แค้นรักสามีตัวร้าย นิยาย บท 452

บทที่ 452 ผมมาหานรมน มีธุระนิดหน่อย

ในสายมีเสียงเย็นชาของผู้หญิงดังมาจริง นรมนฟังซ้ำๆอยู่หลายรอบ รู้สึกเหมือนตัวเองถูกสะกด

เมื่อก่อน บุริศร์ก็เคยออกไปทำงานที่อื่นมาก่อน ตัวเองก็ไม่เคยสำออยขนาดนี้ ตอนนี้ เธอเป็นอะไรแล้วเนี่ย？

นรมนวางโทรศัพท์ลง แล้วมองดูมือถือ เธอใช้โทรศัพท์บ้านโทรหาบุริศร์ พอตอนนี้ เห็นมือถือก็นึกถึงเรื่องวุ่นๆของตระกูลทวีทรัพย์ธาดา ยิ่งรู้สึกหงุดหงิด

แล้วโยนมือถือไปไกลๆ นรมนดึงผ้าห่มมาคุมหัวแล้วนอนต่อ

แม่นรมนเห็นว่านรมนขังตัวเองไว้ในห้อง แล้วรู้สึกเป็นห่วง อยากจะขึ้นไปพูดอะไรสักหน่อย กลับถูกพ่อนรมนห้ามเอาไว้

“ลูกเราโตแล้วนะ เรื่องบางเรื่องเธอจัดการเองได้ คุณอย่าขึ้นไปสร้างความวุ่นวายเลยนะ”

“ฉันก็แค่จะไปถามว่าบุริศร์จะกลับมาทานข้าวเย็นด้วยหรือเปล่า？ฉันจะได้เตรียมอาหารเผื่อเอาไว้”

แม่นรมนหาข้ออ้างอย่างดีให้ตัวเอง

พ่อนรมนมองประตูที่ปิดสนิทบนนั้นแล้วพูด：“ปล่อยให้เธอพักผ่อนไปก่อนเถอะ ช่วงนี้เธอก็ไม่ได้พักผ่อนดีๆมานานแล้ว ยังไงก็รอให้บุริศร์กลับมาแล้วค่อยเตรียมก็ยังได้ อีกอย่าง ที่บ้านก็ไม่ใช่ว่าไม่มีของกินเลย ช่วงระยะเวลานี้ นรมนต้องทนกับอะไรมาบ้างที่ข้างนอกนั่น คุณกับผมต่างก็ไม่รู้ เด็กคนนี้กตัญญูมาก ไม่ว่าเรื่องอะไรก็เอาแต่รับไว้คนเดียว ก็ขนาดเรื่องของตระกูลทวีทรัพย์ธาดา ยังไม่ยอมบอกกับพวกเรา ถ้าไม่ใช่ผมไปได้ยินอะไรมา ผมก็คงไม่รู้ว่าเธอต้องกล้ำกลืนฝืนทนขนาดนี้”

“เฮ้อ ตระกูลทวีทรัพย์ธาดานี่ก็จังเลย ทั้งๆที่ตอนแรกยังแย่งนรมนกับพวกเราแทบเป็นแทบตาย ตอนนี้เป็นไง ลงมือทำกับลูกแท้ๆตัวเองแบบนี้ได้ คนเราเนี่ยนะ ก็ไม่รู้เป็นอะไร ยิ่งแก่ยิ่งเลอะเลือนไปแล้วใช่มั้ยเนี่ย？ต่อไปถ้าฉันแก่แล้ว ฉันจะไม่ทำแบบนี้กับนรมนเด็ดขาด”

พ่อแม่นรมนคิดถึงนี่แล้ว ก็รู้สึกเจ็บแทนนรมน

“พอแล้วๆ รอให้เราแก่แล้วค่อยว่ากันเถอะ คุณไปต้มอะไรให้เธอทานหน่อย รอเธอตื่นแล้วจะได้ทาน ดูลูกผอมเหมือนอะไรก็ไม่รู้แล้ว”

คำพูดของพ่อนรมนทำเอาแม่นรมนถอนหายใจยาวทีนึง จากนั้นก็กลับเข้าไปที่ห้องครัวอีก

นรมนกลับไม่รู้เลย ว่าคนแก่ทั้งสองกำลังถอนหายใจเพราะเธออยู่ นอนไปสักพัก ท้องก็ยังคงปวดมาก เธอตื่นขึ้นมาอยากจะดื่มน้ำร้อนเพื่อบรรเทาหน่อย แต่ในห้องไม่มีน้ำร้อนเหลือแล้ว

เธอเลยจำเป็นต้องลงมาชั้นล่าง

กมลยังนอนอยู่ ส่วนพ่อนรมนอยู่ห้องทำงาน และแม่นรมนอยู่ในห้องครัวกำลังต้มอะไรอยู่

นรมนเห็นครอบครัวที่เงียบสงบกลมกลืนแบบนี้แล้ว อดไม่ได้แล้วยิ้มขึ้นมา

“แม่คะ ทำอะไรอร่อยๆอยู่หรอคะ？”

