แค้นรักสามีตัวร้าย นิยาย บท 353

บทที่ 353 ระหว่างพวกเธอมันเกิดอะไรขึ้นกันแน่

เสียงร้องห่มร้องไห้ของคมทิพย์หยุดชะงักลง

“พูดไม่ได้อย่างงั้นเหรอ? ระหว่างเรายังต้องมีความลับอะไรอยู่อีก? คมทิพย์ เธอต้องเข้าใจ ว่าเจตต์แต่เดิมเป็นเพื่อนของฉัน เธอเองก็เป็นเพื่อนที่ดีที่สุดของฉัน สิ่งนี้เธอรู้ดี ต่อให้ระหว่างพวกเธอมีปากเสียงอะไรกัน เขาก็ไม่มีทางทำเกินเลย เธอเป็นคนยังไงฉันก็เข้าใจดี เธอไม่หวังสูง คิดที่จะจับลูกคนรวย เพราะงั้นเจตต์ไม่มีทางเรียกเธอออกไปอย่างไร้สาเหตุ การที่เธอไปหาเขาที่Moonlight Clubได้ เขาต้องพูดอะไรกับเธอแน่ เธอไปหาเขาด้วยความโกรธ ระหว่างพวกเธอมันเกิดอะไรขึ้นกันแน่?”

นรมนเกิดความประหลาดใจอย่างมาก

แต่คมทิพย์กลับกัดฟันแน่นไม่ยอมพูดอะไรทั้งนั้น ทีท่าของเธอทำให้นรมนร้อนใจ

“ตกลงมีความลำบากใจอะไรกันแน่? แม้แต่ฉันเองก็บอกไม่ได้อย่างนั้นเหรอ? เธอต้องรู้สิ ว่าพฤกษ์ไม่มีทางปล่อยเรื่องนี้ไปง่ายๆ! เขาต้องไปสืบหาความจริงเรื่องนี้แน่ ปล่อยให้เขาสืบหาความจริงสู้เธอบอกฉันเลยตอนนี้ไม่ดีกว่าเหรอ”

นรมนรู้สึกร้อนใจขึ้นมาบ้าง

คมทิพย์กลับส่ายหน้า “ไม่มีอะไร ฉันก็แค่ไม่ชอบเขาขึ้นมากะทันหัน แถมครั้งก่อนเขายังทิ้งฉันเอาไว้ที่สุสานคนเดียวอีก แค้นนี้ฉันต้องชำระ ฉันก็เลยไปหาเขา”

“คมทิพย์ ระหว่างเรามีความลับต่อกันตั้งแต่เมื่อไหร่กัน?”

นรมนรู้ดีว่านี่ไม่ใช่ความจริง

เธอรู้จักคมทิพย์ดีกว่าใคร

จะไม่รู้นิสัยของคมทิพย์ได้อย่างไร?

ต่อให้เป็นเพราะเรื่องเมื่อครั้งก่อน เธอก็ไม่มีทางวู่วามแบบนั้นแน่

แต่คมทิพย์กลับยืนยันอยู่อย่างนั้น เรื่องอื่นเธอไม่ยอมพูดอะไรทั้งนั้น ทำให้นรมนไร้หนทาง

“ฉันรู้ เธออาจจะมีความลำบากใจที่พูดออกมาไม่ได้ เธอไม่อยากพูดฉันก็จะไม่บังคับเธอ แต่เรื่องในวันนี้ เธอคิดจะทำอะไรบ้าๆ ไม่ได้เข้าใจไหม? ฉันรู้ว่าเธอไม่ง่าย ต่อให้ยากกว่านี้ เธอก็จะผ่านมันไปให้ได้ใช่ไหม?”

“วางใจเถอะ ฉันไม่มีทางคิดสั้น ฉันคมทิพย์ต่อให้ไม่มีพ่อแม่ แต่ในเมื่อสวรรค์ให้ฉันมีชีวิตอยู่มาจนถึงปัจจุบัน ฉันก็ต้องพยายามมีชีวิตอยู่ต่อไป”

คมทิพย์เผยรอยยิ้มออกมา เป็นรอยยิ้มที่ขมขื่น

นรมนตบบ่าเธอเบาๆ “บางเรื่องเธอไม่อยากบอกฉันก็จะไม่ถาม แต่หากเธอต้องการความช่วยเหลือ ต้องบอกฉันทันที แม้ฉันกับบุริศร์จะไม่ใช่ผู้นำของตระกูลโตเล็กอีกต่อไปแล้ว แต่เราก็ยังช่วยเธอได้”

“ฉันรู้ หากเมื่อไหร่ที่ฉันต้องการพวกเธอ ฉันจะไม่เกรงใจ เธอวางใจเถอะ เมื่อกี้ที่เพิ่งกลับมาคงทำกมลตกใจ ถ้าเธอมีเวลาก็ไปอยู่เป็นเพื่อนเธอสักหน่อย”

ประโยคของคมทิพย์ทำให้นรมนส่ายหน้า “บุริศร์ไปแล้ว พวกเด็กๆ อยู่กับเขา ฉันไม่มีอะไรที่จะต้องเป็นกังวล คนที่ฉันเป็นห่วงที่สุดในตอนนี้คือเธอ รู้ไหม?”

