บทที่ 386 ไม่ว่ายังไงตระกูลโตเล็กต้องให้คำอธิบายกับฉัน
ถูกขับไล่จากตระกูลทวีทรัพย์ธาดาแล้ว?
หมายความว่ายังไง?
กานต์ขมวดคิ้วแน่นจนยับยู่ยี่
กานต์เองก็พอรู้อยู่บ้างเกี่ยวกับชีวิตที่ต้องพบเจอแต่เคราะห์ร้ายของนรมน เดิมเขาคิดว่านรมนเข้ากันได้ดีกับตระกูลทวีทรัพย์ธาดา และตนเองก็จะมีคุณยายกับคุณน้าเพิ่มขึ้นอีกคนอะไรแบบนั้น แต่ทำไมตอนนี้ถึงรู้สึกว่าไม่ใช่อย่างนั้นแล้วล่ะ?
เรื่องของตุลยาครั้งที่แล้ว กานต์เองก็ไม่พอใจตระกูลทวีทรัพย์ธาดา มาตอนนี้ได้ยินว่าหม่ามี้ถูกขับไล่ออกจากบ้านจึงโมโหมากยิ่งขึ้นไปอีก
หม่ามี้ของเขาเป็นคนดีขนาดนั้น ทำไมคนในตระกูลทวีทรัพย์ธาดาถึงได้รังแกหม่ามี้อยู่เสมอ?
กานต์หันกลับไปที่ห้อง
กมลเห็นเขาเข้าห้องมาอย่างโมโหจึงอดไม่ได้ที่จะถามว่า : “พี่ชาย เป็นอะไรไปคะ?”
“ไม่มีอะไร เล่นตัวต่อของเธอไปเถอะ”
เขาเปิดคอมพิวเตอร์แล้วป้อนคำสั่งเข้าไปบุกรุกระบบภาพวงจรปิดภายในตระกูลทวีทรัพย์ธาดาอย่างรวดเร็ว สิ่งที่นรมนต้องอดทนต่อทุกสิ่งของตระกูลทวีทรัพย์ธาดาทั้งหมดก่อนหน้านี้ กานต์มองเห็นทุกอย่างได้อย่างชัดเจน
น่ารังเกียจจริงๆ!
ยายแก่ตัวเหม็นคนนั้น!
กล้าพูดกลับหม่ามี้ขนาดนี้ได้ยังไง!
กานต์สั่นสะท้านไปทั้งตัวด้วยความโกรธ สมองก็ค่อยๆเปลี่ยนความคิด แล้วตรงเข้าไปหยิบโดรนที่อยู่ข้างๆออกมา มีบางอย่างผูกติดกับโดรน จากนั้นก็ปล่อยโดรนออกไป
“พี่ พี่จะทำอะไรอ่ะ?”
กมลอยากรู้อย่างเห็นอย่างมาก
กานต์พูดพร้อมรอยยิ้มว่า : “พวกเรามาเล่นเกมส์ PlantsVSZombies กันดีไหม?”
“หืม?”
กมลไม่ค่อยเข้าใจ
กานต์ควบคุมโดรนในมือให้บินตรงไปที่บ้านตระกูลทวีทรัพย์ธาดา
ด้วยทักษะของเขาย่อมสามารถบินหลบหลีกระบบวงจรปิดของตระกูลทวีทรพย์ธาดาได้อย่างธรรมชาติ
ธรณีทะเลาะกับคุณนายทวีทรัพย์ธาดาเพราะว่าเรื่องของนรมน
หลายปีมานี้ เขาไม่เคยทำตัวอกตัญญูต่อคุณนายทวีทรัพย์ธาดา ถึงแม้ว่าบางครั้งเขารู้ว่าเรื่องที่หญิงชราทำนั้นไม่เหมาะสม เขายังคงสามารถจัดการให้เรียบร้อยลงได้ด้วยวิธีของเขาเอง มีเพียงเรื่องของนรมนที่ธรณีโกรธมากจริงๆ
“แม่ แม่รู้หรือเปล่าว่าตัวเองกำลังทำอะไรอยู่? ทุกคนเป็นสายเลือดเดียวกันแท้ๆ แม่กลับทำแบบนี้กับนรมนเพื่อคนนอก แม่ไม่กลัวว่ามันจะเป็นการทำร้ายจิตใจเธอเหรอ? ตอนนี้ทำสำเร็จแล้ว ในที่สุดก็กำจัดนรมนออกไปได้ แม่มีความสุขจริงๆเหรอ”
คำพูดของธรณีทำให้หญิงชราทุบถ้วยชาที่อยู่ด้านข้างด้วยความโกรธ
“แกจะทำอะไร? แกจะต่อต้านด้วยใช่ไหม? หรือแกรู้สึกว่าฉันอยู่เสียชาติเกิดเกินไปแล้ว? ฉันมองคนด้วยสายตาเฉียบแหลมก็มีปัญหาแล้ว? แกดูนรมนนั่น ทั้งสงบและมีความฉลาดทางอารมณ์ ตุลยาไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเธอเลย นอกจากนี้บนโลกใบนี้จะมีลูกสาวที่เอาการตายแม่บังเกิดเกล้าของตัวเองมาเป็นเหยื่อล่อได้ยังไง? ข้อนี้อย่างเดียว เธอก็ไม่คู่ควรจะกลับมาเป็นหลานของพวกเรา!”
