แค้นรักสามีตัวร้าย นิยาย บท 354
บทที่ 354 ผู้หญิงมีเนื้อถึงจะกอดอุ่น
ขณะที่นรมนคิดที่จะรับโทรศัพท์บุริศร์เองกลับเร็วกว่าก้าวหนึ่ง
“ผมเอง”
นรมนรู้สึกว่าตอนนี้ตนเองถูกปกป้องเสมือนกับเด็กทารกคนหนึ่ง
ทีท่าร้อนใจของบุริศร์ทำให้เธอรู้สึกมีความสุขล้นและรู้สึกขันในเวลาเดียวกัน
“ก็แค่รับสายโทรศัพท์เท่านั้น ฉันไม่ได้เป็นง่อยซะหน่อย นายกลัวโทรศัพท์กลืนฉันหรือไง?”
“ผมกลัวว่าเธอจะถูกสายโทรศัพท์ดูด”
ช่วงนี้บุริศร์เองก็ล้อเล่นกับนรมนอยู่บ่อยครั้ง
“โถ่!”
นรมนขี้เกียจที่จะถกเถียงกับเขา ทั้งร่างของเธอหดอยู่บนโซฟาราวกับนกกระทา เธอรู้สึกว่าตอนนี้เธอถูกบุริศร์ดูแลจนเหมือนเป็นอัมพาตไปแล้ว
เด็กๆ ทั้งสองคนก็มีพิรุธทำอะไรสักอย่างกับพ่อและแม่ของตระกูลธนาศักดิ์ธน ไม่ออกจากห้องเลยทั้งวัน
หลังจากที่บุริศร์รับสายโทรศัพท์ บุริศร์พูดเพียงว่า “อืม โอเค” ก่อนที่จะตัดสายทิ้งไป
“มีอะไร? เกี่ยวกับบริษัทหรือเปล่า?”
นรมนเพียงแค่เอ่ยถามไปตามประสา
บุริศร์ส่ายหน้า “ไม่ใช่ บริษัทมีตรินท์อยู่ ไม่มีปัญหาอะไรหรอก เป็นคุณนายทวีทรัพย์ธาดา คุณธรณีกลับจากเมืองหลวงแล้ว เป็นเรื่องเกี่ยวกับบัตรประชาชนของเธอต้องการให้เธอเดินทางเข้าไปหน่อย”
เมื่อเอ่ยถึงคุณนายทวีทรัพย์ธาดา นรมนนิ่งไป
เมื่อครั้งก่อนที่ได้พบเจอกับคุณนายที่โรงพยาบาล เธอสัญญาว่าวันที่สองจะทานข้าวกับเธอด้วย น่าเสียดายที่หลังจากเกิดเรื่องของคมทิพย์ขึ้นนรมนลืมเรื่องนี้ไปซะสนิท แต่คุณนายเองก็ไม่ได้ติดต่อหาเธอเช่นเดียวกัน
บัดนี้เมื่อคุณนายติดต่อหาเธอ นรมนจึงนิ่งงันไปสักพักหนึ่ง
“เป็นอะไรไป? คุณยายของเธออยากทานข้าวกับเธอปฏิกิริยาของเธอหมายความว่ายังไงกัน?”
เมื่อบุริศร์เห็นทีท่าที่นิ่งงันไปของนรมน ทำให้เขารู้สึกขบขัน
ผู้หญิงคนนี้น่ารักขึ้นทุกที
นรมนถึงได้สติขึ้นมาเดี๋ยวนี้เอง เธอไม่รู้ว่าควรพูดอย่างไรดี อันที่จริงเธอชอบคุณนายทวีทรัพย์ธาดาอยู่ไม่น้อย แต่เมื่อนึกถึงตุลยาที่อยู่ข้างเธอ ทำให้เธอรู้สึกมีระยะห่าง
“คุณว่าตุลยาจะอยู่ด้วยหรือเปล่า?”
