แค้นรักสามีตัวร้าย นิยาย บท 310

บทที่ 310 คุณวางอุบายฉัน？

"เกิดเรื่อง​อะไรหรอ？”"

นรมนถูกเสียงข้างนอกรบกวนจนทำให้ตื่นตกใจ​ เธอออกมาถามไถ่สักหน่อย พูด​กันว่าห้องของนลินเกิดเรื่อง​ เธอตกใจจึงรีบวิ่งมาทางนี้​

ถ้าหาก​เป็นวันปกติก็ช่างมันเถอะ ถ้าหาก​นลินเกิดปัญหา​อะไรขึ้นมา เธอรับผิดชอบไม่ไหวจริงๆ​

ขณะที่​นรมนเพิ่งถามไปไดคำเดียว กานต์​ก็ร้องห่มร้องไห้ออกมาซะงั้น

"หม่ามี้ ผมถูกผู้หญิงร้ายรังแกครับ！หม่ามี้ครับ！"

เสียงของกานต์ทำให้นรมนอึ้งเล็กน้อย ถัดมารีบเข้าไปข้างหน้า และดึงผู้คนออกไป จึงได้เห็นหน้าที่บวมแดงของกานต์

สีหน้า​ของ​นรมนเปลี่ยนไปอย่างกะทันหัน​

"ใครทำ？ใคร？"

ตั้งแต่เล็กจนโตลูกชายของเธอ เธอยังไม่เคยตบตีแม้แต่ครั้งเดียว เป็นใครกันแน่ที่บังอาจขนาดนี้ ตบตีลูกชายเธอจนกลายเป็นแบบนี้？

บุริศร์​เห็นนรมนมาแล้ว เอ็นดูทีเดียว

"นรมน เรื่องทางนี้มอบให้ฉันเถอะนะ คุณ​กลับไปก่อนเถอะ"

นรมนถึงได้พบว่าบุริศร์กับคุณนายโตเล็กต่างก็อยู่ที่นั่น ส่วนแววตาของคุณนายโตเล็กหลบหนีและเก้อเขินเล็กน้อย

เธอเข้าใจทันที

นรมนหันหน้าอย่างกะทัน สายตามองไปที่นลินโดยตรง​

"คุณ​ทำ？"

นลินถูก​สายตาของนรมนทำให้ตื่นตกใจ และกระตุก​โดยไม่รู้ตัว​ เพียงแต่​ว่านึกถึงข้อตกลงของตัวเองกับนรมน ยิ่งไปกว่านั้นเธอยังได้ช่วยลูกสาวนรมนอีกด้วย เมื่อไม่นานมานี้เธอก็เคยสาดน้ำร้อนไปที่หน้านรมนเต็มๆไม่ใช่หรอ？

นรมนก็ไม่เห็นทำอะไรกับเธอเลยนิ ยิ่งไปกว่านั้น​แม้แต่​ความกล้าหาญ​ที่จะไปบอกกับบุริศร์และคุณนายโตเล็กยังไม่มีเลยด้วยซ้ำ

นึกถึง​เรื่อง​นี้​ นลินแกล้งพูดแบบนิ่งเฉยว่า:"ฉันไม่รู้ซะหน่อยว่าเขาเป็นลูกชายคุณ เขาเองที่วิ่งเข้ามาทิ่มแผลของฉัน ฉันจึงตบกลับไป ยิ่งไปกว่านั้น​เมื่อไม่นานมานี้ฉันยังได้ช่วยเหลือลูกสาวคุณด้วย คุณ........"

