แค้นรักสามีตัวร้าย นิยาย บท 286

บทที่ 286 นั่นเป็นการเลือกของคุณเอง

แชมป์อึ้งไปเล็กน้อย แล้วก็พยักหน้าและพูดขึ้นว่า “ผมรู้ว่าควรจะทำยังไงแล้ว ขอบคุณมาก”

นรมนไม่ได้พูดอะไร

มีความสัมพันธ์อย่างตอนนี้กับแชมป์นั้น ไม่ใช่สิ่งที่นรมนคาดคิดไว้จริง ๆ แต่ว่าในเมื่อเป็นแบบนี้ไปแล้ว เธอก็สามารถทำได้เพียงแค่เดินก้าวหนึ่งดูก้าวหนึ่งเท่านั้น

พอป้าโอได้ยินว่านรมนมาแล้ว ก็รีบร้อนเดินออกมาจากข้างในเลย

ช่วงที่ผ่านมาไม่ได้เจอกัน เหมือนกับว่าป้าโอจะแก่ลงไปเยอะเลย

นรมนเห็นท่าทางของเขาเป็นอย่างนี้แล้ว ก็ยิ้มแล้วก็ทักทายขึ้นว่า “ไม่เจอกันนานเลยนะ ป้าโอ ดูท่าแล้วคุณเหมือนกับว่าจะไม่ได้มีความเป็นอยู่ที่ดีเท่าไหร่ รอยตีนกาที่หางตาก็เยอะขึ้นไม่น้อยเลยนะ”

“เธอหุบปากให้ฉันเดี๋ยวนี้!”

ป้าโอเห็นท่าทางที่ยิ้มแย้มแจ่มใสแบบนี้ของนรมน ก็โมโหจนแทบจะควันออกหูแล้ว

ผู้หญิงคนนี้เมื่อห้าปีก่อนยังเป็นคนที่ท่าทางอ่อนแอขี้ขลาด และดูมีบุริศร์เหมือนเป็นสวรรค์ แล้วทำไมพอห้าปีให้หลังกลับมาแล้ว กลับมีท่าทางน่ารังเกียจขนาดนี้ล่ะ?

ไม่เพียงแค่สีหน้าเปลี่ยนไปแล้ว แม้แต่จิตใจก็ยังเปลี่ยนไปด้วย

“แชมป์ นายพาคนมาให้ฉันแล้ว ฉันดีใจมาก”

ป้าโอยิ้มแย้มขึ้นให้กับแชมป์ อยากจะรักษาความสง่างามของตัวเองไว้ แต่ว่ากลับคิดไม่ถึง ว่าในตอนที่เห็นนรมนนั้น ความฝึกฝนทั้งหมดของตัวเองกลับไม่มีแล้ว

แชมป์กลับพูดกับป้าโอว่า “คนที่คุณต้องการผมพามาให้คุณแล้ว ลูกเมียของผมอยู่ไหนล่ะ?”

ป้าโออึ้งไปครู่หนึ่งแล้วพูดขึ้นว่า “นายคงจะไม่นึกว่าลูกเมียของนายอยู่ที่นี่หรอกละมั้ง? พวกเราก็ร่วมมือกันมานานหลายปีขนาดนี้แล้ว ทำไมนายจะต้องไม่วางใจฉันด้วยล่ะ? นายแค่ช่วยฉันกันบุริศร์เอาไว้ ฉันจะต้องให้พวกนายทั้งครอบครัวได้อยู่พร้อมหน้าพร้อมตากันอย่างแน่นอน”

“ก่อนหน้านี้คุณพูดแค่ว่าให้ผมพานรมนมาเองนี่ แต่ว่าไม่เคยพูดว่าจะให้ผมต่อกรกับบุริศร์นี่ ป้าโอ เป็นคนจะต้องรักษาคำพูดซิ และที่สำคัญคุณก็รู้ว่าฝีมือของบุริศร์เป็นยังไง? ถ้าผมต่อกรกับเขา นี่มันเป็นการให้ผมเอาไข่ไปปะทะกับหินชัด ๆ เลย”

แชมป์พูดขึ้นอย่างโกรธจัด

คนเจ้าเล่ห์อย่างป้าโอเห็นได้ชัด ๆ ว่าเชื่อถือไม่ได้

ป้าโอกลับยิ้มขึ้น “แชมป์ นายยังมีทางเลือกเหรอ? บุริศร์รู้แล้วว่านายหักหลังเขา นายนึกว่าเขายังจะให้อภัยนายอีกเหรอ? ตอนนี้นายทำได้แค่เดินไปจนมืดค่ำกับฉันเท่านั้นแล้ว นายคิดดูดี ๆ นะ นายอยู่กับฉันยังสามารถได้เจอกับลูกเมียได้ แต่ถ้าหากนายต่อต้านฉัน แค่โทรศัพท์สายเดียวของฉันก็สามารถทำให้ลูกเมียของนายกลายเป็นอะไร นายน่าจะรู้อยู่แล้วนะ”

นรมนเห็นหน้าตาแบบนั้นของป้าโอ ก็อดไม่ได้ที่จะพูดขึ้นมาว่า “ข่มขู่ผู้อื่น เอาเด็กมาเป็นตัวประกัน ก็มีแต่คนชั่วที่บ้าคลั่งอย่างคุณเท่านั้นที่ทำออกมาได้ ถึงว่าล่ะคุณคลอดลูกชายออกมาตั้งสองคน แต่กลับไม่มีสักคนที่จะมาเลี้ยงดูคุณยามแก่เฒ่า ผู้หญิงอย่างคุณไม่เหมาะเลยสักนิดที่จะให้มีลูกหลานเต็มบ้าน”

“นรมน เธอหุบปากให้ฉันเดี๋ยวนี้เลยนะ!”

