แค้นรักสามีตัวร้าย นิยาย บท 643

บทที่ 643 ค่าอุปการะเลี้ยงดูหลังจากหย่า

กานต์เกิดเรื่องแล้ว?

นรมนเครียดขึ้นมาอย่างช่วยไม่ได้

หลังจากออกมาจากตระกูลโตเล็ก เธอก็ไม่ได้ติดต่อลูกๆ มาตลอด กลัวว่าลูกๆ จะรู้สึกไม่ดี ตอนนี้ได้ยินว่ากานต์เกิดเรื่อง นรมนก็เครียดมาก

พฤกษ์เหลือบมองนรมน ก็เปิดลำโพงทันที

“เกิดเรื่องอะไร?”

“ตอนแรกคุณแม่บุริศร์ส่งคุณชายกานต์ไปฝึกที่ฐานอื่นไม่ใช่เหรอ? พอคุณชายกานต์รู้ว่าคุณนายเกิดเรื่อง ก็แอบหนีออกมาเอง นี่หนึ่งเดือนกว่าแล้วที่เราตามหาเบาะแสคุณชายกานต์ ก่อนหน้านี้ไม่นาน เราเจอคุณชายกานต์แล้ว แต่คุณชายกานต์ขาหัก”

คำพูดลูกน้องทำให้สีหน้านรมนซีดกว่าเดิมมากทันที

ขากานต์หักเหรอ?

เกิดอะไรขึ้น?

เธอแย่งโทรศัพท์มาแล้วถามอย่างกังวล “กานต์อยู่ที่ไหน เขาเป็นยังไงบ้าง?”

จนกระทั่งเธอพูดจบ ถึงพบว่าไม่มีเสียง

พฤกษ์เห็นแล้ว หัวใจก็ปวดขึ้นมาอย่างช่วยไม่ได้

นรมนตกตะลึงไปทั้งร่าง

เธอทำไม่ได้!

แม้แต่เป็นห่วงลูกชายตัวเองก็ทำไม่ได้ ตอนนี้เธอทำอะไรได้บ้าง?

มีแม่แบบเธอ มันมีประโยชน์อะไรสำหรับกานต์?

นรมนยัดโทรศัพท์ให้พฤกษ์อย่างห่อเหี่ยว หันตัวจะเดินไป แต่พฤกษ์คว้าแขนเอาไว้ทันที

“พฤกษ์ นายปล่อยนะ! ตระกูลโตเล็กของพวกนายทำร้ายนรมนยังไม่พอเหรอ? ต้องการจะทำอะไรกันแน่? เธอเป็นใบ้ไปแล้ว พวกนายอยากเห็นเธอเป็นศพเหรอถึงจะพอใจ?”

คมทิพย์เดินไปข้างหน้าทันที ดึงพฤกษ์ออกมา แล้วปกป้องนรมนไว้ด้านหลัง

ภาพเมื่อครู่นี้นั้นทำให้เธออึดอัดเป็นพิเศษ

พฤกษ์มองนรมน แล้วพูดเสียงทุ้ม “คุณนาย คุณไม่คิดว่าตอนนี้คุณชายกานต์ต้องการความช่วยเหลือและความห่วงใยจากคุณมากที่สุดเหรอ? เขาโดนคุณแม่บุริศร์หาข้ออ้างเพื่อจ่ายค่ายาคุณ แต่ระหว่างทางบังเอิญได้ยินว่าคุณเกิดเรื่อง เขาก็หนีทุกคนออกมาตามหาคุณ และเกิดอุบัติเหตุ คุณไม่คิดว่าคุณควรอยู่เคียงข้างเขาเหรอ? ตั้งแต่เด็กคุณชายกานต์ไม่ได้ต้องการความห่วงใยจากคุณนายมากเกินไปใช่ไหม? แต่ไม่ได้หมายความว่าเขาไม่ต้องการคุณนายนะ! ฉันรู้ เพราะคุณแม่บุริศร์ คุณมีอคติต่อประธานบุริศร์ เพราะคุณนายทวีทรัพย์ธาดา คุณอาจจะไม่สามารถเผชิญหน้ากับประธานบุริศร์และตระกูลโตเล็กได้ แต่ไม่ว่ายังไง เด็กก็บริสุทธิ์ไม่ใช่เหรอ? คุณสงสารคุณชายกิจจาได้ ทำไมคุณไม่สงสารคุณชายกานต์ล่ะ?”

