แค้นรักสามีตัวร้าย นิยาย บท 256

บทที่ 256 ใบหน้าไม่ใช่ตัวชี้วัดมาตรฐานของคน

หลังจากตื่นนอนแล้วคิมเดินลงไปชั้นล่าง แต่กลับไม่พบนรมน

ตอนแรกเธอคิดว่านรมนพักผ่อนอยู่ในห้องนั่งเล่นเลยไม่ได้ซีเรียสอะไรจึงไปดูที่ห้องครัวสักหน่อย แต่เมื่อเปิดประตูห้องครัวออกมาก็พบกับสภาพที่ยุ่งเหยิงไม่เป็นระเบียบ

สภาพเช่นนี้ดูยังไงก็ไม่เหมือนกับทำเพราะความประมาท

หัวใจของคิมดิ่งลงอย่างรวดเร็วแล้วรีบวิ่งไปที่ห้องของนรมน

ห้องของนรมนนั้นว่างเปล่า แม้แต่เตียงนอนก็เรียบร้อยและไม่มีร่องรอยของการนอนแม้แต่นิดเดียว

คิมเริ่มรู้สึกไม่สบายใจขึ้นมา เธอค้นหาทั่วทุกที่อย่างไม่สบายใจ แต่ยังคงไม่พบเงาของนรมน

ตัวเธอเริ่มสั่นเทาและวิตกกังวลเพิ่มมากขึ้น

คิมเอากล้องวงจรปิดออกมาดูก็เห็นว่าเป็นตุลยาที่พาตัวนรมนไปและเข็มฉีดยาในมือของตุลยาทำให้ดวงตาของคิมหรี่แคบลงไปในพริบตา

“ไอ้คนพาลนี่!”

คิมโกรธจนตัวสั่นแล้วโทรหาชาวีโดยตรง

“ตุลยาล่ะ?”

ชาวีแปลกใจมากที่หลายวันมานี้คิมเป็นฝ่ายเริ่มโทรหาเขาก่อน แต่ยังไม่ทันได้ประหลาดใจก็ได้ยินเสียงเย็นเยียบของคิมจนนิ่งอึ้งไปชั่วขณะ

“ตุลยาออกไปแล้วยังไม่กลับเลย ไม่ได้พูดว่าจะไปหาคุณงั้นเหรอ? หรือว่าไม่ได้อยู่กับคุณ?”

ไฟในใจของคิมลุกโชนอย่างโกรธเกรี้ยว

“ฉันจำได้ว่าเคยบอกคุณแล้วว่า ไม่ว่ายังไงก็ตามให้ดูเธอเอาไว้ ในช่วงนี้ให้เธอรักษาใบหน้าให้ดี ทำไมคุณถึงไม่ฟัง?”

“เป็นอะไรไป? คิม เกิดเรื่องอะไรขึ้นงั้นเหรอ?”

ชาวีเพิ่งจะฟังออกถึงความผิดปกติของคิม

หลายปีมานี้คิมจะอารมณ์เสียน้อยมาก เธอเย็นชาและเรียบเฉยกับทุกคน ในตอนแรก ชาวีคิดว่าเพราะเธอมีนิสัยเช่นนี้ ต่อมาถึงได้พบว่าคิมสูญเสียหัวใจไปแล้วและไม่มีความอบอุ่นให้กับใคร

การติดต่อของคนทั้งสองนั้นที่จริงแล้วมันน่าขำอย่างมาก

คิมดื่มเหล้ามากเกินไปแล้วมองว่าเขาเป็นใครบางคนทำให้มีค่ำคืนของกันและกัน

น่าเสียดายที่หลังจากคิมตั้งครรภ์แล้ว คุณหมอบอกว่าสภาพร่างกายของคิมไม่ดี ถ้าหากทำลายเด็กจะเป็นอันตรายถึงชีวิต

คิมจึงจำใจคลอดตุลยา แต่ก็โยนไปให้ชาวีโดยทันที

ชาวีได้ลูกสาวมาอย่างไม่คาดคิดย่อมมีความสุขมาก เดิมทีคิดว่าคิมจะแต่งงานกับตนเอง แต่ตอนที่คิมบอกว่าจะไม่แต่งงานจนชั่วชีวิต และไม่สามารถที่จะแต่งงานกับเขาได้ ชาวีก็รู้สึกผิดหวังมาก

