แค้นรักสามีตัวร้าย นิยาย บท 598
บทที่ 598 ไม่คิดว่าจะเป็นเขา!
ตรินท์ประหลาดใจมาก นรมนก็ยิ่งประหลาดใจ
เธอแค่เหลือบมองแล้วหลับตาอย่างรวดเร็ว แสร้งทำเป็นยังไม่ตื่น
หลังจากอีกฝ่ายโดนตรินท์ถอดหมวก ก็กระวนกระวายนิดหน่อย อยากจะไปดูว่าคนที่ตรินท์อุ้มพาดบ่าคือใครโดยไม่รู้ตัว แต่ตรินท์หมุนตัว ไม่ให้เขาเห็น
“ไม่คิดเลยจริงๆ คนที่ป้าโอทิ้งไว้ที่ตระกูลโตเล็กเพื่อสอดส่องก็คือนาย! พ่อบ้าน นายเก่งจริงๆ! แม่ฉันเชื่อใจนายมาก ไม่คิดว่านายจะเป็นคนของป้าโอ!”
ตรินท์หัวเราะเยาะ
พ่อบ้านก็กระวนกระวายเล็กน้อย
“คุณชายรอง เรื่องนี้คุณรู้ไว้ก็ดีแล้ว อย่าบอกใครล่ะ หลังจากป้าโอโดนจับ ฉันก็ไม่ได้ติดต่อเธอมานานมากแล้ว วันนี้ถ้าคุณชายรองไม่ได้ใช้ฉัน ฉันก็ไม่ออกมาเด็ดขาด ไม่ถึงปีฉันก็จะเกษียณแล้ว คุณชายรองทำให้ฉันเกษียณอย่างสงบสุขได้ไหม? ถ้าคุณชายบุริศร์รู้เข้าว่าเป็นฉัน ฉันต้องตายจริงๆ แน่”
พ่อบ้านมองตรินท์ด้วยความตื่นกลัวนิดหน่อย
ตรินท์ยิ้มแล้วพูดขึ้น “ฉันว่านายไม่กลัวบุริศร์ขนาดนั้นมั้ง? ถ้านายกลัวจริงๆ ทำไมถึงทำเรื่องแบบนี้ลับหลังเขาล่ะ? ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมนรมนหายตัวไป หรือกานต์หายตัวไป กำลังคนของตระกูลโตเล็กเราออกตามหาแล้วยังหาไม่เจอ ที่แท้ก็มีโจรอยู่ในบ้านนี่เอง บุริศร์เจ้าโง่นั่น หลังจากป้าโอถูกจับก็กวาดล้างบางคนไปแล้ว ไม่คิดว่ายังไม่ขุดนายออกมา ก็ถือว่าเป็นความสามารถนาย ใช้ประโยชน์จากการอยู่เคียงข้างแม่ฉัน แต่กลับเป็นคนของป้าโอ เรื่องนี้แม่ฉันไม่รู้ล่ะสิ?”
พ่อบ้านเช็ดเหงื่อที่ไหลบนหน้าผากแล้วพูดขึ้น “คุณนายไม่รู้จริงๆ ดังนั้นขอให้คุณชายรองได้โปรดเข้าใจ คุณก็รู้ว่าคุณนายปกป้องคุณอยู่ ไม่งั้นตอนที่ประธานบุริศร์แย่งสิทธิของคุณ แล้วจะกักขังคุณ คุณนายก็คงไม่ลงมือหรอก คุณชายรอง ต่อจากนี้ไปฉันเป็นคนของคุณ คุณให้ฉันทำอะไรฉันก็ทำอย่างนั้น แค่หวังว่าคุณชายรองจะไม่บอกเรื่องนี้กับประธานบุริศร์”
“ฉันป่วยเหรอ? ตอนนี้บุริศร์ต้องการจับตัวฉันมาก ฉันจะไปบอกเขาทำไมว่านายเป็นสายลับ นายคิดว่าจะหาเรื่องใส่ตัวเหรอ? ถ้านายต้องการเป็นสายลับ ต้องการสอดแนม ฉันก็ไม่สนหรอก ยังไงฉันก็ไม่มีความคิดต้องการอยากได้ทรัพย์สินตระกูลโตเล็กอยู่แล้ว แต่ฉันจะบอกนายให้ ถ้านายกล้าทำร้ายแม่ฉัน อย่าโทษที่ฉันไม่เกรงใจนายแล้วกัน”
คำพูดตรินท์ทำให้พ่อบ้านรีบพยักหน้า
“ครับๆๆ ฉันจะดูแลคุณนายแทนคุณชายรองให้ดีแน่นอน”
“อืม ก็ดีแล้ว สุขภาพแม่ฉันเป็นยังไงบ้าง?”
