แค้นรักสามีตัวร้าย นิยาย บท 396

บทที่ 396 ผู้ชายชื่อบุริศร์น่ากลัวมาก

“มีอะไรเหรอ?”

ไมค์ตกตะลึงเล็กน้อย ก็แค่บุหรี่ม้วนเดียวที่ตุลยาให้มาไม่ใช่เหรอ? ทำไมถึงมีปฏิกิริยาโต้ตอบรุนแรงขนาดนี้?

นี่โกรธจนเป็นลมเลยเหรอ?

เป็นไปไม่ได้น่า!

“เฮ้ บุริศร์!”

ไมค์ลุกขึ้นและพยายามดึงบุริศร์ขึ้นมา แต่ก่อนจะคุกเข่าลงก็รู้สึกหน้ามืดไปชั่วขณะ

“ให้ตายสิ!”

ตอนนี้แม้แต่สมองโง่ๆ อย่างไมค์ก็รู้แล้วว่าตนเองถูกหลอก

เขาถูกตุลยาหลอกใช้งั้นเหรอ?

พอคิดถึงเรื่องนี้ ไมค์ก็รู้สึกเสียใจเหลือเกิน

ไม่มีอะไรน่าโมโหมากไปกว่าการถูกคนที่ตนเองชอบหลอกใช้ ยิ่งไปกว่านั้นยังทำให้พี่น้องของเขาต้องเดือดร้อนไปด้วย

แต่มันสายไปแล้วที่จะพูดอะไรในตอนนี้

ทุกอย่างตรงหน้าไมค์กลายเป็นความมืดมิด เขาหมดสติไปและไม่รับรู้อะไรอีก

ตุลยาเดินขึ้นมาจากทางด้านหลัง เมื่อเห็นภาพนี้ก็ยิ้มเล็กน้อย เธอเอาเท้าเขี่ยไมค์ที่อยู่ข้างๆ เมื่อพบว่าเขาไม่มีปฏิกิริยาใดๆ เธอจึงมองหาคนที่อยู่ด้านหลัง

มีชายสองคนเดินเข้ามารับบุริศร์ไปทันทีตามคำสั่งของตุลยา

ส่วนไมค์ ตุลยายังนับว่าใจดี เธอให้คนพยุงเขาไปพักผ่อนที่โรงแรมใกล้ๆ

บุริศร์ไม่รู้ว่าสลบไปนานแค่ไหน แต่พอเขาลืมตาขึ้นร่างกายก็เปลือยเปล่า มีตุลยานอนอยู่ข้างๆ

“คุณฟื้นแล้วเหรอ?”

ตุลยามีท่าทางขวยเขิน

ความโกรธผุดขึ้นในใจบุริศร์ทันที

“คุณรนหาที่ตาย!”

เขาบีบคอของตุลยา

เขารู้ดีว่าผู้หญิงคนนี้คิดไม่ซื่อกับเขาตั้งแต่แรก แต่เพื่อเห็นแก่ไมค์เขาจึงไว้หน้าเธอหลายต่อหลายครั้ง คิดไม่ถึงว่าเธอจะคิดวางแผนกับเขา

ทันทีที่คิดว่าเขานอนอยู่กับเธอ บุริศร์ก็รู้สึกสะอิดสะเอียนอย่างบอกไม่ถูก

ตุลยาไม่คาดคิดมาก่อนว่าบุริศร์จะฆ่าตนทันทีที่เขาลืมตา เธอกรีดร้องทันทีด้วยความหวาดกลัว

“บุริศร์ คุณเสียบริสุทธิ์ของฉันไปแล้ว ตอนนี้ยังอยากจะฆ่าฉันปิดปากอีกเหรอ?”

ทันทีที่ประโยคนี้หลุดออกมาก็มีคนพังประตูเข้ามาทันที “แชะแชะ” แฟลชถ่ายภาพสว่างวูบวาบ

ถึงตอนนี้ถ้าบุริศร์ยังเดาอะไรไม่ออกก็ถือว่าเขาล้มเหลวโดยสิ้นเชิง

ในตอนนี้ต่อให้เขามีสักกี่ร้อยกี่พันปากก็อธิบายไม่ถูกแล้ว

หญิงชายนอนอยู่บนเตียงเดียวกันในห้องแถมยังไม่สวมใส่เสื้อผ้าใดๆ คนที่มีสายตาเฉียบแหลมมองปราดเดียวก็บอกได้แล้วว่ามันหมายถึงอะไร

บุริศร์ไม่คาดคิดเลยว่าในที่สุดก็มาถึงวันที่เขาล้ม!

ยิ่งไปกว่านั้นยังตกอยู่ในเงื้อมมือของคนต่ำช้าอย่างตุลยาอีกต่างหาก!

