แค้นรักสามีตัวร้าย นิยาย บท 602

บทที่ 602 คุณเป็นใครกันแน่

เขาไม่ต้องการให้ตระกูลโตเล็กเจริญรุ่งเรืองหรือเสื่อมเสียเกียรติ และไม่สนใจความเป็นความตายของบุริศร์ ต้องการเพียงคนที่แทงข้างหลังเขาในตอนนั้น？

คนคนนั้นเป็นใครกันนะ？

เขาจะไม่สนใจว่าบุริศร์จะอยู่หรือตายได้อย่างไร？

หรือเขาจะเกลียดบุริศร์ขนาดนั้นจริงๆ ？

สายตาของนรมนมองไปทางตรินท์ แต่เขากลับไม่อธิบายอะไร แต่ในแววตานั้นปกปิดความรู้สึกที่มากมายเหลือเกิน ทำให้เธออ่านไม่ออกไปชั่วคราว

ตรินท์หลบสายตาของเธอ พูดต่อว่า “คนคนนั้นหลังหายสาบสูญไปหลังจากปฏิบัติการในครั้งนั้น ไม่ว่าจะเป็นฝั่งกองกำลังทหารหรือว่าผมก็ไม่พบข่าวคราวของเขาอีกเลยแม้แต่นิดเดียว สิ่งที่สามารถทำได้ก็คือ เดาว่าเป็นพวกคุณเท่านั้น ผมตามหาเขาอยู่ห้าปี ก็ยังคงหาเขาไม่เจอ ดังนั้นบอกคนเบื้องบนของคุณ ภายในหนึ่งวัน เอาคนมาที่เมืองใต้ดิน แน่นอนว่าผมจะแลกตัวกับนรมน แต่ถ้าไม่มาในหนึ่งวัน ผมจะฆ่านรมนทิ้ง ทำให้แผนของพวกคุณไร้ประโยชน์โดยสิ้นเชิง”

“คุณรอก่อนนะ ผมจะติดต่อเบื้องบนให้ทันที แต่คุณอย่าทำอะไรซี้ซั้ว ตรินท์ คุณจะต้องรับรองความปลอดภัยของนรมน ตอนนี้ผมต้องการฟังเสียงของเธอก่อน”

ได้ยินท่านขุนอินพูดแบบนี้ ตรินท์ใจกว้างมากส่งมือถือให้นรมน

“ฉันสบายดีมากค่ะ”

นรมนพูดได้เพียงแค่นี้ ก็ถูกตรินท์แย่งมือถือกลับไป

“ได้ยินแล้วใช่ไหม เธอสบายดีมาก อย่าคิดตามหาเธอ ในเมื่อผมสามารถล่อบุริศร์ให้มาได้ แน่นอนว่ามีความสามารถซ่อนอยู่ใต้จมูกของพวกคุณเป็นเวลาหนึ่งวัน ท่านขุนอิน อย่าทำให้ผมโกรธ คุณรู้ดี ว่าผมทำได้ทุกอย่าง บุริศร์เป็นพี่ชายของผมผมยังไม่สนใจว่าเขาจะอยู่หรือตายเลย แล้วคุณคิดว่าผมจะสนใจความเป็นความตายของผู้หญิงที่เป็นคนนอกคนหนึ่งไหมล่ะ นรมนไม่มีประโยชน์สำหรับผม แต่มีความหมายสำหรับพวกคุณอย่างไร ผมคิดว่าคุณคงรู้ดีกว่าผม”

“ตรินท์ คุณช่างโหดเหี้ยมมาก สมกับที่คุณเป็นน้องชายแท้ๆ ของบุริศร์！คุณรอก่อนนะ！”

ท่านขุนอินตัดสายด้วยความโมโห จากนั้นจึงรีบไปติดต่อเบื้องบน

นรมนมองตรินท์ ในที่สุดจึงถามออกมา “ทำไม？”

“อะไรทำไม？”

“ทำไมถึงทำแบบนี้？คุณเคียดแค้นพี่ชายของคุณถึงขนาดนี้จริงเหรอ？”

นรมนมองใบหน้าที่คุ้นเคยตรงหน้า รู้สึกเจ็บปวดใจขึ้นมาแทนบุริศร์อย่างฉับพลัน

“ห้าปีที่ผ่านมา พี่ชายของคุณใช้ชีวิตด้วยความรู้สึกผิดต่อคุณมาตลอด เอาแต่เสียใจที่ตอนแรกไม่ควรปล่อยให้คุณไปจากเมืองชลธี ไม่ควรให้คุณเข้าร่วมปฏิบัติการอะไรนั่น เขาคิดว่าคุณตายไปแล้ว ชีวิตห้าปีที่ผ่านมาเหมือนศพเดินได้คุณรู้บ้างไหม？คิดไม่ถึงว่าคุณจะยังโทษเขา？ คิดไม่ถึงว่าคุณจะไม่สนใจความเป็นความตายของเขาจริงๆ ？พวกคุณเป็นพี่น้องกันแท้ ๆ เป็นพี่น้องที่คลานออกมาจากท้องแม่เดียวกัน？！”