น้ำตาเต็มดวงตานรมนในพริบตาเดียว

ทำไมเธอจะไม่คิดถึงลูกตัวเอง? แต่สภาพเธอในตอนนี้จะเผชิญหน้ากับลูกอย่างไร? กานต์เห็นเธอสภาพนี้แล้วจะทำอย่างไร?

นรมนไม่รู้ และไม่กล้าคิด

ลูกน้องได้ยินพฤกษ์คุยกับนรมนอีกครั้ง ก็ไม่กล้าแทรกชั่วขณะหนึ่ง และไม่กล้าวางสาย

พฤกษ์เห็นนรมนยังไม่อยากไป จึงพูดกับลูกน้องว่า “เกิดอะไรขึ้นกับขาคุณชายกานต์?”

ลูกน้องถึงพูดขึ้นว่า “คุณชายกานต์รีบกลับมา ขณะข้ามถนนไม่ได้มองรถเลยถูกรถชน ตอนนั้นคนขับรถเห็นคุณชายเป็นแค่เด็กคนหนึ่ง ไม่เห็นมีผู้ใหญ่อยู่ข้างๆ ก็เลยขับหนีไปทันที คนริมถนนผ่านมา โทรเรียกรถพยาบาล พาคุณชายกานต์ไปโรงพยาบาลเพื่อช่วยเหลือ แต่คุณชายกานต์ไม่ยอมติดต่อครอบครัวตัวเองเลย โรงพยาบาลก็ไม่มีทางเลือก และไม่สามารถปล่อยเขาออกมาได้ ยังไงกระดูกก็หักไปร้อยห้าชิ้น นี่หนึ่งเดือนกว่าแล้ว ขาคุณชายกานต์ยังไม่ได้ถอดเฝือกเลย เราใช้กำลังอย่างมากกว่าจะหาคุณชายกานต์เจอ”

นรมนได้ยินถึงตรงนี้ ก็กลั้นน้ำตาไม่ได้อีกต่อไป ปิดปากแล้วร้องไห้อย่างไร้เสียง

พฤกษ์ถามเสียงทุ้ม “โรงพยาบาลไหน? อยู่เมืองไหน?”

“คุณชายกานต์อยู่เมืองB เตียงผู้ป่วย 503 ชั้นสามของโรงพยาบาลรามา”

“รู้แล้ว”

พฤกษ์วางสายไป

นรมนรีบหันตัว จะกลับห้องไปเปลี่ยนเสื้อผ้า แต่พฤกษ์ห้ามเอาไว้

“ถอยไป!”

นรมนอ้าปาก ถึงแม้จะไม่มีเสียง แต่เธอรู้ว่าพฤกษ์เข้าใจ

พฤกษ์เข้าใจจริงๆ แต่ก็ยังไม่ถอยไป

คมทิพย์เดินไปข้างหน้าอย่างโกรธเกรี้ยว เตะน่องพฤกษ์หนึ่งที

“โอ๊ย!”

พฤกษ์เจ็บจนกอดน่องตัวเองทันที

“คมทิพย์ คุณจะฆ่าสามีคุณเหรอ?”

“สามีอะไร? เราเลิกกันแล้ว!”

