แค้นรักสามีตัวร้าย นิยาย บท 261

บทที่ 261 ไมค์รุนแรงมากจริงๆ

บุริศร์มองไปที่ตุลยาและไมค์ จากนั้นก็หมุนตัวเดินออกไปโดยไม่พูดอะไร

ไมค์ถอนหายใจเฮือก มองตุลยาที่หมดสติอยู่ในอ้อมกอด ก่อนจะพูดกับคนที่อยู่ข้างๆ ว่า “ไปจัดการกล้องวงจรปิดที่อยู่บริเวณนี้ให้หมด อย่าให้เรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อกี้นี้ถูกเผยแพร่ออกไปแม้แต่นิดเดียว”

“ครับ”

คนข้างกายเขารีบไปจัดการอย่างรวดเร็ว

ไมค์มองไปยังกลุ่มเกลียวคลื่นที่เบ่งบานอยู่ในทะเล นัยน์ตาของเขาหรี่ลงเล็กน้อย เรียวมืออันศักดิ์สิทธิ์ของอัจฉริยะแพทย์แห่งยุคลดต่ำลงทั้งแบบนั้น

สำหรับคนอื่นอาจจะคิดว่าน่าเสียดาย แต่ในเมื่อไปกระตุ้นบุริศร์เข้า เธอก็น่าจะเดาผลลัพธ์พวกนี้ได้

บุริศร์กลับมามีไข้อีกแล้ว แต่เขาไม่คิดจะสนใจ

พฤกษ์สังเกตเห็นสีแดงบนใบหน้าของบุริศร์ จึงกล่าวอย่างกังวลว่า “ประธานบุริศร์ครับ ทำแบบนี้ไม่ได้นะครับ ถ้าหากคุณนายรู้เข้าเธอจะปวดใจเอาได้”

“อย่างนั้นเหรอ ถ้าเป็นอย่างนั้นจริงเธอก็ควรมาด่าฉันตรงหน้าไม่ใช่หรือไง แล้วตอนนี้เธออยู่ไหนกันล่ะ”

บุริศร์มองไปยังทิวทัศน์ภายนอก แววตาของเขาหม่นลงเล็กน้อย

พฤกษ์รู้ดีว่าตอนนี้เขากำลังเจ็บปวด แต่ยังคงพูดต่อว่า “ประธานบุริศร์ครับ คุณนายเป็นคนที่โชคดีมาก จะต้องไม่มีเรื่องอะไรเกิดขึ้นกับเธออย่างแน่นอน เหตุเพลิงไหม้เมื่อห้าปีก่อน ใครก็ต่างบอกว่าเธอไม่เหลือแม้แต่เถ้ากระดูกแล้ว แต่พอห้าปีต่อมาคุณนายก็ยังคงกลับมาไม่ใช่เหรอครับ ตอนนี้คุณก็ยังไม่พบศพของคุณนาย ไม่แน่ว่าเธอจะกระโดดลงไปจริงๆ บางทีตอนนี้อาจจะไม่สะดวกติดต่อพวกเราก็เท่านั้น ประธานบุริศร์ครับ ตอนนี้คุณควรต้องดูแลร่างกายของตัวเองให้ดี วันข้างหน้าอาจจะมีโอกาสได้พบคุณนายอีกครั้ง ถ้าคุณยังปล่อยให้ตัวเองป่วยอยู่แบบนี้ ไม่ต้องพูดถึงว่าคุณนายจะปวดใจแค่ไหนหรอกครับ คุณหนูกมลล่ะครับ จะทำอย่างไร อย่าลืมสิครับว่าคุณหนูกมลกำลังรอรับการผ่าตัดไตของคุณอยู่ เธอยังเล็กแค่นี้ ยังไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเสียแม่ไปแล้ว ถ้าหากว่าเธอยังต้องมาเสียพ่อไปอีก คุณจะให้เธอทำยังไงครับ”

แววตาของบุริศร์ไหววูบ คล้ายกับว่าเขาได้ยินคำพูดของพฤกษ์

เขาดึงสายตากลับมา มองไปที่พฤกษ์แล้วพูดว่า “นายรู้ไหมว่าตอนนี้ฉันเจ็บปวดมากแค่ไหน เป็นผู้ชายเสียเปล่า แม้แต่ผู้หญิงของตัวเองก็ปกป้องไม่ได้ แล้วฉันจะไปทำอะไรได้อีก”