แต่ในช่วงหลายปีที่ผ่านมา ชาวีคอยปกป้องคิมมาโดยตลอด ขอเพียงได้มองเห็นเธอ ขอเพียงคิมจะมีสายตามองเขาสักครั้ง เขาก็พึงพอใจแล้ว

แต่เป็นเวลาหลายปีแล้ว แม้ว่าคิมจะขาดความสนใจในตัวตุลยาและไม่มีความกระตือรือร้นมากนัก

ตอนนี้เธอเริ่มเป็นฝ่ายโทรหาตนเองติดต่อกันสองครั้ง ทั้งหมดนี้เป็นเพราะตุลยา สิ่งนี้ทำให้ชาวีค้นพบสิ่งผิดปกติในที่สุด

“เกิดอะไรขึ้น? ตุลยา เป็นอะไรกันแน่?”

คิมใกล้จะควบคุมความโกรธของตัวเองไว้ไม่อยู่ เธอพูดเสียงทุ้มต่ำว่า : “คุณรีบหาตัวตุลยาให้เจอจะดีที่สุด ไม่อย่างนั้นฉันไม่รู้ว่าผลที่ตามมาจะเป็นยังไง ชาวี ผ่านมาหลายปี ลูกสาวคนเดียวคุณยังอบรมสั่งสอนได้ไม่ดี คุณยังจะทำอะไรได้อีก?”

พูดจบเธอก็วางสายในทันที

ตุลยาจะพานรมนไปที่ไหนได้นะ?

เธอคิดมาโดยตลอดว่าตุลยาเพียงแค่มีนิสัยเอาแต่ใจและยโสโอหังอยู่บ้างนิดหน่อย แต่ก็ไม่สามารถทำเรื่องไร้เหตุผลได้ เพราะว่าตุลยาพุ่งเป้าไปที่นรมน รู้สึกขวางหูขวางตากับนรมน เธอไม่เคยเอาเรื่องนี้มาใส่ใจเลย

ท้ายที่สุดแล้วไม่มีแม่คนไหนบนโลกใบนี้จะคิดว่าลูกสาวของตนจะเกิดมาเป็นคนไม่ดีหรอก

แต่ว่าตอนนี้เธอกลับรู้สึกกระวนกระวายใจบางอย่าง

ตุลยาบอกว่าชอบบุริศร์ ต้องการแต่งงานกับบุริศร์ นั่นมันจะเป็นผลเสียต่อนรมนหรือเปล่านะ?

คิมรีบวิ่งออกไปอย่างรวดเร็วแล้วถอดเอากล้องวงจรปิดของชุมชนออกมาดู ถึงได้มองเห็นตุลยาลากนรมนขึ้นรถ ด้านหลังเป็นมุมบอดของกล้อง ต่อจากนั้นก็ไม่เห็นอะไรแล้ว

เธอกังวลใจอย่างมากแล้วโทรหาตุลยา โทรศัพท์ของตุลยาถูกปิด เห็นได้ชัดว่าไม่ต้องการรับสายเธอ

คิมไม่มีวิธีแล้วจริงๆถึงต้องโทรหาบุริศร์

“บุริศร์คะ นรมนหายไปค่ะ”

“คุณว่าอะไรนะ?”

บุริศร์มองดูว่างานในสถานที่ก่อสร้างใกล้จะเสร็จแล้ว ขอเพียงซัพพลายเออร์บางคนบอกว่ารเมศเป็นคนสั่ง ก็เพียงพอที่จะปะติดปะต่อเรื่องราวได้แล้ว แต่ว่าในเวลานี้คิมกลับบอกเขาว่านรมนหายไป

“เกิดอะไรขึ้น?”

“คุณมาหาฉันที่นี่เถอะค่ะ”

คิมไม่รู้ว่าควรจะพูดกับบุริศร์ยังไงดี

เธอรู้สึกอายไม่กล้าสู้หน้าอย่างมาก และยิ่งเป็นกังวลมากขึ้น

ตุลยาเป็นลูกสาวของเธอ และเป็นไปได้อย่างมากว่านรมนอาจจะเป็นลูกสาวของเธอด้วย

ถ้าหากว่าตุลยาทำร้ายนรมน เธอจะทำอย่างไรดีล่ะ?

