แค้นรักสามีตัวร้าย นิยาย บท 258

บทที่ 258 เธอไม่ใช่ลูกสาวของฉัน

ถึงแม้ว่าบุริศร์จะนำถังออกซิเจนติดตัวไปด้วย แต่ความคิดที่จะดำดิ่งสู่ก้นทะเลก็ไม่ใช่เรื่องง่ายเลย

ร่างกายของเขาเริ่มเหนื่อย และการยกตัวของน้ำทะเลทำให้เขาทนต่อไปไม่ไหว แต่ว่าบุริศร์ไม่ต้องการยอมแพ้ ไม่สามารถยอมแพ้ได้

ไม่รู้ว่าตอนนี้นรมนเป็นอย่างไรบ้าง

เขาไม่เชื่อว่านรมนจะฆ่าตัวตายในรถ คำอธิบายเพียงอย่างเดียวคือมีคนต้องการฆ่านรมน และในเวลานั้นนรมนไม่รู้ว่าสถานการณ์เป็นอย่างไร

คนๆนี้คือใคร บุริศร์เองก็ไม่รู้ แต่เขารู้ว่าไม่ใช่รเมศอย่างแน่นอน

เป้าหมายที่เป็นเอกฉันท์ของรเมศนั้นทั้งหมดคือเพื่อจะแย่งนรมนไปจากเขา เขาไม่มีทางปล่อยให้เธอตาย

กำลังในการลอยน้ำทะเลทำให้บุริศร์ไม่สามารถลืมตาได้ แต่ว่าเขายังคงไม่ยอมแพ้

ผิวหนังเจ็บเหมือนถูกเข็มทิ่ม ขนที่ได้รับบาดเจ็บนั้นชาไปแล้ว ไม่มีความรู้สึกมากนัก แต่บุริศร์ยังคงลงไปด้านล่าง

ดูเหมือนว่าเขาจะเห็นโครงร่างของรถ

หลังคาสีขาวและยังคงมีฟองฟอดอยู่

นรมนจะอยู่ข้างในหรือเปล่า?

บุริศร์ต้องการจะว่ายเข้าไปดูอย่างมาก แต่ว่าเขาต้านไม่อยู่แล้ว

บุริศร์ทรงตัวให้มั่นคงพร้อมกับพยายามหายใจ

ทีมกู้ภัยและทีมกู้ซากโดยรอบจะไม่เสี่ยงชีวิตลงไปที่ก้นทะเลลึกเช่นนี้ หลังจากที่เห็นว่าบุริศร์เหมือนจะเย็นจนแข็งไปแล้ว พวกเขาต้องการจะดึงบุริศร์ขึ้นมาก่อน

แต่ว่าบุริศร์สังเกตได้ถึงจุดประสงค์ของพวกเขา ทันใดนั้นก็ชกพวกเขาในทะเลหลายครั้ง ท่าทางที่มุทะลุเช่นนั้นทำให้ผู้คนรอบๆรู้สึกขวัญหนีดีฝ่อ

ในที่สุดพวกเขาก็เริ่มถอนกำลังกลับ

บุริศร์ก็ไม่สนใจเช่นกัน

เขาสูดลมหายใจอีกครั้งและใช้กำลังทั้งหมดที่มีว่ายลงไปด้านล่าง

ในที่สุดก็แตะไปถึงมือจับประตูรถแล้ว

ในใจของบุริศร์ไม่รู้ว่ามีความสุขขนาดไหน

เขาดึงประตูรถอย่างแรง แต่กลับพบว่าประตูรถเปิดไม่ออก เขาจึงทำได้เพียงทุบไม่หยุดแล้วใช้แขนและตัวของเขาทุบกระจกรถครั้งแล้วครั้งเล่า

แรงกระแทกที่รุนแรงทำให้เลือดที่แขนของเขาไหลออกมาอีก แต่เหมือนกับว่าบุริศร์มองไม่เห็นมันเลย และทำต่อไปอย่างบ้าคลั่ง

ในที่สุดกระจกหน้าต่างรถก็คลายออก

บุริศร์ถีบมันแล้วกระจกหน้าต่างรถก็แตกเป็นเสี่ยงๆ

บุริศร์รีบเปิดประตูรถ หลังจากเปิดประตูแล้วถึงพบว่าประตูอีกด้านหนึ่งได้ถูกเปิดออกแล้วและภายในรถไม่มีร่างของนรมน แต่อย่างไรก็ตามกลับพบว่ามีเสื้อคลุมของนรมนทิ้งไว้

มีเลือดอยู่บนเสื้อคลุมที่ยังไม่เปียกโชกไปจนหมด

บุริศร์รู้สึกว่าในหัวมีเสียงระเบิดดังขึ้น

นรมนได้รับบาดเจ็บ?

