แค้นรักสามีตัวร้าย นิยาย บท 336

บทที่ 336 ผู้ชายอย่างบุริศร์ช่างเป็นผู้ชายที่เปิดเผยซะจริง

บุริศร์มองหน้านรมนด้วยความเป็นห่วงแล้วถาม：“แน่ใจนะว่าคุณเองไหว？ผมบอกคุณไว้ก่อนเลยนะ เข้าห้องน้ำเสร็จก็ห้ามลุกเดินไปคนเดียว รอผมกลับมาอุ้มคุณ ตอนนี้ ร่างกายของคุณไม่มีแรงไม่ว่า คุณหมอก็สั่งแล้วว่าให้คุณอย่าเคลื่อนไหวให้มาก”

“ฉันรู้แล้ว คุณรีบออกไปเถอะคะ”

นรมนจะอั้นไม่ไหวอยู่แล้ว แต่บุริศร์ก็ยังเอาแต่บ่นอยู่นั่น จะให้เธอฉี่ไม่เนี่ย？

เห็นสีหน้าของนรมนเหมือนจะทนไม่ไหวแล้วจริงๆ บุริศร์ถึงยอมถอยจากไป และเขายังไม่ลืมที่จะช่วยเธอปิดประตู

นี่ถึงทำให้นรมนถอนหายใจโล่งที่นึง

บุริศร์ใส่หัวแล้วก้าวเท้าเดินไปข้างนอก เขาไปขอผ้าห่มบางกับพยาบาลสาวมาได้ผืนนึงและเอากางเกงชุดนอนมาด้วย

ตอนนี้ นรมนเป็นแบบนี้ เขามองดูรอบๆ จากนั้นก็กลับไปอีก จับแขนของพยาบาลสาวแล้วถาม：“คุณครับ ขอถามหน่อยนะครับ ภรรยาผมเพิ่งจะแท้งลูก ตอนนี้ยังมีเลือดไหลอยู่ ไม่ทราบว่าใช้ผ้าอนามัยได้มั้ยครับ ？ผมเห็นทางโรงพยาบาลไม่ได้เตรียมไว้ให้”

พอถามคำถามนี้ออกไป นรมนเปิดประตูห้องน้ำออกมาพอดี ประตูห้องผู้ป่วยก็เปิดอยู่ ได้ยินเสียงข้างนอกได้อย่างชัดแจ๋ว นรมนอายจนแทบอยากจะมุดหัวลงดิน

ผู้ชายอย่างคุณบุริศร์ ตอนนี้ช่างเป็นคนเปิดเผยซะจริงนะ！

ถ้าเป็นเมื่อก่อนละก็ คำถามแบบนี้ไม่มีวันออกจากปากของเขาแน่ แต่ตอนนี้กลับเป็นคนริเริ่มเข้าไปดึงแขนพยาบาลสาวถามคำถามนี้ น่าอายซะมัด

เห็นชัดว่าพยาบาลสาวเองก็อึ้งไปครู่นึง เห็นว่าถูกผู้ชายถามคำถามแบบนี้แล้วรู้สึกเขินๆ หน้าแดงโดยไม่รู้ตัว

“โดยปกติแล้ว หลังแท้งลูกไม่กี่วันจะไม่สามารถใช้ผ้าอนามัยได้นะคะ เพราะมันไม่ค่อยสะอาด ฉันว่าใช้กระดาษชำระหลังคลอดไปก่อนจะดีกว่านะคะ แต่ต้องขยันเปลี่ยนบ่อยหน่อยนะคะ มันจะซึมง่ายค่ะ”

พยาบาลสาวรู้สึกหน้าแดงไหม้ไปหมด ที่ต้องมาพูดพวกนี้กับผู้ชายหน้าตาดีและทั้งหล่อแบบนี้ แต่ในใจกลับรู้สึกอิจฉา

ถ้าแฟนหนุ่มของตัวเองสามารถดูแลเอาใจใส่เธอขนาดนี้ก็คงดี

“ขอบคุณมากนะครับ แต่ว่ากระดาษชำระหลังคลอดไปหาซื้อได้ที่ไหนครับ？”

