บทที่ 350 ผมพาคุณกลับบ้านครับ
“คมทิพย์!”
นรมนผลักผู้จัดการออกอย่างทนไม่ไหวอีกต่อไป วิ่งไปข้างหน้าเหมือนบ้าไปแล้ว
พฤกษ์คอยตามอยู่ข้างหลัง
ผู้จัดการยังอยากขัดขวาง บุริศร์กลับพูดอย่างเย็นชา:“ดีที่สุดนายคิดดีๆก่อนว่าผลที่ต่อกรกับตระกูลโตเล็กจะเป็นยังไงแล้วค่อยลงมือ”
คำพูดนี้ทำให้ผู้จัดการอึ้งค้างอยู่ตรงนั้น ไม่กล้าขยับเลยแม้แต่น้อย
ไม่ว่าตระกูลรัตติกรวรกุลหรือว่าตระกูลโตเล็ก เขาก็มิอาจขัดใจได้ ตอนนี้ได้แต่มองดูบุริศร์ นรมนและพฤกษ์ขึ้นไปชั้นสองอย่างไว
นรมนตื่นเต้นไปทั้งคน
เธอได้ยินเสียงร้องของคมทิพย์รุนแรงขึ้นเรื่อยๆ หัวใจทั้งดวงใกล้หล่นมาถึงตาตุ่มแล้ว
พอเหยียบขึ้นริมทางเดินของชั้นสอง หน้าประตูก็มีบอดี้การ์ดของตระกูลรัตติกรวรกุลขวางนรมนไว้ทันที
“พวกแกเป็นใคร?ที่นี่ถูกจองหมดแล้ว รีบไสหัวไป!”
เขาเพิ่งพูดจบ พฤกษ์ที่อยู่ด้านหลังก็ได้เหวี่ยงหมัดซ้ายไปทีนึง ชกบอดี้การ์ดล้มลงพื้นโดยตรง
บอดี้การ์ดคนอื่นๆเห็นสถานการณ์แล้ว ได้รีบห้อมล้อมกันมา
พฤกษ์ที่เต็มไปด้วยไฟแห่งความโกรธ ไม่สนใจอะไรก็ลงมือเลย
นรมนเดินทะลุไปในขณะที่พฤกษ์ลงไม้ลงมือ ภาพที่อยู่ตรงหน้าเกือบทำเอาเธอสลบไปโดยตรง
ริมทางเดินที่กว้างใหญ่ ผู้ชายหลายคนห้อมล้อมคมทิพย์ที่เป็นผู้หญิงตัวคนเดียวไว้ ส่วนคมทิพย์นาทีนี้ถูกเจตต์กดทับอยู่บนพื้น เสื้อผ้าบนตัวถูกกระชากจนเหลือแค่เสื้อชั้นในตัวเดียวแล้ว
หน้าตาของเจตต์เหมือนมารปีศาจที่บ้าไปแล้วอย่างสิ้นเชิง เขาพูดอย่างดุร้าย:“นึกว่าวันนี้กูจัดการมึงไม่ได้ใช่มั้ย!มึงไม่พอใจไม่ใช่เหรอ? วันนี้กูจะอึ๊บมึงต่อหน้าคนพวกนี้ ดูซิว่ามึงจะทำอะไรกูได้!”
“เจตต์ ถ้าแกกล้าทำแบบนี้กับฉัน ฉันเป็นผีก็ไม่ปล่อยแกแน่!”
คมทิพย์คอยร้องไห้พร้อมตะโกน มือทั้งสองอยากไปขัดขวางเจตต์ แต่ว่ากลับถูกผู้ชายที่อยู่ข้างๆจับแขนขาไว้ หน้าตาเหมือนถูกคนฆ่าแกงอย่างสิ้นเชิง
เลือดลมของนรมนพลุ่งพล่านขึ้นมาโดยตรง
“เจตต์ คุณหยุดเดี๋ยวนี้!”
