แค้นรักสามีตัวร้าย นิยาย บท 350

บทที่ 350 ผมพาคุณกลับบ้านครับ

“คมทิพย์!”

นรมนผลักผู้จัดการออกอย่างทนไม่ไหวอีกต่อไป วิ่งไปข้างหน้าเหมือนบ้าไปแล้ว

พฤกษ์คอยตามอยู่ข้างหลัง

ผู้จัดการยังอยากขัดขวาง บุริศร์กลับพูดอย่างเย็นชา：“ดีที่สุดนายคิดดีๆก่อนว่าผลที่ต่อกรกับตระกูลโตเล็กจะเป็นยังไงแล้วค่อยลงมือ”

คำพูดนี้ทำให้ผู้จัดการอึ้งค้างอยู่ตรงนั้น ไม่กล้าขยับเลยแม้แต่น้อย

ไม่ว่าตระกูลรัตติกรวรกุลหรือว่าตระกูลโตเล็ก เขาก็มิอาจขัดใจได้ ตอนนี้ได้แต่มองดูบุริศร์ นรมนและพฤกษ์ขึ้นไปชั้นสองอย่างไว

นรมนตื่นเต้นไปทั้งคน

เธอได้ยินเสียงร้องของคมทิพย์รุนแรงขึ้นเรื่อยๆ หัวใจทั้งดวงใกล้หล่นมาถึงตาตุ่มแล้ว

พอเหยียบขึ้นริมทางเดินของชั้นสอง หน้าประตูก็มีบอดี้การ์ดของตระกูลรัตติกรวรกุลขวางนรมนไว้ทันที

“พวกแกเป็นใคร?ที่นี่ถูกจองหมดแล้ว รีบไสหัวไป!”

เขาเพิ่งพูดจบ พฤกษ์ที่อยู่ด้านหลังก็ได้เหวี่ยงหมัดซ้ายไปทีนึง ชกบอดี้การ์ดล้มลงพื้นโดยตรง

บอดี้การ์ดคนอื่นๆเห็นสถานการณ์แล้ว ได้รีบห้อมล้อมกันมา

พฤกษ์ที่เต็มไปด้วยไฟแห่งความโกรธ ไม่สนใจอะไรก็ลงมือเลย

นรมนเดินทะลุไปในขณะที่พฤกษ์ลงไม้ลงมือ ภาพที่อยู่ตรงหน้าเกือบทำเอาเธอสลบไปโดยตรง

ริมทางเดินที่กว้างใหญ่ ผู้ชายหลายคนห้อมล้อมคมทิพย์ที่เป็นผู้หญิงตัวคนเดียวไว้ ส่วนคมทิพย์นาทีนี้ถูกเจตต์กดทับอยู่บนพื้น เสื้อผ้าบนตัวถูกกระชากจนเหลือแค่เสื้อชั้นในตัวเดียวแล้ว

หน้าตาของเจตต์เหมือนมารปีศาจที่บ้าไปแล้วอย่างสิ้นเชิง เขาพูดอย่างดุร้าย：“นึกว่าวันนี้กูจัดการมึงไม่ได้ใช่มั้ย!มึงไม่พอใจไม่ใช่เหรอ? วันนี้กูจะอึ๊บมึงต่อหน้าคนพวกนี้ ดูซิว่ามึงจะทำอะไรกูได้!”

“เจตต์ ถ้าแกกล้าทำแบบนี้กับฉัน ฉันเป็นผีก็ไม่ปล่อยแกแน่!”

คมทิพย์คอยร้องไห้พร้อมตะโกน มือทั้งสองอยากไปขัดขวางเจตต์ แต่ว่ากลับถูกผู้ชายที่อยู่ข้างๆจับแขนขาไว้ หน้าตาเหมือนถูกคนฆ่าแกงอย่างสิ้นเชิง

เลือดลมของนรมนพลุ่งพล่านขึ้นมาโดยตรง

“เจตต์ คุณหยุดเดี๋ยวนี้!”