คำพูดของคุณนายทวีทรัพย์ธาดาเข้าไปในหูของกานต์ทุกคำ
กล้าพูดได้ยังไงว่าหม่ามี้ไม่คู่ควร?
หญิงชราคนนี้คู่ควรเป็นย่าของหม่ามี้เหรอไง?
กานต์บังคับโดรนอย่างโมโหไปหาคุณนายทวีทรัพย์ธาดาโดยตรง
ทันทีที่มีเสียง “ฟู่” ก็มีแถบสีน้ำมันสีแดงพ่นลงไปบนหน้าของหญิงชรา
“อ้า! บ้าอะไรเนี่ย?”
คุณนายทวีทรัพย์ธาดาไม่ทันตั้งตัว และไม่รู้ว่ามันพ่นมาจากที่ไหนก็เกิดความตกตะลึงในทันที
ธรณีผงะไปชั่วขณะและเริ่มค้นหาโดรนอย่างไม่รู้ตัว
กานต์เห็นว่าตนเองถูกค้นพบแล้ว แต่ก็ไม่ได้หลบหนี และยังยิงสีน้ำมันดัง “ปังๆๆ” ไปบนตัวหญิงชราอยู่ตลอด
“ตายซะยายแก่ มารังแกหม่ามี้ของฉัน มาพูดว่าหม่ามี้ของฉันไม่ดี มาพูดจาไร้สาระ ฉันจะยิงๆๆ! ยิงคุณให้ตาย!”
ในขณะที่กานต์บังคับโดรนก็พูดไปด้วย โดยมีกมลหัวเราะเอิ๊กอ๊ากเสียงดังอยู่ข้างๆ
“สวยมากเลย! พี่ดูหน้าเธอสิ เปลี่ยนเป็นกวนอูแล้ว!”
“ยังมีมากกว่านี้อีกนะ”
กานต์ยิงไปบนตัวหญิงชรา
“ใครก็ได้! เข้ามาเร็ว!”
คุณนายทวีทรัพย์ธาดาตื่นตระหนก
เธอไม่เคยเจอการต่อสู้อย่างนี้มาก่อน มันเป็นหายนะที่ร่วงลงมาจากฟ้าจริงๆ
ธรณีขมวดคิ้วเล็กน้อย ในสมองรู้แล้วว่าใครเป็นคนบังคับโดรน ขณะที่สั่งให้คนดึงหญิงชราเข้าไปในบ้าน เขาก็พูดใส่โดรนว่า : “หยุดก่อกวนได้แล้ว!”
ก่อนหน้านี้กานต์ประทับใจในตัวธรณีอย่างมาก แต่ตอนนี้เขากลับร่วมมือกับหญิงชราคนนั้นรังแกหม่ามี้
กานต์ก็จะไม่ไว้หน้าเขาแล้ว
ถ้าเขาไม่พูดก็ไม่เป็นไร แต่ทันทีที่พูดกานต์เกิดความโกรธขึ้นมาแล้วย้ายโดรนหันไปยิงใส่ธรณีทันที
ท้ายที่สุดแล้วธรณีเคยเป็นทหารมาก่อน ไม่ว่าตอนนี้จะร้ายหรือดีก็ยังคงหลบหลีกการโจมตีเหล่านั้นได้อย่างแม่นยำ กานต์จึงร้องตะโกนด้วยความโกรธ
“ฉันไม่เชื่อว่าจะยิงคุณไม่โดน!”
ความกระตือรือร้นที่ต้องการจะเอาชนะได้เพิ่มขึ้นอย่างสมบูรณ์
คุณนายทวีทรัพย์ธาดาเห็นโดรนไปทางธรณีแล้วก็ร้องตะโกนว่า “เร็วเข้า รีบไปช่วยคุณชายธรณีเอาของนั่นลงมาให้ฉัน!”
คนที่อยู่โดยรอบรีบวิ่งไปรวมตัวกันอย่างรวดเร็ว บางคนถือไม้ถูพื้น บางคนถือไม้ปัดฝุ่นขนไก่วิ่งไล่ตามโดรนไปทั่วทุกที่
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: แค้นรักสามีตัวร้าย
หล่อนบอกพฤกษ์ได้ย่ะนังนรมน โง่ซ้ำซาก...