คมทิพย์ไม่สนใจท่าทางเจ็บปวดของพฤกษ์ ปกป้องนรมนไว้ด้านหลังตัวเอง

พฤกษ์หายใจเข้าลึกๆ ยืนขึ้นมามองคมทิพย์ กล่าวอย่างมีความหมาย “คุณจะปกป้องคุณนายไปนานแค่ไหน? หนึ่งปี? สองปี? หรือว่าสิบปี? ตลอดชีวิต? ฉันรู้ว่าพวกคุณสนิทกัน แต่บางเรื่องคุณคนเดียวก็ไม่สามารถตัดสินได้ และเรื่องความรู้สึกใครจะพูดได้แม่นยำ? เรื่องนี้คุณก็ไม่รู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้น อย่าไปยุ่งได้ไหม?”

คมทิพย์พูดไม่ออกชั่วขณะหนึ่ง แต่ก็ยังพูดขึ้นอย่างดื้อรั้น “ยังไงฉันก็ทนมองพวกคุณตระกูลโตเล็กรังแกนรมนไม่ได้ ตอนแรกฉันคิดว่าตระกูลโตเล็กรวยมาก นรมนไม่เหมาะที่จะคบกับบุริศร์ คุณต้องทำตามอุดมการณ์ของฉัน บอกว่าบุริศร์รักนรมนมากแค่ไหน ตอนนี้ก็ดี บุริศร์รักผู้หญิงของตัวเองแบบนี้ใช่ไหม? ถ้าเป็นแบบนี้ งั้นความรักนี้นรมนของเราไม่ต้องการ!”

“คมทิพย์!”

พฤกษ์ค่อนข้างหมดคำจะพูดแล้ว

เขามองนรมนแล้วพูดขึ้น “คุณนาย ฉันรู้ความรู้สึกคุณตอนนี้ ฉันก็รู้ว่าคุณรีบร้อนอยากไปเจอคุณชายกานต์ ฉันยิ่งรู้ว่าคุณเจอประธานบุริศร์แล้ว ฉันเลยอยากพูดกับคุณตรงๆ ประธานบุริศร์บอกว่าเอกสารนี้ถ้าคุณไม่เซ็นมัน ก็ไม่มีใครอนุญาตให้คุณเจอคุณชายกานต์”

“พฤกษ์ พวกนายทำเกินไปแล้วนะ!”

คมทิพย์โกรธจนเกือบจะเดินไปขัดขวางพฤกษ์

ไอ้ขี้ข้า! ไอ้ผู้สมคบคิดของบุริศร์!

พฤกษ์รู้ว่าตอนนี้คมทิพย์กำลังด่าตนในใจ แต่ก็ไม่มีทางเลือก ความตั้งใจของบุริศร์ เขาก็หมดหนทางจริงๆ

นรมนรู้ว่าบุริศร์รู้ว่าเธอจับได้แล้วต้องลงมือ แต่ไม่คิดว่าจะลงมือเร็วขนาดนี้

ไม่ใช่!

รู้สึกว่ามีบางอย่างที่แปลกๆ?

หัวสมองนรมนคิดอย่างรวดเร็ว รวบรวมทุกเรื่องหลังจากพฤกษ์เข้ามาอีกครั้ง

พฤกษ์ก็ไม่ได้หยุดเธอ รอคอยเงียบๆ

สุดท้ายนรมนก็พบว่ามีบางอย่างผิดปกติแล้ว

เรื่องของกานต์ พวกเขาจงใจบอกเธอด้วยการโทรศัพท์ต่อหน้าเธอ!

นรมนจ้องมองพฤกษ์อย่างขุ่นเคืองเล็กน้อย

พฤกษ์รีบพูดขึ้น “ใช่ เมื่อวานเรารู้เบาะแสคุณชายกานต์ คุณชายกานต์ไม่ได้อยู่ที่เมืองBจริงๆ ประธานบุริศร์ให้คนไปรับคุณชายกานต์ย้ายไปที่โรงพยาบาลรามาเมืองB และประธานบุริศร์ให้เราคุยกันต่อหน้าคุณนาย มีแค่จุดประสงค์เดียวคือถ้าคุณนายต้องการเจอคุณชายกานต์ ก็ต้องเซ็นเอกสารฉบับนี้”

พฤกษ์เน้นเรื่องเอกสารฉบับนี้อีกครั้ง

นรมนโกรธจนกัดฟัน

เธอรู้

คมทิพย์พูดขึ้นอย่างขุ่นเคือง “พวกนายมันใจร้ายจริงๆ เอาเด็กคนหนึ่งมาขู่ผู้หญิงคนหนึ่ง แถมเป็นผู้หญิงใบ้อีกต่างหาก พวกนายทำได้ลงจริงๆ เหรอ?”

