แค้นรักสามีตัวร้าย นิยาย บท 31
บทที่ 31 อย่าโหดร้ายขนาดนี้
บุริศร์ยังคงทึ่งอยู่กับฝีมือการขับรถอย่างชำนาญของนรมน แต่อยู่ๆก็พบว่ารถของนรมนนั้นเปลี่ยนแปลงทิศทางไปแล้ว นัยตาของเขาหรี่ลงในพริบตาเดียว
รถของนรมนขับไปทางกำแพงกั้นด้วยความเร็วดุจลูกศรธนู สีหน้าของบุริศร์เปลี่ยนทันที
“นรมน！”
เขาหันเท้าไปทางรถยนต์ราววิ่งไล่ตามไปกับบ้าไปแล้ว
พฤกษ์และคนอื่นๆยังคงไม่เข้าใจกับสถานการณ์ ได้ยินเพียงแค่เสียงดัง“ปั้ง”รถของนรมนชนเข้ากับลูกกรงด้านข้างเข้าแล้ว
ลูกกรงรับแรงชนที่มากขนาดนั้นไม่อยู่ จึงขาดออกจากกันในพริบตาเดียว แถมยังมีสะเก็ดไฟที่แสบตาออกมาอีก
แต่รถของนรมนกลับไม่หยุดลงแค่นั้น ไถลออกไปข้างหน้าอีกสองร้อยกว่าเมตร ชนเข้ากับโขดหินอีกครั้ง รถพลิกคว่ำไปทั้งคัน
ทุกคนตกใจอึ้งกันถ้วนหน้า
เรื่องนี้เกิดขึ้นอย่างกะทันหันเกินไป จนทุกคนคาดไม่ถึง
หัวใจของบุริศร์แทบจะมาจุกอยู่ที่คอ วิ่งไปพร้อมกับตะโกน “พฤกษ์ รีบเรียกรถพยาบาลด่วน ไปหยิบที่ดับเพลิงมาด้วย！เร็ว！”
พฤกษ์ตัวสั่น เพิ่งได้สติจากอาการช็อก ก็รีบไปตามกู้ภัย
นรมนตัวถูกติดอยู่ในช่องคนขับรถ หัวกระแทกเข้ากับกระจกบังลม เลือดสดไหลออกมา
เลือดไหลไหลผ่านหน้าผากลงมาปิดที่ตาของเธอ
ท่ามกลางผ่านสีเลือด เธอราวกับว่าเห็นบุริศร์รีบวิ่งเข้ามาราวกับบ้าไปแล้ว ตะโกนร้องเรียกชื่อเธออย่างไม่สนใจอะไร แถมยังใช้มืองัดประตูรถแทบตาย อยากต้องการที่จะดึงเธอออกมา
นรมนยิ้มขึ้นมาเล็กน้อย
เธอเกิดภาพลวงตาขึ้นมาแล้ว
ช่วงความเป็นความตาย คนที่มาช่วยเธอจะเป็นบุริศร์ไปได้ยังไง？
ถ้าหากว่าเขาแคร์เธอจริง เหตุการณ์ไฟไหม้เมื่อห้าปีก่อนก็คงไม่เกิดขึ้นไม่ใช่เหรอ？
เธอสูญเสียสติไปอย่างช้าๆ
บุริศร์ยังคงทุบเคาะไม่หยุดอยู่ด้านนอก ยังคงตะโกนเรียกอยู่ หวังว่านรมนคงจะไปหลับไปก่อน แต่ดวงตาของนรมนก็ปิดไปแล้ว
ช่วงเวลานั้น เขารู้สึกว่าหัวใจของตัวเขาเองนั้นเต้นไม่หยุด
เหตุการณ์ไฟไหม้ครั้งนั้นเมื่อห้าปีก่อนเขาไม่ได้เห็นกับตาตัวเอง แต่ว่าสภาพน่าเวทนาแบบนี้ในตอนนี้กลับรู้สึกราวกับมีมีดแทงเข้ามาที่หัวใจของเขาอย่างนับไม่ถ้วน ทำให้บุริศร์เริ่มเคาะประตูราวกับคนบ้า
มือของเขาแตก เลือดหยดออกมาเต็มไปหมด แต่เขาเหมือนกับว่าไม่รู้สึกอะไร
ของเหลวอุ่นๆกระจายอยู่ทั่วเบ้าตาของเขา เขาพยายามอย่างสุดแรง สั่นสะท้านไปหมดทั้งตัว
ไม่！
อย่าโหดร้ายขนาดนี้！
ไม่เอา！
บุริศร์เกลียดตัวเองมากที่ตอนแรกออกแบบรถคันนี้ทำไมเขาถึงต้องใช้กระจกกันกระสุน จนทำให้ตอนนี้เขาช่วยนรมนออกมาไม่ได้อย่างทันที
พฤกษ์รีบมาได้ทันเวลาพอดี หยิบเครื่องมือและช่วยนรมนออกมาด้วยกันกับบุริศร์
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: แค้นรักสามีตัวร้าย
หล่อนบอกพฤกษ์ได้ย่ะนังนรมน โง่ซ้ำซาก...
