แค้นรักสามีตัวร้าย นิยาย บท 405

บทที่ 405 มันวางแผนขุดหลุมฝังฉันมาดี

เจตต์นึกว่าบุริศร์เสียพนันติดต่อกันหลายวัน ก็ต้องไม่ค่อยมั่นคงอยู่แล้ว แต่ไม่คิดว่าบุริศร์จะมีท่าทางมั่นใจมาก มันทำให้เขาประหลาดใจนิดหน่อย

“คุณชายบุริศร์ ฟังเงียบๆ นะ”

เจตต์ยิ้มบางๆ บุริศร์ไม่พูดอะไร

“รีบเริ่มเถอะ พูดจู้จี้ทำไม? เหมือนพวกผู้หญิงเลย นายมาเล่นการพนันจริงๆ เหรอ? ยังกลัวเสียพนันอีก?”

พอบุริศร์เอ่ยปากก็ทำให้เกิดความรู้สึกอย่างเข้าไปชก

เจตต์ก็ไม่ได้เถียงกับเขา ไม่นานทั้งคู่ก็เริ่มเล่น

ในตอนแรกเริ่ม บุริศร์ก็ยังเสียพนันอยู่ ก็ไม่รู้ว่าโชคไม่ดี หรือว่ามันเป็นแบบนี้มาตลอด ดังนั้นเจตต์จึงลอยในอากาศอยู่บ้าง

“คุณชายบุริศร์ ฉันว่าพอเถอะ นี่ยังไม่ถึงครึ่งชั่วโมงเลย นายเสียไปแล้วห้าล้าน นายบอกเอามาทั้งหมดแปดล้านไม่ใช่เหรอ ถ้าเสียพนันทั้งหมดไปจริงๆ ฉันจะอายมากนะ”

พฤกษ์ที่อยู่ด้านหลังก็ยิ่งวิตกกังวล

ประธานบุริศร์ราบรื่นทุกอย่างในด้านธุรกิจ แต่ทำไมขาดทุนที่นี่ครั้งแล้วครั้งเล่า?

บุริศร์ยังคงสงบนิ่งและมั่นคง พูดขึ้นเรียบๆ “ห้าล้านเอง ฉันยังเสียได้อีก คุณชายเจตต์อย่ามีวิสัยทัศน์สั้นเกินไป”

“ไม่งั้นเราเปลี่ยนเป็นอย่างอื่นไหม? บางทีคุณชายบุริศร์อาจจะไม่เหมาะกับเล่นเกมนี้”

เจตต์เริ่มแนะนำ

“แล้วแต่”

บุริศร์ก็เป็นแขกที่แล้วแต่เจ้าบ้าน ไม่จู้จี้จุกจิก ทำให้พฤกษ์เหงื่อแตกพลั่ก

ไม่นานทั้งสองคนก็เปลี่ยนเป็นเล่นไฟฟ์การ์ดสตั๊ด

หลังจากเปลี่ยนเป็นเล่นไฟฟ์การ์ดสตั๊ด ทันใดนั้นบุริศร์ก็เปลี่ยนเป็นอีกคน เขาสงบนิ่งและผ่อนคลายอย่างมาก เหมือนเทพเจ้าแห่งโชคเริ่มมาดูแลบุริศร์ ทุกครั้งบุริศร์จะสูงกว่าเจตต์นิดหน่อย

เจตต์เห็นชิพตรงหน้าเริ่มน้อยลงเรื่อยๆ ก็ยิ้มไม่ออกแล้ว

บุริศร์มองเขาอย่างเย็นชาแล้วพูดขึ้น “บางทีครั้งนี้คุณชายเจตต์อาจจะไม่ถนัด ไม่งั้นเราเปลี่ยนเป็นเกมอื่นไหม?”

พฤกษ์แทบยืนไม่นิ่งแล้ว

ฝีมือครั้งนี้ ถึงแม้บุริศร์จะเอาเงินมากกว่าห้าล้านที่เสียพนันไปก่อนหน้านี้คืนมาได้ แต่ตอนนี้ต้องการโอ้อวดแบบนี้เหรอ?

กว่าจะไม่เสียพนันได้ก็ดีแล้ว นี่ประธานบุริศร์อยากทำอะไรกันแน่?

เจตต์มองบุริศร์ คิดว่าเขาแค่อาศัยโชคช่วย ยิ้มแล้วพูดขึ้น “ไม่ต้อง ฉันยังไม่ได้เสียขนาดนั้น”

“คุณชายเจตต์เด็ดเดี่ยวมาก งั้นลุยต่อเลยนะ?”

“ต่อเลย”

ตอนนี้เจตต์จริงจังขึ้นมาแล้ว

แต่ไม่ว่าเจตต์จะจริงจังอย่างไร ต่อมาก็แทบไม่มีอะไรเกิดขึ้นกับเขาเลย

ชิพตรงหน้าบุริศร์เพิ่มขึ้นเรื่อยๆ แต่ชิพตรงหน้าเขากลับน้อยลงเรื่อยๆ ไม่ถึงหนึ่งชั่วโมง เจตต์ก็เสียชิพตรงหน้าไปหมดแล้ว

คิ้วเขาขมวดเล็กน้อย

พฤกษ์ก็รู้สึกปาฏิหาริย์มาก

บุริศร์มีเทพนักพนันอยู่บนร่างเหรอ?

