บทที่ 62 เธอยังมีฉัน
“เห้ย ไม่เอาจริงหรอ?”
บุริศร์ที่เห็นนรมนงอลนั้น รู้สึกตลกดี แต่งงาน3ปี เขาไม่เคยเห็นหล่อนในมุมนี้เลย
หล่อนทำดีต่อเขาทุกอย่าง ฟังสิ่งที่เขาพูดทุกอย่าง ไม่ทำไรที่เขาไม่ชอบ แต่ตอนนี้หล่อนไม่ได้เปลี่ยนแค่ใบหน้า ขนาดนิสัยก็ยังเปลี่ยนไปด้วยแล้วหรอ?
ยังบอกว่านี้เป็นนิสัยที่แท้จริงของหล่อน?
แค่รักครั้งก่อนที่ทำให้หล่อนไม่เป็นตัวเอง?
พอนึกถึงตรงนี้ ทำให้เขาเจ็บในแปลกๆ
รักขนาดนั้น ทำไมไม่รักแล้วก็ไม่รักเลย?
อีกอย่างพวกเขายังมีลูกชาย1คนไม่ใช่หรอ?
กานต์!
เป็นลูกชายเขากับหล่อน!
เคยคิดว่าเด็กที่ไม่มีชีวิตอยู่บนโลกใบนี้แล้ว วันนี้ดันมาปรากฏตัวต่อหน้าเขา และยังเก่งอีก
บุริศร์รู้สึกวุ่นวาย พูดอะไรไม่ออก
เขาลงจากเตียง เอาหมอนยื่นให้หล่อน แต่ไม่ทำอะไรพิเรนๆอีก เหมือนกลับไปสภาพที่เยือกเย็นอย่าง5ปีก่อน แต่ดูไปมา เขาก็ไม่ค่อยจะเหมือนเท่าไหร่
สายตาคู่ที่คนมักมองไม่ออก
“ให้เธอ เมื่อกี้แค่ล้อเล่น ถ้าเธอไม่ชอบให้อยู่ ฉันก็จะออกไป มีไรก็เรียก ขาเธอฉันรับผิดชอบเอง ไม่ว่าเธอจะใช้ฉันยังไง ฉันก็ไม่บ่นสักคำ แค่หวังว่าเธอเป็นตัวของตัวเองหน่อย”
บุริศร์พูดช้าไป5ปี เขาไม่รู้ว่าเขาพูดกับหล่อนตอนนี้ หล่อนจะให้อภัยเขาอยู่มั้ย แต่ฟ้าก็ให้โอกาสเขามาตลอดไม่ใช่หรอ?”
ถึงแม้DNAของหล่อนยังไม่ออก แต่เขานั้นจ้องหล่อนเป็นภรรยาเขาแน่!
ใบตรวจนั้น ก็แค่ขู่ให้หล่อนกลับมาอยู่ข้างๆเขาเองเท่านั้น
นรมนจับผ้าปูไว้แน่น ไม่ขยับเขยื้อน เหมือนจะนอนไปแล้วจริงๆ แต่ก็มีหล่อนคนเดียวเท่านั้นที่รู้ว่าใจหล่อนไม่อยู่กับเนื้อกับตัวขนาดไหน
ไม่คิดว่าเขา จะทำเพื่อหล่อนได้ขนาดนี้
หรือว่าเพียงเพราะหล่อนไม่ใช่นรมนคนเก่า?
ยังบอกว่ากานต์เป็นลูกเขา เขารู้สึกผิดต่อหล่อน?
ไม่ว่าจะเป็นยังไง วันนี้เขาทำให้หล่อนไม่คาดคิดไว้มาก จนไม่รู้ว่าควรจะทำตัวยังไงกับเขา
ทุกอย่างที่วางแผนไว้ เหมือนโดนพังทลายหมด
ตามด้วนเสียงปิดประตูของเขา บรรยากาศเหมือนไม่กดดันเหมือนตอนเขาอยู่
เขาออกไปจริงแล้ว?
