แค้นรักสามีตัวร้าย นิยาย บท 274

บทที่ 274 ทำใจไม่ได้อยู่ดี

เมื่อเห็นสายตาสงสัยของนรมน จู่ๆบุริศร์ก็ไม่รู้ว่าควรบอกเธอยังไงว่าเธอกับตระกูลธนาศักดิ์ธนไม่ได้มีสายเลือดร่วมกัน แต่ว่าบางเรื่องก็จำเป็นต้องพูดออกไป ถึงยังไงคิมก็ยอมสูญเสียเพื่อเธอมามากแล้ว

เมื่อเห็นท่าทางลำบากใจของบุริศร์. นรมนก็พูดเสียงต่ำว่า "ช่วงที่ผ่านมานี้มีเรื่องอะไรที่ฉันไม่รู้หรือเปล่า?"

"ยังจำคนที่ทำให้คุณออกมาจากบ้านหัวหน้าคิมได้ไหมว่าเป็นใคร?"

จริงๆแล้วบุริศร์ไม่อยากพูดถึงตุลยาเสียเท่าไหร่ แต่ยังไงก็ต้องพูดออกมา. เพราะคงปิดนรมนไปไม่ได้ถึงที่สุด

"จำได้"

เมื่อพูดถึงตุลยา. นรมนก็ไม่ได้แสดงท่าทีอะไรออกมามากมาย. สำหรับเธอแล้วผู้หญิงคนนี้ไม่ถึงกับมีความรู้สึกดีๆอะไรให้ แต่ก็เข้าใจว่าจุดประสงค์ที่ตุลยาต้องการส่งตัวเธอไปให้รเมศคืออะไร ยังดีที่เธอไม่ได้ชั่วร้ายขนาดนั้น. จึงไม่ได้ทำเรื่องเลวร้ายกับนรนมไปมากกว่านี้ แต่ที่แน่ๆคือนรมนรู้สึกแย่กับเธอ

เมื่อบุริศร์เห็นแววรังเกียจในดวงตาของนรมน ก็ยิ้มเจื่อนๆออกมา "คุณสองคนเป็นพี่น้องแท้ๆ"

"อะไรนะ?"

นรมนคิดว่าตัวเองฟังผิด

"พ่อแม่ฉันมีฉันเป็นลูกแค่คนเดียว. พวกเขาไม่เคยอยู่ที่อเมริกาด้วย อีกอย่างตุลยากับฉันแทบไม่มีความสัมพันธ์อะไรกันเลย คุณอย่ามาล้อเล่นนะ"

"คุณคิดว่าผมเป็นคนชอบล้อเล่นหรือเปล่าล่ะ?"

บุริศร์ถอนหายใจออกมาอย่างจนใจ จากนั้นเขาก็นำเรื่องที่คุณท่านและคุณนายตระกูลธนาศักดิ์ธนไปสถานีตำรวจเพื่อตรวจดีเอ็นเอหลังจากที่เธอหายตัวไปให้นรมนฟัง. เท่ากับกำลังบอกนรมนว่า คุณท่านและคุณนายตระกูลธนาศักดิ์ธนกับเธอไม่มีความสัมพันธ์กันทางสายเลือด

เรื่องราวต่อจากนั้นพูดง่ายขึ้นมาเยอะ. เพราะถึงยังไงนรมนก็รู้เรื่องของชินทรอยู่แล้ว เพียงแต่ว่าทุกสิ่งทุกอย่างกลายมาเป็นของเธอก็เท่านั้น

หลังจากฟังจบนรมนก็เงียบไปนาน. บุริศร์เองก็ไม่ได้เร่งรัดเธอ. ทำเพียงแค่กอดเธออยู่เงียบๆ กอดเธอก็เหมือนได้กอดโลกทั้งใบ

ผ่านไปนานพอสมควร นรมนถึงได้เอ่ยพูดขึ้นมา

"ยืนยันแล้วใช่ไหมว่าฉันเป็นคนของตระกูลทวีทรัพย์ธาดา?"

"คิมตรวจดีเอ็นเอแล้ว. คุณจำตอนเจาะเลือดที่สถานทูตได้ใช่ไหม?"

บุริศร์พูดมาอย่างนี้ นรมนก็นึกออก

เธอพยักหน้า

ดูเหมือนว่าเรื่องนี้จะได้รับการยืนยันแล้ว

เธอไม่ได้แสดงอารมณ์สั่นไหวอะไรออกมา เพราะเธอรู้สึกสนิทใจกับคิมมาตลอดอยู่แล้ว แต่คิดไม่ถึงเลยว่าผู้หญิงคนนั้นจะเป็นแม่ของตัวเอง

เมื่อนึกถึงความทุกข์ที่คิมได้รับมาตลอดหลายปีนี้ นรมนก็ไม่รู้ว่าควรพูดอะไรออกไปดี ถึงแม้จะรู้ว่าเธอคือแม่แท้ๆของตัวเอง แต่ก็ไม่สามารถเรียกออกมาได้ ความรู้สึกบางอย่างไม่ใช่ว่าขึ้นอยู่กับสายเลือดแล้วจะสามารถทำใจยอมรับได้

เธอถอนหายใจออกมา "พ่อแม่ฉันรู้ไหม?"