ทำไมบ่อนการพนันที่อื่นไม่เป็นแบบนี้?

บุริศร์ยังคงพูดอย่างเยาะเย้ย “คุณชายเจตต์ ยังเล่นไหม?”

“เล่น!”

เจตต์ยังไม่จบสิ้นกับบุริศร์

และมันถือว่าแปลกๆ แล้ว

บุริศร์อยู่ที่บ่อนการพนันอื่นเล่นพนันทีไรก็เสียตลอด ทำไมมาที่เขาแล้วชนะขนาดนี้?

เจตต์ไม่เข้าใจเรื่องพวกนี้ แต่ได้ยินว่าบุริศร์มาเล่นการพนันที่นี่ นรมนที่แอบสังเกตอยู่เงียบๆ กลับเห็นอย่างชัดเจน

บุริศร์เป็นใคร?

ถึงเขาไม่ได้ไปบ่อนการพนัน ไม่เล่นไพ่ แต่เขาก็ถือว่าเป็นอัจฉริยะ จะเล่นพนันทีไรก็เสียตลอดได้อย่างไร? ไม่แน่ว่าเงินที่เสียไปก่อนหน้านี้เป็นแค่ป้ายโฆษณาเท่านั้น สิ่งที่เขาอยากทำมากที่สุดก็คือชนะพนันเจตต์

ท่าทางนี้แค่มองก็รู้เลยว่าเล็งมาที่เจตต์ แต่น่าเสียดายที่เจตต์มองไม่ออก คนอื่นก็มองไม่ออก แต่คนอย่างนรมนที่อยู่กับบุริศร์มานานมากขนาดนี้จะมองไม่ออกได้อย่างไร?

เธอถอนหายใจเบาๆ รู้ว่าวันนี้เจตต์น่าจะเสียพนันไปอย่างเวทนา

อัจฉริยะคนหนึ่งอยากวางแผนกับคนคนหนึ่ง ก็เป็นเรื่องที่ง่ายที่สุดแล้ว

นรมนให้คนลงไปส่งข้อความให้เจตต์ ให้เขายอมรับความพ่ายแพ้ เพื่อไม่ให้เสียไปมากเกินไป แต่สำหรับเจตต์ นี่เป็นเหตุผลของนรมนที่ไม่อยากให้บุริศร์เสียพนัน

ถ้านี่เป็นตอนแรก นรมนพูดแบบนี้ เจตต์อาจจะให้เกียรตินรมน ถึงขนาดอาจจะไล่บุริศร์ออกไปอย่างสบายๆ

แต่ตอนนี้ตัวเองเสียหน้า และยังเป็นที่ที่ของเขา ตอนนี้บุริศร์ก็ยกตนข่มท่าน ไม่ว่าอย่างไรเขาก็ลงมาไม่ได้แล้ว

เจตต์ไม่ได้พูดอะไร ยังคงเล่นการพนันกับบุริศร์ต่อ

บุริศร์เห็นมีคนลงมาจากชั้นบน กระซิบไม่กี่ประโยคข้างหูเจตต์ เจตต์เหลือบมองเขา ครุ่นคิดแต่ก็โบกมือปฏิเสธ

เขารู้ว่าต้องเป็นนรมนที่มองอะไรออก

ดูเหมือนผู้หญิงคนนี้จะซ่อนตัวอยู่ที่นี่จริงๆ

ดี!

ดีมาก!

เห็นเขาอยู่ที่นี่ ไม่คิดว่าจะยังอยู่นิ่งได้ ถึงขนาดให้คำแนะนำช่วยเหลือเจตต์ ถ้าเขาไม่ทำให้เจตต์คว่ำลง ก็อย่ามาวางเดิมพันกับบุริศร์อย่างเขา

บุริศร์ยิ่งคิดก็ยิ่งโกรธ มีลมหายใจของการสังหารเพิ่มขึ้นอย่างไม่มีเหตุผล ทำให้พฤกษ์ตกใจมาก

ก็ชนะแล้วไม่ใช่เหรอ?

ทำไมโกรธขนาดนี้?

เขาประหลาดใจเล็กน้อย เจตต์ก็เหมือนกันอย่างแน่นอน

คนที่ควรโกรธคือเขาไม่ใช่เหรอ

เห็นได้ชัดว่าบุริศร์มาจัดการถึงที่ เขาไม่ได้โต้เถียงกับเขาก็ไม่เป็นไร ทำไมตอนนี้ยังทำท่าอยากจะกินคนอีก คนที่รู้ก็คือเจตต์เสียเงิน คนที่ไม่รู้ก็จะคิดว่าบุริศร์เสียเงินไปเยอะ

“คุณชายบุริศร์ คุณเป็นอะไร? ทำไมโกรธขนาดนี้?”

เจตต์เอ่ยปากเรียบๆ

บุริศร์กลับยิ้มเยาะแล้วพูดขึ้น “ไม่มีอะไร จู่ๆ ก็คิดเรื่องหนึ่งขึ้นมา รู้สึกโกรธมาก ขอโทษที่มันส่งผลต่ออารมณ์ของนาย มา ต่อกันเถอะ”

“คุณชายบุริศร์แน่ใจนะว่าจะต่อ?”

“แน่ใจ”

บุริศร์แทบจะกัดฟันกรอด