แค้นรักสามีตัวร้าย นิยาย บท 643

บทที่ 643 ค่าอุปการะเลี้ยงดูหลังจากหย่า

กานต์เกิดเรื่องแล้ว?

นรมนเครียดขึ้นมาอย่างช่วยไม่ได้

หลังจากออกมาจากตระกูลโตเล็ก เธอก็ไม่ได้ติดต่อลูกๆ มาตลอด กลัวว่าลูกๆ จะรู้สึกไม่ดี ตอนนี้ได้ยินว่ากานต์เกิดเรื่อง นรมนก็เครียดมาก

พฤกษ์เหลือบมองนรมน ก็เปิดลำโพงทันที

“เกิดเรื่องอะไร?”

“ตอนแรกคุณแม่บุริศร์ส่งคุณชายกานต์ไปฝึกที่ฐานอื่นไม่ใช่เหรอ? พอคุณชายกานต์รู้ว่าคุณนายเกิดเรื่อง ก็แอบหนีออกมาเอง นี่หนึ่งเดือนกว่าแล้วที่เราตามหาเบาะแสคุณชายกานต์ ก่อนหน้านี้ไม่นาน เราเจอคุณชายกานต์แล้ว แต่คุณชายกานต์ขาหัก”

คำพูดลูกน้องทำให้สีหน้านรมนซีดกว่าเดิมมากทันที

ขากานต์หักเหรอ?

เกิดอะไรขึ้น?

เธอแย่งโทรศัพท์มาแล้วถามอย่างกังวล “กานต์อยู่ที่ไหน เขาเป็นยังไงบ้าง?”

จนกระทั่งเธอพูดจบ ถึงพบว่าไม่มีเสียง

พฤกษ์เห็นแล้ว หัวใจก็ปวดขึ้นมาอย่างช่วยไม่ได้

นรมนตกตะลึงไปทั้งร่าง

เธอทำไม่ได้!

แม้แต่เป็นห่วงลูกชายตัวเองก็ทำไม่ได้ ตอนนี้เธอทำอะไรได้บ้าง?

มีแม่แบบเธอ มันมีประโยชน์อะไรสำหรับกานต์?

นรมนยัดโทรศัพท์ให้พฤกษ์อย่างห่อเหี่ยว หันตัวจะเดินไป แต่พฤกษ์คว้าแขนเอาไว้ทันที

“พฤกษ์ นายปล่อยนะ! ตระกูลโตเล็กของพวกนายทำร้ายนรมนยังไม่พอเหรอ? ต้องการจะทำอะไรกันแน่? เธอเป็นใบ้ไปแล้ว พวกนายอยากเห็นเธอเป็นศพเหรอถึงจะพอใจ?”

คมทิพย์เดินไปข้างหน้าทันที ดึงพฤกษ์ออกมา แล้วปกป้องนรมนไว้ด้านหลัง

ภาพเมื่อครู่นี้นั้นทำให้เธออึดอัดเป็นพิเศษ

พฤกษ์มองนรมน แล้วพูดเสียงทุ้ม “คุณนาย คุณไม่คิดว่าตอนนี้คุณชายกานต์ต้องการความช่วยเหลือและความห่วงใยจากคุณมากที่สุดเหรอ? เขาโดนคุณแม่บุริศร์หาข้ออ้างเพื่อจ่ายค่ายาคุณ แต่ระหว่างทางบังเอิญได้ยินว่าคุณเกิดเรื่อง เขาก็หนีทุกคนออกมาตามหาคุณ และเกิดอุบัติเหตุ คุณไม่คิดว่าคุณควรอยู่เคียงข้างเขาเหรอ? ตั้งแต่เด็กคุณชายกานต์ไม่ได้ต้องการความห่วงใยจากคุณนายมากเกินไปใช่ไหม? แต่ไม่ได้หมายความว่าเขาไม่ต้องการคุณนายนะ! ฉันรู้ เพราะคุณแม่บุริศร์ คุณมีอคติต่อประธานบุริศร์ เพราะคุณนายทวีทรัพย์ธาดา คุณอาจจะไม่สามารถเผชิญหน้ากับประธานบุริศร์และตระกูลโตเล็กได้ แต่ไม่ว่ายังไง เด็กก็บริสุทธิ์ไม่ใช่เหรอ? คุณสงสารคุณชายกิจจาได้ ทำไมคุณไม่สงสารคุณชายกานต์ล่ะ?”

น้ำตาเต็มดวงตานรมนในพริบตาเดียว

ทำไมเธอจะไม่คิดถึงลูกตัวเอง? แต่สภาพเธอในตอนนี้จะเผชิญหน้ากับลูกอย่างไร? กานต์เห็นเธอสภาพนี้แล้วจะทำอย่างไร?

นรมนไม่รู้ และไม่กล้าคิด

ลูกน้องได้ยินพฤกษ์คุยกับนรมนอีกครั้ง ก็ไม่กล้าแทรกชั่วขณะหนึ่ง และไม่กล้าวางสาย

พฤกษ์เห็นนรมนยังไม่อยากไป จึงพูดกับลูกน้องว่า “เกิดอะไรขึ้นกับขาคุณชายกานต์?”