เธอไปที่ไหนแล้ว?

หรือว่าหนีออกไปได้?

แต่ก้นทะเลลึกขนาดนี้ เธอเป็นผู้หญิงจะหนีไปที่ไหนได้ล่ะ?

บุริศร์รีบม้วนเสื้อคลุมของนรมนเข้ามาไว้ในอ้อมแขน และในตอนที่ยังต้องการหานรมนต่อกลับทนไม่ได้อีกแล้วและเป็นลมลงไป

เมื่อไมค์มาถึงก็เห็นบุริศร์ลอยอยู่ในรถ ไม่มีสติสัมปชัญญะแล้ว

เขามองไม่เห็นนรมนเห็นเพียงแค่เส้นผมยาวหลายเส้นบนกระจกหน้าต่างรถเท่านั้น

หลังจากที่ไมค์เก็บของเสร็จแล้วนั้นก็ดึงบุริศร์ขึ้นมาจากใต้ทะเล

บุริศร์มีไข้ขึ้นสูงทันทีที่ขึ้นมาบนฝั่ง

บาดแผลติดเชื้ออย่างรุนแรง บนตัวมีแผลถลอกเพิ่มมากขึ้น

รเมศอดไม่ได้ที่จะมีสีหน้าหม่นมืดลงไป เมื่อเห็นเขาขึ้นมาแบบนี้

“นรมนล่ะ? นรมนอยู่ที่ไหน?”

ตอนนี้ไมค์อยากจะชกรเมศให้ตกลงไปในทะเลจนแทบทนไม่ไหว

“ทางที่ดีคุณควรจะสวดอ้อนวอนให้พี่สะใภ้ของผมปลอดภัย ไม่อย่างนั้นไม่ต้องพูดถึงบุริศร์หรอก ผมก็ทำให้คุณตกนรกเช่นกัน!”

ไมค์รีบติดต่อโรงพยาบาลที่อยู่บริเวณใกล้ทันทีแล้วเริ่มการช่วยชีวิตบุริศร์

เมื่อคิมเห็นบุริศร์และไมค์กลับมามือเปล่า เธอรู้สึกถึงความไม่สบายใจบางอย่าง

“นรมนไม่อยู่ข้างล่างเหรอ?”

ไมค์มองไปที่คิมก่อนส่ายหัวและพูดว่า : “น่าจะหนีออกไปได้แล้วครับ แต่ว่าทะเลที่กว้างใหญ่และหนาวขนาดนี้ แต่เธอเป็นผู้หญิงตัวคนเดียวโอกาสรอดก็คงมีน้อย”

ประโยคนี้นับว่าเป็นเรื่องจริง

อุณหภูมิของน้ำทะเลตอนนี้สามารถแช่แข็งคนได้ในภายในไม่กี่นาที ยิ่งไปกว่านั้นคือนรมนในตอนนั้นล่ะ?

คนอื่นไม่รู้ แต่รเมศรู้

ว่านรมนมีสภาพเป็นอย่างไรในตอนนั้น

เขาอดไม่ได้ที่จะพูดบางคำ

“ตอนนั้นนรมนถูกฉีดยาระงับประสาท ไม่ได้สติ เธอจะสามารถหนีออกจากที่นั่นได้หรือเปล่า?”

“คุณพูดว่าอะไรนะ?”

ไมค์คิดไม่ถึงเลยว่านรมนจะตกลงสู่ก้นทะเลด้วยสภาพอย่างนี้ เขาแทบจะถลกหนังรเมศในตอนนั้นเลย

ตัวของคิมซวนเซในทันใดแล้วร่วงลงไปนั่งอยู่บนพื้น

“ถูกฉีดยาระงับประสาท? ตุลยาเป็นคนทำ! เธอฉีดยาระงับประสาทกับนรมน!”

