แค้นรักสามีตัวร้าย นิยาย บท 293
บทที่ 293 คุณช่างเป็นแม่ที่ยอดเยี่ยมจริงๆ
“ว่ามา！”
เสียงของนรมนนั้นเคร่งขรึมมาก
ถ้าไม่ใช่บุริศร์ เธอยอมได้ทุกอย่าง แม้ว่าจะล้มละลายก็ตาม
นลินพูดกระซิบว่า “ฉันขอบุริศร์!”
“คุณอยากตายใช่ไหม? คุณคิดว่าฉันจะไม่ฆ่าคุณจริงๆหรือ?”
นรมนรู้สึกเหมือนตัวเองกำลังจะบ้าแล้ว
เธอไม่เคยรู้เลยว่าจะถูกเด็กผู้หญิงอายุ 18กว่าๆบังคับให้ถึงทำเช่นนี้
ต้องการให้เธอปล่อยบุริศร์ไป ก็เหมือนกับความทรมานที่ถูกกรีกเนื้อแยกชิ้นส่วนกระดูกของร่างกาย
ในหลายปีนี้เธอยังไม่สามารถขับไล่บุริศร์ออกจากหัวใจของเธอได้เลย ยิ่งไม่ต้องพูดถึงเลยว่าบุริศร์และเธอรักกันมากแค่ไหน
นลินไม่สนใจความโกรธของนรมนเลย ไม่สนใจแม้กระทั่งแรงมือของเธอ
เธอพูดเบาๆว่า “ฉันแค่อยากให้เขาอยู่กับฉันสามเดือน! แค่สามเดือนก็พอ! ฉันไม่ต้องการตลอดชีวิตของเขา! นรมน ฉันใช้ไตข้างหนึ่งของฉัน บวกกับชีวิตที่ไม่รู้อนาคตของฉันให้เขาอยู่กับฉันสามเดือน นี่ไม่เกินไปใช่ไหม?”
นรมนตกตะลึง
“คุณพูดอะไรนะ?”
นลินหลุดพ้นจากมือของนรมน มองเข้าไปในทางระยะไกล กล่าวด้วยสีหน้างุนงง “ฉันเป็นเด็กกำพร้ามาตั้งแต่เด็ก ยังไม่ได้สัมผัสกับความอบอุ่นใดๆ ยิ่งไม่รู้ว่าเวลาถูกคนอื่นรักมันเป็นไง ฉันเห็นว่าบุริศร์ดีกับคุณมาก ฉันก็แค่อยากจะได้รับความอบอุ่นบ้าง ฉันอยากรู้เป็นพิเศษว่าความรู้สึกที่เวลาถูกผู้ชายอย่างเขาดูแลปกป้อง ทะนุถนอมอย่างดีมันเป็นยังไงกัน รู้ว่าตนเองมีกำลังมากน้อยแค่ไหน ฉันยังรู้ด้วยว่าผู้ชายอย่างบุริศร์คือคนที่สูงเกินที่ฉันจะเอื้อมถึงในชีวิตนี้ แต่เป็นแบบนั้นแล้วไงล่ะ? พระเจ้าให้โอกาสนี้แก่ฉัน ฉันก็ต้องคว้าไว้สิใช่ไหม?”
คำพูดของเธอทำให้นรมนตกใจ ยังไม่รอให้เธอพูดอะไร นลินก็พูดต่อ “หากความสัมพันธ์ของพวกคุณแน่นแฟ้นพอ ก็ไม่ต้องกลัวว่าจะถูกคนนอกอย่างฉันแทรกเข้ามาในช่วงสามเดือนนี้ใช่ไหม? ถ้าเกิดในสามเดือนนี้ เขาตกหลุมรักฉัน นั้นก็ขอโทษด้วย ฉันจะไม่ปล่อยเขาแน่ แต่เงื่อนไขของเรามีแค่สามเดือนเอง ฉันจะขอเขาแค่สามเดือน เขาต้องอยู่กับฉันตลอดสามเดือนนี้ คุณไม่สามารถมาหาเขาได้ ไม่สามารถพบเขา ยิ่งไม่สามารถคุยเรื่องความรักกับเขาได้ นี่ก็คือเงื่อนไขของฉัน ”
นลินพูดจบ แล้วมองตรงไปที่นรมน
สมองของนรมนสับสนไปหมด
เธอไม่เคยคิดเลยว่าจะมีผู้หญิงอย่างนลินในโลกใบนี้?