ลูกน้องถึงพูดขึ้นว่า “คุณชายกานต์รีบกลับมา ขณะข้ามถนนไม่ได้มองรถเลยถูกรถชน ตอนนั้นคนขับรถเห็นคุณชายเป็นแค่เด็กคนหนึ่ง ไม่เห็นมีผู้ใหญ่อยู่ข้างๆ ก็เลยขับหนีไปทันที คนริมถนนผ่านมา โทรเรียกรถพยาบาล พาคุณชายกานต์ไปโรงพยาบาลเพื่อช่วยเหลือ แต่คุณชายกานต์ไม่ยอมติดต่อครอบครัวตัวเองเลย โรงพยาบาลก็ไม่มีทางเลือก และไม่สามารถปล่อยเขาออกมาได้ ยังไงกระดูกก็หักไปร้อยห้าชิ้น นี่หนึ่งเดือนกว่าแล้ว ขาคุณชายกานต์ยังไม่ได้ถอดเฝือกเลย เราใช้กำลังอย่างมากกว่าจะหาคุณชายกานต์เจอ”

นรมนได้ยินถึงตรงนี้ ก็กลั้นน้ำตาไม่ได้อีกต่อไป ปิดปากแล้วร้องไห้อย่างไร้เสียง

พฤกษ์ถามเสียงทุ้ม “โรงพยาบาลไหน? อยู่เมืองไหน?”

“คุณชายกานต์อยู่เมืองB เตียงผู้ป่วย 503 ชั้นสามของโรงพยาบาลรามา”

“รู้แล้ว”

พฤกษ์วางสายไป

นรมนรีบหันตัว จะกลับห้องไปเปลี่ยนเสื้อผ้า แต่พฤกษ์ห้ามเอาไว้

“ถอยไป!”

นรมนอ้าปาก ถึงแม้จะไม่มีเสียง แต่เธอรู้ว่าพฤกษ์เข้าใจ

พฤกษ์เข้าใจจริงๆ แต่ก็ยังไม่ถอยไป

คมทิพย์เดินไปข้างหน้าอย่างโกรธเกรี้ยว เตะน่องพฤกษ์หนึ่งที

“โอ๊ย!”

พฤกษ์เจ็บจนกอดน่องตัวเองทันที

“คมทิพย์ คุณจะฆ่าสามีคุณเหรอ?”

“สามีอะไร? เราเลิกกันแล้ว!”

คมทิพย์ไม่สนใจท่าทางเจ็บปวดของพฤกษ์ ปกป้องนรมนไว้ด้านหลังตัวเอง

พฤกษ์หายใจเข้าลึกๆ ยืนขึ้นมามองคมทิพย์ กล่าวอย่างมีความหมาย “คุณจะปกป้องคุณนายไปนานแค่ไหน? หนึ่งปี? สองปี? หรือว่าสิบปี? ตลอดชีวิต? ฉันรู้ว่าพวกคุณสนิทกัน แต่บางเรื่องคุณคนเดียวก็ไม่สามารถตัดสินได้ และเรื่องความรู้สึกใครจะพูดได้แม่นยำ? เรื่องนี้คุณก็ไม่รู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้น อย่าไปยุ่งได้ไหม?”

คมทิพย์พูดไม่ออกชั่วขณะหนึ่ง แต่ก็ยังพูดขึ้นอย่างดื้อรั้น “ยังไงฉันก็ทนมองพวกคุณตระกูลโตเล็กรังแกนรมนไม่ได้ ตอนแรกฉันคิดว่าตระกูลโตเล็กรวยมาก นรมนไม่เหมาะที่จะคบกับบุริศร์ คุณต้องทำตามอุดมการณ์ของฉัน บอกว่าบุริศร์รักนรมนมากแค่ไหน ตอนนี้ก็ดี บุริศร์รักผู้หญิงของตัวเองแบบนี้ใช่ไหม? ถ้าเป็นแบบนี้ งั้นความรักนี้นรมนของเราไม่ต้องการ!”

“คมทิพย์!”

พฤกษ์ค่อนข้างหมดคำจะพูดแล้ว

เขามองนรมนแล้วพูดขึ้น “คุณนาย ฉันรู้ความรู้สึกคุณตอนนี้ ฉันก็รู้ว่าคุณรีบร้อนอยากไปเจอคุณชายกานต์ ฉันยิ่งรู้ว่าคุณเจอประธานบุริศร์แล้ว ฉันเลยอยากพูดกับคุณตรงๆ ประธานบุริศร์บอกว่าเอกสารนี้ถ้าคุณไม่เซ็นมัน ก็ไม่มีใครอนุญาตให้คุณเจอคุณชายกานต์”

“พฤกษ์ พวกนายทำเกินไปแล้วนะ!”

คมทิพย์โกรธจนเกือบจะเดินไปขัดขวางพฤกษ์

ไอ้ขี้ข้า! ไอ้ผู้สมคบคิดของบุริศร์!

พฤกษ์รู้ว่าตอนนี้คมทิพย์กำลังด่าตนในใจ แต่ก็ไม่มีทางเลือก ความตั้งใจของบุริศร์ เขาก็หมดหนทางจริงๆ

นรมนรู้ว่าบุริศร์รู้ว่าเธอจับได้แล้วต้องลงมือ แต่ไม่คิดว่าจะลงมือเร็วขนาดนี้

ไม่ใช่!