"เปี๊ยะ"เสียงตบดังออกมานึงครั้ง คำพูดนี้ข​องนลินยังพูดไม่จบเลยด้วยซ้ำ​ นรมนเข้าไปข้างหน้าโดยตรง ตบเข้าไปนึงที

การกระทํา​ของเธอแม่นยำมากเลยทีเดียว ทำให้ทุกคนต่างอึ้งกันไปหมด โดยเฉพาะ​คุณ​นายโ​ตเล็กกับบุริศร์ส่วนนลินอึ้งไปทั้งคน

"คุณ​ตบฉัน？นรมน ฉันช่วยลูกสาวคุณนะ！"

เสียงของนลินหยิ่งยโส​โดยไม่รู้ตัว​

นรมนกลับทำหน้าเย็นชา ยกแขนขึ้นมาอีกครั้ง "เปี๊ยะ​เปี๊ยะเปี๊ยะ"ตบหน้านลินติดต่อ​กันตั้งหลายสิบครั้ง ตบจนแขนของตัวเองเมื่อยแล้วถึงจะหยุด

นลินถูก​ตบจนมึนไปเลยทีเดียว

เธอคิดไม่ถึงเลยด้วยซ้ำว่า นรมนถึงขั้นดุขนาดนี้ นี่แตกต่างจากนรมนที่เธอเคยรู้จักเมื่อในอดีต

นรมนตบเสร็จแล้วถึงพูดว่า:"คุณ​ช่วยลูกสาวฉันก็จริง ฉันซาบซึ้งคุณนัก ยิ่งไปกว่านั้น​บ้านตระกูล​โตเล็​กทั้งตระกูลก็ซาบซึ้งคุณด้วย แต่ว่าคุณก็แค่ผู้มีบุญคุณซึ่งช่วยเหลือลูกสาวฉันเท่านั้น คุณ​มีสิทธิ์​อะไร​ คุณ​มีสิทธิ์​อะไร​มา​ตบตีลูกชายฉัน？ลูกหลานตระกูลโตเล็กให้คุณมาตบตีแบบสุ่มสี่สุ่มห้า​ได้หรื​อ？คุณ​สาดน้ำร้อนใส่หน้าฉันเต็มๆฉันก็ไม่เอาเรื่องแล้วนะ ไม่ใช่ว่าฉันกลัวคุณหรอกนะ แต่เป็นเพราะว่าคุณเคยช่วยเหลือลูกสาวฉัน ฉัน​จึงไว้หน้า​คุณ​ แต่ว่า​คุณ​อย่าหักหน้าตัวเองสิ ลูกสาวและลูกชายฉันสำคัญเท่ากัน คุณ​คิดว่า​บริจาค​ไตข้างเดียว ก็จะตบตีลูกชายฉันได้ยังงั้นหรือ？ฉันจะบอกคุณนะ ฝันไปเถอะ！คุณช่วยเหลือลูกสาวฉัน ไตข้างนี้ ตามราคาตลาดมืดก็แค่ไม่กี่แสน ฉันให้คุณตั้งหนึ่งล้าน ตอนนี้คุณเอาเงินแล้วก็ใสหัวออกไปจากเมืองชลธีซะ！มิเช่นนั้น​คุณ​อย่า​โทษ​ฉันนะโทษว่าฉันทำกับคุณแบบไม่เกรงอกเกรงใจ！"

ได้ยินคำพูดที่เด็ดขาดของนรมนเช่นนี้ นลินรับไม่ได้จริงๆ

"เรามีข้อตกลงกันนะ ฉันเคยพูดแล้วว่าฉันไม่ต้องการเงิน ฉันแค่ต้องการให้บุริศร์อยู่กับฉันสามเดือน สามเดือนนี้คุณพบเจอกับเขาไม่ได้ และติดต่อกับเขาไม่ได้ คุณ​เคยรับปากฉันแล้วนะ！มิเช่นนั้น​ฉันจะบริจาคไตให้กับลูกสาวคุณได้ยังไง？ชีวิต​ลูกสาวคุณเป็นตายร้ายดียังไงมันเกี่ยวอะไรกับฉันเล่า？"

คำพูดนี้ข​องนลินทำให้​บุริศร์​อึ้ง

เขาคิดไม่ถึงจริงๆว่านรมนถึงกับรับปากข้อเรียกร้องของนลินข้อนี้

ไม่น่า​หล่ะนลินถึงได้บริจาคไตให้กับกมล ที่แท้เป็นแบบนี้นี่เอง

สีหน้า​ของคุณนายโตเล็กก็เปลี่ยนไปเช่นกัน

คิดมาโดยตลอดว่าที่นลินบริจาคไตเพราะว่าเป็นคนที่มีจิตใจดี คิดไม่ถึงเลยว่าจุดประสงถึงกับคือบุริศร์นี่เอง