“คุณต้องการผู้ชายแบบไหนก็ได้ แต่ทำไมต้องเป็นเขาด้วย?”
“ก็ฉันชอบ จะทำไงล่ะ ฉันชอบเขาตั้งแต่แรกเห็น ในเมืองชลธีฉันยังไม่เคยพบผู้ชายที่ทำให้ฉันชอบมากเท่าบุริศร์เลย จะโทษก็ต้องโทษคุณที่ทำให้ฉันได้พบเขา”
นลินกล่าวอย่างไร้ยางอาย นรมนอยากจะตบเธอจริงๆ แต่ตอนนี้เธอพบว่าเธอไม่มีความแรงเหมือนผู้ใหญ่เลย
เธอพยายามเตือนสติตัวเองให้ตื่น พูดด้วยเสียงต่ำว่า “บุริศร์ไม่ใช่สิ่งของ ไม่ใช่แค่ฉันบอกยอมให้ก็ให้ได้นะ นอกจากนี้เขายังมีความคิดเป็นของตัวเอง เป็นไปไม่ได้ที่ฉันตอบตกลงเธอ แล้วเขาจะไม่สนใจฉันและลูกๆอีก ”
“นี่ก็เป็นปัญหาของฉัน ไม่เกี่ยวอะไรกับคุณ แค่คุณสัญญาว่าจะไม่มาหาเขา ไม่พบเขาไม่ติดต่อเขาเป็นเวลาสามเดือนก็พอแล้ว ”
คำพูดของนลินทำให้นรมนไม่รู้ว่าจะตอบอย่างไรดี
พูดตามความจริง ระหว่างสามเดือนและตลอดชีวิตไม่ต่างกันเลย แต่ตอนนี้เธอยังมีทางเลือกไหม?
ในขณะนี้ มีสายเรียกเข้าโทรศัพท์ของคุณนายโตเล็กอีกครั้ง
“นรมน คุณกับบุริศร์จะกลับมาอีกทีเมื่อไหร่? ฝั่งนี้กมลทนไม่ไหวแล้วจริงๆ ฉัน......”
มือของนรมนจับโทรศัพท์ไว้แน่น
ช่วงเวลานี้ ไม่มีใครรู้ว่าเธอเคยเจอกับอะไรในใจมาบ้าง เธออยากจะฆ่าตัวตายที่นี่ด้วยซ้ำ จะดีขึ้นหน่อยไหม?
แต่นี่เป็นเพียงจินตนาการ
ฟังเสียงกังวลของคุณนายโตเล็ก นรมนพูดเบาๆว่า “เราจะรีบกลับไป ”
หลังจากวางสาย มุมปากของนลินเลื่อนขึ้นเพิ่มขึ้นเล็กน้อย
แม้ว่านรมนไม่ได้พูดอะไร แต่คุยในสายโทรศัพท์ก็เพียงพอแล้วที่นลินจะเข้าใจ เงื่อนไขของเธอนรมนก็ตกลงแล้ว
“คุณเป็นแม่ที่ยอดเยี่ยมจริงๆ! ”
“อย่ามาแสร้งพูดประจบสอพลอกับฉันนลิน ไม่มีประโยชน์หรอกที่ฉันตกลงกับเธอ ยังคงเป็นคำนั้น บุริศร์ไม่ใช่สิ่งของ เขามีความคิดและพฤติกรรมของตัวเอง ฉันสัญญาได้แค่ว่าจะไม่เจอเขาเป็นเวลาสามเดือน ไม่ติดต่อเขา ส่วนอื่น ฉันไม่สามารถสัญญาได้ ”
“โอเค ฉันก็ไม่ใช่คนใจร้ายขนาดนั้น ไม่ว่ายังไง คุณก็เคยช่วยฉัน แบบนี้ละกัน หลังจากที่ฉันทำการผ่าตัดกับลูกสาวเสร็จ ก่อนบุริศร์ที่จะดีขึ้น ฉันจะไม่ไปหาคุณเลย แต่ถ้าอาการฉันดีขึ้นแล้ว และร่างกายของบุริศร์ก็หายเป็นปกติแล้ว ข้อตกลงระหว่างเราก็จะมีผลบังคับใช้ ”
คำพูดของนลินไม่ได้ทำให้นรมนซาบซึ้งเลย
เธอมองไปที่นลิน พูดอย่างเย็นชาว่า “ตอนนี้ไปรับการผ่าตัดได้แล้ว?”
