แค้นรักสามีตัวร้าย นิยาย บท 386

บทที่ 386 ไม่ว่ายังไงตระกูลโตเล็กต้องให้คำอธิบายกับฉัน

ถูกขับไล่จากตระกูลทวีทรัพย์ธาดาแล้ว?

หมายความว่ายังไง?

กานต์ขมวดคิ้วแน่นจนยับยู่ยี่

กานต์เองก็พอรู้อยู่บ้างเกี่ยวกับชีวิตที่ต้องพบเจอแต่เคราะห์ร้ายของนรมน เดิมเขาคิดว่านรมนเข้ากันได้ดีกับตระกูลทวีทรัพย์ธาดา และตนเองก็จะมีคุณยายกับคุณน้าเพิ่มขึ้นอีกคนอะไรแบบนั้น แต่ทำไมตอนนี้ถึงรู้สึกว่าไม่ใช่อย่างนั้นแล้วล่ะ?

เรื่องของตุลยาครั้งที่แล้ว กานต์เองก็ไม่พอใจตระกูลทวีทรัพย์ธาดา มาตอนนี้ได้ยินว่าหม่ามี้ถูกขับไล่ออกจากบ้านจึงโมโหมากยิ่งขึ้นไปอีก

หม่ามี้ของเขาเป็นคนดีขนาดนั้น ทำไมคนในตระกูลทวีทรัพย์ธาดาถึงได้รังแกหม่ามี้อยู่เสมอ?

กานต์หันกลับไปที่ห้อง

กมลเห็นเขาเข้าห้องมาอย่างโมโหจึงอดไม่ได้ที่จะถามว่า : “พี่ชาย เป็นอะไรไปคะ?”

“ไม่มีอะไร เล่นตัวต่อของเธอไปเถอะ”

เขาเปิดคอมพิวเตอร์แล้วป้อนคำสั่งเข้าไปบุกรุกระบบภาพวงจรปิดภายในตระกูลทวีทรัพย์ธาดาอย่างรวดเร็ว สิ่งที่นรมนต้องอดทนต่อทุกสิ่งของตระกูลทวีทรัพย์ธาดาทั้งหมดก่อนหน้านี้ กานต์มองเห็นทุกอย่างได้อย่างชัดเจน

น่ารังเกียจจริงๆ!

ยายแก่ตัวเหม็นคนนั้น!

กล้าพูดกลับหม่ามี้ขนาดนี้ได้ยังไง!

กานต์สั่นสะท้านไปทั้งตัวด้วยความโกรธ สมองก็ค่อยๆเปลี่ยนความคิด แล้วตรงเข้าไปหยิบโดรนที่อยู่ข้างๆออกมา มีบางอย่างผูกติดกับโดรน จากนั้นก็ปล่อยโดรนออกไป

“พี่ พี่จะทำอะไรอ่ะ?”

กมลอยากรู้อย่างเห็นอย่างมาก

กานต์พูดพร้อมรอยยิ้มว่า : “พวกเรามาเล่นเกมส์ PlantsVSZombies กันดีไหม?”

“หืม?”

กมลไม่ค่อยเข้าใจ

กานต์ควบคุมโดรนในมือให้บินตรงไปที่บ้านตระกูลทวีทรัพย์ธาดา

ด้วยทักษะของเขาย่อมสามารถบินหลบหลีกระบบวงจรปิดของตระกูลทวีทรพย์ธาดาได้อย่างธรรมชาติ

ธรณีทะเลาะกับคุณนายทวีทรัพย์ธาดาเพราะว่าเรื่องของนรมน

หลายปีมานี้ เขาไม่เคยทำตัวอกตัญญูต่อคุณนายทวีทรัพย์ธาดา ถึงแม้ว่าบางครั้งเขารู้ว่าเรื่องที่หญิงชราทำนั้นไม่เหมาะสม เขายังคงสามารถจัดการให้เรียบร้อยลงได้ด้วยวิธีของเขาเอง มีเพียงเรื่องของนรมนที่ธรณีโกรธมากจริงๆ