นรมนค่อยๆเปิดผ้าห่ม
ห้องมี่ว่างเปล่า
หมอนของตัวเองถูกวางไว้ข้างๆ เหมือนยังมีไออุ่นของเขาอยู่
นึกถึงตะกี้ เหมือนหล่อนกำลังฝัน
ไม่สิ!
ทุกอย่างนั้นไม่จริง!
สำหรับที่หล่อนคิดแล้ว เขาเป็นผู้ชายที่รอบคอบมาก 5ปีก่อนที่เขาทำไว้อย่างโหดร้าย แต่ตอนนี้หล่อนกลับมา ถึงแม้จะเปลี่ยนใบหน้า แต่การปรากฏตัวของกานต์ และหลักฐานที่ไม่เหมือนหลักฐาน แค่นี้ก็ทำให้เขาวุ่นวายมากพอ
หรือว่าเขาสืบหล่อนเสร็จแล้ว และจะเริ่มทำการใหม่ มีแค่แบบนี้ ถึงจะปิดบังเรื่องชั่วๆที่เขาทำกับหล่อนไว้ ไม่ใช่หรอ?
สำหรับกานต์แล้ว เขาก็จะกำจัดทิ้ง ไม่ก็มาแย่งสิทธิ์การเลี้ยงดู แต่ทำไมไม่ใช่ละ?
เพื่อฉากแบบนี้ หล่อนถึงขั้นเตรียมการทุกอย่าง และรอคอยที่เขาจะโต้ใส่หล่อน และยังมีคนที่ดูแลกานต์แบบลับๆ
หล่อนไม่เชื่อว่าเขาจะไม่ขยับไรเลย
แต่ตอนนี้เขาเป็นอะไร?
รู้ทุกอย่าง แต่ทำไมไม่พูดออกมา?
ก่อนจะกลับประเทศหล่อนคิดแต่ให้เขารักหล่อน แล้วให้เขายอมบริจาคไตให้กมล และหล่อนก็จะทอดทิ้งเขา ให้เขาได้ลิ้มลองความรู้สึกที่ถูกคนรักทอดทิ้งบ้าง
หล่อนสาบาน หล่อนคิดแบบนี้จริงๆ แต่วันกลับประเทศนั้น วันนั้น การกระทำของเขาที่ทำต่อหล่อน มันไม่เหมือนตอน5ปีที่แล้ว หล่อนกังวล และกลัว
ใช่!
หล่อนกลัว!
หล่อนรู้ว่าหล่อนแพ้ทางที่เขาอ่อนโยนใส่ แต่ไม่มีทางจะเห็นความลับของกลมโดนเปิดเผย และเห็นสภาพพ่อแม่เลิกกัน ฉะนั้นกี่วันก่อน ตอนที่บุริศร์ได้หาคนสืบหล่อนกับกลม หล่อนก็ได้แอบเปลี่ยนแผน
หล่อนอยากรีบจบกับเรื่องแบบนี้สักที
แค่เขาลงมือกับหล่อน หล่อนก็จะทำให้เขาเข้าคุกไม่ว่าเขาจะยอมหรือไม่_ และหล่อนก็จะเอาทุกสิ่งที่หล่อนอยากได้ไป
แต่ตอนนี้เขานับว่าอะไร?
ทุกอย่างวุ่นวายไปหมด!
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: แค้นรักสามีตัวร้าย
หล่อนบอกพฤกษ์ได้ย่ะนังนรมน โง่ซ้ำซาก...
อ้าว ขอตุลยาให้ช่วย แล้วทีงี้ทำไมไม่กลัวคนแอบมองจะรู้ว่าขอให้คนอื่นช่วย ไม่สงสัยเลยเว้ยว่าอาจจะมีกล้องซ่อนอยู่เพื่อแอบดูตัวเอง แทนที่จะขอมือถือใหม่มาใช้ สรุป ตอนนี้ไม่มีโทรศัพท์ โทรขอความช่วยเหลือไม่ได้...