“ได้เลย!”
นลินกระฉับกระเฉงจริงๆเลย แต่นรมนไม่สามารถไปได้ทันที
“ฉันทำธุระก่อน คุณรอฉันก่อน ”
“ได้!”
ตอนนี้นลินก็เหมือนที่นรมนได้พบเธอครั้งแรก
แต่นรมนมีความขมขื่นทางจิตใจ
เธอไม่รู้ว่าถ้าบุริศร์รู้ผลลัพธ์จะเป็นอย่างไร จะตำหนิเธอไหม และไม่รู้ด้วยซ้ำว่าบุริศร์จะโกรธหรือไม่ แต่เธอไม่มีทางเลือกอื่นแล้ว
จะให้เธอเฝ้าดูกมลตายอย่างสิ้นหวังหรอ?
เธอเคยสัญญาว่ากับกมลไว้หลายๆเรื่องยังไม่เคยได้ทำเลย เธออายุแค่สี่ปี ยังไม่เคยเห็นชีวิตที่ดีเลย เธอมีสิทธิ์อะไรที่จะกีดกันสิทธิในการมีชีวิตรอดของลูก?
นลินบอกแค่สามเดือน!
เธอต้องเชื่อในสามเดือนนี้บุริศร์จะไม่เปลี่ยนใจใช่ไหม?
ในเวลาห้าปีก็ผ่านไป ในใจของบุริศร์ยังคงมีเธอ แค่สามเดือนไม่เป็นอะไรใช่ไหม?
นรมนพยายามปลอบใจตัวเองอย่างต่อเนื่อง แต่ไม่ว่าจะทำอย่างไร หัวใจของเธอก็ยังเจ็บมาก เกือบถึงกับหายใจไม่ออก
นำคนที่ตัวเองรักมากที่สุดให้คนอื่นสามเดือน นี่ช่างไร้ความสามารถขนาดไหนเนี่ย
แต่คนที่ไร้ความสามารถคนนี้คือเธอ!
ในลำคอมีรสหวานกลิ่นคาวเลือด แต่ถูกเธอกดลงไป
เธอเดินกลับไปที่ประตูห้องผ่าตัดทีละก้าว
กิมจิและกานต์กังวลมากเมื่อเห็นนรมน
“เป็นไงบ้าง？”
“หม่ามี้ หม่ามี้ยังโอเคไหม? สีหน้าของหม่ามี้ดูไม่ดีเลย!”
คำพูดของกานต์ทำให้นรมนยิ้มออกมาเล็กน้อย
สีหน้าของเธอจะดูดีได้อย่างไร?
มีคนต้องการแย่งผู้ชายของเธอ แต่เธอไม่เพียงแต่จะปกป้องไม่ได้ ยังยื้อไว้ไม่ได้ ยังจะต้องบรรลุข้อตกลงสามเดือนกับบุคคลนั้น และยังนำคนที่ตัวเองรักมากที่สุดไปให้กับคนอื่นด้วยมือเธอเอง ใครเข้าใจความรู้สึกนี้บ้าง?
