แค้นรักสามีตัวร้าย นิยาย บท 505

บทที่ 505 นี่แด๊ดดี้ของเขาเหรอ

“ตรินท์กลับมาแล้วเหรอ?”

สีหน้าคุณนายตระกูลโตเล็กเปลี่ยนไปแล้วเหมือนกัน

“ฉันจะลงไปคุยกับเขา ยังไงลูกชายฉันก็เป็นคนเอาตัวลูกชายเขาไป”

ตอนนี้บุริศร์แค้นมาก อยากจะจัดการกานต์สักทีจริงๆ

นรมนก็ไม่ค่อยวางใจเช่นกัน เมื่อวานทั้งสองคนลงมือกันเพราะเรื่องของกิจจา วันนี้เด็กหนีออกจากบ้าน จะอธิบายอย่างไร?

กลุ่มคนเดินลงมาข้างล่าง

เมื่อตรินท์เข้ามาดวงตาก็แดงก่ำ ราวกับไม่ได้พักผ่อนทั้งคืน เมื่อเห็นพวกเขาก็ถามขึ้น

“กิจจาล่ะ? ฉันจะพาเขาไป”

เมื่อคุณนายตระกูลโตเล็กได้ยินประโยคนี้ ก็ไม่รอให้บุริศร์และนรมนพูด ก็โกรธทันที

“เธอยังจะพากิจจาไปอีกเหรอ? ตีลูกจนหนีออกจากบ้านไปแล้ว ตอนนี้ยังจะเอาไปไหนอีก?”

“ว่าไงนะ?”

ตรินท์ฟังไม่ค่อยเข้าใจ

“อะไรคือหนีออกจากบ้าน?”

คุณนายตระกูลโตเล็กพูดอย่างขุ่นเคือง “ถ้าไม่ใช่เพราะเธอเข้มงวดกับกิจจากเกินไป เด็กจะหนีออกไปบ้านไหมล่ะ? ไม่ใช่แค่นี้นะ กานต์ก็ไปด้วย เด็กทั้งสองของตระกูลโตเล็กเรา เด็กผู้ชาย ตอนนี้ไม่อยู่แล้ว เธอดีใจไหมล่ะ? พอใจหรือยัง? ตอนนี้สบายใจมากแล้วใช่ไหม?”

“แม่ เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับกิจจา ทั้งหมดมัน……”

“เธอเงียบเลย!”

คำพูดบุริศร์ยังพูดไม่จบ ก็โดนคุณนายตระกูลโตเล็กตำหนิ

นรมนเห็นคุณแม่โกรธจนเป็นแบบนี้ ก็ไม่กล้าเอ่ยปาก

ตรินท์ถึงได้ตอบสนอง

“ไม่คิดว่าเจ้าเด็กแสบนั่นจะกล้าออกจากบ้าน? ฉันอยากจะหักขาเขาจริงๆ!”

“ถ้าเธอกล้าแตะต้องหลานชายฉันแม้แต่นิดเดียว ฉันจะหักขาเธอก่อน!”

คราวนี้คุณนายตระกูลโตเล็กโกรธจริงๆ แล้ว บางทีเพราะการจากไปของเด็กๆ เลยทำอะไรไม่ถูก จึงระบายความโกรธที่ตรินท์

ตรินท์ตกตะลึง จากนั้นก็หันตัวเดินไป

“จะไปไหน?”

คุณนายตระกูลโตเล็กเห็นเขาเป็นแบบนี้ ก็ถามขึ้นอย่างอดไม่ได้

ตรินท์พูดขึ้นอย่างร้อนใจ “จะไปไหนได้ล่ะครับ? ไปตามหาลูกสิครับ!”

ในเวลานี้ เขาเป็นพ่อที่ร้อนรนใจโดยสมบูรณ์

“ใช่ๆๆ ตามหาเด็กก่อน”

นรมนรีบไปเปลี่ยนเสื้อผ้า ยังไม่ทันได้ล้างหน้า ก็ออกไปกับบุริศร์ทันที

คนอื่นๆ ของตระกูลโตเล็กก็รีบตามหาอย่างรวดเร็ว

พวกเขาไม่กล้าตามหาอย่างโจ่งแจ้ง กลัวว่าหลังจากข่าวแพร่ออกไป คนเหล่านั้นที่คิดร้ายกับตระกูลโตเล็กจะฉวยโอกาสทำร้ายเด็กๆ

แผนการใดๆ ก่อนหน้านี้ไม่สามารถดำเนินการได้ในตอนนี้ ไม่มีอะไรสำคัญไปกว่าการตามหากานต์และกิจจาแล้ว

นรมนร้อนรนจนหัวใจสั่นด้วยซ้ำ

“ไม่ต้องกังวลเกินไปนะ เด็กเจ้าเล่ห์อย่างกานต์ไม่เป็นอะไรหรอก”

บุริศร์ทำได้แค่ปลอบนรมนแบบนี้ แต่ตัวเองก็รู้สึกใจเย็นไม่ลง

เมื่อนรมนและบุริศร์ผ่านถนนตรอกซอยเพื่อตามหากานต์และกิจจา เด็กทั้งสองคนก็นั่งรถไฟฟ้าใต้ดินมาถึงสถานที่ที่อยู่บนนามบัตรสมชาย

“ว้าว ที่นี่ดีมากจริงๆ เลยนะเนี่ย!”

