แค้นรักสามีตัวร้าย นิยาย บท 618

บทที่ 618 ท่านมันไม่ใช่คน

“โอ๊ย!”

นรมนตื่นขึ้นทันที ตัวเปียกปอนเหมือนลูกหมาตกน้ำ อีกทั้งเย็นเข้าไปถึงข้างในกระดูก

เธอจ้องมองภาพที่อยู่ตรงหน้า เห็นดังนั้นแล้วก็เข้าใจได้ทันทีว่าเกิดอะไรขึ้น รอยแผลช่วงแขนและแผ่นหลังเมื่อถูกน้ำเย็น ก็รู้สึกเจ็บจี๊ดเป็นระยะๆ

สีหน้าของนรมนไม่ค่อยจะสู้ดีนัก

“ท่านทำอะไร”

“ทำอะไรงั้นรึ ก็แค่ปลุกเธอลุกขึ้นจากเตียงเท่านั้นเอง แดดแรงขนาดนี้ ใครอนุญาตให้เธอนอนกลางวัน เธอคิดว่าเธอมาที่บ้านตระกูลโตเล็กนั้นมาสวยความสุขหรือไง”

คุณนายตระกูลโตเล็กพูดด้วยความเย็นชา คำพูดที่ประชดประชัน ทำให้รู้สึกจี๊ดไปถึงกระเพาะ

นรมนเพิ่งสังเกตเห็นว่า ธิดาไม่อยู่

การเคลื่อนไหวของเธอไม่ได้เล็ดลอดไปจากสายตาของคุณนายตระกูลโตเล็ก

คุณนายตระกูลโตเล็กยิ้มอย่างได้ใจแล้วพูดว่า “เธอกำลังมองหาใคร มองหาธิดาเหรอ เธอก็ไม่ลองคิดๆดู เธอเติบโตมาด้วยเม็ดข้าวของตระกูลโตเล็ก และเป็นคนที่ฉันอนุญาตให้บุริศร์รับเลี้ยงไว้ วันนี้เธอไม่รู้จักที่ต่ำที่สูง ทำตัวเป็นปฏิปักษ์กับฉัน เธอลองคิดดูว่าฉันจะทำอย่างไรกับเธอ”

หัวใจของนรมนเต้นตึกตัก

“ท่านทำอะไรเธอ” เพราะว่ามีธิดาอยู่ เธอถึงได้นอนหลับได้อย่างวางใจ เพียงแต่คิดไม่ถึงว่าแม้แต่ธิดา

คุณนายตระกูลโตเล็กก็ไม่ยอมปล่อย

ดูแล้วเธอคงไม่อยากมีใครอยู่เคียงข้างอีกต่อไป

ลูกน้องที่เชื่อฟังเธอก่อนหน้านี้ ตอนนี้ได้กลายเป็นเหมือนคนแปลกหน้า นรมนจึงเข้าใจสถานการณ์ได้ทันที ในช่วงระหว่างที่พักผ่อนนั้น ได้สูญเสียโอกาสไปมากมาย

การเคลื่อนไหวของคุณนายตระกูลโตเล็กนั้นรวดเร็วจริงๆ!

นรมนบังคับตัวเองให้ใจเย็นๆ

ความเจ็บปวดของร่างกายทำให้เธอไม่อยากจะสนใจคุณนายตระกูลโตเล็ก เธอลงจากเตียงแล้วไปหาเสื้อผ้าเปลี่ยน แต่ก็ถูกคุณนายตระกูลโตเล็กขัดขวางไว้

“หยุด ฉันได้บอกว่าให้เธอเปลี่ยนเสื้อผ้าเหรอ”

“ท่านประสาทหรือเปล่า ท่านคิดว่าตอนนี้ยังเป็นสังคมแบบโบราณอีกเหรอ”

นรมนรู้สึกว่าความคิดของคุณนายตระกูลโตเล็กต้องมีปัญหาแน่ๆ

ตอนนี้ก็เหลือเพียงบุริศร์ลูกชายเพียงคนเดียวแล้ว เธอยังจะมาทำแบบนี้และเป็นปฏิปักษ์กับเธออีก หรือว่าไม่กลัวบุริศร์จะเปลี่ยนใจไม่สนใจไยดีเธอหรืออย่างไร

คุณนายตระกูลโตเล็กสำลักคำพูดประโยคนี้ของนรมนจนหน้าแดงก่ำ

“นี่เธอด่าฉันเหรอ”

“ถ้าบอกว่าท่านประสาท แล้วเป็นคำด่า อย่างนั้นฉันก็คงด่าท่านแล้วจริงๆ”

นรมนขี้เกียจจะเสวนากับเธออีกต่อไป ถึงได้กระโดดลงจากเตียงแล้วไปหาเสื้อผ้าเปลี่ยน แต่กลับได้ยินคุณนายตระกูลโตเล็กพูดขึ้นว่า “หึๆ เธอนี่ก็ร้ายใช้ได้นะเนี่ย! ผู้หญิงที่ไม่รู้อะไรสักอย่าง ยังจะกล้ามาอวดตีอวดเก่งต่อหน้าฉันอีก เธอคิดว่ามีบุริศร์หนุนหลังล่ะสิท่า เธอถึงไม่เห็นฉันอยู่ในสายตา ทำไมเธอไม่คิดดูบ้าง ว่าตอนนี้กานต์ที่ควรจะกลับมาถึงแล้ว แต่ทำไมกลับยังไม่ถึงบ้านสักที”

“ท่านพูดว่าอะไร”

นรมนลนลานขึ้นฉับพลัน

ใช่สิ!