แต่ต่อหน้ากานต์ นรมนไม่สามารถพูดอะไรได้
เธอแตะศีรษะของกานต์และพูดว่า "กานต์ ทางด้านแด๊ดดี้ต้องให้ลูกกับคุณอากิมจิช่วยเฝ้าดูที่นี่ ทางฝั่งกมลเกิดปัญหา ต้องผ่าตัดทันที หม่ามี้ต้องไปดูก่อน "
“กมลเป็นอะไรไป? แด๊ดดี้เป็นแบบนี้ แล้วฝั่งกมล......”
กานต์ก็เริ่มกังวล
นรมนปลอบใจเขาอย่างรวดเร็วและกล่าวว่า “หม่ามี้พบแหล่งไตที่เหมาะสมสำหรับกมลในการปลูกถ่าย แต่มีบางสิ่งที่หม่ามี้ต้องไปดู และต้องอยู่ แด๊ดดี้ของลูกไม่รู้ว่าจะตื่นเมื่อไหร่เลย และที่นี่ก็ไม่มีคนไม่ได้ ลูกเป็นลูกของหม่ามี้ ลูกกับคุณอากิมจิอยู่เฝ้าแด๊ดดี้แทนหม่ามี้ได้ไหม? ”
“ได้ครับ!”
กานต์พยักหน้าอย่างรวดเร็ว และยังพูดอย่างกังวลว่า“หม่ามี้ต้องบอกผมให้ทันเวลาถ้ามีอะไรเกิดขึ้นกับน้องสาว หม่ามี้ต้องบอกผมให้ทันเวลานะครับ พอแด๊ดดี้ออกมา หลังจากตื่นแล้ว เราก็จะกังวลเหมือนกัน ”
“รู้แล้วจ้า ”
นรมนจับที่ศีรษะของกานต์ แล้วค่อยลุกขึ้นยืน พูดกับกิมจิว่า “รบกวนคุณช่วยด้วยนะคะ”
“นายหญิง ทางนั้นคุณไม่เป็นไรจริงๆใช่ไหม? ”
กิมจิเห็นนรมนอารมณ์ไม่ดี อดไม่ได้ที่จะถาม
นรมนส่ายหัวและพูด “โชคดีที่พระเจ้าสงสารฉัน ที่พบแหล่งไตที่เหมาะสมเช่นนี้ นี้สามารถช่วยกมลได้แล้ว บุริศร์ก็ไม่ต้องกังวลอีกแล้ว ทั้งสองเหมือนและเหมาะมาก ดีเลย แต่ที่นั่นมีบางสิ่งที่ต้องให้ฉันไปจัดการ ฉันต้องอยู่เคียงข้างเธอสำหรับการผ่าตัดครั้งใหญ่ของกมล ดังนั้นที่นี่ต้องรบกวนคุณแล้วล่ะ ”
“ไม่รบกวนเลยครับ ผมจะพยายามอย่างเต็มที่เพื่อดูแลประธานบุริศร์และคุณชาย ”
คำพูดของกิมจิทำให้นรมนค่อนข้างโล่งใจ
เธอต้องการเข้าไปดูบุริศร์ เพราะจะได้รู้ว่าเขาสบายดีไหม และยังสามารถบอกเขาได้แล้วว่าการผ่าตัดของกมลนั้นมีทางช่วยแล้ว
แต่ตอนนี้เธอเข้าไปไม่ได้
ห่างแค่ประตูกั้น แต่ดูเหมือนว่าจะถูกคั่นด้วยภูเขาและแม่น้ำ เหมือนขอบฟ้าที่ดูเหมือนจะอยู่ใกล้แต่มันไกลเหลือเกิน ความรู้สึกนั้นทำให้นรมนรู้สึกเหนื่อยล้า และก็เจ็บปวดทรมานมาก
ตาของเธอเปียกเล็กน้อย แต่ทำได้แค่ทนซ่อนไว้
ในที่สุด เธอก็หันหลังจากไป เดินออกจากโรงพยาบาลทีละก้าว แต่ขาทั้งคู่นั้นกลับอึดอัดราวกับว่ามันเต็มไปด้วยตะกั่ว
นลินกำลังรออยู่นอกประตู ไม่รีบร้อน แต่อย่างใด แม้กระทั่งยังหยิบโทรศัพท์ออกมาเล่นเกมอยู่เลย
เมื่อเห็นนรมนออกมา นลินก็ปิดโทรศัพท์
นรมนเห็นว่าเป็นโทรศัพท์รุ่นเก่า สีก็ตกหมดแล้ว แต่นลินไม่ได้รังเกียจมัน ยังคงใช้ต่อ
เธอบอกกับตัวเอง ว่าจะไม่สงสารนลินอีกต่อไปแล้ว
ผู้หญิงคนนี้สามารถคิดวิเคราะห์อะไรได้ดีกว่าใครๆ และยังรู้ว่าประโยชน์สูงสุดคืออะไร แม้ว่าชีวิตจะขมขื่นสำหรับผู้หญิงคนนี้ แต่ก็ยังดีกว่าเธอใช่ไหมล่ะ?
