แค้นรักสามีตัวร้าย นิยาย บท 524

บทที่ 524 บุริศร์หายตัวไป

เธออยากจะลุกออกไปดู แต่ก็ไม่สามารถทำได้

เพราะทันทีที่เธอออกไป ตรินท์ก็จะรู้ว่าเธอแค่แกล้งหลับ

แล้วเขาคิดจะทำอะไรกับพวกเด็กๆ กันล่ะ

แต่ในเมื่อพวกเด็กๆ ต้องเผชิญหน้ากับอันตรายแล้ว เธอยังต้องเสแสร้งแกล้งทำต่อไปอีกอย่างนั้นเหรอ

ความสงบสุขเพียงผิวเผินที่เธอพยายามประคับประคองกับตรินท์นี้จะสิ้นสุดลงตอนไหน แล้วบุริศร์จะกลับมาเมื่อไหร่กันแน่

ในใจของนรมนสับสนไปหมด ทว่าเธอกลับทำได้เพียงแค่รอคอยเท่านั้น

ด้านนอกไม่มีเสียงอะไรดังขึ้น แต่เพราะไม่มีเสียงอะไรนี่แหละ ถึงได้ทำให้นรมนยิ่งกังวลใจ

เธอคิดจะเลิกผ้าห่มออกไปดูสักหน่อย ต่อให้เป็นเพียงการมองผ่านรอยแยกของประตูก็ยังดี ทว่าทันทีที่เธอกำลังจะลุกขึ้น ก็มองเห็นเงาที่รอยแยกของประตู

คิดไม่ถึงเลยว่าตรินท์จะยังไม่ได้ไปไหน!

เรียกได้ว่าเขาแอบมองว่าเธอกำลังแสร้งหลับหรือเปล่าอยู่ที่ด้านนอกมาโดยตลอด

ถ้าหากเธอออกไปตอนนี้ จะต้องเผชิญหน้ากับตรินท์โดยตรงอย่างแน่นอน

ทันใดนั้นหัวใจนรมนก็เต้นเร็วขึ้น

ตรินท์กำลังสงสัยเธออยู่อย่างนั้นเหรอ หรือว่าเขาค้นพบอะไรบางอย่างแล้ว

นรมนไม่กล้าที่จะคิดต่อ แล้วก็ไม่กล้าที่จะขยับเช่นกัน พยายามที่จะทำให้ตัวเองดูหลับลึกมากที่สุด ทว่าดวงตาทั้งสองข้างกลับยังคงจ้องมองไปยังเงาที่รอยแยกตรงประตู

หลังจากนั้นประมาณสิบนาที ตรินท์ก็รู้สึกวางใจแล้ว จึงได้ยกเท้าเดินออกไป

แผ่นหลังของนรมนชุ่มไปด้วยเหงื่อเย็นๆ

เธอรู้สึกว่านับวันสถานการณ์ของตัวเองกับลูกๆ ก็ยิ่งอันตรายมากขึ้นเรื่อย ๆ

ตอนนี้เธอได้แต่ภาวนาให้บุริศร์รีบกลับมาโดยเร็ว

เธอไม่กล้าที่จะส่งเสียงพูด ทำได้เพียงหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาส่งข้อความหากิมจิ ให้เขาไปบอกบุริศร์ว่ารีบๆ กลับมา แล้วบอกเขาว่าเธอควบคุมสถานการณ์ที่บ้านไว้ไม่ได้แล้ว

หลังจากที่กิมจิได้รับข้อความนั้น ก็รีบติดต่อไปยังบุริศร์ทันที แต่น่าเสียดายที่อีกฝ่ายกลับไม่รับโทรศัพท์

เขาคิดว่าโทรศัพท์ของบุริศร์คงแบตหมด จึงฝากข้อความเอาไว้แทน หากแต่เมื่อเวลาผ่านไปพักหนึ่งเขาก็ลองโทรดูอีกครั้ง ทว่าก็ยังคงติดต่อไม่ได้

นรมนรู้สึกกระวนกระวายเหมือนมดที่อยู่บนหม้อร้อนๆ แต่เธอก็ไม่สามารถที่จะออกไปดูได้

เธอไม่รู้ว่าตรินท์จะทำอะไรกมล แต่พอคิดว่าในเมื่อมีกิจจาอยู่ กมลก็ไม่น่าจะเป็นอะไร

เธอได้แต่ปลอบใจตัวเองอยู่เช่นนั้น แต่กลับรู้สึกว่าเวลาช่างผ่านไปช้าเสียเหลือเกิน

กิมจิพยายามอยู่กว่าชั่วโมงแล้วก็ยังติดต่อบุริศร์ไม่ได้ เขารู้สึกไม่สบายใจเป็นอย่างมาก จึงรีบขับรถกลับไปยังพื้นที่ที่เขาแยกกับบุริศร์อีกครั้ง

ตอนที่เขาออกมานั้น ก็พบว่าบริเวณนี้มีอุบัติเหตุทางรถยนต์ เรียกได้ว่าสถานการณ์น่าเวทนาเป็นอย่างมาก และกิมจิก็ยังคุ้นเคยกับป้ายทะเบียนรถป้ายนี้เป็นอย่างดี

เป็นรถของบุริศร์!

หรือว่าจะมีอะไรเกิดขึ้นกับบุริศร์กันนะ!

