บทที่ 555 ฉันคือนรมน
“เงื่อนไขอะไร?”
ความตื่นตัวของนรมนเพิ่มสูงขึ้นอีกครั้ง
คุณหมอเห็นเธอเป็นเช่นนี้ จึงกล่าวเสียงเบา: “คุณไม่ต้องกังวล ฉันไม่ทำให้คุณต้องลำบากใจมากเกินไปหรอก เพียงแค่รอฉันรักษาเด็กผู้หญิงคนนั้นให้หายดี แล้วคุณให้ฉันได้เจอคนที่คุณเพิ่งจะโทรหาก็พอ”
“อะไรนะ?”
มันช่างค่อนข้างเกินความคาดหมายของนรมน
นี่มันเงื่อนไขอะไรกัน?
หรือจะบอกว่าผู้หญิงคนนี้ต้องการกานต์?
นรมนไม่รู้ แต่เมื่อกำลังคิดจะปฏิเสธ ก็ได้ยินคุณหมอพูดว่า: “ถ้าคุณตกลง ฉันสามารถบอกคุณได้ว่าจะไปตามหาสามีและเพื่อนของคุณได้ที่ไหน”
“คุณรู้ได้อย่างไรว่าฉันยังต้องการตามหาเพื่อนของฉันด้วย?”
หัวคิ้วของนรมนย่นขึ้น ลางสังหรณ์บอกว่าผู้หญิงคนนี้ไม่ธรรมดา
แต่คุณหมอกลับมองมือถือที่นรมนวางไว้บนโต๊ะอย่างนิ่งเฉย: “นี่คือมือถือของผู้ชาย หลายวันก่อนฉันเห็นคนอื่นเอามันไป”
ประโยคนี้ทำให้หัวใจของนรมนเต้นรัว
“คุณเคยเห็นคนอื่นเอาไป ?คนนั้นหน้าตาเป็นอย่างไร? พักอยู่ที่ไหน?”
“ไปหาเด็กผู้หญิงก่อนแล้วค่อยคุยเถอะ อย่าลืมเงื่อนไขของฉัน”
พูดจบ คุณหมอก็ผลักรถเข็นมา ให้นรมนนั่งลงไป จากนั้นจึงเข็นเธอออกจากห้องผู้ป่วย
ภายในโรงพยาบาลช่างเงียบเหงา ไม่มีแม้แต่คนไข้สักคน นรมนรู้สึกวังเวงพอสมควร
“โรงพยาบาลนี้ทำไมถึงไม่มีคนป่วยเลย ?คุณหลอกเอาเงินมากเกินไปหรือเปล่า?”
นรมนต้องการล้วงความลับจากคุณหมอ
คุณหมอตอบอย่างไม่แยแส: “คนที่นี่ไม่ค่อยป่วยกัน ถึงแม้จะป่วยก็ไม่มาให้ฉันรักษาที่นี่”
“ทำไม?”
แต่คุณหมอกลับไม่ตอบคำถามของนรมน
เมื่อมาถึงห้องของมายด์ มายด์ยังคงหลับใหล เพียงแต่สีหน้าดีขึ้นเยอะเลย
ต้องบอกว่า ความชำนาญทางการแพทย์ของคุณหมอคนนี้ยังใช้ได้ ร่างที่ก่อนหน้านี้ถูกแช่จนขาวซีด ตอนนี้ฟื้นคืนสู่สภาพเดิมอย่างช้าๆ
“เธอโอเคไหม?”
“ฉันเคยบอกไปแล้ว ตอนนี้เธอยังไม่มีปัญหาอะไรน่าหนักใจ”
คุณหมอพูดจบก็เดินออกไป ชัดเจนว่าต้องการให้พื้นที่แก่นรมน
เมื่อนรมนมาถึงตรงหน้ามายด์เธอมองอย่างละเอียด เป็นเพราะแช่อยู่ในน้ำสามวันก่อน จึงมองเห็นรูปลักษณ์ของมายด์ไม่ค่อยชัดเจน วันนี้สีผิวคืนสู่สภาพเดิม เธอจึงพบว่ามายด์กับเรนนี่มีความคล้ายกัน
บางครั้งเรื่องราวบนโลกก็น่าประหลาดจริงๆ ไม่ว่าอย่างไรนรมนก็คิดไม่ถึงว่าเด็กที่ถูกจับมาขายจะเป็นมายด์
ไม่รู้ว่าเป็นเพราะนรมนจ้องมองเพื่อตรวจสอบนานไป หรือเป็นเพราะมายด์บังเอิญตื่นขึ้นมาพอดี สายตาของทั้งสองคนปะทะกันฉับพลัน
นรมนชะงักงันเล็กน้อย ส่วนมายด์กลับตื่นตัวขึ้นในชั่วพริบตา
เธอพูดไม่ได้ แต่กลับขยับออกห่างนรมนเพื่อเตรียมป้องกันตัวในทันที ดึงผ้าห่มไว้แน่น
สามวันก่อนเธอถูกแก้วตาทิ้งลงแม่น้ำ เดิมคิดว่าต้องตายอย่างไม่สงสัย คิดไม่ถึงว่าตนเองลืมตาขึ้นมาอีกครั้งจะรอดชีวิตมา
เพียงแต่ผู้หญิงตรงหน้าคนนี้เป็นใคร?