คนของเธอที่ไปรับกานต์ ถ้าตามเวลา ตอนนี้ก็น่าจะพากานต์กลับมาถึงแล้ว

นอกเสียจาก……

เธอรีบหันไปมองทางคุณนายตระกูลโตเล็กทันที

“ท่านทำอะไรกานต์”

“วางใจได้ กานต์เป็นหลานของตระกูลโตเล็ก เป็นอนาคตของตระกูลโตเล็ก ฉันไม่มีทางทำร้ายเขาหรอก และก็ไม่มีทางให้เขาอยู่กับแม่ที่ไร้น้ำยาอย่างเธอ ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป กานต์เป็นหลานของฉัน ถ้าไม่ได้รับอนุญาตจากฉัน เธออย่าคิดแม้แต่จะเห็นหน้าเขาแม้แต่สักครั้งเดียว”

“คุณนายตระกูลโตเล็ก นี่มันจะมากเกินไปแล้วนะ！”

นรมนคิดว่าที่คุณนายตระกูลโตเล็กเป็นปฏิปักษ์กับเธอก็เพราะเรื่องของแม่บ้านเท่านั้น ระบายอารมณ์สักหน่อย สักพักก็น่าจะหาย เพราะถึงอย่างไรเธอก็ต้องการการเลี้ยงดูจากบุริศร์ และตอนนี้ก็เห็นได้อย่างชัดเจนว่าบุริศร์นั้นปกป้องเธอ ถ้าหากเป็นคนที่ฉลาดก็น่าจะรู้ว่าไม่ควรอย่างยิ่งที่จะยั่วโมโหเธอในตอนนี้ แต่การกระทำของคุณนายตระกูลโตเล็กหรือเธอจะไม่แคร์จริงๆ

คุณนายตระกูลโตเล็กพูดอย่างเยือกเย็นว่า “ทำไม ทำเกินไปเหรอ เมื่อเทียบกับความแค้นที่ธรรศฆ่าลูกชายของฉัน ฉันก็ยังยอมให้เธอห้อยคำว่าคุณนายของบ้านตระกูลโตเล็กได้ ถือเป็นการไว้หน้าเธอมากแล้ว”

“พูดไปพูดมา ก็ยังเป็นเรื่องการเสียชีวิตของตรินท์ทำให้ท่านพาลโกรธเกลียดฉันใช่ไหม”

“พาลโกรธเกลียดเหรอ เธอนี่ช่างหาเหตุผลเพื่อให้ตัวเองดูดีจังเลยนะ ฉันบอกแล้วว่าฉันไม่ชอบเธอ ไม่ชอบตั้งแต่แรก และฉันจะคอยทำลายความสัมพันธ์ระหว่างเธอกับบุริศร์ ฉันจะคอยทำให้สามีของเธอไม่เป็นสามีของเธอ ลูกชายไม่ใช่ลูกชายอีกต่อไป ตอนนี้กานต์ถูกฉันเอาไปซ่อนตัวไว้แล้ว ถ้าเธอต้องการอยากจะพบเขา ชาตินี้ก็อย่าแม้แต่จะคิด”

คำพูดของคุณนายตระกูลโตเล็กทำให้นรมนโกรธขึ้น

“คุณนายท่านกำลังบีบบังคับฉัน”

“แล้วยังไง เธอจะทำอะไรฉันเหรอ”

เมื่อเห็นท่าทางกวนบาทาของคุณนายตระกูลโตเล็ก นรมนก็ทนอีกต่อไปไม่ได้

เธอรีบเดินมาข้างหน้า แล้วก็คว้าคอของคุณนายตระกูลโตเล็กมาบีบไว้ แล้วถามอย่างดุดันว่า “กานต์อยู่ที่ไหน”

คุณนายตระกูลโตเล็ก ไม่มีความเกรงกลัวสักนิดเดียว ทางกลับกันเธอยิ้มอย่างได้ใจเมื่อเห็นนรมนโกรธและลนลาน

“ลนลานเหรอ โกรธเหรอ แน่จริงก็บีบคอฉันให้ตายสิ บีบฉันให้ตายเลย ฉันจะรอดูว่าเธอจะตอบบุริศร์ว่าอย่างไร เพราะยังไงฉันก็เป็นแม่ของเขา นรมนฉันจะบอกเธอให้นะ ถ้าเธออยากเจอลูกชายของเธอ ก็ได้นะ แต่ต้องดูว่าฉันอารมณ์ดีหรือเปล่า แต่ตอนนี้จงไสหัวไปทำความสะอาดบ้านซะ และเช็ดถูพื้นให้สะอาด บางทีฉันอาจจะบอกกับเธอว่ากานต์อยู่ที่ไหนก็ได้ และอาจใจดียอมให้เธอเจอเขาสักครั้ง”

คุณนายตระกูลโตเล็กนั้นกำลังทำให้นรมนอับอายขายขี้หน้า

เธอเป็นถึงคุณนาย เป็นคุณหนูใหญ่แห่งตระกูลธนาศักดิ์ธน ก่อนแต่งงานพ่อแม่เธอยังไม่เคยให้เธอทำเช่นนี้มาก่อน