ไมค์ได้ยินคิมพูดอย่างนี้แล้ว เขาก็ชะงักงันไปทั้งตัวและมีสีหน้าไม่ดีเอามากๆ

เขาอยากจะพูดอะไรบางอย่างเพื่อตุลยาแต่สุดท้ายแล้วเขาก็พูดไม่ออก

บุริศร์ถูกส่งไปรับการรักษาอย่างรวดเร็ว ไมค์ยังคงให้ทีมกู้ภัยค้นหาต่อไป รเมศเองก็ไม่ยอมตามหลังเช่นกัน

แต่เมื่อเวลาผ่านไป ก็ไม่มีข่าวคราวใดๆของนรมนเลยแม้แต่น้อย

บุริศร์มีไข้สูงตลอดเวลาหลังจากที่ส่งไปที่โรงพยาบาล ปากของเขาตะโกนชื่อนรมนอยู่ตลอดคิมได้ยินแล้วเจ็บจนเจียนจะขาดใจ

ไมค์ลงทะเลด้วยตัวเองครั้งแล้วครั้งเล่าอย่างบ้าคลั่ง และดำลงไปที่ก้นทะเลทุกครั้ง ว่ายน้ำออกไปเป็นระยะทางไกลมาก แต่ก็ยังไม่พบเงาของนรมน

แต่พบว่ามีเสื้อคลุมอยู่ในอ้อมแขนของบุริศร์ และคราบเลือดที่อยู่บนนั้นก็พิสูจน์แล้วว่าเป็นของนรมน

พูดได้ว่า ตอนที่นรมนตกลงสู่ก้นทะเลไม่เพียงแต่ไม่ได้สติ แต่ยังได้รับบาดเจ็บอีกด้วย และเป็นไปได้อย่างมากว่าจะได้รับบาดเจ็บสาหัส

เวลาผ่านไปหนึ่งวันหนึ่งคืน

เมื่อบุริศร์ตื่นขึ้นมา ไม่รู้ว่าตนเองอยู่ที่ไหน เมื่อความทรงจำของเขาฟื้นคืนมาแบบฉับพลัน จากนั้นก็เลิกผ้าห่มออกแล้วตรงไปหยิบเอาถังออกซิเจนราวกับเป็นบ้าและจะกระโดดลงทะเลอีกครั้ง

ไมค์เพิ่งจะขึ้นมา เมื่อเห็นท่าทางอันบ้าคลั่งของบุริศร์อย่างนี้แล้ว เขาต้องการที่จะขัดขวาง แต่ก็ไม่มีแรง

คุณหมอกำลังตะโกนอยู่ด้านหลัง ไม่ว่ายังไงตอนนี้บุริศร์ไม่สามารถลงทะเลได้แล้ว แต่สำหรับบุริศร์แล้ว เขาไม่ได้ยินเสียงเหล่านี้เลย

เขาต้องการตามหานรมน

เขาพูดไว้ว่า ขอเพียงให้เวลาเขาสองวัน เขาจะพาเธอกลับจีน กลับบ้าน!

แต่ว่าตอนนี้นรมนคุณอยู่ที่ไหนกันล่ะ?

บุริศร์หลั่งน้ำตาลูกผู้ชายของตนเองลงในทะเล

ห้าปีก่อน เขาเกือบจะสูญเสียเธอไป ไม่ใช่เรื่องง่ายเลยที่พระเจ้าจะส่งเธอกลับมาพบหน้าเขาอีกครั้ง เขาสูญเสียเธออีกครั้งได้ยังไง?