อ้าว ขอตุลยาให้ช่วย แล้วทีงี้ทำไมไม่กลัวคนแอบมองจะรู้ว่าขอให้คนอื่นช่วย ไม่สงสัยเลยเว้ยว่าอาจจะมีกล้องซ่อนอยู่เพื่อแอบดูตัวเอง แทนที่จะขอมือถือใหม่มาใช้ สรุป ตอนนี้ไม่มีโทรศัพท์ โทรขอความช่วยเหลือไม่ได้...
โอ๊ย มีปัญญาบอกพฤกษ์ให้ไปบอกสามีได้ แต่ไม่ยอมบอกเค้าว่ามีคนส่งข้อความมาและคนๆนั้นน่าจะอยู่ในสถานพักฟื้นนี่แหล่ะ แล้วจะยังไง ตัวเองจะปกป้องลูกๆและแม่สามีได้ไง แต่งเรื่องได้ไม่เมคเซ้นส์เลย แต่เราว่าดูแล้วเหมือนไปก๊อปเรื่องอื่นมาแล้วเปลี่ยนชื่อคนเอา แล้วไอ้เรื่องที่เอามามันคงใช้บอทแปลมาอีกที เพราะนอกจากภาษาแหม่ง ๆ ยังใช้สรรพนามมั่ว เดี๋ยวเธอเดี๋ยวเขา เดี๋ยวเรียกลูกว่าคุณเดี๋ยวเรียกหนู เดี๋ยวเรียกยายเดี่ยวเรียกย่า ฯลฯ ถ้าคนเขียนหรือแปล มันไม่น่าจะผิดตรงจุดนี้...
นี่กอีกจุดที่ไม่สมจริง นรมนควรจะรีบบอกบุริษร์ตั้งแต่ต้น ไม่ใช่โอ้เอ้ ทำนั่นทำนี่ตั้งนาน เพราะก็ต้องเข้าใจสิว่าพ่อก็ทุกข์ใจเรื่องลูกหาย...
รู้ว่ามันฆ่าสามีและวางยาลูกคนเล็ก แต่ก็ทำเฉย เก็บมันไว้ใกล้ชิดกับลูกอีกคน ปล่อยให้มันสร้างฐานอำนาจมากขึ้นๆ แถมไม่แอบบอกลูกด้วยว่าต้องระวังอีนี่ อ่านแล้วงงตรรกะ...
น่าแบ่งคนเป็นสองกลุ่มตั้งแต่ต้น ตัวเองกับไมค์พาคนบุกบ้าน ค้นหาตัวนรมน อีกกลุ่มให้คนสนิทไมค์ซึ่งเป็นเจ้าถิ่นพาไปรับตัวแม่กับลูกออกจากรพ. ไม่งั้นอย่างเลวสุดคือเอาลูกและแม่ออกจากรพ. ได้แล้ว ให้ไมค์พาไปค้นบ้าน ช่วยนรมนออกมาด้วย ลองคิดตามความเป็นจริง พอรเมศรู้ว่าพาคนออกจากรพ.แล้ว มันก็ต้องเอะใจแล้วว่าต้องรีบเปลี่ยนที่ซ่อนนรมน รเมศมันก็ไม่น่าโง่นิ เป็นถึงเจ้าพ่อแถบนั้นได้...
แล้วแทนที่จะบอกลูกน้องว่ารเมศไว้ใจไม่ได้ ขังนรมนไว้และจะวางยากมล ก็ไม่บอกอีก แถมไม่เรียกตำรวจ ไม่ขอกำลังเสริม ทั้งๆที่รู้ว่าเลขากำลังจะโทรสั่งคนที่รพ. คือ ไม่คิดเหรอว่าอาจจะหนีออกจากรพ.ไม่ทัน...
กรูจะบ้า แอบเข้ามาคนเดียวอีกแล้ว ไหนว่ารวยมากมีอำนาจมาก ทำไมอนาถาจัง...
ป้าโอก็ใบ้ไว้ชัดมากนะ พระเอกฉลาดก็น่าจะสงสัยว่านางเป็นแม่แท้ ๆ หรือเปล่า พอฟังแม่พูดแล้ว อาจจะว่านางโอวางยาแม่บุริศร์ พอคลอดเด็กผู้หญิงมาก็แอบเปลี่ยนกับแฝดของตัวเอง เพราะงี้ถึงได้รักพระเอกกับน้องมากๆ แต่ก็งงว่าทำไมวางยากิจจา และทำร้ายกานต์ นั่นหลานแท้ๆนี่หว่า...
จะบ้าตาย ทำไมไม่ถามป้าโอว่าลูกอยู่ที่ไหน นักเขียนหลับเหรอ ชั้นงงมาก เขียนเรื่องได้แบบ เรื่องไม่คงเส้นคงวา เปลี่ยนรายละเอียดกลางทาง มีช่องโหว่เต็มไปหมด...