แค้นรักสามีตัวร้าย นิยาย บท 308

บทที่ 308 นี่มัน เกินไปแล้วจริง

 กานต์ตั้งใจ ！

แต่ดวงตาของเขาที่ดูน่าสงสารคู่นั้นทำให้สาวคนดูแลปฏิเสธไม่ลง

“ผมเอาแบบนี้ดีมั้ย？น้าไปตามหมอมาให้คุณน้าคนข้างใน แล้วผมก็ไปเข้าห้องน้ำด้านใน แต่ว่าอยากไปรบกวนถึงคุณน้าเธอได้มั้ย？เธอนิสัยไม่ค่อยดี”

สาวคนดูแลกำลังทำการตกลงกับกานต์อยู่

กานต์ทำท่ากลัวแล้วพูด：“แต่ว่าคุณน้าคนนั้นดุมากเลยนะครับ！”

“ผมอย่าไปสนใจเธอเลยนะครับ ตอนนี้เธอไม่สามรถลุกจากเตียงได้ ต้องนอนอยู่ที่เตียงอย่างเดียว แค่ผมไม่ไปกวนใจเธอ เธอก็จะไม่ทำอะไรผม ผมไปเข้าห้องน้ำ ส่วนน้าจะไปตามคุณหมอดีมั้ย？”

สาวคนดูแลดูกังวลมาก

ถึงแม้เธอจะไม่ชอบนลินมาก แต่ยังไงก็ตาม เธอเป็นคนที่ตระกูลโตเล็กจ้างมา พอถึงตอนนั้น นลินเกิดๆอะไรขึ้นจริง เธอก็หนีไม่พ้นความผิดเหมือนกัน

กานต์พยักหน้าด้วยความลำบากใจอย่างมาก แต่ที่จริงแล้วแอบดีใจแทบตาย

และนี่ก็คือโอกาสที่เขาต้องการ

สาวคนดูแลเห็นกานต์พยักหน้าแล้ว ถึงอุ้มเขาเดินกลับไปที่ห้องผู้ป่วย

นลินปวดจนช่องท้องออกเลือด เธอรู้สึกโกรธแทบตาย ที่เห็นสาวคนดูแลอุ้มกานต์กลับเข้ามาอีกรอบ ยิ่งเหมือนเอาน้ำมันราดบนกองไฟ

“แกใส่หัวไปแล้วไม่ใช่หรอ？กลับมาอีกทำไม？เอาเด็กบ้าคนนี้โยนออกไปซะ ฉันจะยังให้เธอทำงานต่อ ไม่อย่างนั้น……”

สาวคนดูแลไม่มองเธอเลยด้วยซ้ำ อุ้มกานต์ตรงเข้าไปที่ห้องน้ำ หลังจากนั้นก็พูดด้วยเสียงเบา：“ผมรอน้าที่นี่นะ น้าไปตามคุณหมอมา”

“ได้ครับ”

กานต์ทำตัวเชื่อฟังมาก

สาวคนดูแลรู้สึกสงสารเด็กคนนี้มาก แต่เธอก็ทำอะไรไม่ได้ ได้แต่วิ่งไปตามหมอตลอดทาง

“นี่ แกกลับมานะ！”

นลินโกรธจนแหกปากตะโกน แต่สาวคนดูแลวิ่งไปไกลแล้ว

เธอคงตกใจมาก เลยลืมไปเลยว่าในห้องผู้ป่วยมีกริ่งเรียกพยาบาลฉุกเฉิน

กานต์รอให้สาวคนดูแลจากไป หลังจากนั้นเขาก็ออกมาจากห้องน้ำ แล้วเดินดิ่งไปตรงหน้าของนลิน

พอนลินเห็นสายตาของกานต์ในตอนนี้ ก็เข้าใจทันที เพราะเธอก็ออกมาเร่ร่อนในสังคมตั้งแต่เด็ก รู้ว่าแววตาของกานต์ในตอนนี้ไม่ได้มาดีแน่

“ไอ้เด็กบ้า แกคิดจะทำอะไร？”

นลินไม่สนหรอกนะ ว่าเขาจะเป็นเด็ก ถ้าต้องลงมือจริง เอาให้ตายไปเลยก็ช่างเขาจะเป็นไรไป？ในเมื่อ เขาเป็นคนโดนหาที่เอง

กานต์พูดอย่างเยาะเย้ย：“ดูคุณเหิมเกริมมากเลยนะ！”

