บทที่ 339 ฉันจะฉีกปากคุณ
"แมร่ง!เราไม่ไปหาเรื่องเธอ เธอถึงกับมาหาเรื่องถึงที่เลยหรอ!ฉันจะคอยดูก็แล้วกัน นี่เป็นคุณหนูไฮโซอะไรแบบไหน ถึงกับบีบคั้นคนอื่นแบบนี้"
คมทิพย์ดึงแขนเสื้อขึ้นมาโดยตรง
นรมนกลัวเธอจะเสียเปรียบ พูดเสียงทุ้มต่ำว่า:"อย่าสนใจเธอเลย ให้เธอเคาะไปเถอะ แค่ไม่มีใครตอบรับ เธอก็ออกไปเองแหละ"
"ไม่ใช่นะ นรมน เธออ่อนแอแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่กัน?หรือว่าเป็นเพราะว่าหล่อนเป็นน้องสาวปัญญาอ่อนของเธอๆจึงทนไว้แบบนี้?"
คมทิพย์รู้สึกว่านี่ไม่ใช่นิสัยของนรมน
ต่อให้เธอไม่ไปหาเรื่องเองก็ตาม นรมนก็ไม่ให้ตัวเองถูกคนอื่นรังแก ตอนนี้ชัดเจนมากเลยว่า คนอื่นรังแกถึงที่แล้วนะ เธอถึงกับต้องทนไว้ นี่ทำให้คนคิดไม่ถึงเลยด้วยซ้ำ
ทำไมนรมนจะไม่รู้ว่าคมทิพย์คิดยังไงในใจ เพียงแต่ว่าเธอไม่อยากทะเลาะกับตุลยาต่อหน้าต่อตา ยิ่งไปกว่านั้นตอนนี้ร่างกายของเธอเป็นแบบนี้ เธอไม่อยากโมโห เอาแบบว่าเอาหูไปนาเอาตาไปไร่จะดีกว่าอีกนะ
ตุลยาตบอยู่ข้างนอกตั้งครึ่งค่อนวันก็ไม่มีใครสนใจเธอ เธอโมโหจนเริ่มถีบประตู!
"คนข้างในฟังนะ เปิดประตูให้ฉันเข้าไปดูสิ ฉันแค่หาคนเฉยๆ ถ้าหากไม่ใช่คนที่ฉันตามหา ฉันไปทันทีทันใดเลย!"
คำพูดนี้พูดอย่างสมเหตุสมผลจริงๆ เหมือนกับเธอสมควรทำเช่นนี้
คมทิพย์เห็นแววตาของนรมนเข้มขรึม มือทั้งคู่กำผ้าปูที่นอนเอาไว้แบบแน่นๆ ชัดเจนมากกำลังอดกลั้นอดทนนิสัยของตัวเองเอาไว้
นรมนแบบนี้ทำให้คมทิพย์เอ็นดูเหลือเกิน
เพื่อนสนิทของเธอ คุณนายบ้านตระกูลโตเล็ก ตอนนี้ถึงกับถูกลูกนอกไส้ทำถึงขนาดนี้เชียว ต่อให้นรมนทนได้ เธอก็ทนไม่ได้
"เธอนอนอยู่บนเตียงอย่าขยับนะ เรื่องนี้มอบให้ฉันเอง!
"คมทิพย์!"
นรมนเผลอไปแป๊บเดียวเอง คมทิพย์ก็ลุกขึ้นมาโดยตรงแล้ว มาถึงที่หน้าประตูห้อง เปิดประตูห้องโดยตรง
ตุลยาคิดไม่ถึงจู่ๆประตูห้องก็เปิดออกมาซะงั้น เกือบล้มเข้าไปโดยตรง และกลับถูกคมทิพย์ถีบออกมา
"ร้องห่าอะไรร้องอยู่ได้?หมาบ้าหรือไง?ที่นี่เป็นโรงพยาบาลนะ ไม่ใช่บ้านแก รบกวนแกช่วยมีมารยาทด้วย!"
ตั้งแต่เด็กตุลยาก็ถูกพ่อตามใจมาจนโต เคยถูกใครทำแบบนี้หล่ะ หลังจากถูกคมทิพย์กระทืบหนึ่งครั้งก็โมโหแล้ว ขณะนี้ได้ยินคมทิพย์เรียกเธอว่าหมาบ้าอีกต่างหาก โมโหซะจนลุกขึ้นมาโดยตรง และยื่นแขนออกมาตบเข้าไปที่หน้าของคมทิพย์โดยตรง
"นางแพศยาที่ต่ำช้า!มึงกล้าถีบกูเชียวหรอ?"