“คุณนายไม่ได้มีปัญหาเรื่องหัวใจใหญ่โตอะไร แค่สร้างสถานการณ์ให้คุณชายรองเฉยๆ คุณชายรองน่าจะรู้”
พ่อบ้านพูดขึ้นอย่างประจบประแจง
ตรินท์เหลือบมองเขาอย่างเย็นชา “แม่ฉันต้องปกป้องฉันอยู่แล้ว ไม่ต้องให้นายพูดหรอก พอแล้ว ส่งแค่นี้แหละ วันนี้หลังฉันไปแล้ว ไม่ว่าตระกูลโตเล็กจะเกิดอะไรขึ้น ถ้าฉันไม่ได้สั่ง ใครสั่งให้นายทำอะไรก็ไม่ได้ทั้งนั้น รู้ไหม?”
“ครับๆๆ คุณชายรองกำลังแบกนายหญิงใหญ่เหรอครับ?”
“ยุ่ง”
สีหน้าตรินท์มืดลงนิดหน่อย
พ่อบ้านรีบพูดขึ้น “ครับๆๆ ฉันยุ่งไปแล้ว คุณชายรองเดินทางดีๆ นะครับ”
“รู้แล้ว กลับไปเถอะ อย่าให้บุริศร์รู้ว่านายเป็นสายลับ”
พูดจบ ตรินท์ก็แบกนรมนขึ้นสปีดโบ๊ทไป
ภายในใจนรมนตกใจพอๆ กับตรินท์
เกิดอะไรขึ้นกับพ่อบ้าน?
พ่อบ้านคือคนที่คุณนายตระกูลโตเล็กพาออกมา ว่ากันว่าพวกเขารู้จักกันมานานมาก พ่อบ้านก็รับใช้คุณนายตระกูลโตเล็กมาหลายปีแล้ว แม้แต่ตอนที่คุณนายตระกูลโตเล็กไปต่างประเทศ พ่อบ้านก็ตามไปด้วย ตอนนี้อย่างไรก็คิดไม่ถึงว่าพ่อบ้านจะเป็นคนของป้าโอจริงๆ!
นรมนประหลาดใจสุดขีด
เธอจะบอกเรื่องนี้กับบุริศร์อย่างไร?
ศัตรูอยู่ข้างกาย แต่บุริศร์กลับไม่รู้เลย ถ้าเขาจะทำอะไรบุริศร์จริงๆ มันก็สายเกินไปแล้วที่เธอจะเสียใจ
นรมนต้องการกระโดดขึ้นฝั่งจริงๆ จากนั้นก็รีบกลับไปบอกเรื่องทั้งหมดให้บุริศร์ฟัง แต่เธอก็ค่อยๆ คิดอย่างสงบ นี่มันเป็นไปไม่ได้
อย่าว่าแต่พละกำลังของตรินท์แข็งแกร่งกว่าเธอเลย ถ้าพ่อบ้านพบว่าเธอรู้เรื่องนี้ ก็คงร่วมมือกับตรินท์เพื่อฆ่าปิดปากเธอ
ถ้าเธอตายไป บุริศร์จะทำอย่างไร?
นรมนหายใจเข้าลึกๆ ระงับความหุนหันพลันแล่นลงไป
หลังจากตรินท์ขึ้นสปีดโบ๊ทแล้ว ก็วางนรมนไว้ข้างๆ จากนั้นก็เริ่มขับสปีดโบ๊ท
สปีดโบ๊ทขับออกจากท่าเรือ ตรงไปที่ทะเลทันที
ลมทะเลพัดมา นรมนไม่รู้ว่าจะถึงเมือง A เมื่อไร เธอไม่รู้จริงๆ ว่าไปเมือง A ทางทะเลได้!
