แค้นรักสามีตัวร้าย นิยาย บท 454

บทที่ 454 ไม่ใช่แค่คำขอโทษคำเดียว ก็จะให้อภัยได้

เธอดูยาที่อยู่ในมือ แล้วขมวดคิ้วไว้จนแน่น ฉีดเข้าไปในขวดน้ำเกลืออย่างเร่งรีบ พอวินาทีที่หันมามองนรมนนั้น สีหน้าของโพนี่ก็ได้กลับมานุ่มนวลยิ้มอย่างอารมณ์ดีอื่นครั้ง

“เดี๋ยวตอนฉีดยาอาจจะเจ็บหน่อยนะคะ คุณทนไว้หน่อย”

ความรู้สึกที่โพนี่ให้คนอื่นนั้น รู้สึกสบายมาก ถึงแม้นี่จะเป็นครั้งแรกที่เจอกัน แต่นรมนรู้สึกว่าอยู่กับเธอแล้วรู้สึกสบายมาก ไม่รู้สึกเกร็งเลย

“ไม่เป็นไรหรอกค่ะ ฉันไม่ได้บอบบางขนาดนั้นนะคะ”

“ใช่ค่ะ คุณหมอโพนี่ คุณใช้แรงทิ่มเธอแรงๆเลยนะคะ เธอไม่ได้บอบบางขนาดนั้นหรอกค่ะ”

คมทิพย์พูดอย่างทะเล้น กลับดึงดูดให้นรมนอยากจะตีเธอ

“เธอหุบปากเลยนะ ！เชื่อมั้ยฉันตีเธอให้ตายเลย！ไม่สิ เดี๋ยวฉันให้พฤกษ์ยุ่งจนไม่มีเวลาดูแลเธอเลยจะดีกว่า เชอะ”

ตอนที่นรมนพูดชื่อของพฤกษ์นั้น หน้าคมทิพย์ก็แดงขึ้นมาเป็นแถบ

“มีอย่างเธอทำที่ไหนกัน นี่เธอเอาเรื่องงานมาปนกับเรื่องส่วนตัวชัดๆ ระวังเหอะ เดี๋ยวฉันจะให้พฤกษ์ลาออกจากงาน ไม่ต้องไปสนเรื่องวุ่นๆของครอบครัวเธอเลย”

“โอ้โห ตอนนี้คำพูดของเธอได้ผลขนาดนั้นเลย？ไหนเธอรองให้พฤกษ์มาลาออกกับฉันดูซิ”

นรมนแกล้งหยอกคมทิพย์เล่น ทำเอาคมทิพย์หน้าแดงไปหมด

“เธออย่ามาท้าฉันนะ ฉันขอบอกเลยนะ ตอนนี้ ฉันก็แค่เห็นประธานบุริศร์ไม่อยู่ รอเขากลับมาก่อนเหอะ เธอรอดูสิ ฉันจะยังให้พฤกษ์อยู่รับใช้เธอสองสามีภรรยาอยู่อีกหรือเปล่า”

คมทิพย์เชอะทีนึง แล้วเชิดคางใส่ ทำหน้าเย่อหยิ่ง ทำให้นรมนอดไม่ได้หัวเราะขึ้นมา

เห็นนรมนอารมณ์ไม่เลวแบบนี้ โพนี่แอบถอนหายใจทีนึง หลังจากนั้นก็พูดด้วยรอยยิ้ม：“คุณนายบุริศร์คะ คุณจะไปเข้าห้องน้ำแล้วเปลี่ยนอะไรให้เสร็จก่อน ？หรือว่า รอฉันฉีดยาเสร็จแล้วค่อยพาคุณไปดีคะ？”

คำพูดนี้ทำให้นรมนเก้อเขินอีกครั้ง

เธอเกือบลืมไปเลย เรื่องที่ประจำเดือนเธอเลอะผ้าปู

“ฉันรู้สึกอายจังเลยค่ะ”

หน้าเธอแดง

“ไม่เป็นไรหรอกค่ะ พวกเราต่างก็เป็นผู้หญิงเข้าใจดีค่ะ”

โพนี่ยิ้ม คมทิพย์ก็เข้าใจในทันที

“ให้ตายสิ เธอเลอะออกมาหรอ！”

“ยังจะพูดอีก”

นรมนรู้สึกว่าตัวเองควรจะหาอะไรมายัดปากของคมทิพย์ไว้จริงๆ

โพนี่พูดด้วยรอยยิ้ม：“ไม่เป็นไรหรอกค่ะ นี่เป็นเรื่องปกติ ไม่ต้องคิดมากหรอกค่ะ ฉันว่าให้คุณคมทิพย์พาคุณไปจัดการที่ห้องน้ำแป๊บนึงดีกว่านะคะ ที่นี่ปล่อยให้เป็นหน้าที่ฉันเองค่ะ”

“จะได้ยังไงคะ เกรงใจมากเลยค่ะ？เดี๋ยวรอให้ฉันกลับมาทำเองเถอะค่ะ”

นรมนจะให้โพนี่ช่วยทำได้ยังไง？

โพนี่กลับยิ้มแล้วพูด：“ไม่เป็นไรค่ะ อีกหน่อยเป็นเพื่อนกันแล้ว พวกคุณก็ไม่ต้องเกรงใจกับฉันหรอกนะคะ เรียกชื่อฉันก็พอ ฉันกับพวกคุณอายุก็ไม่ได้ต่างกันมาก”