เพียงแต่ว่าแขนของเธอยังไม่ได้ตบเข้าไปเลยด้วยซ้ำ คมทิพย์ก็ตาไวมือไวก่อนเธอหนึ่งก้าว ตบเข้าไปที่หน้า และตบซะจนตุลยามึนๆงงๆ
"ฉันแค่ถีบแกเบาๆเองนะ!พี่สาวฉันกำลังพักฟื้นอยู่ข้างใน แกมาเอะอะโวยวายที่นี่ ฉันไม่ได้แจ้งความจับแกก็ดีแค่ไหนแล้ว แกยังจะลงมือกับฉันอีก วันนี้แกลองลงมือดูสิ"
คมทิพย์คาดเอวไว้แบบดุเดือด ดูๆไปแล้วเธอก็เหมือนผู้หญิงปากเถื่อนไม่มีผิด
ตุลยาถูกคมทิพย์ตบหน้าติดต่อกันสองครั้งแล้ว นี่ก็โมโหจนจะกระโดดขึ้นมาแล้ว
"กูขอสู้ตายกับมึง!"
พูดอยู่เธอลุกขึ้นมากระโจนเข้าไปที่คมทิพย์
ไมค์เห็นว่าตุลยายิ่งอยู่ยิ่งทำเกินไปแล้ว จึงต้องอยู่ข้างหลังเพื่อคุมเธอเอาไว้แบบแน่นๆ
"ตุลยา อย่าทะเลาะกันอีกเลย ที่นี่ไม่ใช่อเมริกานะ ! และไม่ใช่ศูนย์ดูแลคนชราอีกด้วย!ขืนคุณยังเอะอะโวยวายะต่อไปต้องดูแย่แน่ๆเลย!"
"ไมค์ คุณปล่อยฉันนะ!ปล่อยฉัน!"
ตุลยาไม่เคยถูกกระทำแบบนี้มาก่อน โมโหจนมือตบเท้าถีบแบบเรื่อยเปื่อย น่าเสียดายไมค์กอดแบบมีเทคนิค ไม่ให้เธอแตะต้องตัวคมทิพย์ได้
คมทิพย์หัวเราะอย่างเย็นชาและพูดว่า:"ผู้หญิงดุร้ายอย่างแก ยังมีคนหล่อมาชอบด้วย แกก็น่าจะพอใจได้แล้วนะ หากฉันเป็นแก จะรีบกลับบ้านไปดูว่าการอบรมสั่งสอนพื้นฐานของผู้หญิงคืออะไร อย่าให้คนสุดท้ายที่สามารถอดทนคุณหนีไปอีกคนหล่ะ"
"มึง!กูจะฉีกปากของมึงซะ!กูจะฆ่ามึง!"
ตุลยาโมโหจนเกือบจะกระอัดเลือดแล้ว
ที่ผ่านมามีแต่เธอเป็นคนที่รังแกคนอื่น ตอนนี้ถึงกับถูกคนอื่นมารังแกแบบนี้ ไมค์ไม่เพียงแต่ไม่ช่วยเธอ ถึงกับเข้ามาห้ามปรามเธอไว้อีกต่างหาก เธอโมโหจนจะขาดใจตายอยู่แล้ว
"ตุลยา แกเอะอะโวยวายพอรึยัง?"
จู่ๆเสียงที่สดใสก็ดังขึ้นมา มีความโกรธที่พูดไม่ออก
ตุลยาเหมือนถูกคนกดจุดไปทั้งคน อึ้งอยู่ที่เดิมโดยตรง
คมทิพย์มองไปตามเสียง เห็นหญิงวัยกลางคนที่บุคลิกภาพดูดีและสง่างามยืนอยู่ที่ไม่ไกล แววตาที่เย็นชากำลังมองมาทางนี้
เธอมองดูระหว่างตุลยาและผู้หญิงสองครั้ง ก็เจอกับตุลยาซึ่งยืนอยู่นิ่งๆแบบขี้ขลาด หันหลังปุ๊บแก้มก็แดงก่ำไปเลย
"แม่คะ——"
"อย่าเรียกฉันว่าแม่ ฉันไม่มีลูกสาวที่ขายขี้หน้าอย่างแก!"
คิมโมโหจนตัวสั่นไปหมด
เธอคิดไม่ถึงว่าตุลยาถึงกับวิ่งมาเหลวไหลถึงที่นี่ ที่สำคัญมาเอะอะโวยวายที่หน้าประตูห้องของนรมน ณ ที่นี่ด้วย
ตอนนี้อาการของนรมนเป็นยังไงคิมรู้ดีที่สุด
อยู่ที่อเมริกา ตุลยาก็เกือบจะทำให้นรมนตายไปแล้ว ตอนนี้ถึงกับมาหาเรื่องในขณะที่นรมนต้องการพักฟื้นอย่างเงียบสงบ สีหน้าเธอสามารถดูดีก็บ้าไปแล้ว
ขณะที่คมทิพย์ได้ยินตุลยาเรียกคิมว่าแม่ก็รับรู้ฐานะของเธอแล้ว
ดูๆไปแล้ว คิมกับนรมนในอดีตหน้าตาคล้ายกันมากเลยนะ
เพียงแต่ว่าผู้หญิงที่ดูดีและสวยสง่า ทำไมถึงได้คลอดลูกสาวที่ไม่เอาถ่านแบบนี้ออกมานะ?