นรมนเอ่ยขึ้นมากะทันหัน ทำให้บุริศร์นิ่งค้าง
“เรื่องของภายในตระกูลทวีทรัพย์ธาดาไม่เกี่ยวกับเธอนี่? เรื่องใหญ่ขนาดนี้เธอคงไม่อยู่ด้วยหรอก”
“ถ้างั้นก็ดี”
นรมนถอนหายใจอย่างโล่งอก “ฉันไปเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อน คุณไปกับฉันนะ”
“โอเค”
บุริศร์เผยรอยยิ้ม ไม่ปฏิเสธแต่อย่างใด แต่จากคำพูดของนรมนเขารู้สึกได้ว่านรมนไม่ค่อยชอบตุลยาเท่าไหร่นัก แม้ว่าเขาจะรับรู้มาโดยตลอด แต่นรมนในตอนนี้ก็ยังคงหลบหนีตุลยาอยู่อย่างนั้น สิ่งนี้ทำให้เขารู้สึกไม่ค่อยสบายใจนัก
ภรรยาของเธอเป็นหลานของตระกูลทวีทรัพย์ธาดาอย่างถ่องแท้ เรื่องอะไรที่จะต้องหลบหลีกคนนอกคนหนึ่งด้วยเล่า? หรือว่าตุลยาได้ทำอะไรที่ทำให้นรมนรู้สึกเกลียดชังกัน?
เมื่อนึกขึ้นได้ดังนั้น บุริศร์หยิบโทรศัพท์ขึ้นต่อสายหากิมจิทันที
“ไปสืบทีว่าคราวก่อนที่นรมนไปที่โรงพยาบาล ได้เกิดการปะทะขึ้นกับตุลยาหรือเปล่า?”
“ครับ”
กิมจิตัดสายทิ้ง ไม่นานนัก คลิปวิดีโอของตุลยาและนรมนก็ถูกส่งเข้ามาในโทรศัพท์เขา
บุริศร์หรี่ตาลงต่ำ
ผู้หญิงคนนี้มีแผนการจริงด้วย
เขาหันไปทางห้องนอน รู้สึกว่านรมนไม่ใช่คนอ่อนแอ บางทีอาจเพราะว่าเธอกำลังอยู่ไฟ ไม่อยากมีเรื่องจึงไม่ได้โต้ตอบตุลยา
เพียงแต่ผู้หญิงของบุริศร์ ใครจะรังแกก็ได้อย่างนั้นเหรอ? เขาจดบันทึกอย่างเงียบๆ ตัดสินใจที่จะหาโอกาสทวงความยุติธรรมคืนให้กับนรมน
ผู้หญิงของบุริศร์ นอกจากตัวเขาเอง ใครหน้าไหนก็ไม่มีสิทธิ์รังแกเธอทั้งนั้น!
บุริศร์คิดในใจ นรมนได้เปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จสรรพลงมาเรียบร้อยแล้ว วันนี้เธอสวมชุดมิดชิดเรียบร้อย ที่ดูสดใส
ขณะที่เธออยู่ไฟ บุริศร์ดูแลเธอดีจนเป็นสาวอวบ สีหน้าค่อนข้างดูดีขึ้นมามาก บัดนี้ภายใต้เสื้อผ้าเรียบหรูทำให้เธอดูสง่ายิ่งขึ้นไปอีก
“พอใช้ได้ไหม?”
นรมนรู้สึกว่าตัวเองอ้วนขึ้นแล้วจริงๆ
เสื้อผ้าที่เธอสวมอยู่รู้สึกแน่นเกินไปแล้ว
บุริศร์กลับเอ่ยอย่างมีความสุข “ก็สวยดี!”
