บทที่ 66 เธอมันไม่ใช่คน
บุริศร์เดาไม่ออก แต่คำถามแบบนี้ทำให้เขาอยู่ยากมาก
เมื่อเขาออกไปนรมนรู้สึกสบายขึ้นเยอะ และมีคนโทรมาหาหล่อน
จู่ๆข้อความของหมดเดชาแจ้งขึ้น
“บอกให้คุณบุริศร์แล้วว่าเป็นDNAเดียวกันแล้ว คุณคงไม่ทำไรเขาใช่มั้ย?”
นรมนกระตุกยิ้ม
ทำไรเขา?
หล่อนทำเพื่อให้เขากลับมาต่างหาก
แต่หล่อนก็ไม่ได้ตอบกลับคุณเดชา แต่ลบข้อความนี้ทิ้งเลยโดยตรง ตั้งแต่นี้หล่อนก็จะตัดขาดการติดต่อกับคุณหมอเดชา
และลบเบอร์คุณเดชาออกด้วยทีเดียว
พอทำเสร็จ บุริศร์ก็กลับมา
เขาไม่รู้ว่าตัวเองไปยืนหน้าประตูเมื่อไหร่ และมองหล่อน เงียบๆศึกษาหล่อน แต่รู้สึกมีอะไรสักอย่าง
นรมนเงยหน้าสบตากับเขา ความรู้สึกหลายๆอย่างทำให้ใจหล่อนสั่น รีบวางโทรศัพท์ลง
คิดไปมา บุริศร์ก็ไม่รู้ว่าหล่อนทำอะไร ทำไมต้องกลัว
นรมนรีบทำหน้าทำตายิ้ม:“มีไรหรอ? หน้าฉันมีำรติด?”
บุริศร์มองหล่อนที่ยิ้มปลอมๆแล้วก้าวขาเข้าไป
สำหรับบุริศร์ที่จู่ๆก็เข้ามา นรมนอึ้งสักแป๊บแล้วยิ้มตอบ:“ คุณบุริศร์เก่งไม่ใช่หรอ คนอะไรจะทำให้เธอรู้สึกอยากได้ล่ะ?”
“ไม่ได้แน่นอน แต่คนร้ายคนนี้มีอะไรที่พิเศษ”
บุริศร์มองนรมน
นรมนรีบหันไป ถามเสียงต่ำ:“อะไรพิเศษ? หรือว่าคนนั้นเป็นคนรักของคุณบุริศร์?”
“คนรักน่าจะไม่ใช่ แต่แค่เป็นเด็กคนหนึ่ง เป็นเด็กแค่อายุ4ขวบ!”
บุริศร์พูดจบก็นอนลงไป
นรมนยิ้ม:“คุณนี้ชอบพูดเล่น เด็ก4ขวบคนร้ายแฮกเกอร์? ตลกละ?”
“ให้ดูอะไรบางอย่าง”
บุริศร์ไม่เถียงได้ยื่นโทรศัพท์ที่มีคลิปนั้นให้นรมนดู
นรมนก็เบื่อๆก็เลยเปิดดู
คลิปนี้เป็นกานต์ที่กำลังทำเกมส์ให้กิจจา ข้อมูลพวกนั้นชั่งซับซ้อนแต่กานต์ทำอย่างคุ้นชิน
นี่เป็นลูกชายหล่อนหรอ?
ลูกชายหล่อนใช้คอมเป็น?
ความสามารถดีอีกด้วย?
ทำไมคนเป็นแม่ยังไม่รู้?
ตกใจและงง ทำไมบุริศร์ถึงให้ หล่อนดู?
สมองนั้นลบคำที่บุริศร์พูดไปตะกี้
คนร้ายที่แฮกข้อมูลบริษัทฮัวยูกรู๊ปจำกัดเป็นเด็กอายุ4ขวบ!
หรือว่าเป็นกานต์?
ไม่!
ไม่ใช่!