นรมนตะโกนด้วยความโกรธคำนึง แต่ตอนนี้เจตต์ตาแดงก่ำแล้ว โตป่านนี้ ยังไม่เคยมีผู้หญิงคนไหนกล้าทำแบบนี้กับเขา เขาจำไม่ได้แล้วด้วยซ้ำว่าผู้หญิงที่อยู่ตรงหน้าคนนี้คือเพื่อนรักของใคร

ผู้ชายคนอื่นได้ยินเสียงตะโกนด้วยความโกรธของนรมน พอหันมามองก็เห็นนรมนที่หน้าตาสะสวย แต่ละคนหัวเราะขึ้นมาทันที

“โอ๊ย มีสาวสวยมาอีกคนแล้ว คืนนี้บุญวาสนาของพวกเราไม่น้อยเลย!”

ระหว่างพูดก็มีผู้ชายสองคนได้ปล่อยคมทิพย์ และเดินมาหานรมน

คมทิพย์ย่อมฟังออกอยู่แล้วว่าเป็นเสียงของนรมน เธอยิ่งร้องไห้อย่างเสียใจเข้าไปใหญ่

“เธออย่าเข้ามา!ไม่ต้องสนใจฉัน!พวกมันเป็นสัตว์เดียรัจฉานหมด!เธอไปเร็ว!ไปสิ!”

คมทิพย์กลัวว่าตัวเองจะทำให้นรมนพลอยเดือดร้อนไปด้วย

ตอนนี้เธอค่อนข้างเสียใจแล้ว ไม่ควรมายั่วโมโหเจตต์เลย

รู้ทั้งรู้ว่าตัวเองเป็นแค่ชาวบ้านตาดำๆคนนึง ทำไมถึงควบคุมอารมณ์ร้อนของตัวเองไม่ได้ ดันจะไปถือสากับคุณชายตระกูลไฮโซอย่างนี้?

ตอนนี้ไม่เพียงต้องทุ่มตัวเองเข้าไป บางทีอาจจะทำให้นรมนพลอยเดือดร้อนไปด้วย

พอนึกถึงความสัมพันธ์ของนรมนกับบุริศร์ นึกถึงปัญหาที่ตัวเองนำพามาให้นรมน คมทิพย์ก็แทบอยากจะกัดลิ้นฆ่าตัวตาย

เธอมองเจตต์ที่ร้ายกาจตรงหน้าคนนี้ เงยหน้าขึ้นมากะทันหัน เอาศีรษะตัวเองไปพุ่งชนใส่หน้าของเจตต์โยตรง

“ฉันขอสู้ตายกับแก!”

เธอทุ่มวางเดิมพันทั้งหมดในการเสี่ยงวัดดวงครั้งสุดท้าย ทำให้สุดความสามารถ ไม่สนเลยด้วยซ้ำว่าตอนนี้ร่างกายของตัวเองไม่มีสิ่งบดบังทั้งสิ้นแล้ว ตอนที่เอาศีรษะพุ่งชนเข้าไป เจตต์ไม่ทันตั้งตัว คัดจมูกและคนทั้งคนได้ถอยหลังไปสองก้าว

“แม่ง! ผู้หญิงคนนี้สมควรโดนจัดการจริงๆ!”

พอเจตต์จับจมูกตัวเองก็มีเลือดไหล ไฟโมโหยิ่งลุกท่วมขึ้นมาอีก

พฤกษ์ยังต่อสู้กับบอดี้การ์ดอยู่ นรมนมองดูผู้ชายบ้ากามสองคนที่กำลังมุ่งมาหาตัวเอง ส่วนคมทิพย์นาทีนี้ก็ตกอยู่ในสถานการณ์ที่อันตราย เธอรีบยกแขนขึ้นมา กะจะใช้วิชาป้องกันตัวที่ไม่เอาไหนของตัวเองรับมือสักพัก จู่ๆกลับถูกแขนเหล็กคู่นึงดึงไปที่ด้านหลังโดยตรง

“มีผมอยู่ ไม่ต้องถึงทีคุณลงมือหรอก”

เสียงของบุริศร์แฝงด้วยแรงอาฆาตและความเยือกเย็นเสี้ยวนึง

ผู้ชายสองคนนั้นไม่รู้จักนรมน แต่กลับรู้จักบุริศร์ เสี้ยววินาทีที่เห็นบุริศร์ พวกเขาได้อึ้งค้างไปทั้งคนเลย

“คุณชาย คุณชายบุริศร์?”

