แค้นรักสามีตัวร้าย นิยาย บท 351

บทที่ 351 ข้างหลังแกมีฉันอยู่

“ให้พวกเขาจัดการเองเถอะ”

บุริศร์และพฤกษ์อยู่ด้วยกันมานาน บุริศร์รู้ดีว่าพฤกษ์ไม่ใช่คนอารมณ์ร้อน บัดนี้เพื่อคมทิพย์เขาถึงกับโมโหขนาดนี้ เรื่องนี้คงไม่มีทางจบง่ายๆ แน่

เจตต์ที่กำลังไตร่ตรองความหมายของประโยคที่พฤกษ์เอ่ยเมื่อสักครู่ แต่เมื่อได้ยินเสียงของนรมนทำให้เขานิ่งไปอีกครั้ง

หัวที่ได้รับผลกระทบจากฤทธิ์แอลกอฮอล์เหมือนว่าได้สติกลับคืนมา

“นรมน? เธอมาได้ยังไง?”

“ฉันมาได้ยังไงงั้นเหรอ? ถ้าฉันไม่มา นายคิดจะทำอะไรของนาย คิดจะขืนใจเพื่อนสนิทของฉัน ต่อหน้าผู้ชายทุกคน ตรงนี้ใช่ไหม? ไม่เพียงเท่านั้น แกยังคิดที่จะแบ่งปันเพื่อนสนิทของฉันให้กับไอ้พวกนี้ใช่ไหม? เจตต์ เมื่อก่อนฉันคิดว่านายแค่ดื้อด้านเท่านั้น แต่ยังไงซะนายก็ยังคงมีความเป็นคนอยู่ นายยังมีจิตสำนึก แต่ฉันไม่คิดเลยว่านายจะทำเรื่องแบบนี้ นายเป็นทายาทตระกูลรัตติกรวรกุล นายมีอำนาจในเมืองชลธี ไม่มีอะไรที่นายทำไม่ได้ นายคิดว่านายเก่งมากเลยใช่ไหม? ฉันขอประกาศตรงนี้ วันนี้ได้เห็นเรื่องแบบนี้ ฉันกับนายขาดกัน! เจตต์ มิตรภาพของเราก่อนหน้านี้จบลงตรงนี้!”

นรมนไม่เคยโกรธถึงขนาดนี้มาก่อน

แต่ก่อนเจตต์ล้อเล่นกับเธอเล็กๆ น้อยๆ โดยไร้ความเสียหายเธอยังพอใจกว้างให้อภัยได้ แต่วันนี้เธอไม่สามารถให้อภัยกับสิ่งที่เจตต์ทำกับคมทิพย์ได้จริงๆ

เจตต์เองก็ตัวแข็งทื่อเช่นเดียวกัน

เขาได้สติในสิ่งที่ตนได้กระทำลงไปกะทันหัน ชายหนุ่มกวาดสายตาไปรอบๆ ทุกคนต่างจับจ้องไปยังเขา ด้วยสายตาที่หลบหลีกเล็กน้อย

เจตต์ถึงกับปรี๊ดแตกขึ้นมา

“พวกแกเอาอะไรให้ฉันกิน? ในเหล้ามีอะไรกันแน่?”

เขาไม่ได้เป็นแบบนี้!

เมื่อก่อนต่อให้เขาดื้อด้านมากเท่าไหร่ เขาก็ไม่มีทางทำเรื่องแบบนี้แน่

ตอนนี้ในหัวเขาอื้ออึง รู้สึกปวดไปทั่วร่าง แม้ดูเหมือนเป็นเพียงอาการมึนเมาด้วยฤทธิ์แอลกอฮอล์ปกติ แต่เจตต์มักใช้ชีวิตในผับบาร์เสมอ เขาจะไม่รู้ได้ยังไงว่าตนเป็นอะไรกันแน่

“เลิกแสร้งได้แล้ว ยังจะแสร้งอะไรต่อหน้าฉันอีก คราวก่อนนายทิ้งคมทิพย์ไว้ที่สุสานคนเดียว ฉันยังไม่ได้คิดบัญชีกับนายเลย ตอนนี้นายกลับยิ่งทำเรื่องที่เลวร้ายเข้าไปใหญ่ เจตต์ ไม่ใช่ทุกคนหลอกนะที่จะทำผิดแล้วก็ยกความผิดให้กับแอลกอฮอล์ได้!”

นรมนผิดหวังในตัวเจตต์อย่างถึงที่สุด

เป็นความรู้สึกที่เจ็บปวดรวดร้าวราวกับเพื่อนรักเปลี่ยนไปกะทันหันจนรู้สึกไม่คุ้นเคย

“ไม่ใช่อย่างนั้นนะ นรมน ไม่ใช่แบบนั้น ฟังผมอธิบายก่อน…..”

