แค้นรักสามีตัวร้าย นิยาย บท 630
บทที่ 630 วิธีลงโทษที่ดีที่สุดไม่ใช่การฆ่าเธอ
“คุณรู้ ว่าฉันทำได้！”
บุริศร์มองคุณนายตระกูลโตเล็กขัดขืนด้วยความเย็นชา ถึงอยากจะด่าขนาดไหน ขู่ขนาดไหน จะใช้วิธีไหน แต่สุดท้ายยาที่ทำให้เป็นใบ้นั้นก็ถูกกรอกเข้าปากเธออยู่ดี
“อ่อก——”
เธออยากใช้มือล้วงคอเพื่อให้อ้วกออกมา แล้วถูกคนด้านหลังตบเข้าให้
คุณนายตระกูลโตเล็กเลยกลืนลงในทันที
เธอจับคอของตัวเองแล้วร้องด้วยความเจ็บปวด บุริศร์กลับมองอย่างเฉยชา
“ฉันจำได้ว่าคุณเคยบอกกับฉัน คุณกับพ่อฉันสนิทกันดี คุณเคยบอกว่าพ่อฉันเสียเร็วเกินไป จู่ๆ ฉันก็คิดว่าหลายปีมานี้พ่อของฉันอาจจะโดดเดี่ยว ดังนั้นฉันเลยสร้างห้องเล็กๆ ที่หลุมศพของตระกูลโตเล็ก คุณเข้าไปอยู่น่าจะเหมาะ คุณวางใจเถอะ ฉันจะให้คนไปปกป้องคุณ แล้วรับประกันสิ่งที่ดีที่สุดให้กับคุณด้วย”
คำพูดของบุริศร์ทำให้คุณนายตระกูลโตเล็กเบิกตาโผลง
เธอพูดด้วยเสียงแหบแห้ง “คุณอยากจะหยุดฉันงั้นเหรอ？คุณกลัวฉันจะเอาความเลวของคุณไปบอกใครงั้นเหรอ？บุริศร์ ฉันบอกคุณให้นะ ฉันจะบอกทุกคนว่าคุณทำอะไรกับฉันบ้าง！คนใจร้ายอย่างคุณน่ะ！”
บุริศร์กลับไม่ได้ตอบกลับอะไรมาก
คุณนายตระกูลโตเล็กคิดว่าคอของตัวเองนั้นรุ่มร้อนเป็นอย่างมาก พูดแต่ละคำก็เจ็บปวดเป็นอย่างมาก น่าเสียดายที่ไม่มีใครสนใจเธอเลย
ทำไมเธอคิดไม่ถึงเลย ว่าเรื่องที่ตัวเองเคยทำกับนรมน บุริศร์จะกล้ามาทำกับเธอ
เธอมองตัวเองสูงไปจริงๆ ！
บุริศร์นั้นดุดันเสียยิ่งกว่า！
เธอคิดว่าเธอเลี้ยงบุริศร์มา อย่างไรบุริศร์ก็ไม่มีทางทำแบบนั้นกับเธอ ถึงอย่างไรก็ยากจะปิดปากคนอื่น
แต่ว่าเธอลืมไปแล้ว ว่านรมนอยู่ตรงไหนในใจเขา
คุณนายตระกูลโตเล็กไม่พอใจเป็นอย่างมาก แต่ตอนนี้กลับทำอะไรไม่ได้ ไม่มีอำนาจแล้ว เธอก็เป็นเพียงแค่คนแก่คนหนึ่งเท่านั้นเอง
บุริศร์จัดเตรียมรถเสร็จแล้ว เดี๋ยวจะส่งคุณนายตระกูลโตเล็กไป
ป้าหวานตั้งใจถาม
“ประธานบุริศร์ คุณนายยังบาดเจ็บอยู่ จะให้เธอไปหาหมอหน่อยไหม？”
“คุณนายอยากเจอพ่อมาก อยากไปเต็มทน ไม่ต้องไปหาหมอหรอก ถึงอย่างไรเจ็บนิดหน่อยไม่เป็นอะไรหรอก นรมนยังทำความสะอาดบ้านได้เลย คุณนายนั้นเก่งกาจกว่าอีก ไม่เป็นไรหรอก คุณว่าจริงไหม？”
บุริศร์มองไปทางคุณนายตระกูลโตเล็ก
เขามีรอยยิ้มอยู่บนใบหน้า แต่ตอนนี้รอยยิ้มมันไม่ได้มากขนาดนั้น
“คุณ——”
คุณนายตระกูลโตเล็กอยากจะพูด แต่เจ็บคอมาก เธอเลยทำได้แค่จับคอพลางมองบุริศร์อย่างโหดร้าย เลยอยากจะฉีกเป็นชิ้นๆ ด้วยสายตาเลยล่ะ
