แค้นรักสามีตัวร้าย นิยาย บท 30
บทที่ 30 เธอขับรถชำนาญไหม
นรมนอยู่ข้างกายบุริศร์รู้สึกอึดอัดมาก เธออยากจะหลุดออกไปจากแขนของบุริศร์ แต่ได้ยินบุริศร์พูด“ฉันเคยเห็นผลงานการออกแบบของเธอมาก่อนแล้ว ออกแบบได้คล้ายกับที่ฉันอยากได้เลยทีเดียว ฉันเองก็ออกแบบไว้แล้วคันนึงพอดี อยากไปลองสักหน่อยไหม？”
คำพูดของบุริศร์ทำให้นรมนนิ่งเงียบ
ตอนเด็กเธอชอบวาดภาพ แต่ที่เธอเรียนออกแบบรถยนต์นั้นเป็นเพราะบุริศร์ เพราะว่าบุริศร์ชอบเธอเลยชอบตาม เธอถึงขนาดเคยคิดไว้ว่า หากออกแบบรถคันแรกเสร็จ เธอจะมอบให้เป็นของขวัญกับบุริศร์
แต่สิ่งที่เธอคาดไม่ถึงคือ ภาพสเกตนั้นเพิ่งจะออกแบบมาได้เพียงครึ่งปี เธอกับบุริศร์ก็แยกทางกันแล้ว
รถคันนั้นออกแบบขึ้นตามแนวคิดของบุริศร์จริง หลังจากที่เธอปรับเปลี่ยน และแก้ไขเพิ่มเติมอีกมากในด้านความปลอดภัยเสร็จเรียบร้อย จัดการการผสมผสานความงามและสมรรถนะออกมาให้ลงตัว ถึงได้มีรถคันนั้นออกมาสู่ท้องตลาด
ที่น่าเยาะเย้ยก็คือ ตอนที่รถออกวางตลาดนั้น คือช่วงที่ลูกของเขมิกาออกมาร้องอุแว้ๆพอดี และตอนนั้นเธอยังต้องเจ็บปวดจากแผลที่ถูกไฟไหม้ กลางคืนก็นอนไม่ได้ แต่ก็เหนื่อยกับลูกในไส้ไม่ได้เหมือนกัน
วันนี้บุริศร์นำรถที่เขาที่ออกแบบด้วยตัวเองมาไว้ตรงหน้านรมน นรมนรู้สึกเยาะเย้ยอย่างมาก แต่ก็มีแรงกระตุ้นอยากที่จะลอง
นับได้ว่าบุริศร์คือครูคนแรกในการออกแบบภายในรถของเธอ ตอนนี้รถที่เขาออกแบบก็อยู่ตรงหน้าแล้ว ไม่ว่ายังไงเธอก็ขอลองสักหน่อยแล้วกัน หลังจากนั้นก็ตรวจหาดูสักหน่อยว่าข้อแตกต่างของรถอยู่ตรงไหนบ้าง
“ฉันขอลองขับดูหน่อยได้ไหมคะ？”
“แน่นอน”
บุริศร์เห็นด้วยอย่างมากกับคำขอของนรมน
นรมนรับกุญแจแล้วขึ้นรถ บุริศจะขึ้นไปนั่งด้วย แต่ถูกนรมนปรามไว้ก่อน
“ประธานบุริศร์คะ ฉันอยากลองคนเดียว คุณมานั่งข้างฉันแบบนี้จะทำฉันกดดันไม่น้อยเลยนะคะ”
บุริศร์ขมวดคิ้วเล็กน้อย พูดเสียงต่ำ“เธอขับรถชำนาญไหม？”
“ดูถูกคนขับรถผู้หญิงใช่ไหมคะ？แค่ประธานบุริศร์มีการตรวจเช็ครถคันนี้เป็นประจำ ไม่มีอะไรที่เป็นอันตรายอย่างที่บอก ก็ไม่มีปัญหาสำหรับฉันหรอกค่ะ”
สายตาของนรมนเต็มไปด้วยความดื้อดึงและไม่ยอม แต่ก็กลับทำให้บุริศร์ไม่กล้าที่จะขึ้นตามเธอไปบนรถ
การกลับมาของนรมนครั้งนี้ บุริศร์รู้สึกได้ว่าเธอแตกต่างกับเมื่อก่อนโดยสิ้นเชิง ถึงแม้ว่าจะไม่มีหลักฐานที่แน่ชัดมายืนยันว่าเธอคือภรรยาของเขา แต่เขาก็ยอมรับเธอไปแล้ว
“รถคันนี้ตรวจเช็คเป็นประจำอยู่ตลอด อีกอย่างก็มีแค่ฉันคนเดียวที่ขับ เรื่องอันตรายเกี่ยวกับความปลอดภัยนั้นไม่มีปัญหาอะไร เธอแค่ระวังตัวเองก็พอ”
สุดท้ายบุริศร์ก็ยอม
นรมนยิ้มบาน
“ขอบคุณนะคะประธานบุริศร์”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: แค้นรักสามีตัวร้าย
หล่อนบอกพฤกษ์ได้ย่ะนังนรมน โง่ซ้ำซาก...