เธอยังรู้สึกว่านรมนทำ​เรื่องเล็ก​ให้เป็น​เรื่องใหญ่​ และขี้น้อยใจ ที่แท้ตั้งแต่แรกนลินก็คิดแผนการนี้ไว้ตั้งนานแล้ว

นรมนย่อมรู้สึกได้ถึงแววตาของบุริศร์ แววตานั้นสลับซับซ้อน​มากเลยทีเดียว แต่ว่าความโกรธเคือง​มีมากยิ่งกว่า​

เธอรู้ดีว่าบุริศร์​โกรธ​เข้าแล้วอย่างแน่นอน

ไม่มีใครชอบตัวเองถูกคนอื่นเอามาเป็นข้อแลกเปลี่ยนหรอก ยิ่งไม่ต้องพูดถึงสามีภรรยากันเลย

แต่ว่านรมนไม่สนใจอะไรทั้งนั้นแล้ว

ลูกชายกับลูกสาวเป็นแก้วตาดวงใจของเธอเชียวนะ และเป็นที่สุดของที่สุดของเธอ ผู้เป็นแม่ซึ่งเข้มแข็ง เธอสามารถทนกับการไร้เหตุผลทุกอย่างของนลินได้ ซึ่งไม่รวมทั้งลูกด้วย

นรมนมองหน้านลินและพูดอย่างเย็นชาว่า:"คุณ​ยังกล้ามาพูดเงื่อนไขกับฉันอีกหรอ？ทำไมคุณถึงไม่คิดถึงเรื่องที่คุณตบลูกชายฉันแล้วบัญชีนี้ฉันควรคิดยังไง？"

"เขาไม่ได้สูญเสียอะไรเลยนิ？ก็แค่ถูกฉันตบตีแค่ไม่กี่ครั้งเอง เทียบกับที่ฉันบริจาคไตไปข้างนึง บาดเจ็บ​ของ​ลูก​ชายคุณยักษ์เล็กเจอยักษ์ใหญ่ชัดๆ"

คำพูดที่พูดแบบชุ่ยๆของนลินในขณะนี้ ทำให้คุณนายโตเล็กส่ายหน้าเบาๆ

เด็กผู้หญิง​คนนี้ช่วยไม่ได้จริงๆ！

ดีนะยังไม่ได้ไปขอร้องที่บ้านตระกูลธนาศักดิ์ธน มิเช่นนั้น​เ​ธอไม่รู้ว่​าควรจะจัดการท้ายเรื่องยังไงดี

ขณะนี้​บุริศร์​เอ่ยปากขึ้นมาแล้ว

"ลูกชายฉันบุริศร์ให้คนนอกมาตบตีแบบสุ่มสี่สุ่มห้าได้หรือ？อย่าไปพูดถึงว่าลูกชายฉันไม่เคยทำอะไรเลย ต่อให้ทำแล้วก็ตาม ถือสิทธิ์​ที่​เขาเป็นลูกชายของบุริศร์​ แตะต้อง​เธอเป็นบุญของเธอด้วยซ้ำ！เ​มื่อสักครู​นรมนพูดแล้วว่า ให้คุณหนึ่งล้าน ฉันให้เพิ่มอีกหนึ่งล้าน สองล้าน คุณ​รีบไสหัวออกไปจากเมืองชลธีซะ！ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป ความแค้นของคุณกับบ้านตระกูลโตเล็กให้แล้วกันไป"

"ไม่ได้！"

นลินตื่นตระหนกทีเดียว

"ไม่ได้​？คุณ​ต้องรู้นะว่า ถ้า​หากคุณไม่ได้ช่วยเหลือลูกสาวฉัน คุณ​ตบตีลูกชายฉัน ฉันก็สามารถเอามือทั้งคู่ของคุณไปแล้วโดยตรง！"

คำพูดนี้ข​องบุริศร์ไม่มีส่วนผสมของการข่มขู่เลยแม้แต่นิดเดียว เขากะจะทำแบบนี้จริงๆ