คมทิพย์เป็นคนที่มีอะไรก็พูดตรงๆ จึงเอ่ยปากออกมาโดยตรง
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: แค้นรักสามีตัวร้าย
หล่อนบอกพฤกษ์ได้ย่ะนังนรมน โง่ซ้ำซาก...
อ้าว ขอตุลยาให้ช่วย แล้วทีงี้ทำไมไม่กลัวคนแอบมองจะรู้ว่าขอให้คนอื่นช่วย ไม่สงสัยเลยเว้ยว่าอาจจะมีกล้องซ่อนอยู่เพื่อแอบดูตัวเอง แทนที่จะขอมือถือใหม่มาใช้ สรุป ตอนนี้ไม่มีโทรศัพท์ โทรขอความช่วยเหลือไม่ได้...
โอ๊ย มีปัญญาบอกพฤกษ์ให้ไปบอกสามีได้ แต่ไม่ยอมบอกเค้าว่ามีคนส่งข้อความมาและคนๆนั้นน่าจะอยู่ในสถานพักฟื้นนี่แหล่ะ แล้วจะยังไง ตัวเองจะปกป้องลูกๆและแม่สามีได้ไง แต่งเรื่องได้ไม่เมคเซ้นส์เลย แต่เราว่าดูแล้วเหมือนไปก๊อปเรื่องอื่นมาแล้วเปลี่ยนชื่อคนเอา แล้วไอ้เรื่องที่เอามามันคงใช้บอทแปลมาอีกที เพราะนอกจากภาษาแหม่ง ๆ ยังใช้สรรพนามมั่ว เดี๋ยวเธอเดี๋ยวเขา เดี๋ยวเรียกลูกว่าคุณเดี๋ยวเรียกหนู เดี๋ยวเรียกยายเดี่ยวเรียกย่า ฯลฯ ถ้าคนเขียนหรือแปล มันไม่น่าจะผิดตรงจุดนี้...
นี่กอีกจุดที่ไม่สมจริง นรมนควรจะรีบบอกบุริษร์ตั้งแต่ต้น ไม่ใช่โอ้เอ้ ทำนั่นทำนี่ตั้งนาน เพราะก็ต้องเข้าใจสิว่าพ่อก็ทุกข์ใจเรื่องลูกหาย...
รู้ว่ามันฆ่าสามีและวางยาลูกคนเล็ก แต่ก็ทำเฉย เก็บมันไว้ใกล้ชิดกับลูกอีกคน ปล่อยให้มันสร้างฐานอำนาจมากขึ้นๆ แถมไม่แอบบอกลูกด้วยว่าต้องระวังอีนี่ อ่านแล้วงงตรรกะ...
น่าแบ่งคนเป็นสองกลุ่มตั้งแต่ต้น ตัวเองกับไมค์พาคนบุกบ้าน ค้นหาตัวนรมน อีกกลุ่มให้คนสนิทไมค์ซึ่งเป็นเจ้าถิ่นพาไปรับตัวแม่กับลูกออกจากรพ. ไม่งั้นอย่างเลวสุดคือเอาลูกและแม่ออกจากรพ. ได้แล้ว ให้ไมค์พาไปค้นบ้าน ช่วยนรมนออกมาด้วย ลองคิดตามความเป็นจริง พอรเมศรู้ว่าพาคนออกจากรพ.แล้ว มันก็ต้องเอะใจแล้วว่าต้องรีบเปลี่ยนที่ซ่อนนรมน รเมศมันก็ไม่น่าโง่นิ เป็นถึงเจ้าพ่อแถบนั้นได้...
แล้วแทนที่จะบอกลูกน้องว่ารเมศไว้ใจไม่ได้ ขังนรมนไว้และจะวางยากมล ก็ไม่บอกอีก แถมไม่เรียกตำรวจ ไม่ขอกำลังเสริม ทั้งๆที่รู้ว่าเลขากำลังจะโทรสั่งคนที่รพ. คือ ไม่คิดเหรอว่าอาจจะหนีออกจากรพ.ไม่ทัน...
กรูจะบ้า แอบเข้ามาคนเดียวอีกแล้ว ไหนว่ารวยมากมีอำนาจมาก ทำไมอนาถาจัง...
ป้าโอก็ใบ้ไว้ชัดมากนะ พระเอกฉลาดก็น่าจะสงสัยว่านางเป็นแม่แท้ ๆ หรือเปล่า พอฟังแม่พูดแล้ว อาจจะว่านางโอวางยาแม่บุริศร์ พอคลอดเด็กผู้หญิงมาก็แอบเปลี่ยนกับแฝดของตัวเอง เพราะงี้ถึงได้รักพระเอกกับน้องมากๆ แต่ก็งงว่าทำไมวางยากิจจา และทำร้ายกานต์ นั่นหลานแท้ๆนี่หว่า...
จะบ้าตาย ทำไมไม่ถามป้าโอว่าลูกอยู่ที่ไหน นักเขียนหลับเหรอ ชั้นงงมาก เขียนเรื่องได้แบบ เรื่องไม่คงเส้นคงวา เปลี่ยนรายละเอียดกลางทาง มีช่องโหว่เต็มไปหมด...