"เพิ่งรู้ แต่ก็สะเทือนใจเอาเรื่องอยู่"

"ฉันยังเป็นลูกของพ่อกับแม่ตลอดไป"

นรมนพูดออกมาอย่างแน่วแน่. บุริศร์เองก็เข้าใจความหมายของเธอ

"วางใจได้ คุณนายทวีทรัพย์ธาดาบอกมาว่า คุณจะยังใช้ชื่อและนามสกุลเดิม ยังเป็นคนของตระกูลธนาศักดิ์ธน แต่ว่าสถานะคงต้องขึ้นตรงกับตระกูลทวีทรัพย์ธาดา. ส่วนจะกลับเข้าตระกูลหรือไม่นั้น ก็ขึ้นอยู่กับการตัดสินใจของคุณ"

เมื่อได้ยินบุริศร์พูดมาอย่างนี้. จมูกของนรมนก็รู้สึกแสบร้อน

เธอไม่คาดคิดเลยว่าตระกูลทวีทรัพย์ธาดา.จะเข้าใจเธอและมีเหตุผลขนาดนี้

แม้ว่าตระกูลทวีทรัพย์ธาดา.จะคือครอบครัวที่แท้จริงของเธอ. แต่ว่าตลอดยี่สิบปีที่ผ่านมาก็มีแต่คุณท่านและคุณนายตระกูลธนาศักดิ์ธนคอยรักและเป็นห่วงเธอ. ให้ความอบอุ่นแก่เธอ. ถ้าไม่มีคุณท่านและคุณนายตระกูลธนาศักดิ์ธน ตอนนี้ก็ไม่รู้ว่าเธอจะเป็นยังไงบ้าง

ตระกูลทวีทรัพย์ธาดา.，ตระกูลธนาศักดิ์ธน, คิม มาเกี่ยวข้องกันเพียงเพราะนรมนคนเดียว มันเป็นความสัมพันธ์ที่ค่อนข้างพูดยาก แต่ก็ไม่ใช่ว่าจะยอมรับได้ยากอะไรขนาดนั้น

นรมนยอมรับความจริงข้อนี้ได้อย่างรวดเร็ว

เธอพูดเสียงเบาว่า "ตอนนี้ฉันออกไปไหนไม่ได้ คงต้องรบกวนคุณช่วยดูแลพวกเขาหน่อยนะ"

"ไม่กลับไปดูกมลหน่อยเหรอ? พรุ่งนี้เธออาจจะได้ผ่าตัดแล้วนะ. แล้วก็กานต์ เขากลับมาแล้วนะ คุณกลับไปเยี่ยมพวกเขากับผมสักหน่อยก็ยังดี"

บุริศร์รู้ว่านรมนห่วงหาและคิดถึงลูกๆขนาดไหน แต่ว่าในตอนนี้เธอกลับยอมอยู่ที่นี่เพื่อเขาและตระกูลโตเล็ก มันไม่ยุติธรรมกับเธอเลยจริงๆ

ทำไมนรมนจะไม่อยากกลับไปล่ะ?

เธอไม่ได้เจอเด็กแสบกานต์มานานแล้วนะ

ห้าปีที่ผ่านมา พวกเขาไม่เคยอยู่ห่างกันเลย พอตอนนี้ห่างกันตั้งนาน ทำไมจะไม่คิดถึงล่ะ? แต่ว่าถ้าเธอกลับไปตอนนี้ สถานการณ์ทุกอย่างมันก็จะวุ่นวาย คนที่คอยจับตามองเธออยู่ก็จะปรากฏตัวออกมา พอถึงตอนนั้นเหยื่อล่ออย่างเธอจะไปมีค่าอะไร?

คนที่จับตามองเธออยู่ไม่มีข้อยกเว้น. ไม่ว่าจะเป็นกานต์หรือกมล แม้แต่บุริศร์ ก็จะได้รับอันตรายไปด้วย

นรมนทนเห็นลูกตัวเองหายไปหรือถูกจับตัวไปอีกครั้งไม่ได้จริงๆ

เธอต้องเข้มแข็ง. ต้องสามารถปกป้องลูกได้ และเธอก็จะไม่ยอมให้ตัวเองเป็นตัวนำอันตรายมาให้ลูกเหมือนกัน

เมื่อผ่านการพิจารณาและครุ่นคิดอย่างรอบคอบ นรมนก็พูดขึ้นมาว่า "ฉันเชื่อว่าคุณสามารถทำให้พวกเขาปลอดภัยได้ ใช่ไหม?"

"ผมรับประกันว่าพวกเขาจะปลอดภัย แต่แล้วคุณล่ะ? นรมน คุณจะคำนึงถึงคนอื่นพร้อมกันหลายๆคนไม่ได้. ผมว่าให้ตระกูลทวีทรัพย์ธาดา....."

"ฉันทำได้"

นรมนตัดบทบุริศร์อย่างทันท่วงที เพื่อกันความช่วยเหลือขอตระกูลทวีทรัพย์ธาดา

"บุริศร์ บางเรื่องก็เป็นเรื่องของตระกูลโตเล็ก คนอื่นไม่สามารถสอดมือเข้ามายุ่งได้ อย่าลืมที่คุณเคยบอกว่าจะแต่งงานกับฉันอีกครั้ง หลังจากเรื่องนี้จบลงแล้วสิ คุณต้องขอฉันแต่งงานต่อหน้าทุกคนในเมืองชลธีโอเคไหม?"