“แม่ แม่รู้หรือเปล่าว่าตัวเองกำลังทำอะไรอยู่? ทุกคนเป็นสายเลือดเดียวกันแท้ๆ แม่กลับทำแบบนี้กับนรมนเพื่อคนนอก แม่ไม่กลัวว่ามันจะเป็นการทำร้ายจิตใจเธอเหรอ? ตอนนี้ทำสำเร็จแล้ว ในที่สุดก็กำจัดนรมนออกไปได้ แม่มีความสุขจริงๆเหรอ”

คำพูดของธรณีทำให้หญิงชราทุบถ้วยชาที่อยู่ด้านข้างด้วยความโกรธ

“แกจะทำอะไร? แกจะต่อต้านด้วยใช่ไหม? หรือแกรู้สึกว่าฉันอยู่เสียชาติเกิดเกินไปแล้ว? ฉันมองคนด้วยสายตาเฉียบแหลมก็มีปัญหาแล้ว? แกดูนรมนนั่น ทั้งสงบและมีความฉลาดทางอารมณ์ ตุลยาไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเธอเลย นอกจากนี้บนโลกใบนี้จะมีลูกสาวที่เอาการตายแม่บังเกิดเกล้าของตัวเองมาเป็นเหยื่อล่อได้ยังไง? ข้อนี้อย่างเดียว เธอก็ไม่คู่ควรจะกลับมาเป็นหลานของพวกเรา!”

คำพูดของคุณนายทวีทรัพย์ธาดาเข้าไปในหูของกานต์ทุกคำ

กล้าพูดได้ยังไงว่าหม่ามี้ไม่คู่ควร?

หญิงชราคนนี้คู่ควรเป็นย่าของหม่ามี้เหรอไง?

กานต์บังคับโดรนอย่างโมโหไปหาคุณนายทวีทรัพย์ธาดาโดยตรง

ทันทีที่มีเสียง “ฟู่” ก็มีแถบสีน้ำมันสีแดงพ่นลงไปบนหน้าของหญิงชรา

“อ้า! บ้าอะไรเนี่ย?”

คุณนายทวีทรัพย์ธาดาไม่ทันตั้งตัว และไม่รู้ว่ามันพ่นมาจากที่ไหนก็เกิดความตกตะลึงในทันที

ธรณีผงะไปชั่วขณะและเริ่มค้นหาโดรนอย่างไม่รู้ตัว

กานต์เห็นว่าตนเองถูกค้นพบแล้ว แต่ก็ไม่ได้หลบหนี และยังยิงสีน้ำมันดัง “ปังๆๆ” ไปบนตัวหญิงชราอยู่ตลอด

“ตายซะยายแก่ มารังแกหม่ามี้ของฉัน มาพูดว่าหม่ามี้ของฉันไม่ดี มาพูดจาไร้สาระ ฉันจะยิงๆๆ! ยิงคุณให้ตาย!”

ในขณะที่กานต์บังคับโดรนก็พูดไปด้วย โดยมีกมลหัวเราะเอิ๊กอ๊ากเสียงดังอยู่ข้างๆ

“สวยมากเลย! พี่ดูหน้าเธอสิ เปลี่ยนเป็นกวนอูแล้ว!”

“ยังมีมากกว่านี้อีกนะ”

กานต์ยิงไปบนตัวหญิงชรา

“ใครก็ได้! เข้ามาเร็ว!”

คุณนายทวีทรัพย์ธาดาตื่นตระหนก

เธอไม่เคยเจอการต่อสู้อย่างนี้มาก่อน มันเป็นหายนะที่ร่วงลงมาจากฟ้าจริงๆ

ธรณีขมวดคิ้วเล็กน้อย ในสมองรู้แล้วว่าใครเป็นคนบังคับโดรน ขณะที่สั่งให้คนดึงหญิงชราเข้าไปในบ้าน เขาก็พูดใส่โดรนว่า : “หยุดก่อกวนได้แล้ว!”

ก่อนหน้านี้กานต์ประทับใจในตัวธรณีอย่างมาก แต่ตอนนี้เขากลับร่วมมือกับหญิงชราคนนั้นรังแกหม่ามี้

กานต์ก็จะไม่ไว้หน้าเขาแล้ว

ถ้าเขาไม่พูดก็ไม่เป็นไร แต่ทันทีที่พูดกานต์เกิดความโกรธขึ้นมาแล้วย้ายโดรนหันไปยิงใส่ธรณีทันที

ท้ายที่สุดแล้วธรณีเคยเป็นทหารมาก่อน ไม่ว่าตอนนี้จะร้ายหรือดีก็ยังคงหลบหลีกการโจมตีเหล่านั้นได้อย่างแม่นยำ กานต์จึงร้องตะโกนด้วยความโกรธ

“ฉันไม่เชื่อว่าจะยิงคุณไม่โดน!”