บุริศร์วางสายแล้วพอหยิบกุญแจรถก็วิ่งไปราวกับบ้าคลั่ง

“ประธานบุริศร์ งานทางนี้จะทำอย่างไรต่อไป?”

พฤกษ์ไม่เคยเห็นบุริศร์ตึงเครียดขนาดนี้มาก่อน

ไม่ใช่สิ!

ยกเว้นครึ่งหนึ่งตอนที่ภรรยาเกิดอุบัติเหตุเมื่อห้าปีก่อน

หรือว่าจะเกิดเรื่องกับภรรยา?

พฤกษ์กังวลขึ้นมาโดยฉับพลัน แต่ก็ไม่สามารถจากไปได้ บุริศร์จากไปท้ายที่สุดแล้ว ที่นี่จำเป็นต้องมีคนดำเนินการ

บุริศร์ขับรถฝ่าไฟแดงเป็นจำนวนมากอย่างบ้าคลั่งและขับตรงที่ประตูบ้านของคิม

“นรมนล่ะ?”

ตอนนี้บุริศร์ไม่สนใจเรื่องความเคารพและมารยาทแล้ว เขาพูดไปตรงๆ

คิมส่งวิดีโอให้บุริศร์

ในตอนที่บุริศร์เห็นวิดีโอ ร่างทั้งร่างเริ่มหม่นมืด ทั่วทั้งตัวมีกลิ่นไอของการฆ่า

“ ตุลยา!”

บุริศร์นั้นรู้จักตุลยา

ในตอนแรกผู้หญิงคนนั้นประกาศว่าจะไล่ตามจีบเขา แต่เขาไม่เคยจะเอามาใส่ใจ แต่มาพอรู้ว่าไมค์ชอบเธอ เขาเลยทำเป็นไม่รู้ไม่เห็น แล้วเพิกเฉยต่อการทำเล็กๆน้อยๆของผู้หญิงคนนี้มาโดยตลอด ต่อมาก็ได้รู้อีกว่าเธอเป็นลูกสาวของคิม และเป็นไปได้อย่างมากว่าอาจจะเป็นพี่น้องกับนรมน บุริศร์ยิ่งไม่ต้องการมีส่วนเกี่ยวข้องกับเธอ

เพียงแค่นึกไม่ถึงเลยว่าครั้งนี้คนที่พาตัวนรมนไปกลับเป็นตุลยา!

มือของบุริศร์กำหมัดแน่น

ถ้าหากตุลยาอยู่ตรงหน้าเขาในเวลานี้ เขาจะชกเข้าไปอย่างไม่ลังเลเลย

“เจอตุลยาแล้วหรือยัง?”

น้ำเสียงของบุริศร์นั้นทุ้มลึก มีร่องรอยของการควบคุมอารมณ์อย่างชัดเจน

คิมสั่นศีรษะ

“เธอปิดโทรศัพท์ ฉันให้คนไปดูที่ๆเธอมักจะไปบ่อยๆ ก็ไม่เจอตัว”

บุริศร์ไม่พูดอะไรอีก เขาหยิบโทรศัพท์ออกมาแล้วโทรหาไมค์

“ฉันอยากรู้ตำแหน่งของตุลยา!”

ไมค์แปลกใจเล็กน้อย

“ล้อเล่นหรือเปล่า? นายเคยบอกว่าจะไม่ฉกเอาตุลยาไปจากฉันนะ”

“ไมค์ ฉันไม่มีเวลาว่างจะเล่นกับนายนะ เธอเอานรมนผู้หญิงของฉันไป! ฉันบอกนายไว้เลยนะ ถ้าเกิดอุบัติเหตุอะไรก็ตามกับนรมน ฉันไม่สนว่าเธอจะเป็นใคร ฉันไม่ไว้ชีวิตเธออย่างแน่นอน!”