“ทำไมฉันถึงรู้สึกว่าช่วงเอวฉันแน่นนิดหน่อย”
นรมนจับจ้องที่บริเวณเอวของตนเอง เธออ้วนขึ้นอย่างเห็นได้ชัดเจน จนตัวเธอเองพูดไม่ออก
ผู้หญิงมีความรู้สึกอ่อนไหวต่อรูปร่างอยู่แล้ว
บุริศร์กลับเอ่ยด้วยรอยยิ้ม “ผู้หญิงต้องมีเนื้อหน่อยสิถึงจะกอดอุ่น”
“ไปไกลๆ เลย! ดูเอวฉันสิเป็นชั้นๆแล้ว ไม่ได้การ ฉันต้องลดความอ้วนซะแล้ว”
นรมนยิ่งดูยิ่งขัดตา
บุริศร์กลับเอ่ยอย่างไม่แคร์ “ลดความอ้วนอะไรกัน? เธอแค่น้ำหนักเท่าไหร่? เพิ่งออกไฟก็บ่นจะลดความอ้วนเสียแล้ว ไม่กลัวลูกๆ ได้ยินแล้วจะหัวเราะเยาะเอาเหรอ”
พูดถึงเด็กๆ นรมนเอ่ยถามขึ้นทันที “วันนี้จะพาพวกเขาไปด้วยดีไหม? คุณนายยังไม่เคยเจอเด็กทั้งสองมาก่อน”
“ช่างเถอะ วันนี้เราไปเพราะบัตรประชาชนของเธอ หากคุณนายอยากพบเด็กๆ คราวหน้าก็ได้ วันนี้ไม่ได้เตรียมอะไร อย่าให้พวกเด็กๆ เสียมารยาทเลย”
“ก็ใช่”
เมื่อได้ยินคำของบุริศร์ นรมนจึงยกเลิกความคิดที่จะพาเด็กๆ ไปเยี่ยมคุณนายทวีทรัพย์ธาดา
ทั้งคู่เดินทางออกจากบ้านพร้อมกัน เพื่อเดินทางมาที่บ้านตระกูลทวีทรัพย์ธาดา
คุณธรณีสูบบุหรี่อยู่ข้างนอกเมื่อเห็นการมาของทั้งคู่จึงดับบุหรี่ทิ้ง
เขาจับจ้องนรมน เมื่อพบว่าใบหน้าของนรมนแดงระเรื่อแถมยังอ้วนขึ้นอีกด้วยจึงเอ่ยด้วยรอยยิ้ม “หนึ่งเดือนมานี้บุริศร์เลี้ยงดีใช้ได้เลยนี่”
ประโยคนี้ทำให้นรมนรู้สึกประหม่า
“คุณอา อะไรคือเลี้ยงดี? หนูไม่ใช่หมูซะหน่อย”
ทีท่าราวกับเด็กสาวทำให้ธรณีหัวเราะออกมา
“หมูจะผอมแบบเธอได้ยังไง คนเลี้ยงหมูคงเสียใจแย่”
คำพูดของธรณีทำให้นรมนพูดไม่ออก
หมายความว่าเธอเป็นหมูจริงๆ หรือยังไงกัน?
บุริศร์กลับหยอกล้อเธอ “แบบนี้แหละ เมื่อกี้ตอนอยู่บ้านบ่นจะลดความอ้วนด้วย”
“ลดความอ้วนอะไรกัน? เธอมีเนื้อมีหนังซะที่ไหนกัน! อย่าล้อเล่นไปหน่อยเลย!”
ธรณีเอ็ดนรมนทันทีที่ได้ยินประโยค
เธอแอบหยิกเข้าที่เอวของบุริศร์อย่างแรง
“โอ๊ย!”
บุริศร์อุทานออกมาเสียงดัง ธรณีสะดุ้งโหยงด้วยความตกใจ
“เป็นอะไร!”
“พูดจาผิดไป เลยถูกลงโทษครับ”
บุริศร์ไม่รู้สึกขายขี้หน้าแม้แต่น้อย ตรงกันข้ามกลับรู้สึกได้ใจ ที่ทำให้นรมนอายจนแทบแทรกแผ่นดินหนีได้
บุริศร์นับวันหน้าจะหนาขึ้นทุกวัน
นรมนถลึงตาโตใส่เขา ก่อนที่จะหันไปทางธรณี
“ใช่สิ คุณอา ทำไมมาอยู่ข้างนอกนี่?”