เจตต์เอ่ยพร้อมเดินเข้าไปหวังจับมือนรมน แต่กลับถูกบุริศร์ผลักออก

“พอเถอะ!”

จบคำบุริศร์ ชายหนุ่มโอบไหล่นรมนพร้อมพาออกไปทันที

“นรมน คุณต้องเชื่อผมนะ ผมไม่ได้ตั้งใจ! ต้องมีใครในนี้ที่วางยาผมแน่!”

เจตต์ร้อนใจทันที ที่เห็นทีท่าผิดหวังของนรมน

ไม่!

เขาสูญเสียนรมนไปไม่ได้!

ต่อให้ไม่สามารถเป็นคู่สามีภรรยาได้ อย่างน้อยเป็นเพื่อนกันก็ยังดี

บัดนี้เมื่อเห็นทีท่าของนรมน ระหว่างพวกเขาแม้แต่เพื่อนก็เป็นไปไม่ได้แล้วอย่างนั้นหรือ?

หัวใจของนรมนเจ็บปวดจนแทบขาดใจ

หลังจากที่ตนกลับมายังเมืองชลธี เจตต์ได้ช่วยเหลือตนอยู่เสมอ เธอรู้อยู่แก่ใจดี แต่เมื่อเห็นทีท่าของคมทิพย์ในตอนนี้ เธอจะให้อภัยเจตต์ได้อย่างไร?

เธอไม่ลังเลเลยแม้แต่น้อย หญิงสาวเดินออกจากMoonlight Club

ภายใต้การปกป้องของบุริศร์

ในตอนที่เจตต์วิ่งตามไป บุริศร์เพียงเอ่ยขึ้นอย่างเย็นชา “ทางที่ดีคุณลองคิดดูให้ดี คำพูดของพฤกษ์เมื่อสักครู่ ผมกับนรมนเป็นเพื่อนของคมทิพย์ แต่พฤกษ์ต่างออกไป เขาเป็นคู่หมั้นของคมทิพย์ แกทำให้เธอเสื่อมเสียแบบนี้ ทางที่ดีแกควรจะยอมรับกับผลกรรมที่จะตามมาด้วย!”

ประโยคของบุริศร์ทำให้เจตต์นิ่งไป นรมนเองก็เกิดความประหลาดใจเช่นเดียวกัน

แค่ผู้ช่วยของตระกูลโตเล็ก คนที่จบการศึกษาด้วยเงินทุนของตระกูลโตเล็กอย่างพฤกษ์ จะมีความสามารถอะไรในการทำให้เจตต์สำนึกผิดได้?

หากแต่เธอไม่ได้ถามคำถามนั้นออกมาในตอนนี้ เธอเดินตามบุริศร์ออกจากMoonlight Club

เมื่อผู้จัดการMoonlight Clubรู้ว่าด้านบนเกิดเรื่องขึ้น เขาตระหนกจนขาอ่อนยวบ

“คะ คุณชายบุริศร์ เรื่องนี้…..”

“ของที่เสียหายข้างบนคิดค่าเสียหายกับตระกูลโตเล็ก ผมจะชดใช้เอง ส่วนเรื่องนี้จะจัดการยังไง คุณวางใจเถอะ เจตต์ไม่โทษคุณหลอก”

จบคำ บุริศร์พานรมนเดินออกไปทันที

นรมนในตอนนี้เธอไร้กะจิตกะใจในการทานอาหารหรือเดินเล่นแต่อย่างใด เธอเร่งรีบในการตามบุริศร์กลับบ้านไป

หลังจากที่พฤกษ์อุ้มร่างของคมทิพย์กลับบ้าน คมทิพย์ล็อกตัวเองไว้ในห้อง ไม่ว่าพฤกษ์จะพูดอย่างไร เธอก็ไม่ยอมเปิดประตู

เธอลมปิดปากร่ำไห้น้ำตาไหลพราก นั่งอยู่ที่พื้น พร้อมกับเสื้อคลุมของพฤกษ์ที่ยังคงอยู่บนไหล่ของเธอ กลิ่นอายของพฤกษ์ยังคงหลงเหลืออยู่ แต่คมทิพย์กลับรู้สึกว่าวาสนาของเธอและพฤกษ์ได้ขาดสะบั้นลงแล้ว

กว่าที่เธอจะใจเต้นกับชายสักคน แต่ตอนนี้กลับเป็นแบบนี้ไปซะได้

คมทิพย์ร่ำไห้กับความโชคร้ายของตน ร่ำไห้กับความรักที่ยังไม่ทันได้ผลิดอกออกผลก็ต้องจบลงเสียแล้ว

พฤกษ์ที่อยู่ด้านนอกได้ยินเสียงร่ำไห้ของคมทิพย์ หัวใจเขาเหมือนถูกมีดคมกรีดเฉือน