พฤกษ์โดนพูดแบบนี้ใส่จนใบหน้าร้อนผ่าว แต่ก็ยังมองนรมนแล้วพูดขึ้น “คุณนาย ไม่ว่ายังไง ได้โปรดเซ็นเอกสารฉบับนี้”

“เอกสารอะไรนรมนถึงต้องเซ็น? ตอนนี้จะเอาชีวิตนรมนให้พวกนายเหรอ? เกินไปแล้วจริงๆ!”

คมทิพย์แย่งเอกสารในมือพฤกษ์มา มองอย่างขุ่นเคือง แต่สีหน้าก็กลายเป็นประหลาดใจเล็กน้อย

“เกิดอะไรขึ้นเหรอพี่?”

ปัญญ์ถึงได้เอ่ยปากถามขึ้นในตอนนี้

พฤกษ์เหลือบมองคนที่อาจจะกลายเป็นน้องเขยของตน ก็พยักหน้ายิ้มให้เขา

ปัญญ์พึงพอใจกับพฤกษ์มาก สามารถเอาใจพี่สาวเขาได้แบบนี้ เห็นได้ชัดว่าเขาชอบคมทิพย์

ดังนั้นปัญญ์จึงพยักหน้ากับพฤกษ์ ยิ้มตอบกลับไป

“ยิ้มอะไร? นายไม่ได้ขายยิ้มนะ ยิ้มให้เขาทำไม?”

จากนั้นคมทิพย์ก็โกรธ และเล็งไปที่ปัญญ์ทันที

ปัญญ์มีส่วนเกี่ยวข้องอย่างไร้เดียงสานิดหน่อย อดไม่ได้ที่จะลูบจมูกตัวเอง เดินมาข้างหน้าคมทิพย์แล้วมองเอกสารนั้น จากนั้นก็ตกตะลึงทันที

“สัญญามอบทรัพย์สินให้จากห้างGolden Harvest?”

นรมนได้ยินถึงตรงนี้ก็ตกตะลึงอย่างช่วยไม่ได้ จากนั้นก็เผลอมองไปที่พฤกษ์

คนอื่นไม่รู้ นรมนก็ยังรู้ ตัวเองโดนห้างGolden Harvestรังแก ตอนนั้นยังมีผู้หญิงวิ่งเข้าไปในห้องน้ำเพื่อปลอบเธอ ตอนนี้ดูเหมือนว่าคนที่ให้เงินผู้หญิงคนนั้น ให้ผู้หญิงมาปลอบตนก็คือบุริศร์ไม่ผิดแน่

ในใจนรมนอึดอัดมาก

ชายคนนี้ทำแบบนี้ได้อย่างไร

ทั้งๆ ที่รู้ว่ามีสองชีวิตระหว่างทั้งคู่ ทั้งๆ ที่รู้ว่าเป็นไปไม่ได้ที่พวกเขาจะอยู่ร่วมกันโดยไม่แยกจาก ทำไมต้องทำดีกับเธอแบบนี้ด้วย?

“หมายความว่าไง?”

นรมนถามด้วยท่าทาง

พฤกษ์มองคมทิพย์อย่างไม่เข้าใจนัก

คมทิพย์รู้สึกอึดอัดมาก แต่ก็ยังต้องพูดแปล “นรมนถามนายว่าที่บุริศร์ให้ห้างGolden Harvestกับเธอมันหมายความว่ายังไง?”