นรมนดุตัวเองอย่างเย้ยหยัน กล่าวเบาๆว่า “ไปเถอะ ”
เธออยู่ข้างหน้า นลินอยู่ข้างหลัง ทั้งสองคนหยุดรถ และตรงไปที่โรงพยาบาลหัวเฉียว
ขณะอยู่บนท้องถนน จู่ๆนรมนก็จำบทสนทนาระหว่างธิดาและป้าโอได้ พวกเขาบอกคนในโรงพยาบาลมีคนของพวกเขา จะปล่อยให้กมลตายบนเตียงผ่าตัดได้ ประโยคนี้ก้องอยู่ในหูของนรมน
เธอรีบโทรหาธรณี
ในวันนี้ไม่สามารถเรียกคุณชายธรณีได้แล้ว
ช่วงเวลาที่นรมนรับโทรศัพท์ แล้วพูด
“คุณอาคะ”
คำนี้ทำให้หัวใจของธรณีเจ็บปวดอย่างกะทันหัน พูดความรู้สึกที่ซับซ้อนไม่ออก
นรมนเรียกเขาแสดงให้เห็นว่านรมนยอมรับตัวตนของเธอในฐานะลูกหลานของตระกูลทวีทรัพย์ธาดา แต่ในคำว่า"คุณอา" ทำให้ธรณีตัดความคิดถึงของตัวเองทิ้ง
ผู้หญิงคนแรกที่ทำให้เขารักซึ่งเป็นหลานสาวของตัวเอง!
นี่ทำให้เขารู้สึกรับไม่ได้ แต่ก็ต้องยอมรับมัน!
ธรณีหายใจเข้าลึกๆ ใช้เสียงที่ตัวเองที่คิดว่าสมบูรณ์แบบที่สุดแล้วพูดว่า
“การผ่าตัดของบุริศร์เสร็จสิ้นแล้วเหรอ？”
“ยังเลย แต่มีเรื่องบางอย่างเกี่ยวกับกมล อยากขอให้คุณอาช่วยหน่อย ไม่ทราบว่าตอนนี้คุณอามีเวลาไหมคะ?”
นรมนกล่าวอย่างสุภาพมาก
ความคุ้นเคยและความมีน้ำใจระหว่างเธอและธรณีในเมื่อก่อน ตอนนี้ดูเหินห่างกันมาก
ธรณีไม่รู้ว่าในใจของนรมนกำลังคิดอะไรอยู่ แต่เขาจะไม่ปฏิเสธคำขอของนรมน
“ตราบใดที่เป็นเรื่องของคุณ ผมมีเวลาเสมอ ส่งที่อยู่มา ผมไปหาคุณ”
คำพูดของธรณีทำให้นรมนรู้สึกสบายใจขึ้นมาก แล้วส่งที่อยู่โรงพยาบาลหัวเฉียวในเมืองไปทันที และพูดถึงความกังวลของตัวเองด้วย
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: แค้นรักสามีตัวร้าย