ตอนนี้ถึงแม้ว่าเขาจะฆ่าตุลยาตาย เขาก็ยังไม่หายแค้น

บุริศร์ไม่ดิ้นรนอะไรอีกพลางปล่อยตุลยาไป เขามองนักข่าวที่อยู่เต็มห้องแล้วพูดอย่างเย็นชา “พวกคุณสนใจเรื่องของผมขนาดนี้เชียวหรือ? ผมแค่เล่นสนุกกับผู้หญิงคนหนึ่งมันคุ้มค่ากับการที่พวกคุณระดมกันมาไหม? ผมจะบอกอะไรที่ไม่ค่อยน่าฟังสักเท่าไรนะ ผมบุริศร์ ไม่มีเงินจะเล่นสนุกกับผู้หญิงในเมืองชลธีเหรอ? ยิ่งไปกว่านั้นผมไม่จำเป็นต้องเล่นสนุกกับผู้หญิง ปรกติก็มีพวกไม่มียางอายคอยเข้ามาเกาะติดอยู่แล้ว พวกคุณยังจะมีอะไรให้เขียนอีก?”

บรรดาผู้สื่อข่าวตกตะลึงทันที

บุริศร์พูดตรงไปตรงมาขนาดนี้ พวกเขายังจะพูดอะไรได้อีก?

สิ่งที่เขาพูดนั้นเป็นความจริง

ในฐานะลูกชายในตระกูลชั้นนำของเมืองชลธี อย่าว่าแต่เล่นสนุกกับผู้หญิงเลย ต่อให้เที่ยวผู้หญิงอย่างโจ่งแจ้ง จะมีใครกล้าพูดอะไรได้? ยิ่งไปกว่านั้นสิ่งที่เขาพูดนั้นถูกต้อง ปรกติก็มีผู้หญิงบางคนที่พยายามตะกายขึ้นไปบนเตียงของเขาอย่างเต็มที่ สำหรับตระกูลโตเล็ก สำหรับบุริศร์แล้ว มันไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไรเลย

ความตกตะลึงของบรรดานักข่าวทำให้ตุลยาหวาดกลัวลนลาน

เธอรีบก้มหน้าร้องไห้

“บุริศร์ ทำไมคุณพูดเรื่องของเราแบบนี้ล่ะ? ก็ไหนคุณบอกว่าคุณจะดีกับฉัน”

บุริศร์มองสีหน้าท่าทางของตุลยาอย่างเย็นชาพลางกล่าวยิ้มเยาะ “คุณเชื่อสิ่งที่ผู้ชายพูดตอนถอดกางเกงด้วยเหรอ? ยิ่งไปกว่านั้นนะคุณตุลยา คุณเป็นคนพาผมขึ้นเตียงไม่ใช่หรือ? ไม่งั้นเราลองไปเปิดดูกล้องวงจรปิดของโรงแรมกันหน่อยไหมว่าใครเป็นคนอุ้มผมขึ้นเตียง?”

เมื่อได้ยินเช่นนั้นดวงตาของบรรดานักข่าวก็สว่างไสวขึ้นทันที

“คุณตุลยา นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่? อย่าบอกนะว่าคุณก้าวขึ้นเตียงของคุณชายบุริศร์เองจริงๆ?”

บรรดาผู้สื่อข่าวยื่นไมค์ไปที่ตุลยา

บุริศร์คือใคร?

พวกเขาไม่กล้าล่วงเกิน

แต่ตุลยาก็พูดไปอีกอย่าง ผู้หญิงที่ต้องการยกระดับด้วยการก้าวขึ้นเตียงบุริศร์ ก็ยังพอที่จะนับได้ว่าเป็นวัตถุดิบสำหรับการเขียนอย่างหนึ่ง

เมื่อตุลยาเห็นบุริศร์พุ่งเป้ามาที่เธอทั้งหมดก็ตื่นตระหนกอย่างช่วยไม่ได้

“อย่า! อย่าถ่ายรูปนะ!”

ตุลยาอยากจะดึงผ้าปูเตียงมาห่มตัวเอง แต่ไม่รู้ว่ามีใครตั้งใจหรือไม่ได้ตั้งใจเหยียบชายผ้าปูเตียงเอาไว้ทำให้ตุลยาดึงมันมาไม่ได้

เธอเป็นเหมือนสินค้าที่กำลังรอการประมูลขายราคาสูง ถูกบรรดานักข่าวถ่ายรูปอย่างหมดเปลือก ไม่ว่าจะเป็นใบหน้าด้านข้างหรือหน้าตรงก็สามารถมองออกได้ว่าเธอคือตุลยา

ตุลยาแทบบ้า แต่จะทำอย่างไรได้ในเมื่อคนที่มีอำนาจในการพูดมากที่สุดที่นี่คือบุริศร์

เมื่อบุริศร์ออกมาจากห้องน้ำบรรดานักข่าวก็ยังไม่แยกย้ายไปไหน

เขามองตุลยาอย่างเย็นชา ก่อนจะก้มตัวลงพลางพูดยิ้มเยาะว่า “คุณนึกว่าคนอย่างบุริศร์จะยอมถูกวางแผนใส่ร้ายง่ายดายขนาดนั้นเลยหรือ? ในเมื่อคุณกล้าจัดฉากใส่ร้ายผม กล้าก้าวขึ้นมาบนเตียงผม ถ้าอย่างนั้นก็ต้องกล้ารับมือกับความโกรธของผมได้! แต่ผมยังต้องบอกอีกอย่างหนึ่งว่า คุณก็ถือว่าไม่เลวจริงๆ คุณเป็นผู้หญิงคนแรกในเมืองชลธีที่กล้าก้าวขึ้นเตียงของผมอย่างโจ่งแจ้ง ไม่ต้องห่วง ผมจะดูแลคุณเอง!”