นรมนตะโกนด้วยความโกรธคำนึง แต่ตอนนี้เจตต์ตาแดงก่ำแล้ว โตป่านนี้ ยังไม่เคยมีผู้หญิงคนไหนกล้าทำแบบนี้กับเขา เขาจำไม่ได้แล้วด้วยซ้ำว่าผู้หญิงที่อยู่ตรงหน้าคนนี้คือเพื่อนรักของใคร
ผู้ชายคนอื่นได้ยินเสียงตะโกนด้วยความโกรธของนรมน พอหันมามองก็เห็นนรมนที่หน้าตาสะสวย แต่ละคนหัวเราะขึ้นมาทันที
“โอ๊ย มีสาวสวยมาอีกคนแล้ว คืนนี้บุญวาสนาของพวกเราไม่น้อยเลย!”
ระหว่างพูดก็มีผู้ชายสองคนได้ปล่อยคมทิพย์ และเดินมาหานรมน
คมทิพย์ย่อมฟังออกอยู่แล้วว่าเป็นเสียงของนรมน เธอยิ่งร้องไห้อย่างเสียใจเข้าไปใหญ่
“เธออย่าเข้ามา!ไม่ต้องสนใจฉัน!พวกมันเป็นสัตว์เดียรัจฉานหมด!เธอไปเร็ว!ไปสิ!”
คมทิพย์กลัวว่าตัวเองจะทำให้นรมนพลอยเดือดร้อนไปด้วย
ตอนนี้เธอค่อนข้างเสียใจแล้ว ไม่ควรมายั่วโมโหเจตต์เลย
รู้ทั้งรู้ว่าตัวเองเป็นแค่ชาวบ้านตาดำๆคนนึง ทำไมถึงควบคุมอารมณ์ร้อนของตัวเองไม่ได้ ดันจะไปถือสากับคุณชายตระกูลไฮโซอย่างนี้?
ตอนนี้ไม่เพียงต้องทุ่มตัวเองเข้าไป บางทีอาจจะทำให้นรมนพลอยเดือดร้อนไปด้วย
พอนึกถึงความสัมพันธ์ของนรมนกับบุริศร์ นึกถึงปัญหาที่ตัวเองนำพามาให้นรมน คมทิพย์ก็แทบอยากจะกัดลิ้นฆ่าตัวตาย
เธอมองเจตต์ที่ร้ายกาจตรงหน้าคนนี้ เงยหน้าขึ้นมากะทันหัน เอาศีรษะตัวเองไปพุ่งชนใส่หน้าของเจตต์โยตรง
“ฉันขอสู้ตายกับแก!”
เธอทุ่มวางเดิมพันทั้งหมดในการเสี่ยงวัดดวงครั้งสุดท้าย ทำให้สุดความสามารถ ไม่สนเลยด้วยซ้ำว่าตอนนี้ร่างกายของตัวเองไม่มีสิ่งบดบังทั้งสิ้นแล้ว ตอนที่เอาศีรษะพุ่งชนเข้าไป เจตต์ไม่ทันตั้งตัว คัดจมูกและคนทั้งคนได้ถอยหลังไปสองก้าว
“แม่ง! ผู้หญิงคนนี้สมควรโดนจัดการจริงๆ!”
พอเจตต์จับจมูกตัวเองก็มีเลือดไหล ไฟโมโหยิ่งลุกท่วมขึ้นมาอีก
พฤกษ์ยังต่อสู้กับบอดี้การ์ดอยู่ นรมนมองดูผู้ชายบ้ากามสองคนที่กำลังมุ่งมาหาตัวเอง ส่วนคมทิพย์นาทีนี้ก็ตกอยู่ในสถานการณ์ที่อันตราย เธอรีบยกแขนขึ้นมา กะจะใช้วิชาป้องกันตัวที่ไม่เอาไหนของตัวเองรับมือสักพัก จู่ๆกลับถูกแขนเหล็กคู่นึงดึงไปที่ด้านหลังโดยตรง
“มีผมอยู่ ไม่ต้องถึงทีคุณลงมือหรอก”
เสียงของบุริศร์แฝงด้วยแรงอาฆาตและความเยือกเย็นเสี้ยวนึง
ผู้ชายสองคนนั้นไม่รู้จักนรมน แต่กลับรู้จักบุริศร์ เสี้ยววินาทีที่เห็นบุริศร์ พวกเขาได้อึ้งค้างไปทั้งคนเลย
“คุณชาย คุณชายบุริศร์?”