นรมนเดินเข้าไปในครัว แล้วริเริ่มเดินเข้าไปหาแม่นรมน

แม่นรมนเห็นเธอสีหน้าไม่ค่อยดีเลยรีบถาม：“นี่เธอเป็นอะไรไป？สีหน้าทำไมดูไม่ดีเลย？”

“ไม่มีอะไรหรอกค่ะ ก็แค่ประจำเดือนมา รู้สึกปวดท้องหน่อย”

คำพูดของนรมนยิ่งทำให้แม่นรมนเป็นห่วง、

“นี่มาครั้งแรกหลังแท้งลูกใช่มั้ย？”

“ใช่ค่ะ”

“นั้นรีบขึ้นไปนอนที่เตียงเลยนะ เดี๋ยวแม่ชงน้ำตาลอ้อยให้หนูแก้วนึง นี่ทำเป็นเล่นๆไม่ได้นะ เดี๋ยวถ้ายังรู้สึกไม่สบายอยู่ บอกแม่กับพ่อนะ ไม่ไหว เราจะได้ไปหาหมอกัน”

แม่นรมนเป็นห่วงมาก

“หนูไม่เป็นอะไรหรอกคะ แม่คะ หนูไม่ได้เปราะบางขนาดนั้นนะคะ หนูแค่หิวน้ำ เลยลงมาหาน้ำดื่มหน่อย”

ที่จริงแล้ว นรมนยังรู้สึกปวดท้องอยู่ แต่ไม่อยากให้แม่นรมนเป็นห่วง เลยพูดว่าไม่เป็นอะไร

“ลูกเนี่ยจริงๆเลยนะ ไม่รู้จักดูแลตัวเองดีๆ ใช่แล้ว บุริศร์กลับมาทานข้าวเย็นมั้ย？ลูกได้โทรคุยกับเขาหรือยัง？”

ได้ยินชื่อบุริศร์แล้ว นรมนอดไม่ได้อึ้งไปครู่นึง

“เขาไปทำงานที่ต่างประเทศแล้วค่ะ บริษัทต่างประเทศเกิดเรื่องนิดหน่อย ต้องให้เขาไปจัดการ เพราะฉะนั้นเขาไปแล้วค่ะ คงไม่มีบุญปากได้ทานอาหารฝีมือแม่แล้วนะคะ”

“ไปทำงานต่างประเทศ？”

แม่นรมนขมวดคิ้วขึ้นมา

“ไปทำงานต่างประเทศ เวลาแบบนี้เนี่ยนะ？”

“แม่คะ บริษัทมีเรื่องจะเลือกเวลาได้หรอคะ ！เอาน่ะ เขาไม่กิน หนูกินเองก็ได้นี่คะ”

นรมนคล้องแขนของแม่นรมนเอาไว้ แล้วพูดอ้อนเธอ เธอในตอนนี้ เหมือนสาวน้อยที่ยังไม่โตอย่างไรอย่างนั้น

แม่นรมนเห็นนรมนเป็นแบบนี้แล้ว ใจละลายไปหมด

“ลูกเนี่ย เอาแต่พูดให้แม่ดีใจ รีบกลับไปพักผ่อนที่ห้องได้แล้ว รอแม่ชงน้ำตาลอ้อยเสร็จจะเอาขึ้นไปให้ ตอนนี้ ร่างกายของลูกไม่เหมือนเมื่อก่อนแล้วนะ จะปล่อยปละละเลยไม่ได้เลยนะ ของอะไรเย็นๆก็อยากไปจับ หลายวันนี้ นอนพักผ่อนอยู่ที่เตียงดีที่สุด อย่าไปคิดอะไรรู้มั้ย？”

แม่นรมนเป็นห่วงนรมนอย่างมาก

“รู้แล้วคะ แม่คะ หนูแค่ประจำเดือนมานะคะ ดูแม่ซิ ทำอย่างกับว่าหนูป่วยเป็นโรคอะไรอย่างไงอย่างนั้น แม่อยากทำหนูตกใจตายหรอคะ？”

นรมนพูดจาไม่เป็นมงคลซะเลย ทำเอาแม่นรมนรีบถุยๆๆไปสามที

“ยัยเด็กคนนี้ พูดจาไม่เป็นมงคลเอาซะเลยนะ แม่กับพ่อหวังแต่อยากให้ลูกปลอดภัยไม่เป็นอะไรก็พอ รีบกลับไปพักผ่อนซะ เรื่องของกมล มีแม่กับพ่ออยู่ ไม่มีอะไรได้หรอก”

“ได้ๆๆ หนูกลับไปพักผ่อนก็ได้คะ！”