ขณะที่นรมนกำลังคิดเพ้อเจ้อ ด้านนอกก็เกิดเสียงวุ่นวาย
คือหน่วยลาดตระเวนทางทะเลของตระกูลโตเล็ก!
นรมนฟังออก
เธอค่อนข้างดีใจ
ตอนนี้ถ้าเธอร้องขอความช่วยเหลือ โอกาสชนะของเธอน่าจะมีมาก แค่อีกฝ่ายช่วยตนไว้ ยังไงตรินท์ก็หนีไม่พ้น
เมื่อคิดแบบนี้ นรมนก็รีบอยากลุกขึ้นมา ไม่คิดว่าตรินท์จะนำหน้าเธอไปหนึ่งก้าว เอามีดสั้นเย็นเฉียบกดไว้ที่คอเธอโดยตรง
“คิดว่ากลเม็ดเล็กๆ ของคุณจะหลอกฉันได้จริงๆ เหรอ? นรมน คุณทำตัวดีๆ หน่อยนะ และทางที่ดีอย่าส่งเสียง ทุกคนจะอยู่อย่างปลอดภัยสันติ ไม่งั้น คุณอย่าโทษที่ฉันไม่เกรงใจก็แล้วกัน มันมีวิธีหนึ่งที่จะทำให้เธอมีชีวิตอยู่โดยที่พูดไม่ได้ เหมือนอย่างมายด์ไง ว่าไง? คุณอยากเป็นแบบนั้นไหม?”
คำพูดตรินท์ทำให้นรมนตกตะลึงเล็กน้อย
เธอคิดว่าตัวเองเสแสร้งเก่งมาตลอด ไม่คิดว่าจะโดนตรินท์จับได้ตั้งแต่เนิ่นๆ
ในเมื่อเป็นแบบนี้ เธอก็ลืมตาอย่างเย็นชา แล้วพูดขึ้น “ตรินท์ ทางที่ดีกลับเนื้อกลับตัวยังไม่สายเกินไปนะ ไม่งั้นบุริศร์จะไม่ปล่อยนายไปแน่!”
“ฉันต้องให้มันปล่อยไปด้วยเหรอ? ฉันเคยบอกแล้ว คุณคือจุดอ่อนของบุริศร์ และเป็นคนเดียวที่กระตุ้นบุริศร์ได้ ไม่งั้นฉันไม่ให้คุณมีชีวิตอยู่จนถึงตอนนี้หรอก ทางที่ดีคุณร่วมมือออกไปจากเมืองชลธีกับฉันดีๆ เถอะ เมื่อถึงเมืองใต้ดินแล้ว ฉันรับประกันความปลอดภัยส่วนตัวของคุณจากภัยอันตราย แค่บุริศร์ทำตามที่ฉันบอก ฉันก็จะไม่ทำร้ายคุณ”
“แต่นายจะทำร้ายบุริศร์! ตรินท์ เขาเป็นพี่นายนะ! พี่ชายฝาแฝดแม่เดียวกับนาย! นายร่วมมือกับคนนอกมาจัดการเขาแบบนี้ได้ยังไง? นายไม่มีจิตสำนึกเลยเหรอ?”
นรมนรู้สึกโกรธจริงๆ อดไม่ได้ที่จะเสียงดังขึ้นนิดหน่อย
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: แค้นรักสามีตัวร้าย
หล่อนบอกพฤกษ์ได้ย่ะนังนรมน โง่ซ้ำซาก...
อ้าว ขอตุลยาให้ช่วย แล้วทีงี้ทำไมไม่กลัวคนแอบมองจะรู้ว่าขอให้คนอื่นช่วย ไม่สงสัยเลยเว้ยว่าอาจจะมีกล้องซ่อนอยู่เพื่อแอบดูตัวเอง แทนที่จะขอมือถือใหม่มาใช้ สรุป ตอนนี้ไม่มีโทรศัพท์ โทรขอความช่วยเหลือไม่ได้...