บุริศร์ไม่ได้รู้สึกเขินเลยเวลาถามคำถามนี้ เขาถามอย่างจริงจังมาก

พยาบาลสาวไม่กล้ามองหน้าของบุริศร์แล้วพูดด้วยเสียงเบา：“ถ้าคุณบุริศร์ต้องการ ฉันไปซื้อให้คุณก็ได้ค่ะ เดี๋ยวส่งมาให้นะคะ”

“นั้นขอบคุณมากนะครับ รบกวนเร็วหน่อยก็ดีนะครับ ดูท่าทางแล้วภรรยาผมต้องการใช้มันโดยด่วน”

นรมนแทบอยากจะกระโดดออกมาตีเขา

หมายความว่าไง เธอต้องใช้มันด่วน？

อันที่จริงเธอ……

พอคิดถึงนี่ นรมนกลับหดหู่

เห็นท่าทางแล้ว เธอก็ต้องการมันจริง！

อันเก่าเมื่อกี้ตอนเข้าห้องน้ำก็ได้ทิ้งไปแล้ว ตอนนี้เธอไม่มีที่ให้เปลี่ยนแล้วจริง

แต่ไม่คิดเลยว่า เรื่องละเอียดอ่อนขนาดนี้ คุณบุริศร์เขายังสังเกตเห็น

นรมนทั้งอายทั้งซาบซึ้ง

พยาบาลสาวได้แต่รีบพยักหน้า：“ได้ค่ะ คุณบุริศร์ ฉันจะรีบส่งมานะคะ”

พูดจบ เธอก็รีบวิ่งไปเลย

บุริศร์กลับมาที่ห้องผู้ป่วยใหม่อีกครั้ง เห็นนรมนเปิดประตูห้องน้ำ เขากำลังจะพูด นรมน“ปัง”ดังขึ้นทีนึง ประตูห้องน้ำก็ถูกปิด

“คุณนี้มันกล้าพูดออกไปได้ไงกัน ประธานของบริษัทฮัวยูกรุ๊ปจำกัด ไปถามผ้าอนามัยและกระดาษชำระหลังคลอดกับพยาบาลสาว คุณนี่มันช่าง ช่าง……”

“ช่างอะไร？ถ้าผมไม่ถามให้รู้เรื่อง จะให้ผมปล่อยคุณอยู่ในห้องน้ำทั้งคืนงั้นหรอ？”

บุริศร์หัวเราะแล้วใส่หัว จากนั้นก็เปิดประตูห้องน้ำ

“คุณออกไปนะ！”

นรมนรีบปิดที่ช่วงล่างของตัวเองโดยสัญชาตญาณ

บุริศร์อ้ามือเธอออก แล้วเอาผ้าห่มบางปิดที่ช่วงล่างของเธอเอาไว้ แล้วพูดด้วยเสียงเบา：“ถึงห้องน้ำจะมีเครื่องปรับอากาศ แต่ก็ยังอุ่นไม่พอ ตอนนี้ ร่างกายคุณอ่อนแอมาก จะให้ตัวเย็นไม่ได้ห่มเอาไว้ก่อน เดี๋ยวรอให้กระดาษชำระหลังคลอดซื้อมาแล้ว เปลี่ยนเสร็จ ผมค่อยอุ้มคุณออกไป นี่คือกางเกงใส่นอน เดี๋ยวถ้าต้องการให้ผมช่วยก็บอก”

“ไม่ต้อง คุณรีบออกไปได้แล้ว！”

นรมนผลักบุริศร์ออกไปโดยตรง แต่ในใจกลับหวานชื่นมาก

เวลาแบบนี้ ผู้หญิงต้องการความห่วงใยจากผู้ชายมากที่สุด แต่ผู้ชายคนนี้ ไม่เพียงแค่

ห่วงใยเธอ แต่ยังดูแลเอาใจใส่เธอขนาดนี้ จะไม่ให้เธอซาบซึ้งและหวานชื่นได้ยังไงล่ะ？

บุริศร์รู้ว่าเธอขี้อายมาก เลยไม่ล้อเธอเล่นต่อ จึงเดินออกไป เห็นบนเตียงมีคราบเลือดเลอะติดอยู่

เขากลัวว่านรมนออกมาเห็นแล้วจะเศร้าอีกครั้ง เลยรีบออกไปหาพยาบาลสาวอีกคนให้มาเปลี่ยนผ้าปูให้ใหม่