บุริศร์หมดสิ้นเรี่ยวแรงและเป็นลมในทะเลอีกครั้ง

ไมค์ลากเขาขึ้นมาอีกครั้งแล้วสั่งให้หมอมัดเขาไว้กับเตียง มันไม่เป็นการดีสำหรับเขาที่จะลงจากเตียง

เวลาผ่านไปอีกวัน ยังคงไม่มีข่าวของนรมน

รเมศยอมแพ้ไปบ้างแล้ว เขารู้สึกแม้กระทั่งว่านรมนไม่มีชีวิตอยู่อีกแล้ว

หน้าผาสูงขนาดนั้น ทั้งเธอยังหมดสติและได้รับบาดเจ็บ และไม่รู้ด้วยว่าในทะเลมีสิ่งชีวิตอะไรบ้าง กอปรกับหญิงสาวที่บอบบางอย่างนรมนไม่มีทางหนีไปได้อย่างแน่นอน

เขาเริ่มรวบรวมทีมกู้ซากกระทั่งออกมาจากหน้าผา

คิมยังคงรออยู่ที่ชายหาดเป็นเวลาสองวันหนึ่งคืน และไม่ได้รอที่จะเจอนรมน เพราะอันที่จริงในใจของเธอเองก็มีการคาดเดาที่ไม่สบายใจบางอย่าง

หน่วยงานที่มีอำนาจโทรมาหาเธอบอกว่าผลการประเมินออกมาแล้ว

คิมถึงนึกขึ้นได้ว่าได้ทำการทดสอบDNAระหว่างตนเองกับนรมนเอาไว้

เธอรีบกลับไปยังสถาบันนิติวิทยาศาสตร์ มือของเธอสั่นเทาในขณะที่เธอรับผลการทดสอบDNA

ในรายงานแสดงให้เห็นว่าความสัมพันธ์ระหว่างแม่ลูกของพวกเธอสูงถึง 99%

พูดได้ว่านรมนเป็นลูกแท้ๆของคิม

เป็นลูกของเธอกับชินทรในตอนนั้น!

ผลลัพธ์นี้เป็นไปตามการคาดการณ์ของเธอ แต่ก็อยู่นอกเหนือการคาดการณ์ด้วย

เธอกลับไปที่วิลล่าพร้อมกับผลการประเมิน ทันใดนั้นก็ร้องไห้สะอึกสะอื้น

ผู้ชายที่เธอรักมากที่สุดในชีวิตนี้คือชินทร ลูกสาวที่ต้องการค้นพบมากที่สุดคือนรมน แต่ว่าตอนนี้เธอสูญเสียพวกเขาไปทั้งคู่

และลูกสาวของเธอกลับถูกลูกสาวคนเล็กของเธอฆ่าทางอ้อม!

ผลลัพธ์เช่นนี้ทำให้คิมไม่มีทางยอมรับได้

เธอร้องไห้คร่ำครวญอย่างหนัก ร้องอย่างเจ็บปวดเจียนขาดใจ ทำให้ชาวีและตุลยาที่ตามมาที่นี่ตกใจแทบตาย

ชาวีไม่รู้ว่าตุลยาทำเรื่องอะไรลงไป จนเมื่อเขาเจอตุลยากลับมาจากศูนย์ศัลยกรรมถึงได้รู้ว่าตุลยาทำอะไรกันแน่

ถึงแม้ไม่รู้ว่านรมนมีความหมายอย่างไรต่อคิม แต่คนที่สามารถทำให้คิมกังวลจนเป็นทุกข์ได้นั้น ชาวีย่อมไม่กล้าที่จะเมินเฉย เขาตรวจสอบตัวตนของนรมนแล้ว และรู้ว่าเป็นภรรยาของบุริศร์ เป็นผู้หญิงที่รเมศต้องการและความสัมพันธ์ระหว่างบุริศร์และไมค์ทำให้ชาวีไม่สบายใจบางอย่างจึงพาตุลยามาสารภาพผิดต่อหน้าคิม แต่กลับคิดไม่ถึงเลยว่าจะได้เห็นภาพการแตกสลายอย่างสมบูรณ์ของคิม

“คิมคุณเป็นอะไรไป?”

“แม่ แม่เป็นอะไรคะ?”

ตุลยาและชาวีต่างตกตะลึง

คิมได้ยินเสียงของตุลยาก็ผลักเธอออกไปทันที

“ไปให้พ้น! ต่อจากนี้ไปเธอไม่ใช่ลูกสาวของฉัน! ออกไป!”