น้ำเสียงของบุริศร์นั้นเย็นเยียบเหมือนกับหิมะและน้ำแข็งในขั้วโลกเหนือ

ไมค์รู้สึกตึงเครียดขึ้นมาทั่วทั้งตัว

“เธอเอาตัวพี่สะใภ้ไปงั้นเหรอ? เป็นไปได้ยังไง?”

“ตอนนี้ฉันไม่มีเวลาคุยกับนายมากนัก นายบอกฉันมาดีกว่าว่าจะหาตัวเธอได้ที่ไหน”

“ซอย63มีศูนย์ศัลยกรรมอยู่ที่นั่น ว่ากันว่าผ่าตัดดีมาก ฉันได้ยินว่าเธอมีนัดทำศัลยกรรมเมื่อสองสามวันก่อน ไม่รู้ว่าผ่านไปหรือยัง”

ในเวลานี้ ไมค์เองก็ไม่กล้าปกป้องตุลยาแล้ว

ในความประทับใจของเขา ตุลยาคือคนขี้เล่นเท่านั้นเอง ไม่น่าจะทำอะไรต่อนรมน คาดว่าที่พาตัวนรมนไปเพราะรู้สึกว่านรมนขวางหูขวางตาเท่านั้นเอง

อย่างไรก็ตามหลังจากที่ได้ยินเสียงบุริศร์วางสายแล้ว ไมค์ก็สวมเสื้อแจ๊คเก็ตแล้ววิ่งออกไปทันที

ไม่ว่าจะพูดยังไง เขาก็ต้องไปดู

บุริศร์วางสายแล้วก็หันหลังเดินจากไปโดยไม่พูดอะไร

แต่กลับเป็นคิมที่ขวางเขาเอาไว้

“นรมนอยู่ที่ไหน?”

“ยังไม่รู้เลยครับ แต่ยังไงก็ควรจะหาตำแหน่งของตุลยาให้เจอ หัวหน้าคิมครับ ถ้าหากตุลยาทำร้ายนรมน ผมไม่อาจจะยอมปล่อยไปแน่!”

บุริศร์มองคิมด้วยสายตาที่มีความดุร้าย

คิมในเวลานี้ไม่รู้ว่าควรจะพูดอะไรแล้วจริงๆ

เธอปล่อยบุริศร์แล้วขึ้นรถไปกับเขาพร้อมกับมุ่งหน้าไปยังซอย63

ตอนที่มาถึงศูนย์ศัลยกรรมความงามนี้ ตุลยามาทำการผ่าตัดที่นี่จริงๆ

บุริศร์ตั้งใจจะที่จะบุกเข้าไปแต่กลับเป็นไมค์ที่หยุดเขาเอาไว้

“บุริศร์ ฉันรู้ว่านายเป็นห่วงพี่สะใภ้ แต่ว่านี่สำหรับตุลยาแล้วคือชั่วชีวิตของเธอเลยนะ! นายรู้หรือเปล่าว่าใบหน้าสำคัญสำหรับผู้หญิงมากนะ? ตอนนี้ถ้านายบุกเข้าไปแบบนี้ การผ่าตัดของตุลยาก็จะพังไปเลย”

“ไปให้พ้น!”

บุริศร์ในตอนนี้เหมือนกับสิงโตที่เกรี้ยวกราดไม่ยอมฟังคำพูดของใครอย่างรุนแรง

ไมค์รู้ว่าตนเองอาจจะไม่ใช่คู่ต่อสู้ของบุริศร์ แต่ว่าคนที่อยู่ข้างในคือตุลยา เขาพูดอะไรก็ได้เพื่อไม่ให้เขาเข้าไปตอนนี้

“บุริศร์ถ้านายจะเข้าไปให้ได้ก็สู้กับฉันก่อนแล้วค่อยว่ากัน”

“นายคิดว่าฉันไม่กล้าสู้กับนายงั้นเหรอ?”