“คุณสามารถทำอะไรได้ตั้งหลายอย่างนี่ครับ รเมศเป็นคนทำเรื่องพวกนี้ แต่ตอนนี้เขากลับมีชีวิตอยู่ดี ประธานบุริศร์ครับ รเมศควรจะชดใช้เรื่องที่เกิดขึ้นทั้งหมดนี้ให้กับคุณนาย”

“ใช่แล้ว! นายพูดถูก”

ทันใดนั้นบุริศร์ก็เหมือนกับได้พบหนทาง ราวกับว่าได้กลับมามีชีวิตอีกครั้งหนึ่ง

“ผู้จัดจําหน่ายพวกนั้นว่ายังไงบ้าง”

พฤกษ์ส่ายหน้า “พวกเขาไม่ได้พูดอะไรครับ บางทีอาจจะรู้จักอำนาจและอิทธิพลของตระกูลวัชโรทัยในอเมริกาดี ดังนั้นก็เลยไม่กล้าพูดอะไรมาก”

“ถ้าอย่างนั้นก็จับตัวลูกเมียของพวกมันไว้ ถ้าหากยังไม่พูดอีก นายก็รู้ดีว่าควรทำยังไง”

พฤกษ์ตะลึง

“ประธานบุริศร์ครับ คุณหมายความว่าจะใช้ภรรยากับลูกเพื่อข่มขู่พวกเขาอย่างนั้นเหรอครับ ผมเกรงว่าวิธีนี้จะไม่ดีสักเท่าไหร่”

“มีตรงไหนที่ไม่ดีอย่างนั้นเหรอ นายคิดว่าฉันโหดเหี้ยมมากเกินไปแล้วอย่างนั้นใช่ไหม หรือว่าที่พวกมันทำกับฉันตอนนี้ไม่เรียกว่าโหดร้ายอย่างนั้นเหรอ ฉันไม่คิดจะสนใจที่นาในอเมริกาพวกนั้นหรอกนะ แต่พวกเขารังแกกันมากไปแล้ว ถ้าวันนี้ฉันเอาที่ดินพวกนั้นกลับมา แล้วเหยียบย่ำตระกูลวัชโรทัยให้จมดิน ถ้าไม่ใช่เพราะพวกเขา จะเกิดเรื่องกับนรมนของฉันได้ยังไง ตอนนี้นรมนของฉันไม่อยู่แล้ว พวกเขายังคิดที่จะปกป้องตัวเอง ให้ดีก็ควรที่จะจดจำวิธีการแบบนี้เอาไว้ให้ชัดเจน ไม่อย่างนั้นฉันก็ไม่รังเกียจที่จะนองเลือดหรอกนะ”

ตอนนี้บุริศร์กลายเป็นปีศาจโดยสมบูรณ์แล้ว ไม่หลงเหลือความยับยั้งใจแต่อย่างใด คล้ายต้องการที่จะลากทุกสิ่งทุกอย่างบนโลกใบนี้ลงนรกไปพร้อมกับนรมน

บุริศร์ที่เป็นเช่นนี้ทำให้คนรู้สึกหวาดกลัว

พฤกษ์ขมวดคิ้วเล็กน้อย ทว่าก็ไม่ได้พูดอะไรออกมา เพียงพยักหน้าแล้วกลับเข้าไปในโรงพยาบาล ส่วนบุริศร์ก็ยังคงแทบไม่ได้ให้ความร่วมมือในการรักษา

ตอนที่ไมค์รู้เรื่องนี้ก็อดไม่ได้ที่จะถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอก

ยังดีตอนสุดท้ายเขาก็ยอมรับการรักษาโดยดี

ตุลยาถูกไมค์พาตัวกลับไปที่คฤหาสน์

เธอกำลังฝันร้าย

ในความฝันนั้น บุริศร์กำลังบีบคอเพื่อให้เธอชดใช้ชีวิตแก่นรมน ทั้งยังมีนรมนที่มีเลือดไหลท่วมตัวยืนอยู่ไม่ไกล จากนั้นหล่อนก็พุ่งเข้ามาหาเธอ

“กรี๊ด! ไม่นะ! ออกไป!”