“พี่น้องแท้ ๆ ？ถ้าเป็นพี่น้องแท้ ๆ ตอนแรกเมื่อจะต้องจากเมืองชลธีไปทำไมถึงไม่ห้ามเอาไว้？ถ้าเป็นพี่น้องแท้ ๆ ตอนแรกในปฏิบัติการที่ยูนนาน เขารู้อยู่ชัดเจนว่าผมตกอยู่ในอันตราย แต่ทำไมถึงไม่มาช่วยตั้งแต่ตอนแรก？คุณเอาแต่พูดว่าเขาใช้ชีวิตห้าปีที่ผ่านมาด้วยความรู้สึกผิด แล้วห้าปีที่ผ่านมาคุณอยู่ไหน？คุณอยู่ข้างกายเขาไหม？เขาพูดอะไรคุณก็เชื่อไปทุกอย่าง？นรมน มีแค่ผู้หญิงอย่างพวกคุณที่เชื่อคำพูดของเขา”

ตรินท์พูดอย่างไม่แยแส ในแววตามีความไม่เต็มใจและความโกรธแค้น

นรมนสูดลมหายใจเข้าลึกและตอบกลับไปว่า “ใช่ ห้าปีที่ผ่านมาฉันไม่ได้อยู่ข้างกายเขา แต่คำพูดของเขา ฉันเชื่อ เพื่อคุณที่เป็นน้องชายคนหนึ่ง เขาสามารถแบกรับชื่อเสียงด้านลบต้อนรับเขมิกาเข้าไปในตระกูลโตเล็ก คุณคิดว่าเขาคิดอะไรกับเขมิกาจริงๆ เหรอ？ถ้ามีจริง คุณขาดใจตายไปแล้ว เขมิกาอยู่ในตระกูลโตเล็กห้าปี ทำไมระหว่างพวกเขาถึงไม่มีอะไรเกิดขึ้น？เขาเพียงแค่ดูแลภรรยาและลูกของคุณแทนคุณ！จนแม้แต่เพื่อภรรยาและลูกของคุณ ห้าปีก่อนเมื่อเขารู้ว่าฉันตั้งท้อง เพราะกลัวความขัดแย้งระหว่างฉันกับเขมิกา คิดไม่ถึงว่าจะส่งฉันไป ในใจของเขา ฐานะน้องชายของคุณสำคัญกว่าใครทั้งนั้น แล้วตอนนี้คุณทำกับเขาแบบนี้ได้อย่างไร？”

นรมนนึกถึงสิ่งเหล่านั้นที่บุริศร์ต้องแบกรับ ก็อดรู้สึกสงสารขึ้นมาไม่ได้

“พวกเราแต่งงานกันมาสามปี แต่ก็ไม่มีลูก คุณรู้ไหมว่าเขาเฝ้ารอที่จะมีลูก？เมื่อรู้ว่าฉันท้อง เขาจะรู้สึกอย่างไร？ตอนนั้นฉันไม่รู้ ฉันก็คิดว่าเขาชอบเขมิกา และเขมิกาตั้งท้องเลือดเนื้อเชื้อไขของเขา เขาไม่ได้อธิบายให้ฉันฟังด้วยซ้ำ เขาทำเพื่อคุณมากมาย แม้แต่โอนหุ้นตระกูลโตเล็กของตนเองทั้งหมดให้กิจจา คุณคิดว่าแค่เพียงเพราะเขารู้สึกผิดจริงๆ เหรอ？”

ตรินท์หันหน้าไป ไม่มองนรมน เขาเอ่ยเสียงเบาว่า “ถึงแม้เขาจะทำดีกับตรินท์จริงแล้วจะเป็นอย่างไร？ทุกอย่างสายไปแล้ว”

“หมายความว่าอะไร？ทำไมถึงพูดว่าเขาดีกับตรินท์？ คุณไม่ใช่ตรินท์เหรอ？”

นรมนสัมผัสได้ถึงช่องโหว่จากคำพูดของตรินท์อย่างว่องไว จึงรีบถามออกไป แต่ในใจกลับรู้สึกกระวนกระวาย

ตรินท์หันมามองนรมน มองอยู่นานสองนาน นานจนเมื่อนรมนคิดว่าเขาคงจะไม่อ้าปากพูดแล้ว เขาจึงจิ้มใบหน้าของตนเองและกล่าวว่า “ใบหน้านี้ของผมเหมือนคุณ ก็เหมือนฉัตรยา เธอหน้าตาเหมือนเดิม แต่คุณถูกทำให้กลายเป็นแบบนี้ในตอนหลัง ผมก็เหมือนกัน หรือว่าคุณดูไม่ออก？”

นรมนชะงักงันไปทันที

“คุณพูดอะไร？”

“มองใบหน้าของผมให้ดีสิ ใบหน้านี้เหมือนกับสามีของคุณ จากนั้นบอกผมมาว่า คุณมองเห็นอะไร？”