“ยังจำได้ใช่มั้ยว่าตัวเองเป็นใคร? แต่เสียดายพวกนายไม่ควรเสียมารยาทกับผู้หญิงของฉัน!”

ระหว่างพูด บุริศร์ก็ลงมือโดยตรงเลย

ลูกผู้ลากมากดีสองคนนั้นไม่ใช่คู่ต่อสู้ของบุริศร์เลยด้วยซ้ำ บุริศร์แค่หมัดเดียวก็ปราบพวกเขาได้แล้ว

“เร็วค่ะ บุริศร์ คมทิพย์!”

นรมนร้อนรนใจจะแย่อยู่แล้ว

บุริศร์มองไปกะทันหัน ก็เห็นเจตต์กระชากผมของคมทิพย์กำลังจะโขกไปที่ผนังของริมทางเดิน ส่วนนาทีนี้บนตัวของคมทิพย์ไม่มีสิ่งบดบังใดๆแล้ว ผู้ชายสองคนที่อยู่ข้างๆฉวยโอกาสแต๊ะอั๋งคมทิพย์

นาทีนี้ คมทิพย์รู้สึกสิ้นหวังจริงๆแล้ว

ถึงแม้เธอค่อนข้างเกลียดชังลูกคนรวย แต่ไม่เคยคิดมาก่อนว่าพวกเขาจะเหี้ยขนาดนี้ ตอนนี้อยู่ในสถานการณ์แบบนี้ เธอยังจะสามารถปกป้องตัวเองได้มั้ย?

คมทิพย์จะตายไปด้วยกันกับเจตต์อย่างบ้าไปแล้ว แต่ยังไงซะแรงของผู้หญิงก็ค่อนข้างน้อย ในระหว่างขัดขืนก็ได้ถูกเจตต์กดลงไปที่พื้น มองดูตรงหน้าเขาก็จะไปถอดกางเกงของคมทิพย์แล้ว บุริศร์เดินไปข้างหน้าอย่างไว กระทืบไปที่แผ่นหลังของเจตต์

ถึงแม้เจตต์ถูกยั่วโมโหจนบ้าแล้ว แต่ใจที่ระมัดระวังตัวขั้นพื้นฐานที่สุดก็ยังมีอยู่

เสี้ยววินาทีที่บุริศร์กระทืบมา เขาจับคมทิพย์ไว้แล้วโยนไปที่บุริศร์ เห็นได้ชัดว่าจะเอาคมทิพย์เป็นเกราะกันกระสุน

นาทีนี้ หัวใจของนรมนใกล้จะแตกสลายหมดแล้ว

ที่นี่มีผู้ชายเยอะขนาดนี้ คมทิพย์แทบจะถูกกระชากเสื้อผ้าจนหมดแล้ว ตอนนี้ยังถูกกระทำแบบนี้อีก เมื่อก่อนเธอคิดว่าเจตต์ดีงามเกินไปเหรอ?

นรมนโกรธจนตะคอกเสียงดัง

“เจตต์ คุณนี่มันสารเลวจริงๆ!”

เสียงๆนี้ทำให้เจตต์อึ้งเล็กน้อย ราวกับจู่ๆเขาได้สติกลับมาแล้ว แต่ว่ากลับไม่ค่อยแน่ใจสักเท่าไหร่

“นรมน?”

“ผัวะ”เสียงนึง เขายังไม่ทันได้มองให้ชัดเจนว่าคนที่อยู่ตรงหน้าใช่นรมนหรือเปล่า ก็ถูกบุริศร์ชกใส่หน้า จากนั้นหมัดที่ว่องไวก็ชกมาโดยตรง

“ยังไงซะนายก็เป็นผู้รับช่วงต่อของตระกูลรัตติกรวรกุล เมื่อก่อนทำเรื่องชั่วๆอยู่ที่ข้างนอกก็แล้วไป แต่คมทิพย์คือใคร? เธอเป็นเพื่อนรักของนรมน เป็นเพื่อนที่ดีที่สุด!ไม่นึกเลยว่านายจะลงมือได้ด้วย? เจตต์ นายกะจะเป็นคนราชาป่วนโลกให้ถึงที่สุดใช่มั้ย?”