ธรณีนิ่งไป ก่อนเอ่ยขึ้น “ออกมาสูบบุหรี่ ข้างในมีแต่ผู้หญิงทั้งนั้น ไม่ค่อยสะดวก”
“ไปเมืองหลวงคราวนี้ ติดบุหรี่หนักกว่าเก่านะ?”
บุริศร์เอ่ยเสียงเรียบ ธรณีกลับไม่ตอบโต้ใดๆ
เห็นดังนั้น บุริศร์รู้สึกถึงความผิดปกติ
“เป็นอะไร? บัตรประชาชนของนรมนที่เมืองหลวงไม่ผ่าน? หรือว่าเกิดอะไรขึ้น?”
นรมนเองก็ฉงน กับคำถามของบุริศร์
ทุกอย่างไม่มีปัญหาอะไรไม่ใช่เหรอ?
หรือว่าจะเกิดอะไรขึ้นอีก?
“เปล่า ทางด้านเมืองหลวงราบรื่นดี ตกลงกับทางตำรวจเรียบร้อยแล้ว บัตรประชาชนของนรมนจะได้รับการยืนยันในวันพรุ่งนี้ วางใจเถอะ”
ธรณีเอ่ย
นรมนถึงได้ถอนหายใจอย่างโล่งอก
เพราะไม่มีบัตรประชาชน เธอก็ไปไหนไม่ได้ ดีที่คราวนี้ได้ทำเอาไว้เรียบร้อยแล้ว คราวนี้จะได้ออกไปกับบุริศร์และลูกๆ ได้แล้ว สิ่งนี้ทำให้นรมนดีใจเป็นอย่างมาก
แต่บุริศร์กลับไม่ดีใจเหมือนนรมน เขาหันไปทางธรณี ก่อนเอ่ยเสียงเรียบ “ในเมื่อบัตรประชาชนของนรมนราบรื่นดี ทำไมคุณถึงยืนหน้าดำคล่ำเครียดอยู่ตรงนี้? สูบบุหรี่ทำไมกัน? ผู้หญิงของผมเพิ่งออกไฟ คุณเลิกให้เธอสูบบุหรี่มือสองจะได้ไหม?”
เมื่อได้ยินดังนั้น ธรณีรีบดับบุหรี่ทิ้งทันที
“ฉันผิดเอง เป็นความผิดของฉัน”
ปฏิกิริยาของธรณีทำให้นรมนรู้สึกเกรงใจ
“คุณอา ไม่ต้องไปฟังเขา เขามันสำออย”
“พูดแบบนั้นไม่ได้นะ บุริศร์ใช้ได้เลย เป็นคนต้องมีจิตสำนึกใช่ไหมล่ะ?”
ธรณีในตอนนี้ปล่อยวางความรู้สึกอื่นๆ ที่มีต่อนรมนเป็นที่เรียบร้อยแล้ว ตอนนี้เธอเป็นเพียงหลานสาวของเขาเท่านั้น ถึงแม้ว่าจะยังมีเยื่อใยอยู่บ้าง แต่ก็ยังดีกว่าเก่าก่อน
ใบหน้าของนรมนแดงก่ำขึ้นมาอีกครั้ง
บุริศร์เห็นทีท่าของคนทั้งสอง จึงหัวเราะออกมา “ข้างนอกลมแรง คุณคิดที่จะคุยกับเราที่ข้างนอกนี่จริงเหรอ? คุณนายที่รออยู่ด้านในคงร้อนใจแย่แล้ว?”
ประโยคนี้ทำให้สีหน้าของธรณีเปลี่ยนไปอีกครั้ง
“นรมน มีบางอย่างที่ฉันจะต้องบอกเธอเอาไว้ก่อน”
“เรื่องอะไร?”