คำพูดเหล่านี้เป็นการเปิดเผยข้อมูลให้กับบรรดานักข่าวอย่างไม่ต้องสงสัย คนอย่างบุริศร์ถูกผู้หญิงที่ชื่อตุลยาจัดฉากใส่ร้าย

บรรดานักข่าวรีบบันทึกภาพ

ตอนนี้ตุลยาอยากจะตายเสียให้พ้นๆ ใจจะขาด จะได้ไม่ต้องทนถูกเหยียดหยามอยู่ตรงนี้

เธอไม่คาดคิดว่าบุริศร์จะโหดร้ายถึงขนาดทำให้เธอเสื่อมเสียเพื่อปกป้องชื่อเสียงของตัวเอง

เป็นครั้งแรกที่ตุลยารู้ตัวว่าเธอเข้าไปยุ่งกับใครบางคนที่ไม่ควรยุ่งแล้ว แต่ในช่วงเวลานี้ความเสียใจจะมีประโยชน์อะไร?

เธอร้องไห้คร่ำครวญจนเสียงแหบ แต่กลับไม่มีใครเสียใจกับเธอเลย

บุริศร์เห็นบรรดานักข่าวถ่ายได้พอสมควรแล้วจึงขอให้พวกเขาออกไป

“พวกคุณรู้ใช่ไหมว่าต้องเขียนยังไง?”

“รู้ครับ!”

แน่นอนว่าบรรดานักข่าวจะต้องเขียนตามความต้องการของบุริศร์ อย่างไรพวกเขาก็ยังคงต้องอาศัยอยู่ในเมืองชลธี ยิ่งไปกว่านั้นหลายคนต่างพากันหวาดกลัวจนตัวสั่นเมื่อเห็นวิธีการของบุริศร์

แม้แต่ผู้หญิงที่นอนกับเขายังอำมหิตได้ขนาดนี้ นับประสาอะไรกับคนที่ไม่มีอะไรเกี่ยวข้องอย่างพวกเขาล่ะ?

หลังจากบรรดานักข่าวกลับไปแล้ว บุริศร์ก็หยิบผ้าปูที่นอนข้างๆ โยนใส่ตัวตุลยาพลางยิ้มเยาะกล่าวว่า “เป็นไงบ้าง? คุณพอใจกับละครในวันนี้ไหม?”

“บุริศร์ คุณใจร้ายมาก! ทำไมคุณถึงทำกับฉันแบบนี้?”

ตุลยาตะโกนแผดเสียงจนแหบแห้ง อยากจะใช้สายตาฉีกบุริศร์ออกเป็นชิ้นๆ ใจจะขาด

แต่บุริศร์กลับพูดด้วยความเย็นชาว่า “ผมควรจะทำกับคุณแบบนี้มานานแล้ว คุณมีอะไรมาเทียบกับคนอย่างผม? ถ้าไม่ใช่เพราะเห็นแก่หน้าไมค์ และคุณคือน้องสาวคนละพ่อกับนรมน คุณคิดว่าคุณจะมีโอกาสจัดฉากใส่ร้ายผมไหม? ตอนที่คุณบอกว่าชอบผมที่อเมริกา ผมควรจะทำลายคุณตั้งแต่ตอนนั้น แต่คุณไม่รู้ชั่วดี ไม่รู้หนักเบา จึงใช้ไมค์มาทำร้ายผม ตุลยา ผมเป็นผู้ชาย ต่อให้ผมจะมีอะไรกับคุณมันก็เป็นแค่ข่าวซุบซิบในหนังสือพิมพ์ แต่คุณล่ะ? หลังจากที่คุณกับผมถูกเปิดโปงเรื่องราวอื้อฉาวแบบนี้ จะยังมีผู้ชายคนไหนจากตระกูลที่มีเกียรติยินดีแต่งงานกับคุณอีก? หรือต่อให้มี คุณคิดว่าผมจะให้โอกาสนี้กับคุณเหรอ?”

“คุณยังคิดจะทำอะไรอีก?”

ตุลยาเริ่มหวาดกลัว!

เป็นครั้งแรกที่เธอรู้สึกว่าผู้ชายชื่อบุริศร์คนนี้น่ากลัว!

ที่แท้เธอก็แค่เห็นแต่ความรักและความเอาใจของบุริศร์ที่มีต่อนรมน เธอนึกว่าเขาจะปฏิบัติกับผู้หญิงทุกคนแบบนี้ แต่ทำไมถึงไม่ใช่ล่ะ? ทำไมเธอถึงโชคร้ายแบบนี้?