ตุลยาส่งเสียงร้องออกมาอย่างหวาดกลัว จากนั้นเธอก็เด้งนั่งตัวตรงอยู่บนเตียง แผ่นหลังชื้นไปด้วยเหงื่อ

“ตื่นแล้วเหรอ”

ไมค์นั่งอยู่ในห้องโดยไม่เปิดไฟ เสียงที่อยู่ๆ ก็ดังขึ้นของเขาทำให้ตุลยาตกใจ

“ทำไมคุณถึงไม่เปิดไฟล่ะไมค์”

ไมค์กล่าวเสียงเรียบ ฟังไม่ออกว่ากำลังยินดีหรือว่าโมโหอยู่ แต่เธอรู้ดีว่าไมค์กำลังโกรธ

ทันใดนั้นเธอก็รู้สึกใจไม่ดีขึ้นมา

“ไมค์คะ คุณก็รู้สึกว่าฉันทำผิดใช่ไหม ฉันไม่ได้มีเจตนาร้ายจริงๆ นะคะ ฉันก็แค่อยากให้รเมศพาเธอไป ไม่อยากให้เธอมาปรากฏตัวต่อหน้าฉันพร้อมกับบุริศร์ก็เท่านั้น”

ทันทีที่ตุลยาเพิ่งจะพูดจบ ไมค์ก็ลุกขึ้นยืน แล้วก้าวเข้ามาอยู่ตรงหน้าเธออย่างรวดเร็ว จากนั้นก็กดตุลยาลงบนเตียง

“เธอชอบบุริศร์จริงๆ อย่างนั้นเหรอ หรือว่าแค่อยากเอาชนะ เขาไม่สนใจเธอ ไม่คิดจะมองเธอ เธอก็เลยปล่อยไปไม่ได้ ต้องแย่งเขามาจากนรมนให้ได้ถึงจะสบายใจอย่างนั้นสินะ”

เมื่ออยู่ๆ หน้าของ ไมค์ ก็เข้ามาใกล้ขึ้นเรื่อยๆ หัวใจของตุลยาจึงสั่นระรัวด้วยความหวาดกลัว

“ไมค์ คุณคิดจะทำอะไรน่ะ ปล่อยฉันนะ”

“ตอบผมมาสิ!”

นี่เป็นครั้งแรกในรอบหลายปีที่ไมค์ขึ้นเสียงใส่ตุลยา ทำให้เธอรู้สึกกลัวมากจริงๆ

“ฉันไม่รู้! ฉันไม่รู้! ฉันก็แค่รู้สึกว่าเขาทั้งหล่อเหลาและมีเสน่ห์ แล้วทำไมเขาถึงต้องดีกับนรมนขนาดนั้น ฉันต้องการผู้ชายแบบนี้ให้กับตัวเองบ้าง ฉันก็แค่พยายามตามหาของที่ตัวเองอยากได้ ฉันผิดตรงไหนอย่างนั้นเหรอ”

ทันใดนั้นตุลยาก็ร้องไห้ออกมา

ไมค์ยกยิ้มเย้ยหยันแล้วพูดออกมาว่า “เธออยู่ท่ามกลางสิ่งที่อยากได้แล้วก็ยังไม่รู้ตัวอย่างนั้นเหรอ เธอก็แค่อยากได้คนที่ดีต่อเธอ แล้วฉันไม่ดีต่อเธอใช่ไหม ตั้งแต่เล็กจนโตขอแค่เธอรู้สึกไม่สบายใจ ฉันก็พร้อมที่จะวางทุกอย่างเพื่อมาดูแลเธอ ขอแค่เธอยอมเปิดปาก ต่อให้เป็นดวงดาวฉันก็สามารถเอามาให้เธอได้ ทำไมเธอถึงไม่เคยมองเห็นความทุ่มเทของฉันเลยสักครั้ง ฉันแย่กว่าบุริศร์ตรงไหน ตุลยา เธอไม่มีหัวใจใช่ไหม ไม่เคยสนใจผู้ชายที่ต้องการเธอ เอาแต่พยายามแย่งผู้ชายของคนอื่น นรมนกับบุริศร์เป็นสามีภรรยากันแล้ว แล้วทำไมเธอถึงได้ขัดหูขัดตากับความรักของพวกเขา ทำไมกันนะ”

ตุลยาตกตะลึง