บทที่ 349 ตาบอดใจก็บอดตามไปด้วย
“ไม่นึกเลยว่าพวกคุณจะมาที่นี่?แถมยังโรแมนติกจนสั่นสะเทือนด้วย!”
ตอนที่เสียงๆนี้ดังขึ้น บุริศร์ได้หยุดฝีเท้าไว้ นรมนก็จำเป็นต้องหยุดฝีเท้าด้วย พอหันหน้าปุ๊บก็ได้พบกับไมค์
“ไมค์? คุณมาอยู่นี่ได้ยังไงคะ?” นรมนค่อนข้างแปลกใจ
ไมค์พูดอย่างหัวเราะไม่ออกร้องไห้ไม่ได้:“ทำไมผมจะอยู่ที่นี่ไม่ได้?มาเมืองชลธีนานขนาดนี้แล้ว บุริศร์มัวแต่ดูแลคุณ ไม่สนใจผมเลยด้วยซ้ำ ผมจะเจอหน้าเขาทีนึงยากยิ่งกว่าขึ้นสวรรค์เสียอีก”
สำหรับการแซวเล่นของไมค์ นรมนค่อนข้างเก้อเขิน
“ช่วงนี้ฉันไม่ค่อยสบาย บุริศร์เลยค่อนข้างเป็นห่วงค่ะ”
“คุยพวกนี้กับเขาทำไม? คุณนึกว่าเขามาเมืองชลธีเพื่อมาระลึกวันเก่าๆจริงเหรอ?”
บุริศร์ไม่สนใจสีหน้าของไมค์เลยด้วยซ้ำ เขาพูดอย่างราบเรียบ:“เขาตามมาถึงนี่เพื่อผู้หญิงคนนึง แค่คนอื่นไม่สนใจเขาเฉยๆ เขาว่างๆไม่มีอะไรทำถึงนึกถึงผม คุณคิดว่าคนอย่างผมเป็นตัวสำรองหรือไง?”
พูดคำนี้ออกมาปุ๊บ สีหน้าของไมค์ก็อึดอัดขึ้นมาทันที แต่นรมนกลับค่อนข้างแปลกใจ
“ตามผู้หญิงคนนึงมาที่นี่? ใครกันคะที่เสน่ห์แรงขนาดนี้?”
“ตุลยา!”
คำพูดของบุริศร์ทำให้นรมนอึ้งเล็กน้อย
“เป็นเธอได้ยังไงคะ?” นรมนรู้สึกแปลกใจมากจริงๆ
ถึงแม้อยู่อเมริกาก็รู้สึกไมค์มีความสัมพันธ์ที่ดีกับครอบครัวของตุลยา แต่ไม่นึกเลยว่าคนอย่างไมค์จะชอบตุลยา นี่ทำให้เธอไม่ค่อยเข้าใจ
บุริศร์พูดเยาะเย้ยเหน็บแนม:“ก็คนบางคนตาบอด ใจก็บอดตามไปด้วยไง”
“บุริศร์ ฉันว่านี่นายหาเรื่องใช่มั้ย?”ไมค์ไม่ค่อยอยากฟังแล้ว
“ไสหัวไป วันนี้ไม่มีเวลาทรมานกับนาย ฉันจะไปซื้อเครื่องประดับกับภรรยาฉัน”
ระหว่างพูด บุริศร์ไม่สนใจไมค์เลย ก็โอบไหล่ของนรมนไปจดทะเบียนแล้ว
ตอนนี้ไมค์ว่างไม่มีอะไรทำ ทางฝั่งของตุลยาก็ไม่ให้เขาไป ตอนนี้กว่าจะเจอบุริศร์กับนรมนไม่ใช่ง่ายๆ เขาไม่อยากจากไปเลยด้วยซ้ำ จึงหน้าด้านตามเขาสองคนไป
“พวกนายวางแผนจะออกแบบเป็นแบบไหน? ฉันเคยถามแล้ว ร้านเครื่องประดับร้านนี้มีชื่อเสียงพอสมควร เดี๋ยวฉันก็ดีไซน์ชุดนึงด้วย”
“เตรียมให้นายกับตุลยาเหรอ? ฉันดูแล้วยากที่จะเป็นไปได้หว่า เตรียมไปก็เปล่าประโยชน์”
แค่คำพูดเดียวของบุริศร์ก็ทิ่มแทงใจไมค์เลย
“นายพูดจาเป็นมั้ยเนี่ย?”
“ฉันบอกเหรอว่าจะพูดจากับนาย? นายต่างหากที่ดันจะตามมาเอง”
บุริศร์คอยต่อปากต่อคำกับไมค์ไปด้วย และกรอกข้อมูลของตัวเองและนรมนให้เสร็จด้วย
นรมนฟังเขาสองคนต่อปากต่อคำกัน จู่ๆรู้สึกต่อไปมีชีวิตแบบนี้ก็ไม่เลวเหมือนกันพนักงานให้บัตรสมาชิกใบนึงกับพวกเขา บุริศร์เติมเงิน จากนั้นก็เอาการ์ดให้นรมนโดยตรง
ตอนที่ทั้งสองเดินออกมาจากร้านเครื่องประดับ ไมค์ถามด้วยความใจร้อน:“หรือไม่ตอนเที่ยงฉันเลี้ยงข้าวพวกคุณ?”