บุริศร์ก็โกรธมาก

เมื่อก่อนเขาแค่ได้ยินมาว่าเจตต์เจ้าชู้เสเพล คิดไม่ถึงว่าเขายังขืนใจลวนลามด้วย

ตอนที่คมทิพย์ถูกเจตต์โยนออกมาก็ไม่คิดจะมีชีวิตอยู่ เธอกระแทกมาที่บนตัวของนรมนโดยตรง ทั้งสองล้มไปด้านหลังด้วยกันนาทีนี้พฤกษ์จัดการบอดี้การ์ดพวกนั้นเสร็จแล้ว เห็นหน้าตาที่น่าอนาถของคมทิพย์ในนาทีนี้ คนทั้งคนอึ้งค้างเลย

ส่วนคมทิพย์ก็เงยหน้าขึ้นมาอย่างบังเอิญบังเอิญ ก็สบตาเข้ากับพฤกษ์โดยตรง

“คุณ คุณอย่ามอง!”

แต่ไหนแต่ไรคมทิพย์เป็นคนเข้มแข็ง แต่นาทีนี้ภาพที่น่าอนาถของตัวเองถูกพฤกษ์เห็น จู่ๆเธอรู้สึกจุดนึงในใจได้พังทลายแล้ว

จบเห่แล้ว

ชาตินี้เธอกับพฤกษ์ไม่มีทางเป็นไปไม่ได้แล้ว!ใครจะชอบผู้หญิงที่ถูกผู้ชายมากมายเห็นเนื้อหนังมังสา?

จู่ๆคมทิพย์ก็ร้องไห้ปล่อยโฮขึ้นมา

นาทีนี้เธอราวกับว่าทุกอย่างอยู่ในความสิ้นหวังหมด

พฤกษ์แค่อึ้งไปครู่นึง ตอนที่ได้ยินเสียงของคมทิพย์ ไม่พูดสักคำก็ถอดเสื้อคลุมออก และกอดคมทิพย์ไว้

“ขอโทษๆ ฉันขอโทษ ฉัน……”

“ไม่ต้องพูดแล้วครับ อยู่ในอ้อมกอดผมดีๆ”

เสียงของพฤกษ์สั่นเทา ร่างกายก็สั่นคลอนไว้ ไม่รู้ว่าเพราะโมโหหรือเปล่า

เขาพยายามสะกดเสียงของตัวเองไว้ นาทีต่อมากลับเอาคมทิพย์มอบให้กับนรมน จากนั้นก็วิ่งไปหาเจตต์อย่างกับบ้าไปแล้ว

“ไอ้เหี้ย!”

พฤกษ์ตั้งแต่เล็กจนโต น้อยมากที่จะโกรธขนาดนี้ ตอนนี้เห็นผู้หญิงที่ตัวเองชอบถูกทรมานเป็นแบบนี้ เขาจะบ้าแล้วจริงๆ

บุริศร์ได้หยุดชกลงมาในขณะที่พฤกษ์มา จากนั้นก็หลบไปข้างๆอย่างไว

เจตต์ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของบุริศร์ แต่สู้กับพฤกษ์ได้อยู่

เขาแทบจะถูกบุริศร์กดทับไว้แล้วซ้อมตี ไฟแห่งความโกรธปลดปล่อยออกมา ตอนนี้พฤกษ์หามาถึงที่ เจตต์เป็นฝ่ายโจมตีโดยตรง

พฤกษ์ชกต่อยอย่างไม่คิดเอาชีวิตเลย

ถึงแม้ฝีมือด้อยกว่าเจตต์ แต่ว่าเขาไม่แคร์เลยว่าตัวเองจะได้รับบาดเจ็บหรือเปล่า ไม่นึกเลยว่าวิธีชกต่อยที่ไม่คิดเอาชีวิตนี้จะชนะเจตต์

มองดูตรงหน้าพฤกษ์จะชกเจตต์ตายอยู่แล้ว บุริศร์จึงไม่ออกมาห้ามปรามไม่ได้

“พฤกษ์ ยังไงซะมันก็เป็นผู้รับช่วงต่อของตระกูลรัตติกรวรกุล”