อ้าว ขอตุลยาให้ช่วย แล้วทีงี้ทำไมไม่กลัวคนแอบมองจะรู้ว่าขอให้คนอื่นช่วย ไม่สงสัยเลยเว้ยว่าอาจจะมีกล้องซ่อนอยู่เพื่อแอบดูตัวเอง แทนที่จะขอมือถือใหม่มาใช้ สรุป ตอนนี้ไม่มีโทรศัพท์ โทรขอความช่วยเหลือไม่ได้...
โอ๊ย มีปัญญาบอกพฤกษ์ให้ไปบอกสามีได้ แต่ไม่ยอมบอกเค้าว่ามีคนส่งข้อความมาและคนๆนั้นน่าจะอยู่ในสถานพักฟื้นนี่แหล่ะ แล้วจะยังไง ตัวเองจะปกป้องลูกๆและแม่สามีได้ไง แต่งเรื่องได้ไม่เมคเซ้นส์เลย แต่เราว่าดูแล้วเหมือนไปก๊อปเรื่องอื่นมาแล้วเปลี่ยนชื่อคนเอา แล้วไอ้เรื่องที่เอามามันคงใช้บอทแปลมาอีกที เพราะนอกจากภาษาแหม่ง ๆ ยังใช้สรรพนามมั่ว เดี๋ยวเธอเดี๋ยวเขา เดี๋ยวเรียกลูกว่าคุณเดี๋ยวเรียกหนู เดี๋ยวเรียกยายเดี่ยวเรียกย่า ฯลฯ ถ้าคนเขียนหรือแปล มันไม่น่าจะผิดตรงจุดนี้...
นี่กอีกจุดที่ไม่สมจริง นรมนควรจะรีบบอกบุริษร์ตั้งแต่ต้น ไม่ใช่โอ้เอ้ ทำนั่นทำนี่ตั้งนาน เพราะก็ต้องเข้าใจสิว่าพ่อก็ทุกข์ใจเรื่องลูกหาย...
รู้ว่ามันฆ่าสามีและวางยาลูกคนเล็ก แต่ก็ทำเฉย เก็บมันไว้ใกล้ชิดกับลูกอีกคน ปล่อยให้มันสร้างฐานอำนาจมากขึ้นๆ แถมไม่แอบบอกลูกด้วยว่าต้องระวังอีนี่ อ่านแล้วงงตรรกะ...
น่าแบ่งคนเป็นสองกลุ่มตั้งแต่ต้น ตัวเองกับไมค์พาคนบุกบ้าน ค้นหาตัวนรมน อีกกลุ่มให้คนสนิทไมค์ซึ่งเป็นเจ้าถิ่นพาไปรับตัวแม่กับลูกออกจากรพ. ไม่งั้นอย่างเลวสุดคือเอาลูกและแม่ออกจากรพ. ได้แล้ว ให้ไมค์พาไปค้นบ้าน ช่วยนรมนออกมาด้วย ลองคิดตามความเป็นจริง พอรเมศรู้ว่าพาคนออกจากรพ.แล้ว มันก็ต้องเอะใจแล้วว่าต้องรีบเปลี่ยนที่ซ่อนนรมน รเมศมันก็ไม่น่าโง่นิ เป็นถึงเจ้าพ่อแถบนั้นได้...
แล้วแทนที่จะบอกลูกน้องว่ารเมศไว้ใจไม่ได้ ขังนรมนไว้และจะวางยากมล ก็ไม่บอกอีก แถมไม่เรียกตำรวจ ไม่ขอกำลังเสริม ทั้งๆที่รู้ว่าเลขากำลังจะโทรสั่งคนที่รพ. คือ ไม่คิดเหรอว่าอาจจะหนีออกจากรพ.ไม่ทัน...
กรูจะบ้า แอบเข้ามาคนเดียวอีกแล้ว ไหนว่ารวยมากมีอำนาจมาก ทำไมอนาถาจัง...
ป้าโอก็ใบ้ไว้ชัดมากนะ พระเอกฉลาดก็น่าจะสงสัยว่านางเป็นแม่แท้ ๆ หรือเปล่า พอฟังแม่พูดแล้ว อาจจะว่านางโอวางยาแม่บุริศร์ พอคลอดเด็กผู้หญิงมาก็แอบเปลี่ยนกับแฝดของตัวเอง เพราะงี้ถึงได้รักพระเอกกับน้องมากๆ แต่ก็งงว่าทำไมวางยากิจจา และทำร้ายกานต์ นั่นหลานแท้ๆนี่หว่า...
จะบ้าตาย ทำไมไม่ถามป้าโอว่าลูกอยู่ที่ไหน นักเขียนหลับเหรอ ชั้นงงมาก เขียนเรื่องได้แบบ เรื่องไม่คงเส้นคงวา เปลี่ยนรายละเอียดกลางทาง มีช่องโหว่เต็มไปหมด...