ความกระตือรือร้นที่ต้องการจะเอาชนะได้เพิ่มขึ้นอย่างสมบูรณ์

คุณนายทวีทรัพย์ธาดาเห็นโดรนไปทางธรณีแล้วก็ร้องตะโกนว่า “เร็วเข้า รีบไปช่วยคุณชายธรณีเอาของนั่นลงมาให้ฉัน!”

คนที่อยู่โดยรอบรีบวิ่งไปรวมตัวกันอย่างรวดเร็ว บางคนถือไม้ถูพื้น บางคนถือไม้ปัดฝุ่นขนไก่วิ่งไล่ตามโดรนไปทั่วทุกที่

กานต์บังคับโดรนอย่างรวดเร็วและไม่มีคนรับใช้เหล่านี้อยู่ในสายตาเลยแม้แต่น้อย และบางทีก็ยิงไปทางหญิงชราจนคุณนายทวีทรัพย์ธาดาร้องตะโกนด้วยความโกรธ

“นี่มันใครกัน? ใครทำเรื่องเหลวไหลแบบนี้! แจ้งความ! รีบแจ้งความเร็วเข้า!”

“แจ้งความไม่ได้นะ!”

ธรณีตื่นตระหนกทันทีที่ได้ยินว่าให้แจ้งความ

ถ้าหากแจ้งความล่ะก็มันจะต้องเกิดผลกระทบต่อคนจำนวนมาก โดยเฉพาะอย่างยิ่งนี่เป็นไปได้อย่างมากว่าอาจเป็นกานต์ที่ต่อสู้ความอยุติธรรมให้กับนรมน เมื่อเป็นอย่างนี้แล้วความสัมพันธ์ระหว่างสองครอบครัวมีแต่จะเลวร้ายยิ่งขึ้น

คุณนายทวีทรัพย์ธาดาใกล้จะเป็นบ้าแล้ว

หลายปีมานี้ เธออยู่ดีกินดีมาโดยตลอด ตอนไหนกันที่จะจะถูกคนปฏิบัติด้วยเช่นนี้และตอนนี้ก็อยู่ในบ้านตัวเองกลับมีหายนะร่วงลงมากฟ้า แล้วตัวเองถูกสาดสีน้ำมันไปทั้งตัว สิ่งนี้มันทำให้เธอทนไม่ได้จริงๆ

ธรณีเห็นหญิงชราโมโหแล้ว จึงรีบพูดกับคนรับใช้ที่อยู่ข้างๆว่า : “รีบพาคุณนายเข้าไปในบ้าน ปิดหน้าต่างแล้วดึงผ้าม่านลงด้วย ถ้าฉันไม่ให้พวกนายออกมาคือห้ามออกมา!”

“รับทราบ!”

คนรับใช้สองสามคนนั้นรีบดันคุณนายทวีทรัพย์ธาดาเข้าไป

เมื่อเห็นว่ายิงไปไม่ถึงคุณนายทวีทรัพย์ธาดาแล้ว กานต์จึงหันไปยิงห้องนั่งเล่นอีกรอบจนทั่ว หลังจากนั้นไม่นานห้องนั่งเล่นทั้งห้องก็เหมือนสนามรบก็ไม่ปาน เศษชิ้นส่วนกระจายอยู่ทั่ว มันน่าสังเวชจนไม่อาจทนดูได้

การที่กานต์มาก่อกวนอย่างนี้ ธรณีเองก็ไม่ได้ขัดขวาง

พูดตามตรง เขาอยากจะหัวเราะด้วยซ้ำ

นรมนมีลูกชายเช่นนี้ก็ถือว่าสบายใจได้แล้ว

กานต์มองเห็นธรณีที่นั่งบนเก้าอี้รถเข็นยิ้มให้กับโดรน การตามใจกันแบบนี้ ทำให้เขาเบื่อขึ้นมาในทันใด