“นายจะทำอะไรกันแน่?”
บุริศร์รู้ว่าไมค์คงจะเบื่อเซ็งแล้ว แต่มีความเป็นไปได้สูงว่ามียังมีความคิดอื่นด้วย
ไมค์พูดอย่างเกรงใจ:“ตอนนี้ฉันอยากเจอตุลยา แต่เธอไม่รับสายฉัน และไม่ออกมาด้วย ตอนนี้ฉันเจอพวกคุณแล้วไม่ใช่เหรอ? อยากถามพวกคุณดูว่ามีวิธีอะไรให้เราได้เจอกันหน่อยมั้ย”
“ไม่มี!” บุริศร์ปฏิเสธโดยตรงเลย
สำหรับตุลยาแล้ว บุริศร์คือสามารถเลี่ยงได้ไกลแค่ไหนก็เลี่ยงให้ไกลแค่นั้น และเขาก็ไม่อยากให้นรมนไปพัวพันกับตุลยาด้วย เพราะยังไงซะผู้หญิงคนนั้นมีจิตใจที่ไม่บริสุทธิ์
สีหน้าของนรมนก็ไม่ค่อยดี เมื่อไม่นานมานี้เธอเพิ่งถูกตุลยาวางอุบาย ตอนนี้จะต้องเป็นแม่สื่อให้ไมค์ ขอร้องล่ะ เธอทำไม่ได้จริงๆ
“ไมค์ ฉันกับตุลยาก็ไม่สนิทกัน เพราะฉะนั้นต้องขอโทษด้วยค่ะ ที่ช่วยคุณไม่ได้” นรมนเปิดปากพูด
ไมค์อึ้งไปครู่นึง นึกถึงบุญคุณความแค้นระหว่างพวกเขาแล้วพูดเสียงต่ำ:“ผมรู้ว่าก่อนหน้านี้ตุลยาทำเรื่องผิดต่อคุณ แต่นิสัยที่แท้จริงของเธอไม่เลว แค่บ้าอำนาจเกิน มีความคิดที่เอาแต่ใจและเอาตัวเองเป็นใหญ่จนชิน คุณวางใจได้ ผมจะเกลี้ยกล่อมเธอเอง”
“รอให้นายสามารถเจอหน้าเธอแล้วค่อยว่ากันเถอะ”บุริศร์พูดจบก็ไม่ราวีบไมค์ต่อ ดึงมือของนรมนไว้ก็จากไปเลย
เห็นพวกเขามีท่าทีที่เฉียบขาด ไมค์ก็อายที่จะไปพัวพันต่อ ทั้งสามก็ได้แยกจากกันอย่างนี้
เห็นหน้าตาหมดอาลัยตายอยากของไมค์ นรมนถอนหายใจ
บุริศร์มองเธอแว๊บนึง:“คุณคงไม่ใจอ่อน แล้วไปเป็นแม่สื่อให้ไมค์จริงๆหรอกนะ?”
“ไม่หรอกค่ะ ฉันแค่รู้สึกเสียดาย คนอย่างไมค์ ไม่นึกเลยว่าจะตกอยู่ในมือของตุลยา ตุลยาไม่คู่ควรกับเขา”
“สมกับเป็นผู้หญิงของผมจริงๆ มีความคิดตรงกับผมเป๊ะๆ”
เดิมทีบุริศร์นึกว่านรมนจิตใจดีงาม เห็นไมค์ทนทุกข์ทรมานไม่ได้ ตอนนี้ได้ยินเธอพูดแบบนี้ ตัวเองก็วางใจแล้ว
ทั้งสองได้เดินช้อปปิ้งไปอีกรอบนึง บุริศร์ได้ซื้อเสื้อผ้าให้นรมนไปหลายตัว และซื้อของเล่นและอื่นๆให้ลูกทั้งสอง ทีนี้ถึงโทรให้พฤกษ์มารับพวกเขากลับบ้าน ที่เสียดายคือพฤกษ์บอกว่าคมทิพย์เกิดเรื่อง ตอนนี้เขายังมาไม่ได้
ช่วงเวลานี้ ความสัมพันธ์ของคมทิพย์กับบุริศร์ก็ได้ผ่อนคลายลงมาบ้างแล้ว คมทิพย์ไม่เจาะจงหาเรื่องบุริศร์แล้ว บุริศร์ก็ยอมๆให้เธอ ตอนนี้ได้ยินคมทิพย์เกิดเรื่อง นรมนกังวลใจขึ้นมาทันที
“เป็นอะไรไป? คมทิพย์เกิดเรื่องอะไร?”
“เหมือนจะเกี่ยวข้องกับคุณชายเจตต์ครับ ตอนนี้ผมกำลังเดินทางไปที่Moonlight Clubครับ”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: แค้นรักสามีตัวร้าย
หล่อนบอกพฤกษ์ได้ย่ะนังนรมน โง่ซ้ำซาก...