พยาบาลสาวคนก่อนหน้านี้ไม่นานก็กลับมา เอากระดาษชำระหลังคลอดยื่นให้บุริศร์ แล้วพูดด้วยเสียงเบา：“กระดาษชำระหลังคลอดแบบนี้ใช้ดีมากเลยนะคะ ฉันซื้อมาหลายม้วนเลย ถ้าคราวหลังยังต้องการ คุณบุริศร์หาฉันไปซื้อให้อีกได้เลยนะคะ”

“ขอบคุณมากนะครับ เงินนี่ให้คุณครับ”

บุริศร์ยิ้มอย่างมีมารยาท

“เงินเยอะไปคะ ไม่ต้องให้ถึงขนาดนี้ค่ะคุณบุริศร์”

พยาบาลสาวเห็นเงินเยอะขนาดนี้ รู้สึกตกใจนิดๆ

“ที่เหลือถือว่าค่าเหนื่อยของคุณก็แล้วกันครับ วันหลังยังต้องรบกวนคุณอีกเยอะเลยครับ ”

บุริศร์พูดจบก็ผลักพยาบาลสาวออกไปเลย

ในสายตาของเขานั้น ไม่ว่าจะผู้หญิงหรือผู้ชายก็ห้ามมองผู้หญิงของเขา

จมูกของพยาบาลสาวเกือบจะชนกับประตูซะแล้ว เห็นเงินที่อยู่ในมือแล้วอย่างกับกำลังฝันอยู่อย่างไรอย่างนั้น

ผู้ชายที่ทั้งรวย ทั้งละเอียดรอบคอบ แถมยังอ่อนโยน นี่มันสามีต้นแบบชัดๆ！

ถ้าเธอมีแฟนแบบนี้สักคน ชาตินี้คงต้องนอนฝันหัวเราะจนตื่น

เสียดาย ผู้ชายคนนั้นไม่ใช่ของตัวเอง

พยาบาลสาวถอนหายใจแล้วเดินจากไป

ในมือของบุริศร์ถือกระดาษชำระหลังคลอดกลับมา แล้วเปิดประตูห้องน้ำอีกครั้ง

ที่จริงแล้ว ในห้องน้ำไม่กันเสียงเลย นรมนได้ยินหมด ตอนที่เห็นกระดาษชำระหลังคลอดนั้น อุณหภูมิบนหน้ายังไม่ทันจะหายร้อนเลย

“ขอบคุณค่ะ”

เธอรับกระดาษชำระหลังคลอดไป ตอนที่มองหน้าบุริศร์นั้นสีหน้าเขินอายมาก จนใจของบุริศร์สั่นไหว อยากจะเข้าไปจูบเธอทีนึง

ความคิดนี้ ได้แวะผ่านเข้ามาในหัวแล้วไป ยังไม่ทันได้พูดหรือทำอะไร บุริศร์ก็ได้ก้มตัวลงไป จูบลงที่ผมของนรมนทีนึงแล้วพูด ：“ช้าๆหน่อย ไม่ต้องรีบ เสร็จแล้วเรียกผม”

นรมนอึ้งนิ่งอยู่นาน

ผู้ชายคนนี้ เป็นคนที่รักสุขอนามัยอย่างมาก ตอนนี้ ในห้องน้ำไม่เพียงมีกลิ่นไม่ว่า เขายังจูบที่ผมของเธอ！

ทันใดนั้น หัวใจของนรมนราวกับจะทะลุออกมาจากคอหอย

“รู้แล้วค่ะ！”

เธอรู้สึกว่าตัวเองจู่ๆก็กลายเป็นคนพูดติดอ่างไปแล้ว

แต่งงานมาแปดปี แปดปีที่ผ่านมา เห็นท่าว่าจะสูญเปล่าแล้ว เป็นสามีภรรยามาตั้งหลายปีแล้ว ทำไมถึงยังมีความรู้สึกหัวใจเต้นแรงแบบนี้อยู่？

นรมนหน้าแดงเป็นแถบ แล้วเปลี่ยนใส่กระดาษชำระหลังคลอดอย่างเร็ว หลังจากนั้นก็ใส่กางเกงใส่นอน เพิ่งจะลุกขึ้นมา บุริศร์ก็ได้เข้ามา

