แค้นรักสามีตัวร้าย นิยาย บท 260

บทที่ 260 เธอไม่คู่ควรจะเป็นเพื่อนของนรมน

เงานั้นออกมาจากบริษัทวัชโรทัยอย่างรวดเร็ว เมื่อมาถึงรถที่จอดอยู่ด้านนอกก็โทรหาพฤกษ์ทันที

“ผู้ช่วยพฤกษ์ ฉันได้ยินข่าวใหญ่มากๆมาข่าวหนึ่ง”

“ข่าวอะไร?”

พฤกษ์ที่อยู่ปลายสายเงี่ยหูฟังอย่างรีบร้อน

คนๆนั้นกระซิบเสียงต่ำว่า : “ฉันได้ยินบทสนทนาระหว่างรเมศกับแยมได้ยินว่าคุณนายบุริศร์ถูกแยมคุณแยมขับรถเข้าไปทะเลเหนือโดยที่ในตอนนั้นคุณนายยังไม่ได้สติ”

พฤกษ์นิ่งอึ้งไปทั้งตัวหลังจากได้ยินเรื่องนี้แล้ว

“เข้าใจแล้ว”

เขาวางสายแล้วไปโรงพยาบาลอย่างรวดเร็ว

ตอนนี้ดูเหมือนว่าบุริศร์จะเป็นบ้าไปแล้ว เขาต่อสู้กับไมค์ไม่หยุดหย่อน ต้องการจะไปตามหานรมน ไม่ว่าไมค์จะพูดอะไร บุริศร์ก็ไม่ยอมฟัง

หลังมือของเขามีเลือดไหลจากการดึงเข็มออก แต่เขาไม่สนใจเลย ดวงตาสีแดงเหมือนเลือดคู่นั้นดูราวกับว่าไม่ได้พักผ่อนมาเป็นเวลานาน

เขาไม่กล้าหลับตา ไม่สามารถหลับตาได้ เมื่อเขาหลับตาลงก็จะมองเห็นนรมนนอนจมกองเลือดอยู่ที่นั่น ดวงตาที่โศกเศร้าคู่หนึ่งมองมาที่เขาแล้วถามเขาว่าทำไมถึงไม่ไปช่วยเธอ?

“บุริศร์นายรู้หรือเปล่าว่าถ้านายทำแบบนี้อีกนายตายได้เลยนะ?”

ไมค์ไม่เคยเห็นบุริศร์ที่บ้าคลั่งเช่นนี้มาก่อน

เขาไม่รับฟังคำพูดใดๆเลย ต้องการจะลงทะเลไปตามหาร่างของนรมนไม่หยุด

ในตอนที่พฤกษ์มาถึงก็ได้เห็นภาพเหตุการณ์นี้

ดวงตาของเขาเปียกชุ่มขึ้นมาเล็กน้อย

ห้าปีก่อนบุริศร์ก็เป็นอย่างนี้ ในตอนนั้นเขาแทบจะกระโดดลงทะเลเพลิงตามนรมนไป มาบัดนี้นรมนจมลงสู่ก้นทะเลอีกครั้ง เขาจะสามารถแบกรับไว้ได้อย่างไร?

พฤกษ์เดินมาอยู่ตรงหน้าบุริศร์แล้วพูดเสียงค่อยว่า : “ประธานบุริศร์ครับ ผมตรวจพบแล้วว่าใครทำร้ายคุณนาย”

“มันเป็นใคร?”

ทันใดนั้นดวงตาของบุริศร์ก็เย็นขึ้นมา

ไมค์เองก็ขมวดคิ้วเล็กน้อย เขากลัวที่สุดที่จะได้ยินชื่อของตุลยา แต่ว่าตอนนี้เขากลับไปสามารถพูดอะไรเพื่อตุลยาได้

พฤกษ์มองไปที่บุริศร์แล้วพูดเสียงต่ำว่า : “เป็นแยมครับ มีข่าวจากคนของพวกเราที่อยู่ในบริษัทวัชโรทัยว่าไม่นานมานี้แยมไปที่ห้องทำงานของรเมศแล้วพูดด้วยปากของตนเองว่าเธอขับรถพาคุณนายที่สลบอยู่ไปที่ทะเลเหนือนอกจากนี้ยังตั้งใจโยนลงไปในทะเลด้วย”

“แยม？”

ขณะที่บุริศร์พึมพำชื่อนี้ ดวงตาของเขาก็เย็นเยียบไปแล้ว

ในเวลานั้นเอง ตุลยาก็ร้องไห้พร้อมกับวิ่งเข้ามา

“ไมค์ แม่ไม่ต้องการฉันแล้ว! พูดว่านรมนคือพี่สาวของฉัน คือลูกที่เกิดกับของชินทรผู้ชายที่เธอรักมากที่สุด เพราะว่าฉันส่งเธอให้กับรเมศ แม่บอกว่านับจากนี้ไม่อนุญาตให้ฉันเหยียบเข้าไปในวิลล่าของเธอแม้แต่ก้าวเดียว! จะทำยังไงดี?”