บุริศร์กลับคิดว่าอย่างไรก็ได้ ก่อนจะเดินเข้าไปหาคุณนายตระกูลโตเล็ก แล้วพูดเสียงต่ำ “ไม่มีนรมนแล้ว ฉันก็เป็นปีศาจ น่าเสียดายที่คุณทำให้ฉันต้องปล่อยปีศาจนี้ออกมา มีคำพูดโบราณว่าอย่างไรนะ？ธรรมชาติก่อให้เกิดภัยพิบัติแก่ผู้คนและผู้คนยังสามารถหลบหนีและอยู่รอดได้ แต่บาปที่ผู้คนกระทำเองไม่สามารถหลีกหนีการลงโทษได้”
“คุณ——”
ความโกรธของคุณนายตระกูลโตเล็กเพิ่มมากขึ้น จนเลือดขึ้นหน้า และถูกเธอกดเอาไว้อีกครั้ง
เธอแค่อยากจะมีชีวิตอยู่ต่อ จะได้มีโอกาสแก้แค้นแน่นอน！
เมื่อถึงเวลาตระกูลโตเล็กทั้งหมดนั้นเธอก็ต้องการให้บุริศร์ให้คำอธิบายกับเธอ
เธอจะทำให้บุริศร์เสียใจภายหลัง！
บุริศร์กลับเข้าใจความต้องการของเธอ เลยยิ้มพลางพูดขึ้น “คุณไม่มีโอกาสแล้ว เดินทางปลอดภัยนะ”
พูดจบ เขาก็ให้คนพาคุณนายตระกูลโตเล็กขึ้นรถไป จากนั้นก็ไปที่หลุมศพของตระกูลโตเล็ก
ตระกูลโตเล็กมีหลุมฝังส่วนตัว ฮวงจุ้ยดีมาก แต่ว่าออกจะหนาวเหน็บและโดดเดี่ยวไปเสียหน่อย ไม่มีบ้านอยู่หลายกิโลเมตร คุณนายตระกูลโตเล็กถูกทำให้ต้องอยู่ที่นั่น สุขภาพจะดีแค่ไหนก็เสียสุขภาพจิตอยู่ดี ยิ่งในตอนนี้แล้วด้วย
คุณนายตระกูลโตเล็กขึ้นรถไป ขนาบข้างด้วยบอดี้การ์ด ทั้งหมดเคยเป็นลูกน้องของเธอ ในวันนี้กลับเป็นคนตรวจตราของเธอ
นี่มันดูถูกกันขนาดไหนกันนะ！
ถ้าเกิดรู้ว่าจะเป็นแบบนี้ เธออยากจะฆ่านรมนตั้งแต่แรก ทำให้บุริศร์ผิดหวังไปตลอดชีวิตจะดีกว่า
เธอเกลียดที่ตัวเองเบามือเกินไป แล้วก็ไม่ชอบที่บุริศร์นั้นไม่มีความรู้สึก
เมื่อมีอารมณ์แบบนี้แล้ว คุณนายตระกูลโตเล็กเลยไม่ค่อยให้ความร่วมมือเท่าไหร่
ตอนที่พวกเขาเข้าไปที่ถนนบนภูเขา มีรถโรลส์รอยแบบยาวเข้ามาขวางทางของพวกเขา
รถเลยต้องจอด
คุณนายตระกูลโตเล็กเห็นธรรศลงมาจากรถ เธอก็ตื่นตัวขึ้นทันที
เธออยากเรียก อยากร้องออกมา แต่คอกลับไม่มีเสียงอะไรออกมาเลย
เธอดื้อดึง และบอดี้การ์ดกลับไม่ให้เธอขยับเลย แผลน้ำร้อนลวกด้านหลังก็เจ็บปวดมาก
หลังจากที่ธรรศลงมาแล้ว เลยเดินเข้ามาหาคุณนายตระกูลโตเล็กทำละก้าวๆ
“โอ๊ะ คุณนายตระกูลโตเล็ก คุณกำลังจะไปไหนเหรอ？”
ธรรศยิ้ม แต่ว่าคุณนายตระกูลโตเล็กกลับรู้สึกว่าทั้งตัวกำลังสั่นอยู่
เขาทำเหมือนใจดีกล้าหาญ ในตามีความอาฆาตอยู่ทำให้คุณนายตระกูลโตเล็กอดไม่ได้ที่จะเจาะดิน ก่อนจะออกไปจากที่นี่
ไอสารเลวบุริศร์！
เขาเอาตัวเองส่งให้ธรรศงั้นเหรอ？
คุณนายตระกูลโตเล็กเข้าใจความหมายของบุริศร์ที่บอกว่า “เดินทางปลอดภัย” แล้วล่ะ
เขาไม่อยากให้เธออยู่ต่อด้วยซ้ำ！
คุณนายตระกูลโตเล็กอึกอัก พลางส่ายหัว แต่กลัวเหมือนเจอปีศาจอะไรแบบนั้นเลย
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: แค้นรักสามีตัวร้าย
หล่อนบอกพฤกษ์ได้ย่ะนังนรมน โง่ซ้ำซาก...