“รู้แล้วว่าคุณต้องไม่เชื่อฟังแน่ เป็นถึงขนาดนี้แล้ว ยังคิดจะเดินออกมาคนดียวอีก？”

น้ำเสียงของบุริศร์ส่อด้วยการตำหนิ แต่ก็ได้ก้มตัวแล้วอุ้มนรมนขึ้นมา

นรมนคล้อคอของเขาไว้ในทันทีด้วยสัญชาตญาณ พูดด้วยความเขินอาย：“ฉันไม่ได้พิการสักหน่อยคุณ”

“ตอนนี้ คุณอย่าเพิ่งขยับจะดีที่สุด ผมเคยได้ยินคนแก่เขาว่า ขยับเช้าเกินไปจะไม่ดีต่อสุขภาพของคุณ อีกอย่าง ร่างกายของคุณอ่อนเพลียมาก พวกเราเป็นสามีภรรยากัน คุณย่อมใช้ผมได้โดยไม่ต้องเกรงใจ รู้มั้ย？”

ถึงจะพูดแบบนี้ แต่ถูกคุณชายที่โตมาบนกองเงินกองทองดูแลอยู่แบบนี้ นรมนรู้สึกเหมือนจะไม่ค่อยเช่น

“เอาอย่างนี้ได้มั้ยคะ คุณจ้างคนๆนึงมาดูแลฉัน งานสกปรกและหนักแบบนี้ คุณไม่ควรจะมาทำ”

“หมายความว่าไง ผมไม่ควรมาทำ？ผมดูแลเมียของผม เป็นเรื่องที่สามีบนโลกเขาควรทำการไม่ใช่หรือไง？อีกอย่าง ตอนนี้ ผมก็ไม่ต้องไปทำงาน และก็ไม่มีอะไรให้ทำ จะจ้างคนมาดูแลคุณทำไม？คนดูแลจะสู้ที่ผมดูแลคุณได้ยังไง？ตอนนี้ ที่คุณต้องเป็นแบบนี้ก็เพราะผม？ชีวิตนี้ ที่ผู้หญิงต้องพักฟื้นและรักษาตัวให้ดีๆก็เวลาแบบนี้แหละ ตอนที่คุณคลอดกมลกับกานต์ไม่มีผมคอยอยู่ข้างกาย ไม่รู้ว่าคุณผ่านมันมาได้ยังไง แต่ผมรู้ว่า ร่างกายของคุณยังมีโรคปัญหาหลังคลอดที่แฝงมาด้วยจากครั้งที่แล้ว ครั้งนี้ ผมถือโอกาสนี้ขอปรนนิบัติคุณให้ดีๆ รักษาโรคพวกนั้นให้หายขาด พวกเรายังมีชีวิตอีกยาวไกล ผมยังต้องการให้คุณเดินเคียงข้างกายของผมต่อไปอีกนะ ไม่มีร่างกายที่ดีจะได้ยังไง”

บุริศร์พูดไปด้วยแล้วอุ้มนรมนมาถึงที่เตียง และช่วยห่มผ้าให้เธอใหม่ จากนั้นก็หันไปมองอุณหภูมิเครื่องปรับอากาศ รู้สึกว่าเย็นเกินไป เลยรีบปรับให้สูงขึ้นหลายองศา

นรมนเห็นบนศีรษะของบุริศร์เริ่มมีเหงื่อออก แต่ก็ยังปรับอากาศให้สูงอีก เลยอดไม่ได้พูด：“ไม่ต้องปรับสูงขนาดนั้นหรอกคะ คุณดูคุณออกเหงื่อเต็มแล้ว”

“ตอนนี้ไม่ต้องสนใจผม คุณถึงเป็นคนสำคัญที่สุด ตอนนี้ร่างกายของคุณหนาวสั่น ต้องบำรุงดีๆ ผมเป็นผู้ชายก็เป็นแบบนี้แหละ คุณไม่ต้องสนใจผมหรอก”

ระหว่างพูด บุริศร์ก็วางรีโมทไว้ข้างๆ หยิบผ้าขนหนูร้อนมาเช็ดมือให้กับนรมน ต่อจากนั้นก็ยกถ้วยมาอีกครั้ง