“เป็นค่าอุปการะเลี้ยงดูหลังจากหย่า”

คำพูดของพฤกษ์ทำให้นรมนชะงักทันที

ค่าอุปการะเลี้ยงดูหลังจากหย่า?

ใช่แล้ว!

ตอนที่คุณนายตระกูลโตเล็กไล่เธอออกมา บังคับให้เธอเซ็นหย่า ดังนั้นบุริศร์กลัวว่าคนอื่นจะว่าอดีตสามีอย่างเขาโหดเหี้ยมเกินไปเหรอ?

นรมนยิ้มเยาะตัวเอง

“ไม่ต้องการ!”

คมทิพย์รีบอธิบายให้พฤกษ์ฟัง

พฤกษ์พูดขึ้นอย่างเด็ดเดี่ยว “คุณนาย ฉันว่าคุณเซ็นดีกว่านะ ประโยคนั้นของฉัน ถ้าคุณไม่เซ็นสัญญาฉบับนี้ ประธานบุริศร์ก็จะไม่อนุญาตให้คุณไปเจอคุณชายกานต์ พูดตามตรง คุณชายกานต์บาดเจ็บไม่น้อย ตอนนี้ยังขยับไปไหนไม่ได้เลยล่ะ”

ได้ยินถึงตรงนี้ นรมนก็เครียดขึ้นมาอีกครั้ง

กานต์เป็นเด็กที่โดดเด่นแบบนั้น จะทุกข์ทรมานอยู่บนเตียงโรงพยาบาลได้อย่างไร?

เธอทนไม่ไหวต้องการไปเจอกานต์ แต่สำหรับเรื่องห้างGolden Harvest เธอไม่สนใจมันจริงๆ

เธอไม่ต้องการค่าอุปการะเลี้ยงดูหลังจากหย่าจากบุริศร์ ไม่ต้องการเลยสักนิด

พฤกษ์พูดต่อ “คุณนาย ประธานบุริศร์ให้ฉันบอกคุณอีกเรื่องหนึ่ง”

“อะไร?”

นรมนมองพฤกษ์อย่างสงสัย

พฤกษ์เคลียร์ลำคอแล้วพูดขึ้น “ประธานบุริศร์ให้ฉันบอกคุณว่าคุณชายรองตรินท์โดนผู้ค้ายายิงตาย ตอนนั้นเพื่อเอาธรรศส่งไปเป็นผู้ค้ายา ดังนั้นคุณชายตรินท์จึงสร้างกับดักกับธรรศบอกว่าธรรศฆ่าคุณชายตรินท์ ตอนนี้คดีคลี่คลายแล้ว ธรรศก็ได้กู้ชื่อเสียงกลับมา กลับไปยังเขตทหาร บันทึกทางโทรศัพท์และใบมรณะที่ทหารปล่อยออกมาที่คุณชายตรินท์ทิ้งเอาไว้ มันยืนยันได้ว่าตระกูลทวีทรัพย์ธาดาไม่ได้ติดหนี้อะไรตระกูลโตเล็ก”

ทั้งร่างนรมนตกตะลึง

เป็นแบบนี้ได้อย่างไร?

ธรรศบริสุทธิ์เหรอ?

แล้วทุกอย่างที่เธอต้องทนคือ? คุณนายทวีทรัพย์ธาดาโดนคุณนายตระกูลโตเล็กบีบคั้นจนตายมันคืออะไร?

ถ้าบอกว่าตระกูลทวีทรัพย์ธาดาไม่ได้ติดหนี้ตระกูลโตเล็ก ถ้าอย่างนั้นตอนนี้ตระกูลโตเล็กติดหนี้ตระกูลทวีทรัพย์ธาดาพวกเขาใช่ไหม? พวกเขาตระกูลโตเล็กติดหนี้คุณย่า ติดหนี้ตระกูลทวีทรัพย์ธาดาหนึ่งชีวิต ใช่ไหม?