โอ๊ย มีปัญญาบอกพฤกษ์ให้ไปบอกสามีได้ แต่ไม่ยอมบอกเค้าว่ามีคนส่งข้อความมาและคนๆนั้นน่าจะอยู่ในสถานพักฟื้นนี่แหล่ะ แล้วจะยังไง ตัวเองจะปกป้องลูกๆและแม่สามีได้ไง แต่งเรื่องได้ไม่เมคเซ้นส์เลย แต่เราว่าดูแล้วเหมือนไปก๊อปเรื่องอื่นมาแล้วเปลี่ยนชื่อคนเอา แล้วไอ้เรื่องที่เอามามันคงใช้บอทแปลมาอีกที เพราะนอกจากภาษาแหม่ง ๆ ยังใช้สรรพนามมั่ว เดี๋ยวเธอเดี๋ยวเขา เดี๋ยวเรียกลูกว่าคุณเดี๋ยวเรียกหนู เดี๋ยวเรียกยายเดี่ยวเรียกย่า ฯลฯ ถ้าคนเขียนหรือแปล มันไม่น่าจะผิดตรงจุดนี้...
นี่กอีกจุดที่ไม่สมจริง นรมนควรจะรีบบอกบุริษร์ตั้งแต่ต้น ไม่ใช่โอ้เอ้ ทำนั่นทำนี่ตั้งนาน เพราะก็ต้องเข้าใจสิว่าพ่อก็ทุกข์ใจเรื่องลูกหาย...
รู้ว่ามันฆ่าสามีและวางยาลูกคนเล็ก แต่ก็ทำเฉย เก็บมันไว้ใกล้ชิดกับลูกอีกคน ปล่อยให้มันสร้างฐานอำนาจมากขึ้นๆ แถมไม่แอบบอกลูกด้วยว่าต้องระวังอีนี่ อ่านแล้วงงตรรกะ...
น่าแบ่งคนเป็นสองกลุ่มตั้งแต่ต้น ตัวเองกับไมค์พาคนบุกบ้าน ค้นหาตัวนรมน อีกกลุ่มให้คนสนิทไมค์ซึ่งเป็นเจ้าถิ่นพาไปรับตัวแม่กับลูกออกจากรพ. ไม่งั้นอย่างเลวสุดคือเอาลูกและแม่ออกจากรพ. ได้แล้ว ให้ไมค์พาไปค้นบ้าน ช่วยนรมนออกมาด้วย ลองคิดตามความเป็นจริง พอรเมศรู้ว่าพาคนออกจากรพ.แล้ว มันก็ต้องเอะใจแล้วว่าต้องรีบเปลี่ยนที่ซ่อนนรมน รเมศมันก็ไม่น่าโง่นิ เป็นถึงเจ้าพ่อแถบนั้นได้...
แล้วแทนที่จะบอกลูกน้องว่ารเมศไว้ใจไม่ได้ ขังนรมนไว้และจะวางยากมล ก็ไม่บอกอีก แถมไม่เรียกตำรวจ ไม่ขอกำลังเสริม ทั้งๆที่รู้ว่าเลขากำลังจะโทรสั่งคนที่รพ. คือ ไม่คิดเหรอว่าอาจจะหนีออกจากรพ.ไม่ทัน...
กรูจะบ้า แอบเข้ามาคนเดียวอีกแล้ว ไหนว่ารวยมากมีอำนาจมาก ทำไมอนาถาจัง...
ป้าโอก็ใบ้ไว้ชัดมากนะ พระเอกฉลาดก็น่าจะสงสัยว่านางเป็นแม่แท้ ๆ หรือเปล่า พอฟังแม่พูดแล้ว อาจจะว่านางโอวางยาแม่บุริศร์ พอคลอดเด็กผู้หญิงมาก็แอบเปลี่ยนกับแฝดของตัวเอง เพราะงี้ถึงได้รักพระเอกกับน้องมากๆ แต่ก็งงว่าทำไมวางยากิจจา และทำร้ายกานต์ นั่นหลานแท้ๆนี่หว่า...
จะบ้าตาย ทำไมไม่ถามป้าโอว่าลูกอยู่ที่ไหน นักเขียนหลับเหรอ ชั้นงงมาก เขียนเรื่องได้แบบ เรื่องไม่คงเส้นคงวา เปลี่ยนรายละเอียดกลางทาง มีช่องโหว่เต็มไปหมด...