“ทานอีกหน่อยนะ ร่างกายกำลังต้องการสารอาหาร ถึงทานไม่ลงก็ควรจะฝืนใจทางสักหน่อยไม่ใช่หรอ ？ที่สำคัญหัวหน้าคิมตั้งใจทำมาให้คุณโดยเฉพาะเลยนะ”

นรมนพยักหน้า ค่อยๆเพลิดเพลินกับการปรนนิบัติของบุริศร์ จู่ๆรู้สึกหัวใจไม่ได้เจ็บปวดขนาดนั้นแล้ว และรู้สึกโล่งใจขึ้นเยอะเลย

เวลาผ่านไปอย่างไม่รู้ตัว ไม่นาน น้ำซุปถ้วยนึงก็ลงท้องไปแล้ว

เธอทานอะไรอย่างอื่นไม่ลงจริงๆ

บุริศร์ก็ไม่ได้บังคับเธอ แล้วพยุงเธอให้นอนลง พูดด้วยเสียงเบา：“อยากจะพักผ่อน？หรือว่าอยากจะฟังผมพูดดี？”

“ได้ทั้งนั้นค่ะ”

ที่จริงนรมนก็ไม่ได้รู้สึกง่วงเท่าไหร่ แค่รู้สึกเพลียๆ แต่ว่าตอนนี้เธออยากจะฟังบุริศร์พูดเป็นพิเศษ รู้สึกว่าเสียงของบุริศร์เป็นโน้ตที่น่าฟังที่สุดบนโลกนี้เลย

บุริศร์พูดด้วยเสียงเบา：“คุณหลับตาพักผ่อนซะ ผมอ่านนิตยาสารให้คุณฟัง？”

“ได้ค่ะ！”

ขอแค่ได้ยินเสียงของบุริศร์ นรมนยังไงก็ได้

บุริศร์รู้ว่าที่จริงแล้ว นรมนมีความเป็นศิลปินอยู่ในตัว เขาเอานิตยาสารมาหลายเล่ม ค่อยๆเปิด จากนั้นก็เริ่มอ่าน

เสียงของเขาราวกับไวน์แดงที่เพิ่งเปิด กลมกล่อมและมีเสน่ห์

นรมนรู้สึกว่าแค่ได้ฟังเสียง เธอก็รู้สึกเหมือนเมาไปทั้งคนแล้ว

ความเจ็บปวดที่เสียลูกไป ภายใต้การดูแลที่เอาใจใส่ของบุริศร์แล้ว ก็ได้ค่อยๆถูกฝังลึกเข้าไปในก้นบึ้งของหัวใจ ไม่ไปสัมผัสมันได้ง่ายๆอีก

ไม่รู้ว่าเป็นเพราะเสียงของบุริศร์น่าฟังมาก หรือว่าเป็นเพราะร่างกายของนรมนอ่อนเพลียเกินไป เธอหลับตาพร้อมรอยยิ้ม ฟังแล้วก็หลับไป

ตอนเห็นเธอหลับสนิทแล้ว บุริศร์ถึงว่างนิตยาสารลงแล้วเอาแขนของเธอเข้าไปไว้ในผ้าห่ม

เวลานี้คิมได้เดินเข้ามา

“หลับไปแล้วหรอ？”

เสียงของเธอเบามาก กลัวว่าจะไปทำให้นรมนตื่น

บุริศร์พยักหน้า แล้วเก็บของอยู่แป๊บยื่นให้กับคิม。

“รบกวนหัวหน้าคิมแล้วนะครับ”

“ไม่รบกวนหรอกค่ะ คุณก็ไม่ต้องเรียกฉันว่าหัวหน้าคิมหรอกนะค่ะ ตอนนี้ฉันลาออกแล้ว ถ้าคุณไม่ชิน ก็เรียกฉันว่าคุณน้าคิมก็ได้”

ที่จริงแล้ว คิมอยากได้ยินบุริศร์เรียกเธอว่าแม่มากกว่า แต่เรื่องแบบนี้บังคับการไม่ได้

บุริศร์เองก็รู้ว่าคิมเธอคาดหวังอะไรอยู่ แต่ว่าตอนนี้เขาเอ่ยปากเรียกไม่ลงจริงๆ

ระหว่างที่ทั้งสองคนกำลังเก้อเขินอยู่นั้น เสียงโทรศัพท์ของบุริศร์จู่ๆก็ได้ดังขึ้น