แค้นรักสามีตัวร้าย นิยาย บท 502

บทที่ 502 บางทีทั้งหมดนี่อาจเป็นเพียงการคาดการณ์ของเรา

กิจจารู้สึกไม่ค่อยสบายใจ อดไม่ได้ที่จะเดินไปข้างหน้าหนึ่งก้าว

กานต์จับเขาไว้แล้วถามขึ้น “นายจะไปทำไม?”

กิจจาถึงได้สติกลับมา

“เปล่า”

เขายิ้ม ไม่ได้พูดว่าเห็นตรินท์ออกมา แต่ในใจมีความสงสัยเพิ่มขึ้น

แด๊ดดี้ออกไปข้างนอกเวลานี้ แผนการพวกเขาจะถูกค้นพบตอนกลางคืนไหม? หรือว่าคืนนี้แด๊ดดี้จะไม่กลับมา?

กิจจาไม่แน่ใจ ค่อนข้างกังวลอยู่บ้าง

กานต์และกมลโวยวายกันสักพักหนึ่ง ทั้งสามคนก็กลับบ้าน

บุริศร์และนรมนกำลังคุยเป็นเพื่อนคุณนายตระกูลโตเล็ก บรรยากาศค่อนข้างกลมกลืน

เมื่อเด็กสามคนกลับมา กมลก็พุ่งเข้าใส่อ้อมแขนบุริศร์ทันที

“แด๊ดดี้ พี่ชายรังแกหนู”

มุมปากกานต์กระตุก

“กมล พูดดีๆ นะ ใครรังแกใครกันแน่?”

“พี่รังแกฉัน!”

กมลแลบลิ้นใส่กานต์ขณะที่อยู่ในอ้อมแขนบุริศร์ ท่าทางซนๆ นั้นทำให้ทุกคนหัวเราะขึ้นมา

กิจจาถามขึ้นเสียงทุ้ม “คุณย่า แด๊ดดี้ผมออกไปข้างนอกเหรอฮะ?”

“อืม ใช่ บอกว่ามีธุระที่บริษัทต้องจัดการนิดหน่อย วันนี้ไม่รู้จะกลับมากี่โมง เดี๋ยวถ้าหลานอยู่คนเดียวแล้วกลัว ก็ไปหากานต์ได้นะ พวกหลานสองพี่น้องไม่ได้อยู่ด้วยกันมานานมากแล้ว จะได้คุยกันเยอะๆ”

คำพูดคุณนายตระกูลโตเล็กทำให้กานต์ดีใจทันที

“ว้าว! คุณย่าใจดีจัง”

“เจ้าเด็กแสบ!”

คุณนายตระกูลโตเล็กอุทานอย่างดีใจเพราะคำชมเขา

นรมนและบุริศร์ก็หัวเราะขึ้นมา

กานต์ไม่เคยพูดปากหวานกับใคร ทำกับคุณนายตระกูลโตเล็กคนเดียวเป็นพิเศษ

“งั้นคุณย่าฮะ ผมกับกิจจาขึ้นไปก่อนนะ พวกคุณค่อยๆ เล่นกัน”

ขณะที่พูด กานต์ก็พากิจจาเดินไป

กมลรู้สึกค่อนข้างอ้างว้าง

“พี่ เราเล่นกับพวกพี่ด้วยได้ไหม”

คำพูดของกมลทำให้สีหน้ากานต์พังทลายเล็กน้อย

“เธอกลับไปเล่นที่ห้องเองสิ”

“ไม่เอา ฉันอยากเล่นกับพวกพี่ ฉันอยากให้พี่กิจจาเล่านิทานให้ฉันฟัง”

กมลไม่รู้ว่าคืนนี้กานต์กับกิจจามีแผนการที่ยิ่งใหญ่ ตอนนี้จึงไปรบกวนพวกเขา

กานต์หาเหตุผลให้กมลไม่ตามมาไม่ได้ ก็ได้ยินนรมนพูดขึ้น “พาน้องสาวลูกไปเล่นด้วยเถอะ เธออยู่คนเดียวเหงานะ”

ประโยคนี้ทำให้กานต์ไม่มีทางคัดค้านทันที

เขาจ้องมองกมลแล้วพูดขึ้น “ตามมาสิ”

“ฉันไม่ตามพี่ไปหรอก ฉันจะไปกับพี่กิจจา ใช่ไหม?”

กมลพูดพร้อมควงแขนกิจจา

กิจจายิ้ม เขาชอบกมลมากจริงๆ

“ก็ได้ เราไปเล่นกัน”

คำพูดของกิจจาทำให้กานต์ค่อนข้างกลัดกลุ้มแล้ว

เจ้าเด็กนี่ลืมไปแล้วเหรอว่าพวกเขายังทำธุระไม่เสร็จ

แต่ตอนนี้สถานการณ์ไม่มีทางทิ้งกมลไปได้

ทั้งสามคนจึงเดินไปที่ห้องนอนชั้นสองแบบนี้

คุณนายตระกูลโตเล็กเห็นพวกเขาไปแล้ว ก็พูดกับบุริศร์ว่า “ลูกก็พานรมนกลับไปพักผ่อนเถอะ สุขภาพนรมนไม่ค่อยดี อย่านอนดึกเกินไปล่ะ”

คำพูดนี้ ทำให้นรมนใบหน้าร้อนผ่าวเล็กน้อยทันที

“ฉันไม่เหนื่อยค่ะ ฉันจะอยู่ที่นี่คุยกับแม่”

“คุยกับแม่อย่างฉันทำไม? ไม่ได้เห็นสามีมาตั้งหลายวัน ตอนนี้จะมาอยู่เป็นเพื่อนฉันเหรอ? งั้นแม่ก็ไม่รู้จักวางตัวแล้วสิ! ใช่ไหม?”

คุณนายตระกูลโตเล็กยิ้มเรียบๆ ทำให้หน้านรมนยิ่งแดง

บุริศร์พูดขึ้นอย่างหน้าไม่อาย “ใช่ แม่อยู่มานาน รู้ทุกอย่าง”

“เจ้าเด็กแสบ รีบไปเลยนะ!”

คุณนายตระกูลโตเล็กขี้เกียจทะเลาะกับเขา ไล่ไปทันที

บุริศร์ยิ้มพร้อมพูดกับนรมนว่า “แม่ไล่แล้ว คุณยังไม่ไปอีกเหรอ?”

“คุณเงียบเลย!”

นรมนรู้สึกบุริศร์ไม่รู้จักอายขึ้นเรื่อยๆ แล้ว

เธอรีบลุกและเดินขึ้นไปชั้นสอง

บุริศร์ตามขึ้นไปอย่างสุขใจ