ตุลยาพุ่งเข้าไปในอ้อมกอดของไมค์ทันที

ตั้งแต่เล็กจนโต เมื่อไหร่ก็ตามที่เธอมีเรื่องไม่สบายใจก็จะมาหาไมค์ สำหรับเธอ ไมค์เป็นเหมือนพี่ใหญ่ให้ความเอาใจใส่และความอบอุ่นอย่างไม่มีที่สิ้นสุดเสมอ ตอนนี้เธอโศกเศร้าอย่างมาก ได้ยินว่าไมค์อยู่ที่นี่จึงไม่มีเวลาที่ตรวจสอบเลยว่าทำไมไมค์ถึงได้มาอยู่ที่นี่ และวิ่งเข้ามาในทันที ยิ่งไปกว่านั้นยังพุ่งตรงเข้ามาในอ้อมแขนของเขาเลยด้วย

ในตอนที่บุริศร์เห็นตุลยามา ความกดอากาศก็ลดลงต่ำไปทั้งร่าง

ไมค์รีบกำบังตุลยาไว้ในอ้อมแขนอย่างรวดเร็วแล้วเอ่ยถามเสียงทุ้มต่ำว่า : “คุณพูดอะไร? นรมนคือพี่สาวของคุณเหรอ?”

“ฉันไม่ยอมรับ! ฉันไม่ยอมรับเด็ดขาด! แต่ว่าของฉันได้ทำการทดสอบDNA ฉันกับพ่อเห็นเอกสารนั่นแล้ว ฉันคิดมาตลอดว่าที่แม่ไม่ชอบฉันเป็นเพราะนิสัยที่เป็นแบบนี้ แต่คิดไม่ถึงเลยว่าแม่ไม่เคยที่จะชอบฉันเลยตั้งแต่แรก เธอพูดว่านรมนเกิดจากเธอกับผู้ชายที่เธอรักที่สุด เป็นพรหมลิขิตของเธอ ฮือฮือ ฉันจะรู้ได้ยังไง? ฉันไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเธอจะตาย ฉันเพียงแค่ส่งเธอให้กับรเมศ รเมศรับปากฉันว่าจะพาเธอไป จะไม่มาปรากฏตัวต่อหน้าฉันกับบุริศร์อีก เขาไม่สามารถทำร้ายเธอได้ ทำไมตอนนี้เธอถึงตายแล้วล่ะ แม่เอาความรับผิดชอบทั้งหมดโทษมาที่ฉัน? เพราะอะไร?”

ตุลยาพูดพร้อมกับร้องไห้สะอึกสะอื้น

ดวงตาของบุริศร์เย็นชามากขึ้น

“ถ้าหากว่าเธอตายแล้ว พวกคุณคนที่เคยทำร้ายเธอ ผมจะให้ชดใช้ด้วยชีวิตคืนให้เธอทีละคน!”

น้ำเสียงของบุริศร์เย็นเยียบราวกับดาบ ตุลยาตกใจกลัวจนหยุดร้องไห้ทันที เช่นนี้เองถึงได้พบว่าบุริศร์นอนอยู่บนเตียงคนไข้ ดวงตาสีแดงเลือดคู่นั้นของเขาจ้องตรงมายังเธอเหมือนต้องการจะเอาชีวิต

“บุ บุริศร์?”

ตุลยานิ่งอึ้งไปทั้งตัว

“ไสหัวไป!”

ตอนนี้บุริศร์มีกลิ่นอายของการฆ่าไปทั้งตัว น้ำเสียงแหบแห้ง แต่กลับทำให้คนหวาดกลัวมากยิ่งขึ้น

ตุลยาอดไม่ได้ที่จะเกิดความกลัวขึ้นมาบ้าง เธอจับปกคอเสื้อของไมค์

ไมค์ขมวดคิ้วเล็กน้อย อยากจะพูดอะไรบางอย่างกับบุริศร์ สุดท้ายแล้วก็ไม่ได้พูด

ตุลยามองไปที่ไมค์ แล้วกระพริบตาอย่างอ้อนวอน

ครั้งนี้ไมค์ไม่มีการตามใจเธออีกแล้วเพียงแค่ส่ายหน้าเบาๆ

ทันใดนั้นบุริศร์ก็ดึงเข็มฉีดยาบนมือออก มีเลือดไหลออกมาจากเส้นเลือด แต่เขาไม่สนใจเลยสักนิด

“ แยมอยู่ที่ไหน?”

เสียงของบุริศร์นั้นต่ำลึกทำให้คนหายใจไม่ออก

พฤกษ์พูดอย่างรวดเร็วว่า : “คนของพวกเราควบคุมไว้แล้วอยู่ที่ด้านนอกครับ”

“ไป!”

บุริศร์ลุกขึ้นยืนแล้วเดินไปทางด้านนอก

“บุริศร์!”