บุริศร์มองหล่อนเห็นหล่อนตกใจมาก สงสัยผู้หญิงคนนี้ยังไม่รู้ว่าลูกชายตัวเองเป็นอัจฉริยะ
ความรู้สึกที่รู้ว่าลูกชายเขาเป็นอัจฉริยะก่อนนั้นดีจริงๆ
บุริศร์ยิ้มมุมปาก
“ทำไม? รู้สึกพิเศษ? เธอเลี้ยงเด็กนี้ตั้ง4ปียังไม่รู้ว่าเขาเก่งด้านนี้มากหรอ?”
“เป็นไปไม่ได้!”
หล่อนรีบปกป้องกานต์
ลูกหล่อน ไม่จำเป็นต้องให้คนอื่นมาพูด
แต่เขาไม่รู้สึกตัว
“เป็นไปไม่ได้? ฉันยังมีคลิปนะ เธอจะดูมั้ย?”
พูดแล้วเขาก็หาคลิปให้หล่อนแล้วยื่นให้หล่อน
คลิปนั้นกานต์แอบเข้าไปในห้องทำงานแล้วขยับเขยื้อนกับคอม วันนั้น เวลานั้น ดันเป็นเวลาที่ความลับบริษัทฮัวยูกรู๊ปจำกัดโดนแพร่ออกมาพอดี
ถึงแม้หล่อนไม่อยากยอมรับ แต่หล่อไม่เชื่อไม่ได้!
นันเป็นลูกหล่อนที่อายุ4ขวบทำ!
หล่อนรู้ว่าบุริศร์เป็นอัจฉริยะตั้งแต่เด็ก ยิ่งด้านคำนวณ อายุ17ก็ได้แชมป์แฮกเกอร์ อายุ18ก็ได้ออกแบบการป้องกันของตัวเอง
ถ้าเขาไม่ใช่ทายาทของตระกูลโตเล็ก ประสบความสําเร็จของเขาอาจจะยิ่งกว่าตอนนี้
แต่หล่อนคิดไม่ถึง ลูกชายดันได้ความอัจฉริยะของเขา แค่อายุ4ขวบ ก็มีความสามารถที่สูงแบบนี้
หล่อนทำใจสงบนิ่ง
หล่อนมองไปทางเขา
เมื่อรู้ว่ากานต์เป็นใครแล้ว เขาก็ไม่ถามหล่อน และไม่ได้ทำร้ายกานต์ หล่อนคิดว่าเขามีจิตใต้สำนึก ไม่คิดว่าเขาจะรอหล่อนตรงนี้
เห็นสายตาของหล่อนที่ทั้งโกรธทั้งเกลียด เขารู้ว่าหล่อนนั้นเข้าใจผิด
แต่เข้าใจผิดแล้วไง?
รอบนี้ที่หล่อนกลับมา หล่อนก็ไม่ได้ตั้งใจมาอธิบายอยู่แล้วไม่ใช่หรอ?
เขาก็ไม่ค่อยพอใจ แต่ยิ้มพูด:“ฉันก็ไม่ได้อยากทำไร เธอรู้แค่ฉันให้คนอื่นตรวจ เธอว่าจุดจบของเด็กน้อยนี้จะเป็นยังไง?”
“เธอทำแบบนี้ไม่ได้! กานต์เป็น....”
หล่อนเกือบหลุดปาก
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: แค้นรักสามีตัวร้าย
หล่อนบอกพฤกษ์ได้ย่ะนังนรมน โง่ซ้ำซาก...
อ้าว ขอตุลยาให้ช่วย แล้วทีงี้ทำไมไม่กลัวคนแอบมองจะรู้ว่าขอให้คนอื่นช่วย ไม่สงสัยเลยเว้ยว่าอาจจะมีกล้องซ่อนอยู่เพื่อแอบดูตัวเอง แทนที่จะขอมือถือใหม่มาใช้ สรุป ตอนนี้ไม่มีโทรศัพท์ โทรขอความช่วยเหลือไม่ได้...