สีหน้าของป้าโอเปลี่ยนไปในทันทีเลย

“ถ้าหากว่าไม่ใช่เพราะว่าเธอ ตรินท์ของฉันก็จะไม่ตาย เป็นเพราะยัยตัวซวยอย่างเธอทั้งนั้น เพราะเธอทั้งนั้น!”

นรมนมีความสงสัยขึ้นเล็กน้อย

“คุณเองไม่ยอมรับตรินท์ด้วยซ้ำ แล้วคุณมีสิทธิ์อะไรมาโทษว่าการตายของตรินท์เป็นความผิดของฉัน?”

“ใช่ ฉันไม่ยอมรับลูกชายคนเล็กของฉัน แต่ว่าลูกชายคนเล็กของฉันก็ตายเพราะว่าเธอ ถ้าหากว่าไม่ใช่เพราะเธอหน้าด้านหน้าทนที่จะรักแต่บุริศร์ แล้วทำให้เขมิกาต้องไปจากเมืองชลธีอย่างเจ็บปวดรวดร้าว แล้วมันจะพบเจอเข้ากับตรินท์ได้ยังไงกัน? ถ้าหากว่ามันไม่ได้เจอกับตรินท์ แล้วตรินท์กับมันจะอยู่ด้วยกันได้ยังไง? โดนมันทำให้หลง แล้วสุดท้ายก็ตายด้วยน้ำมือของมัน ยัยคนชั้นต่ำเขมิกานั่น มันไม่ได้รักตรินท์ด้วยซ้ำ มันเพียงแต่แค่เอาตรินท์มาเป็นเงาของบุริศร์แทนเท่านั้น อยากจะใช้เลือดเนื้อของตรินท์เพื่อให้ได้กลับไปอยู่ข้างกายบุริศร์ และเป็นเมียของบุริศร์ เรื่องทั้งหมดนี้ก็เป็นเพราะเธอ ถ้าหากว่าเธอไม่ปรากฏตัวขึ้นมา แล้วเธอกับบุริศร์ก็มีเรื่องน่าเกลียดพวกนั้น บุริศร์ก็ไม่ต้องแต่งงานกับเธอ แล้วถ้าหากว่าบุริศร์แต่งงานกับเขมิกาไป ตรินท์ของฉันก็ไม่ต้องมาตายแล้ว เธอทำให้ลูกชายของฉันตาย เธอยังอยากจะมีชีวิตที่อิสรเสรีอีกเหรอ? จะเป็นไปได้ยังไง?”

คำพูดของป้าโอทำให้นรมนรู้สึกอยากจะร้องไห้แต่กลับร้องไม่ออก

“เรื่องทั้งหมดที่เกิดขึ้นระหว่างฉันกับบุริศร์นั้น เป็นเพราะว่าฉันโดนคิดร้ายทั้งนั้น คนที่โดนวางยาในงานราตรีคืนนั้นไม่ได้มีเพียงแต่บุริศร์เท่านั้น ยังมีฉันด้วย!”

“แน่นอนว่าฉันรู้อยู่แล้ว แต่ว่าใครใช้ให้เธอไปเข้าใกล้บุริศร์กันล่ะ? เหล้าแก้วนั้นตั้งแต่แรกก็ไม่ได้เตรียมไว้ให้เธอสักหน่อย มันถูกเตรียมไว้ให้บุริศร์และเขมิกาต่างหาก แต่เธอก็มาทำให้ทุกอย่างนี้พังไป พยายามจะเข้าไปชนแก้วเหล้าแก้วนั้นกับบุริศร์ให้ได้ แล้วก็เอาเหล้าแก้วที่ควรจะเป็นแก้วของเขมิกาตั้งแต่แรกไป ถึงได้มีเรื่องทั้งหมดของเธอกับบุริศร์ขึ้นมา”

ถึงแม้จะรู้ว่าเมื่อแปดปีก่อนตัวเองนั้นโดนคนคิดร้ายที่งานราตรี แต่ว่าก็หาข่าวคราวที่แน่ชัดไม่ได้มาตลอด มีบางคนพูดว่าเป็นตังเม และตังเมก็ยอมรับแล้ว แต่กลับคิดไม่ถึงว่าป้าโอก็จะรู้เรื่องนี้ด้วย หรือว่าบางทีเรื่องนี้อาจจะเป็นป้าโอเองที่เป็นคนอนุญาตให้ทำหรอกนะ?

“คือคุณ? คุณเป็นคนให้ตังเมมาวางยาบุริศร์และเขมิกา เพื่ออยากจะให้บรรลุผมประโยชน์จากสิ่งนี้เหรอ?”

“ใช่ ถูกต้อง!”

สำหรับเรื่องพวกนี้ ตอนนี้ป้าโอก็ยอมรับได้เต็มปากเต็มคำ

“เขมิกาหน้าอกใหญ่แต่ไม่มีสมอง มันชอบบุริศร์ และที่สำคัญมันปฏิบัติต่อฉันก็เชื่อฟังและทำตามคำสั่ง ขอแค่มันแต่งเข้าตระกูลโตเล็กมา ก็เท่ากับว่าฉันจะมีผู้ช่วยเพิ่มมากขึ้นอีกคน เพราะฉะนั้นตอนนั้นฉันถึงได้ให้ตังเมไปวางยาพวกเขา เพียงแต่ว่าคิดไม่ถึงว่าบุริศร์จะเกิดเรื่องไม่คาดฝันขึ้นกลางทาง แล้วพบเจอกับเธอเข้า ถ้าหากไม่ใช่เป็นเพราะเธอ เรื่องราวมากมายของตระกูลโตเล็กเราก็ต้องจบลงอย่างสวยงามแล้ว!”