แค้นรักสามีตัวร้าย นิยาย บท 606

บทที่ 606 เขาตายไม่ได้

นรมนจมอยู่ในความคิด

ส่วนรามิลเริ่มเตรียมตัว

จู่ ๆ ทางฝั่งบุริศร์ก็มีคนมารายงาน

“ประธานบุริศร์ เมื่อสักครู่ดักฟังข้อมูลสำคัญในมือถือของท่านขุนอินได้ครับ”

“ว่ามา”

“หนึ่งชั่วโมงหลังจากนี้ ท่าเรือตะวันออก พานรมนมาด้วย”

เมื่อลูกน้องนำข้อมูลมารายงานบุริศร์ เขาก็ลุกขึ้นอย่างเชื่องช้า

“หัวหน้าทีมไปเตรียมความพร้อมล่วงหน้า”

“ครับ”

มือของยมราชหยุดนิ่งไปพักหนึ่ง แต่กลับไม่ได้แสดงสีหน้าใดๆ ก้มหน้าก้มตาทำการวิจัยการทดลองในมือต่อ เพียงแต่แววตาระส่ำระสายเล็กน้อย

บุริศร์เหลือบมองเธอ และเอ่ยถามเสียงเบา “คุณไม่ไปเหรอ？”

“ไม่ไป โชคชะตาของฉันกับเขาตัดขาดกันไปนานแล้ว”

ยมราชตอบอย่างไม่แยแส แต่บุริศร์มองเห็นว่ามือของเธอสั่นเล็กน้อย

“ผมจะพยายามไม่ทำร้ายเขา ผมต้องการเพียงแค่ช่วยชีวิตคน ไม่ได้ต้องการทำร้ายใคร คุณวางใจได้”

ยมราชไม่มีท่าทีตอบสนองใด ๆ กับคำพูดของบุริศร์ เพียงแต่บุริศร์รู้ว่าในใจของเธอยังคงเป็นห่วงท่านขุนอิน

“เหลือคนจำนวนหนึ่งไว้ในโรงพยาบาล อย่ารบกวนการทำงานและการใช้ชีวิตของยมราช เข้าใจความหมายของฉันไหม？”

“ครับ！”

หลังจากบุริศร์จัดการทุกอย่างเรียบร้อย ถึงจะหันตัวจากไป

เวลาหนึ่งชั่วโมงใกล้มาจะถึงแล้ว

เมื่อนรมนคิดไตร่ตรองออกมา รามิลก็ตัดสินใจลุกขึ้น

“ไปเถอะ ไม่ว่าครั้งนี้จะเป็นหรือตาย มันขึ้นอยู่กับโชคชะตา นรมน ผมจะให้โอกาสคุณหนึ่งครั้ง โทรหาบุริศร์ซะ บางทีคุณอาจจะยังมีโอกาสรอด”

คำพูดของรามิลทำให้นรมนนิ่งไปพักหนึ่ง

เธอมองรามิล มองใบหน้าที่คล้ายคลึงกับบุริศร์อย่างยิ่ง รู้สึกไม่แน่ใจขึ้นมาชั่วขณะ

บอกบุริศร์ให้มาช่วยตนเอง ไม่ต้องสงสัยเลยว่าจะลากให้บุริศร์มาอยู่ท่ามกลางความขัดแย้งของรามิลและธรรศ โดยเฉพาะอย่างยิ่งจะทำให้บุริศร์รู้สาเหตุการตายของตรินท์มันจะดีจริงๆ เหรอ？

นรมนไม่สามารถควบคุมได้

ในขณะที่ลังเลเช่นนี้ รามิลมองนาฬิกาข้อมือและพูดว่า “ถ้าคุณไม่พูดผมจะถือว่าคุณทิ้งโอกาสนี้ไปนะ งั้นตอนนี้พวกเราไปกันเถอะ”

ในใจของนรมนอาจจะคัดค้านไม่ให้บุริศร์รู้เรื่องของธรรศ ดังนั้นจึงได้ลังเล ตอนนี้ได้ยินรามิลพูดเช่นนี้ เธอก็ไม่พูดอะไร เพียงแค่ลุกขึ้นตามออกไป

ทั้งสองมาถึงท่าเรือตะวันออกอย่างรวดเร็ว

รามิลมีวิธีการปฏิบัติเป็นของตนเอง นรมนเห็นแล้วรู้สึกชื่นชมอยู่บ้าง ถ้าเขาเป็นตรินท์จริงๆ คงจะดีมาก

คลื่นที่โหมซัดสาดของบุริศร์จะถาโถมอย่างไรกับการตายของตรินท์ ไม่มีใครรู้แน่ชัด นรมนเองก็ไม่รู้แน่ชัด แต่กลับกังวลมาก