โอ๊ย มีปัญญาบอกพฤกษ์ให้ไปบอกสามีได้ แต่ไม่ยอมบอกเค้าว่ามีคนส่งข้อความมาและคนๆนั้นน่าจะอยู่ในสถานพักฟื้นนี่แหล่ะ แล้วจะยังไง ตัวเองจะปกป้องลูกๆและแม่สามีได้ไง แต่งเรื่องได้ไม่เมคเซ้นส์เลย แต่เราว่าดูแล้วเหมือนไปก๊อปเรื่องอื่นมาแล้วเปลี่ยนชื่อคนเอา แล้วไอ้เรื่องที่เอามามันคงใช้บอทแปลมาอีกที เพราะนอกจากภาษาแหม่ง ๆ ยังใช้สรรพนามมั่ว เดี๋ยวเธอเดี๋ยวเขา เดี๋ยวเรียกลูกว่าคุณเดี๋ยวเรียกหนู เดี๋ยวเรียกยายเดี่ยวเรียกย่า ฯลฯ ถ้าคนเขียนหรือแปล มันไม่น่าจะผิดตรงจุดนี้...
นี่กอีกจุดที่ไม่สมจริง นรมนควรจะรีบบอกบุริษร์ตั้งแต่ต้น ไม่ใช่โอ้เอ้ ทำนั่นทำนี่ตั้งนาน เพราะก็ต้องเข้าใจสิว่าพ่อก็ทุกข์ใจเรื่องลูกหาย...
รู้ว่ามันฆ่าสามีและวางยาลูกคนเล็ก แต่ก็ทำเฉย เก็บมันไว้ใกล้ชิดกับลูกอีกคน ปล่อยให้มันสร้างฐานอำนาจมากขึ้นๆ แถมไม่แอบบอกลูกด้วยว่าต้องระวังอีนี่ อ่านแล้วงงตรรกะ...
น่าแบ่งคนเป็นสองกลุ่มตั้งแต่ต้น ตัวเองกับไมค์พาคนบุกบ้าน ค้นหาตัวนรมน อีกกลุ่มให้คนสนิทไมค์ซึ่งเป็นเจ้าถิ่นพาไปรับตัวแม่กับลูกออกจากรพ. ไม่งั้นอย่างเลวสุดคือเอาลูกและแม่ออกจากรพ. ได้แล้ว ให้ไมค์พาไปค้นบ้าน ช่วยนรมนออกมาด้วย ลองคิดตามความเป็นจริง พอรเมศรู้ว่าพาคนออกจากรพ.แล้ว มันก็ต้องเอะใจแล้วว่าต้องรีบเปลี่ยนที่ซ่อนนรมน รเมศมันก็ไม่น่าโง่นิ เป็นถึงเจ้าพ่อแถบนั้นได้...
แล้วแทนที่จะบอกลูกน้องว่ารเมศไว้ใจไม่ได้ ขังนรมนไว้และจะวางยากมล ก็ไม่บอกอีก แถมไม่เรียกตำรวจ ไม่ขอกำลังเสริม ทั้งๆที่รู้ว่าเลขากำลังจะโทรสั่งคนที่รพ. คือ ไม่คิดเหรอว่าอาจจะหนีออกจากรพ.ไม่ทัน...
กรูจะบ้า แอบเข้ามาคนเดียวอีกแล้ว ไหนว่ารวยมากมีอำนาจมาก ทำไมอนาถาจัง...
ป้าโอก็ใบ้ไว้ชัดมากนะ พระเอกฉลาดก็น่าจะสงสัยว่านางเป็นแม่แท้ ๆ หรือเปล่า พอฟังแม่พูดแล้ว อาจจะว่านางโอวางยาแม่บุริศร์ พอคลอดเด็กผู้หญิงมาก็แอบเปลี่ยนกับแฝดของตัวเอง เพราะงี้ถึงได้รักพระเอกกับน้องมากๆ แต่ก็งงว่าทำไมวางยากิจจา และทำร้ายกานต์ นั่นหลานแท้ๆนี่หว่า...
จะบ้าตาย ทำไมไม่ถามป้าโอว่าลูกอยู่ที่ไหน นักเขียนหลับเหรอ ชั้นงงมาก เขียนเรื่องได้แบบ เรื่องไม่คงเส้นคงวา เปลี่ยนรายละเอียดกลางทาง มีช่องโหว่เต็มไปหมด...