อ้าว ขอตุลยาให้ช่วย แล้วทีงี้ทำไมไม่กลัวคนแอบมองจะรู้ว่าขอให้คนอื่นช่วย ไม่สงสัยเลยเว้ยว่าอาจจะมีกล้องซ่อนอยู่เพื่อแอบดูตัวเอง แทนที่จะขอมือถือใหม่มาใช้ สรุป ตอนนี้ไม่มีโทรศัพท์ โทรขอความช่วยเหลือไม่ได้...
โอ๊ย มีปัญญาบอกพฤกษ์ให้ไปบอกสามีได้ แต่ไม่ยอมบอกเค้าว่ามีคนส่งข้อความมาและคนๆนั้นน่าจะอยู่ในสถานพักฟื้นนี่แหล่ะ แล้วจะยังไง ตัวเองจะปกป้องลูกๆและแม่สามีได้ไง แต่งเรื่องได้ไม่เมคเซ้นส์เลย แต่เราว่าดูแล้วเหมือนไปก๊อปเรื่องอื่นมาแล้วเปลี่ยนชื่อคนเอา แล้วไอ้เรื่องที่เอามามันคงใช้บอทแปลมาอีกที เพราะนอกจากภาษาแหม่ง ๆ ยังใช้สรรพนามมั่ว เดี๋ยวเธอเดี๋ยวเขา เดี๋ยวเรียกลูกว่าคุณเดี๋ยวเรียกหนู เดี๋ยวเรียกยายเดี่ยวเรียกย่า ฯลฯ ถ้าคนเขียนหรือแปล มันไม่น่าจะผิดตรงจุดนี้...
นี่กอีกจุดที่ไม่สมจริง นรมนควรจะรีบบอกบุริษร์ตั้งแต่ต้น ไม่ใช่โอ้เอ้ ทำนั่นทำนี่ตั้งนาน เพราะก็ต้องเข้าใจสิว่าพ่อก็ทุกข์ใจเรื่องลูกหาย...
รู้ว่ามันฆ่าสามีและวางยาลูกคนเล็ก แต่ก็ทำเฉย เก็บมันไว้ใกล้ชิดกับลูกอีกคน ปล่อยให้มันสร้างฐานอำนาจมากขึ้นๆ แถมไม่แอบบอกลูกด้วยว่าต้องระวังอีนี่ อ่านแล้วงงตรรกะ...
น่าแบ่งคนเป็นสองกลุ่มตั้งแต่ต้น ตัวเองกับไมค์พาคนบุกบ้าน ค้นหาตัวนรมน อีกกลุ่มให้คนสนิทไมค์ซึ่งเป็นเจ้าถิ่นพาไปรับตัวแม่กับลูกออกจากรพ. ไม่งั้นอย่างเลวสุดคือเอาลูกและแม่ออกจากรพ. ได้แล้ว ให้ไมค์พาไปค้นบ้าน ช่วยนรมนออกมาด้วย ลองคิดตามความเป็นจริง พอรเมศรู้ว่าพาคนออกจากรพ.แล้ว มันก็ต้องเอะใจแล้วว่าต้องรีบเปลี่ยนที่ซ่อนนรมน รเมศมันก็ไม่น่าโง่นิ เป็นถึงเจ้าพ่อแถบนั้นได้...
แล้วแทนที่จะบอกลูกน้องว่ารเมศไว้ใจไม่ได้ ขังนรมนไว้และจะวางยากมล ก็ไม่บอกอีก แถมไม่เรียกตำรวจ ไม่ขอกำลังเสริม ทั้งๆที่รู้ว่าเลขากำลังจะโทรสั่งคนที่รพ. คือ ไม่คิดเหรอว่าอาจจะหนีออกจากรพ.ไม่ทัน...
กรูจะบ้า แอบเข้ามาคนเดียวอีกแล้ว ไหนว่ารวยมากมีอำนาจมาก ทำไมอนาถาจัง...
ป้าโอก็ใบ้ไว้ชัดมากนะ พระเอกฉลาดก็น่าจะสงสัยว่านางเป็นแม่แท้ ๆ หรือเปล่า พอฟังแม่พูดแล้ว อาจจะว่านางโอวางยาแม่บุริศร์ พอคลอดเด็กผู้หญิงมาก็แอบเปลี่ยนกับแฝดของตัวเอง เพราะงี้ถึงได้รักพระเอกกับน้องมากๆ แต่ก็งงว่าทำไมวางยากิจจา และทำร้ายกานต์ นั่นหลานแท้ๆนี่หว่า...
จะบ้าตาย ทำไมไม่ถามป้าโอว่าลูกอยู่ที่ไหน นักเขียนหลับเหรอ ชั้นงงมาก เขียนเรื่องได้แบบ เรื่องไม่คงเส้นคงวา เปลี่ยนรายละเอียดกลางทาง มีช่องโหว่เต็มไปหมด...