กิจจาเห็นคลับยิงปืนตรงหน้า ก็ประหลาดใจเป็นพิเศษ

กานต์คิดว่ามันเป็นแค่เวิร์คช็อปเล็กๆ ไม่คิดว่าจะมีป้ายใหญ่แบบนี้ และตกแต่งได้สวยงามอลังการมาก

“ฉันบอกแล้ว เราต้องมีท้องฟ้าเป็นของตัวเองแน่ๆ”

กานต์จับมือกิจจาเดินเข้าไปอย่างภูมิใจ

ในตอนแรกไม่มีใครสังเกตเห็นเด็กทั้งสอง หลังจากกานต์เข้าไปแล้ว ก็เห็นผู้ปกครองหลายคนพาเด็กมาชมและลงทะเบียน พวกเขาก็ตามด้านหลังคนอื่นๆ

กิจจาถามขึ้นอย่างไม่ค่อยสบายใจ “เรามาลงทะเบียนไม่ใช่เหรอ? ทำไมต้องตามพวกเขา?”

“ลองหยั่งเชิงสภาพความจริงข้างในดูหน่อย ไม่งั้นเราจะโง่และซื่อบื้อมาก”

คำพูดกานต์ทำให้กิจจารู้สึกสมเหตุสมผลทันที

“ใช่ๆๆ นายฉลาดจัง”

ทั้งสองคนเดินตามหลังคนอื่น ได้ยินผู้อธิบายบรรยายให้คู่สามีภรรยาตรงหน้าว่าจะเจออะไรบ้าง ถึงกับพาพวกเขาไปเยี่ยมชมผลลัพธ์ที่ดีเยี่ยมของสมาชิกที่นี่ นอกจากนี้ยังมีบอร์ดเกียรติยศอะไรบางอย่างด้วย

เหล่าผู้ปกครองพึงพอใจมาก กานต์และกิจจาก็รู้สึกดีเช่นกัน

เมื่อพวกเขากำลังจะจ่ายเงิน ด้านนอกก็มีเสียงความปั่นป่วนเกิดขึ้นกะทันหัน

“เกิดอะไรขึ้น?”

ผู้จัดการถามบอดี้การ์ดที่เข้ามาอย่างไม่ค่อยสบายใจ

บอดี้การ์ดพูดเสียงทุ้ม “ไม่รู้ครับ ด้านนอกเหมือนมีคนของตระกูลโตเล็ก ต้องการสืบหาอะไรบางอย่าง เราก็ไม่กล้าถามมากเหมือนกัน คนที่นำมาคือประธานบริษัทฮัวยูกรุ๊ปจำกัด คุณชายรองตระกูลโตเล็ก คุณตรินท์ครับ”

เมื่อกานต์และกิจจาได้ยิน ทั้งสองคนก็ตกตะลึงทันที จากนั้นก็อาศัยร่างเล็กของตัวเอง ค่อยๆ เคลื่อนไหวอย่างเงียบๆ ท่ามกลางผู้คนเหล่านี้

“ทำยังไงดี? แด๊ดดี้ฉันมาแล้ว ถ้าให้เขาหาฉันเจอ ฉันต้องโดนตีตายแน่!”

กิจจากลัวจริงๆ

กานต์ขมวดคิ้วเข้าหากันแน่น ถามขึ้นเสียงเบา “นายได้ทิ้งข้อบกพร่องอะไรไว้หรือเปล่า?”

“เปล่า ไม่มีแน่นอน”

กิจจารีบส่ายหน้า

กานต์พูดเสียงทุ้ม “แปลกจัง ถ้าไม่ได้ทิ้งข้อบกพร่องอะไรไว้ คุณอาเขาจะมาหาเราที่นี่ทันทีเลยได้ยังไง? เราออกมาตอนกลางดึก กว่าจะแอบมาถึงสถานที่นี้ได้ แต่คุณอาเหมือนจะมาที่นี่โดยตรงเลย”

“แล้วทำยังไงดี?”

ตอนนี้กิจจาไม่ได้สนใจอะไรทั้งนั้น

ทั้งสองคนหนีออกจากบ้านมา เพราะหลีกเลี่ยงความเข้มงวดการสั่งสอนของตรินท์ไม่ใช่เหรอ? ตอนนี้ถ้าโดนจับตัวกลับไปได้ ไม่รู้พวกเขาจะได้แบกรับอะไร