บุริศร์ชกไมค์เข้าที่ใบหน้า

ไมค์โต้กลับทันทีทันใด

ชายหนุ่มสองคนที่มีความโดดเด่นทัดเทียมกันก็ได้เริ่มต้นเช่นนี้

คิมมองดูพวกเขาต่อสู้กันจนยากจะแยกออกจากกันและไม่ได้เข้าไปไกล่เกลี่ย แต่เดินตรงเข้าไปในห้องผ่าตัดแทน

เพราะว่าสถานะพิเศษของคิมทำให้คนของศูนย์ศัลยกรรมเองก็ไม่กล้าขวาง

คิมเดินไปถึงด้านหน้าเตียงผ่าตัด มองดูตุลยาที่กำลังจะเปลี่ยนใบหน้า และขณะนี้เธอได้รับการฉีดยาชาและอยู่ในสภาวะกึ่งหมดสติ

“ตุลยา นรมนอยู่ที่ไหน?”

คิมเอ่ยปากไปตรงๆ

ตุลยาที่อยู่ในอาการสะลึมสะลือดูเหมือนว่าจะได้ยินชื่อของนรมนแล้ว เธอขมวดคิ้วเล็กน้อยและพูดอย่างหงุดหงิดว่า : “หนูจะรู้ได้ยังไง?”

“คนถูกเธอพาไป ตอนนี้จะมาพูดฉันว่าไม่รู้งั้นเหรอ?”

คิมอยากจะดึงตุลยาขึ้นมาจากเตียงคนไข้จนแทบทนไม่ไหวแล้วจริงๆ

ตุลยาไม่ได้ลืมตา แต่ฟังน้ำเสียงของคิมออก ตุลยาไม่พอใจอย่างมากที่คิมค้นหาได้อย่างรวดเร็ว

“แม่ หนูสิที่เป็นลูกสาวของแม่ แม่อย่าไปสนใจผู้หญิงเถื่อนคนนั้นได้หรือเปล่า? หนูกับแม่ทะเลาะกันเพราะเธอ ถึงกับมาหาที่นี่มี ความหมายมากใช่ไหม?”

“อย่ามาพูดไร้สาระกับฉัน นรมนอยู่ที่ไหน?”

ความโกรธของคิมเกือบจะระงับไว้ไม่อยู่แล้ว

หลายปีที่ผ่านมานี้ เธอไม่ค่อยมีความคิดที่จะเริ่มไปสนใจใคร แต่นรมนนั้นต่างออกไป”

มีความเป็นไปได้อย่างมากว่าเธออาจจะเป็นลูกเพียงคนเดียวของเธอกับชินทร!

นั่นก็คือเธอติดหนี้นรมน!

และติดหนี้ตระกูลทวีทรัพย์ธาดาด้วย!

ตุลยาฟังออกว่าคิมโมโหแล้วจึงพูดอย่างไม่พอใจว่า : “หนูไม่รู้ หนูส่งเธอให้รเมศไปแล้วให้รเมศพาเธอไป อย่าให้เธอมาปรากฏตัวต่อหน้าหนูกับบุริศร์อีก เรื่องเป็นอย่างนี้ ส่วนรเมศจะพาเธอไปที่ไหนแล้ว หนูไม่ได้สนใจ เธอจะเป็นหรือตายเกี่ยวอะไรกับหนูล่ะ?”

คิมยกแขนขึ้นด้วยความโกรธ แต่เมื่อเห็นตุลยาในตอนนี้แล้ว สุดท้ายก็ไม่ได้ฟาดฝ่ามือนั้น

“ทางที่ดีเธอควรสวดอ้อนวอนให้นรมนปลอดภัย มิฉะนั้นถึงฉันจะไม่หาเรื่องเธอ บุริศร์ก็จะมาเอาดึงเอาชีวิตของเธอไป”

คิมสะบัดแขนเสื้อแล้วจากไป แต่ว่าตุลยากลับพูดอย่างไม่เต็มใจว่า : “เป็นไปไม่ได้ รอจนหน้าของหนูหายดีแล้ว บุริศร์ก็จะชอบหนู หนูสวยกว่านรมนมาก”

“ใบหน้าไม่ใช่ตัวชี้วัดมาตรฐานของคนเพียงตุลยา เมื่อไหร่เธอถึงจะเข้าใจ?”

คิมออกจากห้องผ่าตัดอย่างผิดหวัง เมื่อมองเห็นว่าบุริศร์กับไมค์ยังต่อสู้กันอยู่ในที่สุดก็ยื่นมือออกไป

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: แค้นรักสามีตัวร้าย