แค้นรักสามีตัวร้าย นิยาย บท 69

บทที่ 69 หล่อนจะไม่เอาฉันด้วยใช่มั้ย

แค่นาม?

คิดดูดีๆแล้ว แต่งงาน3ปีนอกจากอยู่แต่ในบ้าน นรมนก็ไม่ได้ไปไหนเลย แต่ไม่เคยเข้าไปอยู่ในชีวิตเขาสักครั้ง และยังไม่เคยไปบริษัทเขาเลยสักครั้ง เวลาแต่งงานทุกคนรู้แค่ว่าเขาแต่งงาน เป็นผู้หญิงที่ไต่เต้าขึ้นไป เขาก็ไม่เคยจะพิสูจน์เพื่อหล่อนสักครั้ง แต่งงาน3ปี คนข้างนอกแม้กระทั่งเขาก็มองว่านรมนนั้นเป็นภรรยาแค่ในนามเท่านั้น

แต่งงานแสนเรียบง่าย และตอนนั้นหล่อนอัปยศขนาดนั้นในงานแต่ง ทำให้แม่ของบุริศร์เครียดจนไปอยู่เมืองนอก 3ปีแล้วก็ยังไม่เคยกลับมา และยิ่งด้วยหล่อนก็ไม่ได้ท้องก็ยิ่งทำให้แม่เขาชอบหล่อนไม่ได้เลย

ตอนนี้คิดดูแล้ว หล่อนแต่งานกับเขา นอกจากเขาหล่อนก็ไม่เหลือไรสักอย่าง

ตอนนั้นที่ทำให้ตระกูลธนาศักดิ์ธนตัดหล่อนออกจากตระกูลและตัดขาดความสัมพันธ์กับหล่อน หล่อนแต่งงานเข้าตระกูลโตเล็กไป เพื่อไรกัน?

เขาพูดไม่ออก

เขารู้สึกตลอดว่าตัวเองงั้นก็ดีกับหล่อนดีนิ ถึงแม้หล่อนจะไม่ใช่ผู้หญิงที่เขาอยากได้ แต่หลังจากเรื่องนั้น เขาแต่งงานกับหล่อน และให้ตำแหน่งภรรยาหล่อนไป และเก็บความบริสุทธิ์ไว้ตลอด นอกจากหล่อนเขาก็ไม่มีหญิงอื่น เขาคิดว่านี้บุญหัวหล่อนแล้ว แต่ตอนนี้มันไม่เหมือนเดิม เขาผิดไปแล้ว

ที่นรมนเปลี่ยนไปแบบนี้อาจจะเพราะเขาและห่างกับลูก5ปีทุกอย่างเป็นความรับผิดชอบของเขา! วันนี้หล่อนบอกเขาด้วยคำถาม ยากที่เขาจะตอบ:“ใช่ เมื่อก่อนฉันผิดเองที่ให้หล่อนแบกรับอะไรมากมายและสูญเสียไปมากมายด้วย แต่ฉันกลับไม่รู้อะไรสักอย่าง และเสวยสุขและความรักที่หล่อนมอบให้เพราะเป็นสิ่งที่หล่อนต้องทำ ฉันให้หล่อนน้อยไป ขนาดงานแต่งก็ไม่มี อย่าพูดถึงถ่ายรูปชุดเจ้าบ่าวสาว ถ้าฟ้าให้โอกาส ฉันจะทำดีๆกับหล่อนและมากกว่าเดิม ทุกอย่างที่หล่อนไม่ได้ฉันจะคืนหล่อนให้หมอ ตอนนี้ฉันเพิ่งรู้ว่า บ้านที่ขนาดหล่อนไป มันไม่ใช่บ้าน”

หล่อนรู้สึกเหมือนหัวใจโดนบีบ

ถ้าเมื่อก่อนหล่อนไม่เชื่อว่าเขาจะพูดแบบนี้ออกมา ตอนนี้ได้ยินแล้วรู้สึกลำบากมาก

หล่อนหันหน้าไป ยิ้มกริ่ม:“เธอคงพูดผิดคนแล้วมั้ง เธอควรพูดกับภรรยาเธอ ไม่ใช่ฉัน เธอบอกว่าจะดีกับหล่อน แต่ตอนนี้ให้ผู้หญิงที่ไม่รู้จักอย่างฉันเข้ามาในห้อง นี้เป็นสิ่งที่เธอพูดว่าจะดีกับภรรยาหรอ?”

เขาไม่ใช่ว่าฟังไม่ออกว่าหล่อนจะสื่อถึงอะไร แต่เขาก็ไม่สนใจสำหรับเขาแล้วแค่หล่อนกลับมาทุกอย่างก็ดีแล้ว

“งั้นเธอสร้างความคุ้นเคยกับห้องนี้ก่อน ฉันออกไปให้ป้าโอทำไรให้กิน ตั้งแต่วันนี้เธอต้องอยู่นี้”

พูดจบเขาก็หันตัวไป

เมื่อเขาออกไปหล่อนก็เงียบ

นี้เขาทำแบบนี้เป็นแล้วหรอ?

รู้ว่าหล่อนเป็นใคร แต่ไม่แฉ และยังพูดอะไรแบบนั้นอีก ยังรู้สึกว่าหล่อนยังซื่อๆโง่ที่รักเขานรมนคนนั้น กลับมาหรอ?

น่าตลกสิ้นดี!

หล่อนกระโดดขาเดียวไปเปิดตู้เสื้อผ้ายังเป็นชุดที่หล่อนชอบรีดอย่างเรียบร้อย ดูออกว่าใส่ใจ แต่สำหรับหล่อนแล้วมันเป็นสิ่งที่น่าอัปยศ!

หล่อนปิดตู้แล้วรู้สึกว่าบรรยากาศนั้นกดดัน

หล่อนใช้ชีวิตที่นี้มา3ปี นอนเตียงนี้มา3ปี ขนาดหล่อนยังจำคืนวันแต่งได้ที่เขาลงโทษหล่อนอย่างโหดเหี้ยม

ทุกภาพจำมันโผล่อยู่ที่สมอง ทำให้หล่อนรู้สึกอยากร้องไห้

ไม่รู้ว่าเพราะไร หล่อนดึงม่านลงมาและดึงผ้าปูเตียงออกโยนลงพื้น

“ป้าโอ! ป้าโอ!”

หล่อนตะโกนเสียงดัง

ป้าโอที่ไม่ชอบหล่อนอยู่แล้ว ถ้าไม่ใช่เขาห้ามไว้ ป้าก็จะไล่ออกนานละ ตอนนี้หล่อนตะโกนเรียกแบบนี้ ทำให้ป้าทำสีหน้าไม่ดี

เขามองมีหน้าป้าโอ พูดว่า:“ไม่ว่าหล่อนทำอะไร อย่าทำให้หล่อนลำบากใจ ต้องทำเหมือนหล่อนเป็นภรรยาของเขา?”

“เพราะอะไรหรอคุณผู้ชาย?”

ป้าโอไม่เข้าใจ

เขามองไปที่ด้านบน:“สักวันเธอจะเข้าใจ และเก็บกวาดห้องใดห้องหนึ่ง เดี๋ยวผมจะให้นักออกแบบมาออกแบบห้องเด็ก”

“ห้องเด็ก? หล่อนท้อง?”

ป้าโอ้รีบถาม

ไม่ใช่มั้ง?