หลังจากผ่านประสบการณ์ความเป็นความตายมา ตอนนี้มายด์รู้สึกตื่นตัวกับผู้คน ถึงแม้นรมนตรงหน้าจะดูเป็นมิตรและสุภาพอ่อนโยนอย่างยิ่ง แต่เธอยังคงไม่หันไปมองแม้แต่แวบเดียว แถมยังเตรียมตัววิ่งหนีทุกเมื่อ
นรมนมองเห็นความระแวดระวังและความหวาดกลัวจากแววตาของเธอ
เธอไม่รู้ว่ามายด์ต้องผ่านเรื่องอะไรมาบ้าง เพียงแต่รู้สึกคิดถึงลูกของตนเองขึ้นมาฉับพลัน เห็นตอนนี้เธอเป็นแบบนี้ นรมนกล่าวด้วยความสงสาร: “เธอไม่ต้องกลัว ฉันไม่ทำร้ายเธอหรอก”
แต่มายด์ยังคงไม่มีการตอบสนอง ความรู้สึกตื่นตัวที่มีต่อเธอไม่ผ่อนคลายลงสักนิดเดียว
“เธอคือมายด์หรือเปล่า?มีน้องสาวชื่อว่าเรนนี่?”
คำถามของนรมนทำให้ดวงตาของมายด์เบิกกว้างขึ้นมาฉับพลัน ลึกลงไปในดวงตามีความประหลาดใจ ทันใดนั้นก็ยิ่งเพิ่มความระแวดระวังอย่างรอบคอบ
“เธอไม่ต้องกลัวนะ ฉันรู้ว่าเรนนี่น้องสาวของเธออยู่ที่ไหน บางทีตอนเธอจากมาอาจจะไม่รู้ แต่สิ่งที่ฉันต้องการจะบอกเธอก็คือ คลับที่ดูแลเธอได้ถูกทางตำรวจจับกุมแล้ว เด็กด้านในที่มีบ้านก็ได้กลับบ้าน พวกที่ไม่มีบ้านก็ไปสถานเลี้ยงเด็กกำพร้า ส่วนน้องสาวของเธอเรนนี่ถูกคนรับไปเลี้ยง ตอนนี้อยู่กับลูกชายของฉัน อ่อ จริงสิ ลูกชายของฉันชื่อกานต์”
นรมนกล่าวด้วยรอยยิ้ม และไม่สนใจว่าความตื่นตัวของมายด์จะมีมากแค่ไหน เธอเพียงแค่พูดสิ่งที่ตนเองอยากพูด
มายด์ขมวดคิ้วเบาๆ แววตาเป็นประกายเล็กน้อย
เรนนี่ถูกคนรับเลี้ยง?
จริงหรือหลอกนะ?
ผู้หญิงตรงหน้าดูสุภาพอ่อนโยนมาก แต่เธอจะสามารถเชื่อเธอได้หรือเปล่า?
มายด์คิดไม่ตก
ในขณะนั้นเอง สายของกานต์ก็โทรเข้ามา
นรมนรู้สึกโชคดีที่คุณหมอไม่ได้ยึดมือถือของเธอไป เธอเหลือบมองมายด์ และรับสายต่อหน้าเธอทันที แถมยังเปิดลำโพงด้วย
“กานต์”
“หม่ามี้ ผมตรวจสอบโรงแรมอิมพีเรียลที่หม่ามี้ให้ผมตรวจสอบแล้วครับ”
คำพูดของกานต์ทำให้ร่างกายของมายด์สั่นเทา
โรงแรมอิมพีเรียล?
ทำไมผู้หญิงคนนี้ต้องการตรวจสอบโรงแรมอิมพีเรียลอีก?
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: แค้นรักสามีตัวร้าย
หล่อนบอกพฤกษ์ได้ย่ะนังนรมน โง่ซ้ำซาก...