“ยังจำได้ใช่มั้ยว่าตัวเองเป็นใคร? แต่เสียดายพวกนายไม่ควรเสียมารยาทกับผู้หญิงของฉัน!”
ระหว่างพูด บุริศร์ก็ลงมือโดยตรงเลย
ลูกผู้ลากมากดีสองคนนั้นไม่ใช่คู่ต่อสู้ของบุริศร์เลยด้วยซ้ำ บุริศร์แค่หมัดเดียวก็ปราบพวกเขาได้แล้ว
“เร็วค่ะ บุริศร์ คมทิพย์!”
นรมนร้อนรนใจจะแย่อยู่แล้ว
บุริศร์มองไปกะทันหัน ก็เห็นเจตต์กระชากผมของคมทิพย์กำลังจะโขกไปที่ผนังของริมทางเดิน ส่วนนาทีนี้บนตัวของคมทิพย์ไม่มีสิ่งบดบังใดๆแล้ว ผู้ชายสองคนที่อยู่ข้างๆฉวยโอกาสแต๊ะอั๋งคมทิพย์
นาทีนี้ คมทิพย์รู้สึกสิ้นหวังจริงๆแล้ว
ถึงแม้เธอค่อนข้างเกลียดชังลูกคนรวย แต่ไม่เคยคิดมาก่อนว่าพวกเขาจะเหี้ยขนาดนี้ ตอนนี้อยู่ในสถานการณ์แบบนี้ เธอยังจะสามารถปกป้องตัวเองได้มั้ย?
คมทิพย์จะตายไปด้วยกันกับเจตต์อย่างบ้าไปแล้ว แต่ยังไงซะแรงของผู้หญิงก็ค่อนข้างน้อย ในระหว่างขัดขืนก็ได้ถูกเจตต์กดลงไปที่พื้น มองดูตรงหน้าเขาก็จะไปถอดกางเกงของคมทิพย์แล้ว บุริศร์เดินไปข้างหน้าอย่างไว กระทืบไปที่แผ่นหลังของเจตต์
ถึงแม้เจตต์ถูกยั่วโมโหจนบ้าแล้ว แต่ใจที่ระมัดระวังตัวขั้นพื้นฐานที่สุดก็ยังมีอยู่
เสี้ยววินาทีที่บุริศร์กระทืบมา เขาจับคมทิพย์ไว้แล้วโยนไปที่บุริศร์ เห็นได้ชัดว่าจะเอาคมทิพย์เป็นเกราะกันกระสุน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: แค้นรักสามีตัวร้าย
หล่อนบอกพฤกษ์ได้ย่ะนังนรมน โง่ซ้ำซาก...
อ้าว ขอตุลยาให้ช่วย แล้วทีงี้ทำไมไม่กลัวคนแอบมองจะรู้ว่าขอให้คนอื่นช่วย ไม่สงสัยเลยเว้ยว่าอาจจะมีกล้องซ่อนอยู่เพื่อแอบดูตัวเอง แทนที่จะขอมือถือใหม่มาใช้ สรุป ตอนนี้ไม่มีโทรศัพท์ โทรขอความช่วยเหลือไม่ได้...