กิมจิรีบเข้าไปสอบถามทันที แต่คนพวกนั้นที่เขาทิ้งเอาไว้ก็ไม่มีเหลืออยู่แล้ว ไม่มีเบาะแสใดๆ เลยแม้แต่นิดเดียว

เขาวิ่งวุ่นไปทั่วทุกโรงพยาบาล แต่ก็ยังคงหาข่าวคราวของบุริศร์ไม่พบ

ราวกับอยู่ดีๆ บุริศร์และคนพวกนั้นก็หายตัวไปกลางอากาศ ไม่หลงเหลือร่องรอยเอาไว้เลยแม้แต่น้อย

กิมจิทรมาทรกรรมเช่นนี้ไปตลอดทั้งคืน ถึงเวลาท้องฟ้าสว่าง นรมนก็อดไม่ได้ที่จะโทรศัพท์ไปหาเขา

“กิมจิ ตกลงแล้วบุริศร์บอกว่าจะกลับมาเมื่อไหร่อย่างนั้นเหรอ”

เมื่อได้ยินเสียงที่เต็มไปด้วยความกังวลของนรมน กิมจิก็ไม่รู้ว่าเขาควรจะตอบเธออย่างไรดี

นรมนเป็นคนที่มีประสาทสัมผัสและสัญชาตญาณที่ฉับไว เธอขมวดคิ้วทันทีที่สังเกตเห็นว่ากิมจิเอาแต่อึกๆ อักๆ

“เกิดอะไรขึ้นอย่างนั้นเหรอ”

“ผมติดต่อคุณชายบุริศร์ไม่ได้ครับคุณนาย”

เสียงของกิมจิไม่ดังมาก ทว่ากลับเต็มไปด้วยความรู้สึกผิด

เขาเป็นคนของนรมน มีหน้าที่จัดการแก้ไขปัญหาต่างๆ ให้เธอ แต่ตอนนี้เขากลับทำผู้ชายของเธอหายไปแล้ว

“ที่บอกว่าติดต่อไม่ได้นี่หมายความว่ายังไง”

นรมนรู้สึกเพียงว่ามือและเท้าเย็นเฉียบ ทว่ายังคงพยายามที่จะทำให้ตัวเองใจเย็นลง

กิมจิกล่าวเสียงเบาว่า “ผมโทรศัพท์ไปหาคุณชายบุริศร์ แต่กลับพบว่าเขาปิดเครื่อง จึงขับรถไปยังสถานที่ที่พวกเราแยกกัน แต่กลับได้รู้ว่าหลังจากที่ผมออกไป บริเวณนั้นก็เกิดอุบัติเหตุทางรถยนต์ขนาดใหญ่ รถที่เกิดอุบัติเหตุก็เป็นรถของคุณชายบุริศร์ แต่ผมกลับหาข่าวคราวของเขาไม่พบเลยสักนิด กระทั่งคนที่ผมทิ้งเอาไว้ก็ยังหาไม่เจอ ไม่เหลือเบาะแสใดๆ เลยแม้แต่สักนิดเดียว ขอโทษด้วยครับคุณนาย ผมไร้ประโยชน์เอง ผมจะให้คนของอาณาจักรรัตติกาลมาสืบหาต่อครับ”

หัวใจของนรมนค่อยๆ ดำดิ่งลงไปเรื่อยๆ

บุริศร์เป็นใครกัน

คนธรรมดาทั่วไปไม่มีทางที่จะเป็นคู่ต่อสู้ของเขาได้เลยสักนิด!

นอกจากนี้เขายังมีคนของอาณาจักรรัตติกาลอยู่ข้างกาย อยู่ๆ จะหายไปอย่างไร้ร่องรอยได้ยังไงกัน

มันเกิดอะไรขึ้นที่นี่กันแน่

สโมสรยิงปืนเป็นฐานของตรินท์ ซึ่งตอนนี้ก็ถูกเจตต์กับธรณีจัดการไปเรียบร้อยแล้ว ทว่าตรินท์กลับมาตรวจสอบว่าเธอกำลังทำอะไรอยู่ ปฏิกิริยาที่ต่อเนื่องกันนี้ทำให้นรมนอดไม่ได้ที่จะครุ่นคิด

หรือว่าตรินท์เป็นคนทำเรื่องนี้

ความเงียบของนรมนทำให้กิมจิอดกังวลใจไม่ได้

“คุณนายอย่าเพิ่งกังวลเกินไปเลยครับ ผมจะต้องคิดวิธีตามหาตัวคุณชายบุริศร์ได้แน่”

“ลำบากคุณแล้ว แต่คุณต้องมั่นใจในความปลอดภัยของตัวเองด้วย ฉันไม่อยากให้มีอะไรเกิดขึ้นกับใครทั้งนั้น”

คำพูดนี้ของนรมนทำให้กิมจิชะงักไปเล็กน้อย มุมปากอดที่จะกระตุกไม่ได้

“เข้าใจแล้วครับ”

หลังจากวางสายโทรศัพท์ หัวใจของนรมนก็ไม่สงบอีกต่อไป

ตอนนี้บุริศร์หายตัวไปแล้ว หรือว่าเธอยังต้องแกล้งโง่ต่อหน้าตรินท์ แล้วปล่อยให้กมลอยู่ท่ามกลางดงเสือดงหมาป่าแบบนี้นี้ต่อไปอย่างนั้นเหรอ

เธอค่อนข้างที่จะลังเล

ทันใดนั้นก็มีคนรับใช้ขึ้นมาเคาะประตูถามว่า “คุณนายน้อย ตื่นหรือยังคะ ได้เวลาอาหารเช้าแล้วค่ะ”

“เข้าใจแล้ว จะรีบไปเดี๋ยวนี้แหละ”