อ้าว ขอตุลยาให้ช่วย แล้วทีงี้ทำไมไม่กลัวคนแอบมองจะรู้ว่าขอให้คนอื่นช่วย ไม่สงสัยเลยเว้ยว่าอาจจะมีกล้องซ่อนอยู่เพื่อแอบดูตัวเอง แทนที่จะขอมือถือใหม่มาใช้ สรุป ตอนนี้ไม่มีโทรศัพท์ โทรขอความช่วยเหลือไม่ได้...
โอ๊ย มีปัญญาบอกพฤกษ์ให้ไปบอกสามีได้ แต่ไม่ยอมบอกเค้าว่ามีคนส่งข้อความมาและคนๆนั้นน่าจะอยู่ในสถานพักฟื้นนี่แหล่ะ แล้วจะยังไง ตัวเองจะปกป้องลูกๆและแม่สามีได้ไง แต่งเรื่องได้ไม่เมคเซ้นส์เลย แต่เราว่าดูแล้วเหมือนไปก๊อปเรื่องอื่นมาแล้วเปลี่ยนชื่อคนเอา แล้วไอ้เรื่องที่เอามามันคงใช้บอทแปลมาอีกที เพราะนอกจากภาษาแหม่ง ๆ ยังใช้สรรพนามมั่ว เดี๋ยวเธอเดี๋ยวเขา เดี๋ยวเรียกลูกว่าคุณเดี๋ยวเรียกหนู เดี๋ยวเรียกยายเดี่ยวเรียกย่า ฯลฯ ถ้าคนเขียนหรือแปล มันไม่น่าจะผิดตรงจุดนี้...
นี่กอีกจุดที่ไม่สมจริง นรมนควรจะรีบบอกบุริษร์ตั้งแต่ต้น ไม่ใช่โอ้เอ้ ทำนั่นทำนี่ตั้งนาน เพราะก็ต้องเข้าใจสิว่าพ่อก็ทุกข์ใจเรื่องลูกหาย...
รู้ว่ามันฆ่าสามีและวางยาลูกคนเล็ก แต่ก็ทำเฉย เก็บมันไว้ใกล้ชิดกับลูกอีกคน ปล่อยให้มันสร้างฐานอำนาจมากขึ้นๆ แถมไม่แอบบอกลูกด้วยว่าต้องระวังอีนี่ อ่านแล้วงงตรรกะ...
น่าแบ่งคนเป็นสองกลุ่มตั้งแต่ต้น ตัวเองกับไมค์พาคนบุกบ้าน ค้นหาตัวนรมน อีกกลุ่มให้คนสนิทไมค์ซึ่งเป็นเจ้าถิ่นพาไปรับตัวแม่กับลูกออกจากรพ. ไม่งั้นอย่างเลวสุดคือเอาลูกและแม่ออกจากรพ. ได้แล้ว ให้ไมค์พาไปค้นบ้าน ช่วยนรมนออกมาด้วย ลองคิดตามความเป็นจริง พอรเมศรู้ว่าพาคนออกจากรพ.แล้ว มันก็ต้องเอะใจแล้วว่าต้องรีบเปลี่ยนที่ซ่อนนรมน รเมศมันก็ไม่น่าโง่นิ เป็นถึงเจ้าพ่อแถบนั้นได้...
แล้วแทนที่จะบอกลูกน้องว่ารเมศไว้ใจไม่ได้ ขังนรมนไว้และจะวางยากมล ก็ไม่บอกอีก แถมไม่เรียกตำรวจ ไม่ขอกำลังเสริม ทั้งๆที่รู้ว่าเลขากำลังจะโทรสั่งคนที่รพ. คือ ไม่คิดเหรอว่าอาจจะหนีออกจากรพ.ไม่ทัน...
กรูจะบ้า แอบเข้ามาคนเดียวอีกแล้ว ไหนว่ารวยมากมีอำนาจมาก ทำไมอนาถาจัง...
ป้าโอก็ใบ้ไว้ชัดมากนะ พระเอกฉลาดก็น่าจะสงสัยว่านางเป็นแม่แท้ ๆ หรือเปล่า พอฟังแม่พูดแล้ว อาจจะว่านางโอวางยาแม่บุริศร์ พอคลอดเด็กผู้หญิงมาก็แอบเปลี่ยนกับแฝดของตัวเอง เพราะงี้ถึงได้รักพระเอกกับน้องมากๆ แต่ก็งงว่าทำไมวางยากิจจา และทำร้ายกานต์ นั่นหลานแท้ๆนี่หว่า...
จะบ้าตาย ทำไมไม่ถามป้าโอว่าลูกอยู่ที่ไหน นักเขียนหลับเหรอ ชั้นงงมาก เขียนเรื่องได้แบบ เรื่องไม่คงเส้นคงวา เปลี่ยนรายละเอียดกลางทาง มีช่องโหว่เต็มไปหมด...