“ฉันเหิมเกริมแล้วยังไง ฉันมีปัญญา แกมายุ่งอะไรด้วย？ฉันไม่สนหรอกนะ ว่าผู้ปกครองของแกจะเป็นใคร รีบไสหัวออกไปซะ ก่อนที่ฉันจะโมโห ไม่อย่างนั้น แกได้เจอดีแน่”

ตอนนี้นลินเต็มไปด้วยอารมณ์โกรธ แล้วเธอก็ใส่อารมณ์ให้กับกานต์

กานต์กลับไม่รู้สึกกลัวเลย มองดูรอบๆของนลิน หลังจากนั้นก็พูดอย่างเรียบเฉย：“แผลของคุณได้มายังไง？”

ระหว่างที่พูด เขาก็เอื้อมมือไปทิ่มที่แผลของนลินทีนึง

“โอ๊ย！”

นลินไม่ทันตั้งตัว เจ็บจนร้องดังออกมา และตบไปที่หลังมือของกานต์อย่างแรงทีนึง จนมือของกานต์แดงบวมขึ้นในทันที

“ไอ้เด็กบ้า อยากตายรึไง？เชื่อมั้ย เดี๋ยวฉันตบแกให้ตายไปเลย？”

นลินเจ็บจนเหงื่อไหลเต็ม

กานต์รีบหยิบมือถือออกมาแล้วถ่ายรูปมือที่แดงบวมของเขา จากนั้นก็ส่งออกไป

นลินรู้สึกแปลกใจขึ้นมาทันที

“แกส่งรูปให้ใคร？”

“ก็ต้องเป็นผู้ปกครองของผมสิ คุณตีผม ผมจะไปฟ้องให้คุณย่าของผม”

กานต์พูดด้วยสีหน้าโกรธ และยังอาศัยอำนาจรังแกผู้อื่น

นลินหัวเราะเยาะเย้ยขึ้นมา

“คุณย่าของแกเป็นใครใหญ่มากจากไหน ฉันจะบอกอะไรแกให้ ถึงพ่อของแกมาฉันก็ไม่กลัว อยู่ที่นี่ นอกจากคนของตระกูลโตเล็กแล้ว ไม่มีใครอยู่ในสายตาฉัน ไอ้เด็กบ้าอย่างแกคิดจะมาสู้กับฉัน ก็ไม่ดูให้ดีก่อนว่าฉันคือใคร”

นลินไม่สนใจเลยว่าเขาเป็นแค่เด็ก

มุมปากของกานต์ยกขึ้น แล้วหัวเราะขึ้นมา

เสียงข้อความที่ถูกส่งได้ดังเข้าหูของนลินอีกครั้ง

เธอขมวดคิ้วเบาๆ

“แกรีบไสหัวออกไปซะ！”

“ผมจะอยู่ที่นี่รอคุณย่ากลับมา！”

กานต์ทำท่าเหมือนถูกรังแกมา

นลินรู้สึกวันนี้เธอมันดวงซวยชะมัด ทำไมถึงต้องพบเจอกับไอ้เด็กบ้าคนนี้ด้วย？เป็นลูกเวรของบ้านไหนกันแน่？

“ฉันขอเตือนแกนะ ถ้าแกยังไม่ไปอีก ฉันตีแกแน่！”

“คุณไม่กล้าหรอก！แด๊ดดี้ผมเป็นคนมีอำนาจที่สุดในเมืองชลธี”

กานต์พูดด้วยเสียงแบ๊วๆ

นลินกลับหัวเราะเยาะเย้ยพูด：“แกนี่มันกบในกะลาจริงๆ คนที่มีอำนาจที่สุดในเมืองชลธีจะเป็นแด๊ดดี้ของแกได้ยังไง？แกจะไปมั้ย？”

“ไม่ไป！”

กานต์เปิดศึกกับนลินอย่างเต็มตัว

เดิมทีนลินเธอก็ไม่ได้เป้าหมายที่ตัวเองต้องการจากทางด้านนรมนอยู่แล้ว แถมตอนนี้ ยังมาถูกกานต์กวนประสาทต่อ เธอไม่สนอะไรทั้งนั้นแล้ว ดึงหูของกานต์แล้วพูดอย่างดุร้าย：“จะไปหรือไม่ไป？”

“อ๊ะๆๆๆ เจ็บๆๆ！ปล่อยมือนะ ！หูของผมจะขาดแล้ว！ผมจะฟ้องคุณย่าของผม ว่าคุณรังแกผม ！แด๊ดดี้และหม่ามี้ของผมยังไม่เคยตีผมเลยนะ คุณรีบปล่อยผมนะ！”