เมื่อทั้งสองมาถึงท่าเรือตะวันออก คนของท่านขุนอินก็มาถึงเรียบร้อยแล้ว

ท่านขุนอินมองเห็นนรมนปลอดภัยไม่ได้รับอันตราย ถึงจะถอนหายใจอย่างโล่งอก

“ตรินท์ คุณนี่มันเรื่องเยอะจริงๆ คุยกันชัดเจนแล้วว่า พวกเราร่วมมือกัน พวกเราต้องการสัญญาการมอบอำนาจของตระกูลโตเล็ก ส่วนคุณต้องการทั้งตระกูลโตเล็ก ต้องการให้บุริศร์หมดตัว ทำไมถึงเปลี่ยนใจในตอนท้ายล่ะ？”

ท่านขุนอินมองรามิลตรงหน้า ไม่รู้จริงๆ ว่าเขาคิดอะไรกันแน่

ตระกูลโตเล็กที่มีเงินทองมากมายเขาไม่ต้องการ แต่กลับต้องการยั่วยุอารมณ์ของธรรศเพื่ออะไร？

รามิลกลับตอบด้วยรอยยิ้มเย็นชา “ชาตินี้คุณไม่มีทางรู้หรอกว่าทำไมผมต้องการทำแบบนี้ เลิกพูดจาไร้สาระ พาคนมาหรือยัง？”

ท่านขุนอินเห็นรามิลไม่คล้อยตามเหตุผล จึงอดส่ายหัวไม่ได้

“คุณธรรศ เชิญครับ”

เขาถอยหลังไปก้าวหนึ่ง ก็มีคนเดินขึ้นมาจากด้านหลังของท่านขุนอิน

คนคนนี้หน้าตาเหมือนชินทรมาก

นรมนมองเห็นเขาเหมือนมองเห็นพ่อของตนเอง

เธอตะลึงอยู่ที่นั่น ดวงตาจ้องมองธรรศ ในหัวใจมีกระแสคลื่นโหมซัดสาด

เมื่อธรรศออกมา เขามองไปทางนรมนเป็นอย่างแรก เมื่อเห็นว่าเธอปลอดภัยดีจึงหันไปมองรามิล

“ตรินท์ ได้ยินว่าคุณอยากเจอผม？”

ทันทีที่รามิลมองเห็นธรรศ กลิ่นอายทั้งตัวเปลี่ยนไป ไอสังหารแพร่กระจายไปทั่วอย่างไม่สามารถอธิบายได้

สองมือของเขากำแน่น แทบอยากจะเข้าไปฆ่าธรรศด้วยน้ำมือของตนเอง

“หรือคุณไม่รู้ว่าทำไมผมต้องการเจอคุณ？ธรรศ ปีนั้นคุณแทงผม ผมยังจำได้อยู่นะ”

ดวงตาของรามิลเปล่งประกายด้วยแสงแห่งการสังหารคน

เขาคิดจะก้าวขึ้นไป กลับถูกนรมนดึงข้อมือเอาไว้

“ไม่ว่าจะด้วยเหตุผลอะไร คุณไม่สามารถทำร้ายเขาได้”

“คุณพูดอะไร？”

รามิลคิดไม่ถึงว่าในจุดนี้ นรมนจะช่วยธรรศ

“ฮ่าๆๆๆ สมกับเป็นตระกูลทวีทรัพย์ธาดาโดยแท้จริง ตอนนี้มองเห็นเขา ไม่คิดเลยว่าคุณจะปกป้องเขาแทนคนตระกูลทวีทรัพย์ธาดา？”

รามิลคิดจะสะบัดนรมนออก กลับไม่เป็นอย่างที่หวัง

นรมนใช้แรงทั้งหมดของร่างกายดึงเขาเอาไว้ และกล่าวว่า “คุณคิดจะทำอะไร？เดินขึ้นไปใช้มีดฆ่าเขาเหรอ？คุณคิดว่านี้เป็นสมัยโบราณหรือไง ที่สามารถให้คุณจัดการปัญหาส่วนตัวเรื่องบุญคุณและความแค้นได้ตามอำเภอใจ？ตอนนี้บ้านเมืองมีกฎหมาย ถึงแม้เขาจะมีความผิด ก็ควรมีคนมาลงโทษเขา แต่ไม่ใช่คุณ คุณตื่นได้แล้ว ที่นี่ทุกคนต่างเป็นคนของพวกเขา คุณเข้าไปคนเดียวจะทำอะไรได้？มีฉันอยู่ในมือ คุณยังสามารถรักษาชีวิตไว้ได้ แต่ถ้าตอนนี้คุณเข้าไป คุณตายแน่นอนไม่ต้องสงสัย พวกเขาไม่มีทางเมตตาคุณ”

นรมนไม่อยากเห็นเขาตาย

คนที่สามารถแก้ไขความอยุติธรรมให้แก่ตรินท์ได้ไม่สมควรตาย และยิ่งไม่สมควรตายด้วยน้ำมือธรรศ