อ้าว ขอตุลยาให้ช่วย แล้วทีงี้ทำไมไม่กลัวคนแอบมองจะรู้ว่าขอให้คนอื่นช่วย ไม่สงสัยเลยเว้ยว่าอาจจะมีกล้องซ่อนอยู่เพื่อแอบดูตัวเอง แทนที่จะขอมือถือใหม่มาใช้ สรุป ตอนนี้ไม่มีโทรศัพท์ โทรขอความช่วยเหลือไม่ได้...
โอ๊ย มีปัญญาบอกพฤกษ์ให้ไปบอกสามีได้ แต่ไม่ยอมบอกเค้าว่ามีคนส่งข้อความมาและคนๆนั้นน่าจะอยู่ในสถานพักฟื้นนี่แหล่ะ แล้วจะยังไง ตัวเองจะปกป้องลูกๆและแม่สามีได้ไง แต่งเรื่องได้ไม่เมคเซ้นส์เลย แต่เราว่าดูแล้วเหมือนไปก๊อปเรื่องอื่นมาแล้วเปลี่ยนชื่อคนเอา แล้วไอ้เรื่องที่เอามามันคงใช้บอทแปลมาอีกที เพราะนอกจากภาษาแหม่ง ๆ ยังใช้สรรพนามมั่ว เดี๋ยวเธอเดี๋ยวเขา เดี๋ยวเรียกลูกว่าคุณเดี๋ยวเรียกหนู เดี๋ยวเรียกยายเดี่ยวเรียกย่า ฯลฯ ถ้าคนเขียนหรือแปล มันไม่น่าจะผิดตรงจุดนี้...
นี่กอีกจุดที่ไม่สมจริง นรมนควรจะรีบบอกบุริษร์ตั้งแต่ต้น ไม่ใช่โอ้เอ้ ทำนั่นทำนี่ตั้งนาน เพราะก็ต้องเข้าใจสิว่าพ่อก็ทุกข์ใจเรื่องลูกหาย...
รู้ว่ามันฆ่าสามีและวางยาลูกคนเล็ก แต่ก็ทำเฉย เก็บมันไว้ใกล้ชิดกับลูกอีกคน ปล่อยให้มันสร้างฐานอำนาจมากขึ้นๆ แถมไม่แอบบอกลูกด้วยว่าต้องระวังอีนี่ อ่านแล้วงงตรรกะ...
น่าแบ่งคนเป็นสองกลุ่มตั้งแต่ต้น ตัวเองกับไมค์พาคนบุกบ้าน ค้นหาตัวนรมน อีกกลุ่มให้คนสนิทไมค์ซึ่งเป็นเจ้าถิ่นพาไปรับตัวแม่กับลูกออกจากรพ. ไม่งั้นอย่างเลวสุดคือเอาลูกและแม่ออกจากรพ. ได้แล้ว ให้ไมค์พาไปค้นบ้าน ช่วยนรมนออกมาด้วย ลองคิดตามความเป็นจริง พอรเมศรู้ว่าพาคนออกจากรพ.แล้ว มันก็ต้องเอะใจแล้วว่าต้องรีบเปลี่ยนที่ซ่อนนรมน รเมศมันก็ไม่น่าโง่นิ เป็นถึงเจ้าพ่อแถบนั้นได้...
แล้วแทนที่จะบอกลูกน้องว่ารเมศไว้ใจไม่ได้ ขังนรมนไว้และจะวางยากมล ก็ไม่บอกอีก แถมไม่เรียกตำรวจ ไม่ขอกำลังเสริม ทั้งๆที่รู้ว่าเลขากำลังจะโทรสั่งคนที่รพ. คือ ไม่คิดเหรอว่าอาจจะหนีออกจากรพ.ไม่ทัน...
กรูจะบ้า แอบเข้ามาคนเดียวอีกแล้ว ไหนว่ารวยมากมีอำนาจมาก ทำไมอนาถาจัง...
ป้าโอก็ใบ้ไว้ชัดมากนะ พระเอกฉลาดก็น่าจะสงสัยว่านางเป็นแม่แท้ ๆ หรือเปล่า พอฟังแม่พูดแล้ว อาจจะว่านางโอวางยาแม่บุริศร์ พอคลอดเด็กผู้หญิงมาก็แอบเปลี่ยนกับแฝดของตัวเอง เพราะงี้ถึงได้รักพระเอกกับน้องมากๆ แต่ก็งงว่าทำไมวางยากิจจา และทำร้ายกานต์ นั่นหลานแท้ๆนี่หว่า...
จะบ้าตาย ทำไมไม่ถามป้าโอว่าลูกอยู่ที่ไหน นักเขียนหลับเหรอ ชั้นงงมาก เขียนเรื่องได้แบบ เรื่องไม่คงเส้นคงวา เปลี่ยนรายละเอียดกลางทาง มีช่องโหว่เต็มไปหมด...