คิมเกลียดชังอย่างรุนแรง เกลียดจนแทบจะฉีกตุลยาออกเป็นชิ้นๆได้เลย

ตุลยาตกใจกลัวไปทั้งตัว และชาวีไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น

“คิม คุณเป็นอะไรไป? มีอะไรก็พูดกันดีๆ ตุลยาเป็นลูกของพวกเรานะ ทำอย่างนี้เธอจะตกใจกลัวนะ!”

“เธอไม่ใช่ลูกของฉัน!เธอไม่ใช่!เธอคือปีศาจ! เธอฆ่าลูกสาวของฉัน!”

คำพูดที่สับสนของคิมเช่นนี้ทำให้ตุลยาเจ็บปวดอย่างมาก

“แม่ค่ะ แม่พูดอะไรอยู่ ? หนูเป็นลูกสาวของแม่ แม่ก็เห็นอยู่!”

“ไปให้พ้น!”

คิมหยิบเอาของที่อยู่ในมือขึ้นมาแล้วโยนไปทางตุลยา

ตุลยาคว้าเอาไว้อย่างไม่รู้ตัวและมันก็เป็นรายงานการทดสอบDNA

เมื่อเธอเห็นรายงานการทดสอบDNAก็รู้สึกมึนงงไปหมด

“นี่มันเป็นไปได้ยังไง? นรมนเป็นลูกสาวของแม่ได้ยังไง? แม่ไม่ได้มีหนูกับพ่อแค่คนเดียวงั้นเหรอ?”

คำพูดของตุลยาทำให้สีหน้าของชาวีก็เปลี่ยนไป

เขารีบหยิบผลรายงานการทดสอบDNA มาดู ทันใดนั้นเขาก็เข้าใจอะไรบางอย่าง

คิมทั้งร้องไห้และหัวเราะเหมือนกับเป็นคนบ้า

“ผู้ชายที่ฉันรักที่สุดในชีวิตเสียชีวิตในสนามรบ ลูกเพียงคนเดียวที่เขามอบให้ฉันก็ทำหายไป ฉันคิดว่าชั่วชีวิตนี้ฉันจะไม่ได้พบพวกเขาแล้ว คิดไม่ถึงเลยว่าพระเจ้าทรงรักฉันมาก ส่งลูกกลับมาเจอฉันอีกครั้ง แต่ว่าเธอ ทำไมเธอถึงใจคอโหดร้ายได้ขนาดนั้น? ทำไมเธอต้องให้ยาระงับประสาทหล่อนด้วย? เธอรู้ไหมว่าเธอถูกคนขับรถพุ่งตกลงไปทะเลเหนือ ทะเลเหนือเย็นและลึกขนาดนั้น เธอหมดสติทั้งยังบาดเจ็บสาหัส เธอทำแบบนี้คือฆ่าพี่สาวทางอ้อมนะ เธอรู้หรือเปล่า?”

คำพูดของคิมทำให้ตุลยาไม่อาจยอมรับได้

“พี่สาวอะไรกัน เธอไม่ใช่! แม่มีหนูคนเดียวไม่ใช่เหรอ? แม่คะ หนูเป็นลูกสาวของแม่นะ! ไม่ใช่นรมน!”

ตุลยาต้องการจับคิมแต่ถูกคิมหลบเลี่ยง

“เธอไม่ใช่ลูกที่ฉันอยากจะคลอดตั้งแต่แรก ถ้าไม่ใช่เพราะตอนนั้นมีจะมีอันตรายถึงชีวิตของฉัน ฉันไม่มีทางจะพาเธอมาบนโลกนี้ ถ้าฉันรู้แต่แรกว่าการมีอยู่ของเธอจะทำร้ายลูกที่ฉันรักที่สุด ในตอนนั้นฉันจะยอมบีบคอเธอให้ตายแล้วไปนรกพร้อมกับเธอเสียก็ดี!”

“ คิม คุณพูดอะไรอยู่?”

ชาวีมองเห็นสีหน้าที่เปลี่ยนไปของตุลยาจึงอดรนทนไม่ได้ที่จะขัดขวางไม่ให้คิมพูดต่อไป

แต่ว่าตอนนี้คิมปวดร้าวจนแทบจะขาดใจจนแทบจะฉีกตุลยาเป็นชิ้นๆ จะมาสนใจความคิดของตนเองในตอนนี้ได้อย่างไร?