เดิมทีที่ทำก็เพื่อทำให้คนของตระกูลทวีทรัพย์ธาดาโกรธ ธรณีกลับตามใจเหมือนกับเป็นลูกของตัวเอง ปล่อยให้เขาก่อเรื่องได้ตามใจ ทันใดนั้นเขาก็รู้สึกไม่สนุกแล้ว

กานต์ทำเสียงฮึดฮัดแล้วถอนโดรนออกจากบ้านตระกูลทวีทรัพย์ธาดาและบินตรงกลับมา

คุณนายทวีทรัพย์ธาดาไม่ได้ยินเสียงจากข้างนอกแล้วถึงได้เปิดประตูออกมา ในตอนที่เธอมองเห็นสถานที่ยุ่งเหยิงนี้แล้วเธอก็โกรธจนแทบเป็นลม

“มีอย่างที่ไหนกัน! บังอาจจริงๆ! ใครกันที่กล้ามาก่อกวนตระกูลทวีทรัพย์ธาดาของพวกเรา? ธรณี แกไม่เรียกตำรวจงั้นเหรอ? เดี๋ยวฉันทำเอง!”

“แม่ นั่นคือกานต์ ลูกชายของนรมน แม่ดุด่าและขับไล่นรมนคุณแม่ของเขาออกจากตระกูลทวีทรัพย์ธาดาแล้วยังจะไม่อนุญาตให้ลูกของเธอมาทวงถามความยุติธรรมให้กับคุณแม่งั้นเหรอ?”

คำพูดของธรณีทำให้มือของคุณนายทวีทรัพย์ธาดาหยุดลงทันที

“ลูกชายของนรมน? ฮึ่ม! ลูกไม้หล่นไม่ไกลต้นจริงๆ! เมื่อกี้นี้แกพูดว่าฉันทำผิดต่อนรมน แกดูลูกชายที่เธออบรมสั่งสอนสิ! ไม่ได้ ฉันจะเอาเรื่องทั้งหมดนี้ไปบอกบุริศร์ ไม่ว่ายังไงตระกูลโตเล็กต้องให้คำอธิบายกับฉัน!”

คุณนายทวีทรัพย์ธาดายิ่งคิดยิ่งโกรธ นี่เธอถูกเหลนของตัวเองรังแกงั้นเหรอ?

เมื่อคิดว่าเธออายุมากขนาดนี้แล้ว แต่ถูกเด็กเมื่อวานซืนไล่ตามตีก้น มีอย่างที่ไหนกัน!”

“แม่ ช่างมันเถอะ! ให้เรื่องมันจบตรงนี้เถอะ!”

ธรณีรู้สึกจริงๆว่าคุณนายทวีทรัพย์ธาดาไม่พอใจพวกนรมนแม่ลูก

เขาไม่เข้าใจเลยว่าทำไมเด็กสาวอย่างตุลยาถึงได้เข้าตาแม่ของเขานัก?

“แม่ แม่ลองคิดดูสิครับ ก่อนหน้านี้ตุลยาบอกว่าถูกคนลักพาตัวไป แต่ว่าตอนกลางดึกสามารถไปลอบฆ่าคิมที่ที่ห้องของเธอได้ สิ่งนี้หมายความว่าอย่างไร? ผู้ชายคนนั้นอยู่กับตุลยาตั้งแต่แรกยังไงล่ะครับ! เด็กสาวที่แม่เรียกว่าจิตใจดีงามและบริสุทธิ์ ไม่ได้เรียบง่ายอย่างที่แม่คิดเลยนะครับ”

ธรณีฉวยโอกาสเริ่มการวิเคราะห์กับคุณนายทวีทรัพย์ธาดา

สีหน้าของคุณนายทวีทรัพย์ธาดาเลวร้ายไปในทันที

“บางทีตุลยาอาจหนีไปเองก็ได้นี่?”

“หนีออกมาเพื่อไปลอบฆ่าแม่ของตัวเองน่ะเหรอ? ถ้าหากว่าเธอจิตใจดีงามเหมือนที่แม่พูดจริงๆแล้วจะสามารถลงมือกับของตัวเองได้ยังไง?”