“ฉันเข้าใจแล้วว่าทำไมเธอผ่านเรื่องมามากมาย แต่ถึงยังยืนหยัดที่จะอยู่กับบุริศร์ต่อไป”

คมทิพย์เอ่ยขึ้นมากะทันหัน ทำให้นรมนนิ่งไป

“เธออยากบอกว่าอะไร”

“ไม่มีอะไร ฉันคิดว่าชีวิตนี้ฉันจะไม่มีทางได้พบกับรักแท้ แต่หลังจากที่ได้อยู่กับพฤกษ์ ฉันถึงได้พบว่าบนโลกนี้ยังมีผู้ชายที่ดีขนาดนี้หลงเหลืออยู่ เพราะในใจฉันมีพื้นที่สำหรับเขาอยู่ ต่อให้ผู้ชายข้างนอกจะดีและสมบูรณ์แบบขนาดไหนฉันก็ไม่สนใจ แท้ที่จริงแล้วพื้นที่ในหัวใจของเราเท่านี้เอง เมื่อมีใครสักคนอยู่ในนั้นแล้ว ก็ไม่สามารถบรรจุคนอื่นได้อีก”

ดวงตาของคมทิพย์เปียกชุ่มอีกครั้ง

เมื่อเห็นทีท่าของเธอ นรมนเองก็เกิดเจ็บปวดขึ้นมา

“พฤกษ์ไม่ใช่คนแบบนั้น เขาไม่ทิ้งเธอไปเพราะเรื่องนี้หลอก”

“เพราะแบบนี้ไงถึงไม่ยุติธรรมกับเขา ผู้ชายที่สมบูรณ์แบบอย่างเขา ทำไมถึงต้องยอมรับผู้หญิงแบบฉันด้วยล่ะ?”

ไม่ว่าอย่างไรคมทิพย์ก็ไม่สามารถก้าวข้ามผ่านจุดนี้ไปได้

นรมนปลอบใจเธอด้วยเสียงแผ่ว “ชีวิตหนึ่งของคนเราต้องเผชิญกับอุปสรรคมากมาย พวกเธอคือคนที่จะจูงมือไปด้วยกันทั้งชีวิต หากเรื่องแค่นี้ยังผ่านไปไม่ได้ เส้นทางหลังจากนี้จะเดินต่อไปยังไง?”

“ไม่เหมือนกันหลอก นรมน สถานการณ์ของฉันกับเธอต่างกัน”

คมทิพย์หม่นหมองลงอีกครั้ง

นรมนพยายามปลอบใจเธอ แต่ไม่ค่อยเห็นผลมากนัก เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น ในฐานะที่เป็นพยานของเหตุการณ์ ไม่ใช่แค่คำพูดไม่กี่คำก็สามารถคลี่คลายได้

เมื่อเห็นว่าคมทิพย์เหนื่อยมากแล้ว นรมนถอนหายใจออกมา “เธอนอนพักผ่อนเถอะ เมื่อตื่นมา ทุกอย่างก็จะผ่านไป วางใจเถอะ เรื่องนี้มีพฤกษ์อยู่ ไม่มีทางแพร่ออกไปอย่างแน่นอน ไอ้พวกนั้นไม่กล้าแพร่งพรายออกไปหลอก เรื่องของวันนี้ถือซะว่าเป็นเพียงฝันร้าย เมื่อตื่นมา เราก็จะเป็นคมทิพย์คนเดิม”

ประโยคของนรมนทำให้คมทิพย์อุ่นใจขึ้นมาบ้าง

เธอเชื่อในความสามารถของตระกูลโตเล็ก

หากต้องการปิดข่าว นั่นไม่ใช่เรื่องยากสำหรับตระกูลโตเล็ก คมทิพย์เองก็ร่ำไห้จนเหนื่อยล้าแล้วเช่นเดียวกัน เธอหลับไปภายใต้อ้อมอกของนรมน ด้วยความสงบ

นรมนดึงผ้าห่มขึ้นห่มกายเธอ ไม่กล้าที่จะออกไปจากเธอ

กระทั่งพฤกษ์กลับมา นรมนถึงได้ส่งมอบคมทิพย์ให้กับพฤกษ์

“เธอเพิ่งหลับไปได้ไม่นาน เธอยังมีปมในใจ ในเวลาอันสั้นคงไม่สามารถยอมรับนายได้”

นรมนไม่อยากเห็นพวกเขาถูกแยกออกจากกัน จึงโพล่งออกไป

พฤกษ์เห็นดวงตาที่บวมแดงของคมทิพย์ จึงเอ่ยเสียงแผ่ว “ผมรู้แล้ว วางใจเถอะ คุณนาย ชาตินี้ผมจะแต่งงานแค่กับเธอเท่านั้น”