นรมนเอ่ยถามด้วยรอยยิ้ม ด้วยความเป็นกังวล
ธรณีกระแอมไอ “เป็นแบบนั้นแหละ สุขภาพและนิสัยของคุณนาย เธอรู้ดี”
“ตุลยา?”
“ใช่”
ปฏิกิริยาของธรณีอึดอัดนิดหน่อย
นรมนรู้สึกไม่สบายใจนัก
“นี่เป็นเรื่องภายในของบ้านเราไม่ใช่เหรอ? ตุลยามาที่นี่หมายความว่ายังไง?”
นรมนที่รู้สึกไม่ดีต่อตุลยาอยู่แล้ว ตอนนี้ได้ยินว่าเธออยู่ที่นี่ด้วย ทำให้เธอรู้สึกเบื่อหน่าย
ธรณีที่ไม่รับรู้เรื่องที่เกิดขึ้นระหว่างนรมนและตุลยาที่โรงพยาบาล เขาเอ่ยเสียงแผ่ว “เป็นความประสงค์ของคุณนาย คุณนายท่านบอกว่าไม่ว่าอย่างไรตุลยาก็เป็นลูกสาวของหัวหน้าคิม เป็นน้องสาวของเธอ แม้เธอจะไม่ใช่นามสกุลทวีทรัพย์ธาดา แต่ช่วงนี้ยังดีที่ได้น้องสาวเธอคอยดูแลคุณนายท่าน เพราะงั้นท่านก็เลย บอกให้เธอมาในวันนี้ เพื่อเจรจา รอถึงวันที่เธอไหว้บรรพบุรุษที่ห้องโถง ก็รับเธอเป็นลูกบุญธรรมด้วยเลย แบบนี้พวกเธอจะได้เป็นพี่น้องกันโดยชอบธรรมเสียที หัวหน้าคิมเองก็ไม่ต้องลำบากใจด้วย”
จบคำธรณี นรมนหัวเราะแห้ง
“คุณนายรอบคอบจังเลยนะ แต่ถ้าหากฉันไม่ตกลงล่ะ?”
ธรณีนิ่งไป
“นรมน…..”
“หากฉันไม่ตกลง นั่นก็จะหมายความว่าฉันงี่เง่าใช่ไหม หมายความว่าฉันไร้จิตสาธารณะ ไม่นึกถึงความสัมพันธ์พี่น้องใช่ไหม?”
นรมนไม่ได้ไว้หน้าเมื่อเห็นสีหน้าที่เปลี่ยนไปของธรณี ตรงกันข้ามน้ำเสียงของเธอกลับเย็นชามากกว่าเดิม
บุริศร์หรี่ตาลง ดึงนรมนมาไว้ที่ข้างกายตน
พร้อมเอ่ยกับธรณี “นรมนแทบเสียชีวิตที่อเมริกา คุณรู้ไหมว่าเป็นฝีมือใคร?”
“ไม่ใช่รเมศกับคนรักของเขาหรือไง?”
“คุณรู้เพียงครึ่งเดียว อีกครึ่งหลัง คือตอนนั้นเป็นฝีมือของตุลยาที่ทำให้เธอสลบพร้อมกับส่งเธอให้กับรเมศด้วยตัวของเธอเอง
และทำให้นรมนต้องเผชิญกับอุปสรรคมากมายในภายหลัง กระทั่งแทบเอาชีวิตไม่รอด คุณว่าช่องว่างเช่นนั้น ทำไมเพียงเพราะแค่ดำเดียวของคุณนายทวีทรัพย์ธาดา ก็สามารถคลี่คลายเรื่องทุกอย่างนี่ได้งั้นเหรอ? หากไม่เห็นว่าเธอเป็นลูกสาวของหัวหน้าคิม คุณคิดว่าเธอยังจะมีชีวิตอยู่จนถึงตอนนี้เพื่อแก่งแย่งชิงดีกับภรรยาของผมอย่างงั้นเหรอ?
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: แค้นรักสามีตัวร้าย
ตอนต่อไปจนจบ หาอ่านได้ที่ไหนคะ...