยู่ที่ไหน นักเขียนหลับเหรอ ชั้นงงมาก เขียนเรื่องได้แบบ เรื่องไม่คงเส้นคงวา เปลี่ยนรายละเอียดกลางทาง มีช่องโหว่เต็มไปหมด...