โอ๊ย มีปัญญาบอกพฤกษ์ให้ไปบอกสามีได้ แต่ไม่ยอมบอกเค้าว่ามีคนส่งข้อความมาและคนๆนั้นน่าจะอยู่ในสถานพักฟื้นนี่แหล่ะ แล้วจะยังไง ตัวเองจะปกป้องลูกๆและแม่สามีได้ไง แต่งเรื่องได้ไม่เมคเซ้นส์เลย แต่เราว่าดูแล้วเหมือนไปก๊อปเรื่องอื่นมาแล้วเปลี่ยนชื่อคนเอา แล้วไอ้เรื่องที่เอามามันคงใช้บอทแปลมาอีกที เพราะนอกจากภาษาแหม่ง ๆ ยังใช้สรรพนามมั่ว เดี๋ยวเธอเดี๋ยวเขา เดี๋ยวเรียกลูกว่าคุณเดี๋ยวเรียกหนู เดี๋ยวเรียกยายเดี่ยวเรียกย่า ฯลฯ ถ้าคนเขียนหรือแปล มันไม่น่าจะผิดตรงจุดนี้...
นี่กอีกจุดที่ไม่สมจริง นรมนควรจะรีบบอกบุริษร์ตั้งแต่ต้น ไม่ใช่โอ้เอ้ ทำนั่นทำนี่ตั้งนาน เพราะก็ต้องเข้าใจสิว่าพ่อก็ทุกข์ใจเรื่องลูกหาย...
รู้ว่ามันฆ่าสามีและวางยาลูกคนเล็ก แต่ก็ทำเฉย เก็บมันไว้ใกล้ชิดกับลูกอีกคน ปล่อยให้มันสร้างฐานอำนาจมากขึ้นๆ แถมไม่แอบบอกลูกด้วยว่าต้องระวังอีนี่ อ่านแล้วงงตรรกะ...
น่าแบ่งคนเป็นสองกลุ่มตั้งแต่ต้น ตัวเองกับไมค์พาคนบุกบ้าน ค้นหาตัวนรมน อีกกลุ่มให้คนสนิทไมค์ซึ่งเป็นเจ้าถิ่นพาไปรับตัวแม่กับลูกออกจากรพ. ไม่งั้นอย่างเลวสุดคือเอาลูกและแม่ออกจากรพ. ได้แล้ว ให้ไมค์พาไปค้นบ้าน ช่วยนรมนออกมาด้วย ลองคิดตามความเป็นจริง พอรเมศรู้ว่าพาคนออกจากรพ.แล้ว มันก็ต้องเอะใจแล้วว่าต้องรีบเปลี่ยนที่ซ่อนนรมน รเมศมันก็ไม่น่าโง่นิ เป็นถึงเจ้าพ่อแถบนั้นได้...
แล้วแทนที่จะบอกลูกน้องว่ารเมศไว้ใจไม่ได้ ขังนรมนไว้และจะวางยากมล ก็ไม่บอกอีก แถมไม่เรียกตำรวจ ไม่ขอกำลังเสริม ทั้งๆที่รู้ว่าเลขากำลังจะโทรสั่งคนที่รพ. คือ ไม่คิดเหรอว่าอาจจะหนีออกจากรพ.ไม่ทัน...
กรูจะบ้า แอบเข้ามาคนเดียวอีกแล้ว ไหนว่ารวยมากมีอำนาจมาก ทำไมอนาถาจัง...
ป้าโอก็ใบ้ไว้ชัดมากนะ พระเอกฉลาดก็น่าจะสงสัยว่านางเป็นแม่แท้ ๆ หรือเปล่า พอฟังแม่พูดแล้ว อาจจะว่านางโอวางยาแม่บุริศร์ พอคลอดเด็กผู้หญิงมาก็แอบเปลี่ยนกับแฝดของตัวเอง เพราะงี้ถึงได้รักพระเอกกับน้องมากๆ แต่ก็งงว่าทำไมวางยากิจจา และทำร้ายกานต์ นั่นหลานแท้ๆนี่หว่า...
จะบ้าตาย ทำไมไม่ถามป้าโอว่าลูกอยู่ที่ไหน นักเขียนหลับเหรอ ชั้นงงมาก เขียนเรื่องได้แบบ เรื่องไม่คงเส้นคงวา เปลี่ยนรายละเอียดกลางทาง มีช่องโหว่เต็มไปหมด...