โอ๊ย มีปัญญาบอกพฤกษ์ให้ไปบอกสามีได้ แต่ไม่ยอมบอกเค้าว่ามีคนส่งข้อความมาและคนๆนั้นน่าจะอยู่ในสถานพักฟื้นนี่แหล่ะ แล้วจะยังไง ตัวเองจะปกป้องลูกๆและแม่สามีได้ไง แต่งเรื่องได้ไม่เมคเซ้นส์เลย แต่เราว่าดูแล้วเหมือนไปก๊อปเรื่องอื่นมาแล้วเปลี่ยนชื่อคนเอา แล้วไอ้เรื่องที่เอามามันคงใช้บอทแปลมาอีกที เพราะนอกจากภาษาแหม่ง ๆ ยังใช้สรรพนามมั่ว เดี๋ยวเธอเดี๋ยวเขา เดี๋ยวเรียกลูกว่าคุณเดี๋ยวเรียกหนู เดี๋ยวเรียกยายเดี่ยวเรียกย่า ฯลฯ ถ้าคนเขียนหรือแปล มันไม่น่าจะผิดตรงจุดนี้...
นี่กอีกจุดที่ไม่สมจริง นรมนควรจะรีบบอกบุริษร์ตั้งแต่ต้น ไม่ใช่โอ้เอ้ ทำนั่นทำนี่ตั้งนาน เพราะก็ต้องเข้าใจสิว่าพ่อก็ทุกข์ใจเรื่องลูกหาย...
รู้ว่ามันฆ่าสามีและวางยาลูกคนเล็ก แต่ก็ทำเฉย เก็บมันไว้ใกล้ชิดกับลูกอีกคน ปล่อยให้มันสร้างฐานอำนาจมากขึ้นๆ แถมไม่แอบบอกลูกด้วยว่าต้องระวังอีนี่ อ่านแล้วงงตรรกะ...
น่าแบ่งคนเป็นสองกลุ่มตั้งแต่ต้น ตัวเองกับไมค์พาคนบุกบ้าน ค้นหาตัวนรมน อีกกลุ่มให้คนสนิทไมค์ซึ่งเป็นเจ้าถิ่นพาไปรับตัวแม่กับลูกออกจากรพ. ไม่งั้นอย่างเลวสุดคือเอาลูกและแม่ออกจากรพ. ได้แล้ว ให้ไมค์พาไปค้นบ้าน ช่วยนรมนออกมาด้วย ลองคิดตามความเป็นจริง พอรเมศรู้ว่าพาคนออกจากรพ.แล้ว มันก็ต้องเอะใจแล้วว่าต้องรีบเปลี่ยนที่ซ่อนนรมน รเมศมันก็ไม่น่าโง่นิ เป็นถึงเจ้าพ่อแถบนั้นได้...
แล้วแทนที่จะบอกลูกน้องว่ารเมศไว้ใจไม่ได้ ขังนรมนไว้และจะวางยากมล ก็ไม่บอกอีก แถมไม่เรียกตำรวจ ไม่ขอกำลังเสริม ทั้งๆที่รู้ว่าเลขากำลังจะโทรสั่งคนที่รพ. คือ ไม่คิดเหรอว่าอาจจะหนีออกจากรพ.ไม่ทัน...
กรูจะบ้า แอบเข้ามาคนเดียวอีกแล้ว ไหนว่ารวยมากมีอำนาจมาก ทำไมอนาถาจัง...
ป้าโอก็ใบ้ไว้ชัดมากนะ พระเอกฉลาดก็น่าจะสงสัยว่านางเป็นแม่แท้ ๆ หรือเปล่า พอฟังแม่พูดแล้ว อาจจะว่านางโอวางยาแม่บุริศร์ พอคลอดเด็กผู้หญิงมาก็แอบเปลี่ยนกับแฝดของตัวเอง เพราะงี้ถึงได้รักพระเอกกับน้องมากๆ แต่ก็งงว่าทำไมวางยากิจจา และทำร้ายกานต์ นั่นหลานแท้ๆนี่หว่า...
จะบ้าตาย ทำไมไม่ถามป้าโอว่าลูกอยู่ที่ไหน นักเขียนหลับเหรอ ชั้นงงมาก เขียนเรื่องได้แบบ เรื่องไม่คงเส้นคงวา เปลี่ยนรายละเอียดกลางทาง มีช่องโหว่เต็มไปหมด...