ได้ยินธรณีพูดอย่างนี้แล้ว คุณนายทวีทรัพย์ธาดาก็พูดไม่ออก

“บางทีมันเป็นเรื่องน่าเศร้าเกินไป แกเองก็รู้ เป็นคิมที่ต้องขอโทษเธอก่อน ทุกคนล้วนแต่เป็นลูกสาว แต่คิมต้องการฆ่าตุลยาเพื่อนรมน เรื่องนี้ไม่ว่าใครก็ยอมรับไม่ได้หรอก เธอเพียงแค่หลงทางไปชั่วขณะ พอคิดได้แล้วย่อมเสียใจในภายหลังโดยธรรมชาติอยู่แล้ว แต่นรมนกลับตรงกันข้าม มีความคิดชั่วร้ายเอาความตายแม่บังเกิดเกล้ามาเป็นเหยื่อล่อ ไม่แน่ว่าอาจจะเป็นเธอที่หาคนมาเอาตัวตุลยาไปและพูดอะไรบางอย่างกับตุลยาถึงทำให้ตุลยาเปลี่ยนเป็นเช่นนี้”

ได้ฟังคุณนายทวีทรัพย์ธาดาแก้ตัวให้กับตุลยาด้วยความเต็มใจแล้ว ธรณีพูดไม่ออกเลยจริงๆ

คุณไม่สามารถปลุกคนที่แกล้งหลับได้ เห็นได้ชัดว่า ตอนนี้คุณนายทวีทรัพย์ธาดาเชื่อใจตุลาอย่างสมบูรณ์ไม่ว่าเธอจะทำอะไรแม่ก็สามารถหาข้อแก้ตัวที่สมเหตุสมผลเพื่อเธอได้ แล้วตัวเขาจะพูดอะไรได้อีกล่ะ?

ธรณีถอนใจแล้วเอ่ยว่า : “ขอเพียงแต่แม่จะไม่เสียใจภายหลังนะครับ! และหวังว่าตุลยาจะสามารถแบกรับความเชื่อใจของแม่ได้”

พูดจบธรณีก็ให้คนมาทำความสะอาดบ้านแล้วเขาจึงออกจากบ้านไป

คุณนายทวีทรัพย์ธาดามองไปยังความยุ่งเหยิงของสถานที่แห่งนี้แล้ว ความโกรธก็พวยพุ่งออกมาอีกครั้ง

เจ้าเด็กแสบคนนี้เป็นเมล็ดพันธุ์ของนรมน!

ไม่ไหวแล้ว!

ไม่ว่าจะพูดยังไงเธอก็โกรธจนทนไม่ไหวแล้ว

คุณนายทวีทรัพย์ธาดาถ่ายรูปแล้วส่งให้กับนรมนด้วยความโมโห

“ดูลูกชายแสนดีที่เธอเลี้ยงสิ! ฉันยังพูดกับเธอได้ใช่ไหม? ถึงเธอไม่ถูกฉันขับไล่ออกจากตระกูลทวีทรัพย์ธาดา แต่ฉันพูดกับเธอไม่กี่คำลูกชายของเธอก็จะฆ่าฉันแบบนี้เหรอ? นรมน วันนี้เธอจะต้องอธิบายเรื่องนี้กับฉัน ไม่อย่างนั้น พวกเราก็ไปพบกันที่สถานีตำรวจ! พวกเราตระกูลทวีทรัพย์ธาดาไม่ยอมให้ใครรังแกได้ตามใจ”

ในตอนที่นรมนได้รับข้อความนี้ก็รู้สึกมึนไปหมด

ลูกชายของเธออยู่บ้านอย่างดีนี่นา จะพุ่งเข้าสู่หายนะจากท้องฟ้าได้อย่างไร?

บุริศร์เห็นนรมนถือมือถือด้วยอาการนิ่งอึ้งไปเล็กน้อยจึงอดไม่ได้ที่จะเอ่ยถามว่า

“เป็นอะไรไป?”

“คาดว่าพวกเรามีปัญหาแล้วล่ะค่ะ”

นรมนถอนหายใจเบาๆแล้วยื่นโทรศัพท์ให้กับบุริศร์

ในตอนที่บุริศร์มองเห็นภาพบนมือถือแล้วเขาก็โกรธไปทั้งตัว

“กานต์! ออกมาเจอพ่อเลยนะ!”

เสียงของเขาดังก้องไปทั่วตระกูลโตเล็ก ทำให้แม่ของบุริศร์สะดุ้งโหยง

นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่?