หมัดของพฤกษ์ได้หยุดลงในที่ๆห่างจากใบหน้าของเจตต์ไม่ถึงเซนติเมตร

เขาต้องใช้ความอดทนที่สูงมากถึงจะสามารถทำให้หมัดของตัวเองไม่ชกไปที่หน้าของเขา

“แกแน่จริงก็ซ้อมฉันตายสิ!แต่ฉันจะบอกแกให้นะ ฉันไม่ใช่คนที่แกจะมีเรื่องได้ด้วย!อีกอย่างก็แค่ผู้หญิงคนเดียวไม่ใช่เหรอ? ทำไม? ตอนนี้แกยังอยากแย่งผู้หญิงกับฉันงั้นเหรอ?”

“แกพูดเหลวไหล! เธอเป็นว่าที่ภรรยาของฉัน! ไอ้เจตต์ แกคิดว่าบ้านแกมีอำนาจมีอิทธิพลฉันก็จะไม่กล้าลงมือกับแกจริงๆใช่มั้ย? แกกลับไปถามพ่อแกดู ลองถามเขาว่าฉันเป็นใครกันแน่! ถ้าฉันอยากเอาแกตาย ฉันเอาแกตายได้ทุกเมื่อ!”

แววตาของพฤกษ์แดงก่ำ คนทั้งคนดูแล้วเหมือนผู้ดูดวิญญาณที่มาจากนรก

คมทิพย์กลับถูกคำว่า“ว่าที่ภรรยา”คำนั้นของเขา ทำเอาสะเทือนจนร้องไห้ออกมาอีกครั้ง

ระหว่างเธอกับพฤกษ์ต่างก็มีใจให้กันและกัน แต่ยังไม่ทันได้สารภาพรัก ตอนนี้ในขณะที่เธออึดอัดที่สุดตกที่นั่งลำบากที่สุด พฤกษ์ได้พูดต่อหน้าทุกคนว่าเธอคือว่าที่ภรรยาของเขา!

นี่ถ้าเป็นเมื่อก่อน คมทิพย์ต้องซึ้งตายแน่ๆเลย แต่ตอนนี้เธอยังมีหน้าอะไรอยู่กับพฤกษ์?

ถึงแม้เจตต์ไม่ได้มีอะไรกับเธอ แต่ผู้ชายมากมายขนาดนี้ล้วนเห็นหมดแล้ว เธอยังสามารถอยู่ที่เมืองชลธีได้อีกเหรอ?

นรมนเห็นคมทิพย์ร้องไห้ขนาดนี้ รู้สึกไม่สบายใจขึ้นมาอย่างควบคุมไม่ได้

“อย่าร้องนะ ไม่เป็นไรแล้ว ฉันมาช้าไป”

“เปล่า ไม่เกี่ยวกับเธอเลย”

คมทิพย์ดึงเสื้อคลุมของพฤกษ์ไว้แล้วร้องไห้อยู่ในอ้อมกอดของนรมน

เจตต์กลับอึ้งเพราะคำพูดของพฤกษ์

“แกหมายความว่ายังไง?”

“ก็หมายความตามที่พูดนั่นแหละ นายเจตต์ เรื่องของวันนี้ถ้าแกไม่ให้คำอธิบายและคำแถลงกับว่าที่ภรรยาฉัน แกอย่าหาว่าฉันไม่เกรงใจกับแกนะ!”

พฤกษ์ได้โยนเจตต์ลงบนพื้นโดยตรง จากนั้นก็หันหลังมาที่ตรงหน้าของนรมน

เขาไม่ได้พูดอะไรเลย ยิ่งไม่ให้คมทิพย์ต่อต้าน อุ้มเธอขึ้นมาโดยตรง ไม่สนคมทิพย์จะขัดขืนยังไง เขาก็ไม่ปล่อยมือ แค่พูดเสียงเบา：“ผมพาคุณกลับบ้านนะ”

คำพูดนี้ทำให้คมทิพย์ร้องไห้ไม่หยุดอีกครั้ง

นรมนค่อนข้างเป็นห่วง อยากตามไป กลับถูกบุริศร์ขัดขวางเอาไว้โดยตรง