อ้าว ขอตุลยาให้ช่วย แล้วทีงี้ทำไมไม่กลัวคนแอบมองจะรู้ว่าขอให้คนอื่นช่วย ไม่สงสัยเลยเว้ยว่าอาจจะมีกล้องซ่อนอยู่เพื่อแอบดูตัวเอง แทนที่จะขอมือถือใหม่มาใช้ สรุป ตอนนี้ไม่มีโทรศัพท์ โทรขอความช่วยเหลือไม่ได้...
โอ๊ย มีปัญญาบอกพฤกษ์ให้ไปบอกสามีได้ แต่ไม่ยอมบอกเค้าว่ามีคนส่งข้อความมาและคนๆนั้นน่าจะอยู่ในสถานพักฟื้นนี่แหล่ะ แล้วจะยังไง ตัวเองจะปกป้องลูกๆและแม่สามีได้ไง แต่งเรื่องได้ไม่เมคเซ้นส์เลย แต่เราว่าดูแล้วเหมือนไปก๊อปเรื่องอื่นมาแล้วเปลี่ยนชื่อคนเอา แล้วไอ้เรื่องที่เอามามันคงใช้บอทแปลมาอีกที เพราะนอกจากภาษาแหม่ง ๆ ยังใช้สรรพนามมั่ว เดี๋ยวเธอเดี๋ยวเขา เดี๋ยวเรียกลูกว่าคุณเดี๋ยวเรียกหนู เดี๋ยวเรียกยายเดี่ยวเรียกย่า ฯลฯ ถ้าคนเขียนหรือแปล มันไม่น่าจะผิดตรงจุดนี้...
นี่กอีกจุดที่ไม่สมจริง นรมนควรจะรีบบอกบุริษร์ตั้งแต่ต้น ไม่ใช่โอ้เอ้ ทำนั่นทำนี่ตั้งนาน เพราะก็ต้องเข้าใจสิว่าพ่อก็ทุกข์ใจเรื่องลูกหาย...
รู้ว่ามันฆ่าสามีและวางยาลูกคนเล็ก แต่ก็ทำเฉย เก็บมันไว้ใกล้ชิดกับลูกอีกคน ปล่อยให้มันสร้างฐานอำนาจมากขึ้นๆ แถมไม่แอบบอกลูกด้วยว่าต้องระวังอีนี่ อ่านแล้วงงตรรกะ...
น่าแบ่งคนเป็นสองกลุ่มตั้งแต่ต้น ตัวเองกับไมค์พาคนบุกบ้าน ค้นหาตัวนรมน อีกกลุ่มให้คนสนิทไมค์ซึ่งเป็นเจ้าถิ่นพาไปรับตัวแม่กับลูกออกจากรพ. ไม่งั้นอย่างเลวสุดคือเอาลูกและแม่ออกจากรพ. ได้แล้ว ให้ไมค์พาไปค้นบ้าน ช่วยนรมนออกมาด้วย ลองคิดตามความเป็นจริง พอรเมศรู้ว่าพาคนออกจากรพ.แล้ว มันก็ต้องเอะใจแล้วว่าต้องรีบเปลี่ยนที่ซ่อนนรมน รเมศมันก็ไม่น่าโง่นิ เป็นถึงเจ้าพ่อแถบนั้นได้...
แล้วแทนที่จะบอกลูกน้องว่ารเมศไว้ใจไม่ได้ ขังนรมนไว้และจะวางยากมล ก็ไม่บอกอีก แถมไม่เรียกตำรวจ ไม่ขอกำลังเสริม ทั้งๆที่รู้ว่าเลขากำลังจะโทรสั่งคนที่รพ. คือ ไม่คิดเหรอว่าอาจจะหนีออกจากรพ.ไม่ทัน...
กรูจะบ้า แอบเข้ามาคนเดียวอีกแล้ว ไหนว่ารวยมากมีอำนาจมาก ทำไมอนาถาจัง...
ป้าโอก็ใบ้ไว้ชัดมากนะ พระเอกฉลาดก็น่าจะสงสัยว่านางเป็นแม่แท้ ๆ หรือเปล่า พอฟังแม่พูดแล้ว อาจจะว่านางโอวางยาแม่บุริศร์ พอคลอดเด็กผู้หญิงมาก็แอบเปลี่ยนกับแฝดของตัวเอง เพราะงี้ถึงได้รักพระเอกกับน้องมากๆ แต่ก็งงว่าทำไมวางยากิจจา และทำร้ายกานต์ นั่นหลานแท้ๆนี่หว่า...
จะบ้าตาย ทำไมไม่ถามป้าโอว่าลูกอยู่ที่ไหน นักเขียนหลับเหรอ ชั้นงงมาก เขียนเรื่องได้แบบ เรื่องไม่คงเส้นคงวา เปลี่ยนรายละเอียดกลางทาง มีช่องโหว่เต็มไปหมด...