ได้ยินโพนี่พูดแบบนี้แล้วนรมนกับคมทิพย์ดีใจมาก

สุดท้าย นรมนต้านคมทิพย์ไม่ไหว ถูกเธอพยุงไปที่ห้องน้ำ

หลังจากที่โพนี่เปิดผ้าห่มออก เห็นคราบเลือดที่แดงเข้มแล้ว ขมวดคิ้วขึ้นอีกครั้ง

เธอฉวยโอกาสที่นรมนไม่ทันสังเกต แล้วเก็บตัวอย่างคราบเลือดอย่างว่องไว หลังจากเก็บเสร็จ ถึงจะถอดผ้าปูออกแล้วเปลี่ยนปูเป็นชุดใหม่

ตอนที่นรมนกับคมทิพย์กลับมา สีหน้าของนรมนก็ยิ่งดูซีดลง

ก็แค่ไปห้องน้ำ เหมือนว่าเธอเสียแรงไปอย่างมาก นี่ทำให้โพนี่แอบรู้สึกกังวลขึ้นมา

“รีบนอนลงเถอะค่ะ วันสองวันนี้ มามากเป็นพิเศษ คุณอย่าให้ตัวเองเครียดมากนะคะ คุณคมทิพย์คะ ไม่ว่าจะคนหรือเรื่องอะไรที่ไม่จำเป็นก็อย่าให้รบกวนถึงคุณนายบุริศร์เลยนะคะ”

คำพูดของโพนี่ คมทิพย์เข้าใจในทันที

“รู้แล้วค่ะ ตอนนี้ คนที่จะรบกวนถึงเธอได้ ก็มีแต่ประธานบุริศร์ของเธอแล้วล่ะค่ะ”

นรมนถูกหยอกจนหน้าแดง

“เธอยังจะพูดอีก”

เธอกลอกตาขาวใส่คมทิพย์ทีนึง หลังจากนั้นก็หันไปมองโพนี่แล้วพูด：“ฉันเรียกคุณว่าโพนี่นะคะ คุณก็อย่าเรียกฉันคุณนายบุริศร์เลยค่ะ เรียกฉันนรมนก็พอ”

“ได้ค่ะ！”

โพนี่ยินดีรับฟังคำชักชวนที่มีเจตนาดี เป็นคนพูดง่ายมาก

เธอให้น้ำเกลือนรมนเสร็จ จากนั้นก็พูดด้วยรอยยิ้ม：“พวกคุณคุยกันไปก่อน ฉันลงไปคุยกับคุณแม่นรมนหน่อย ให้เปลี่ยนไปทำอาหารจำพวกบำรุงเลือดลมอะไรพวกนี้ ร่างกายคุณเพียงแค่ใช้ยาอย่างเดียวมันไม่พอ”

“นี่ฉันเลือดลมไม่ดีทั้งสองอย่างหรอ？อยู่ไฟฉันทำได้ดีมากเลยนะคะ”

นรมนรู้สึกกังวล

โพนี่พูดด้วยรอยยิ้ม：“คุณอยู่ไฟทำได้ดีไม่ผิด แต่หลังจากที่คุณแท้งลูกกระทบร่างกายโดยตรง ฉันได้ยินป้องกลับมาเล่าแล้ว ป้าโอน่าแค้นมากจริงๆ และอีกอย่างอยากหาว่าฉันพูดตรงเลยนะคะ คุณไม่ได้ทำตามที่คุณหมอสั่งใช่มั้ยคะ？”

“อะไรนะคะ？”

นรมนไม่ค่อยเข้าใจ

โพนี่นิ่งไปครู่นึงแล้วพูด：“คุณกับประธานบุริศร์อดใจไม่ไหว มีอะไรกันใช่มั้ยคะ？”

“นี่มีผลกระทบด้วยหรอคะ？”

นรมนรีบก้มหน้าลง หน้าแดงจนลามมาถึงที่คอ

“โอ้โห เมื่อกี๊ ใครกันนะที่บอกว่าตัวเองไม่ได้อดอยากขนาดนั้น？นี่มันอะไร？ถูกคนตบหน้าเข้าอย่างจังแล้วซะนะ？”

ระหว่างที่คมทิพย์ยังดีอกดีใจที่เห็นเพื่อนตกยากลำบากแบบนี้ ก็ถูกนรมนบีบไปทีนึง

“โอ้ย！เจ็บ！นรมน เธอเล่นลับหลังแบบนี้เลยหรอ！ตัวเองทำแล้วยังไม่ยอมให้คนอื่นพูดอีก？”

“ฉันไม่เชื่อหรอนะ ว่าเธอไม่เคยมีอะไรกับพฤกษ์！”

นรมนโมโหแทบตาย

ยัยคมทิพย์ วันนี้ตั้งใจมาหาเรื่องเธอใช่มั้ยเนี่ย？

โพนี่เห็นพวกเธอสองคนเล่นกันสนุก อดไม่ได้พูดด้วยรอยยิ้ม ：“มีคุณคมทิพย์อยู่ด้วย ฉันไม่ต้องเป็นห่วงว่าอารมณ์คุณจะไม่ได้แล้วค่ะ”

“เธอเป็นแต่ยั่วโมโหฉันน่ะสิ！”

นรมนรู้ความหมายของโพนี่ แต่ยังไงซะ จะปล่อยให้คมทิพย์ได้ใจไม่ได้

“โพนี่ นี่เธอหมายความว่า ฉันมีอะไรกับบุริศร์ถึงเป็นแบบนี้หรอ？”

นรมนพอจะฟังออกความหมายของเธอ