บทที่ 77 ฉันอาจจะใกล้ตายแล้ว
เขาคิดถึงหล่อนที่สภาพแบบอารมณ์สาวน้อยมาก
เขาเห็นหล่อนแก้มแดง รู้สึกเหมือนกลับไปเมื่อ5ปีที่แล้ว หล่อนที่คิดเผื่อเขาทุกอย่างและรักเขา
สายตาเขาอ่อนโยนมาก กระตุกยิ้มแปลว่าอารมณ์ดีมาก
ผู้จัดการเห็นเขาอารมณ์ดีแบบนี้เลยพูดว่า“ยังเหลือห้องใหญ่อีก1ห้อง เดี๋ยวผมให้คนนำทาง”
“เตรียมของกิน เอาที่แบบย่อยง่ายๆ”
เขานึกได้ว่าที่หล่อนออกไปกับเจตต์นั้นเพื่อไปกินข้าวก็เลยพูดขึ้น
ผู้จัดการไม่เคยเห็นเขาพาผู้หญิงมาเปิดโรงแรมและการพูดของเขาเมื่อตะกี้อ่อนโยนแบบนี้ ผู้จัดการเลยรู้ว่าผู้หญิงคนนี้สำคัญกับเขาแน่ๆ
ถึงแม้ผู้จัดการจะไม่เห็นหน้านรมนแต่ผู้จัดการก็รู้กฎระเบียบให้คนพาขึ้นลิฟต์ทันที
พอเข้าลิฟต์หล่อนรู้สึกโล่งทันทีแต่มือที่จับคอเสื้อเขานั้นเปียก
รู้สึกได้ว่าหล่อนตื่นเต้น เขารู้สึกดีใจเฉย
ดูแล้วน่าจะเป็นรอบแรกที่หล่อมมาเพื่อทำสิ่งแบบนี้
ความรู้สึกแบบนี้ทำให้เขาอารมณ์ดี
ตลอดทางทั้งสองไม่พูดไรกัน
หล่อนรู้สึกตกใจกับตัวร้อนของเขา หล่อนอยากเอามือกลับมาแต่ก็กลัวตัวเองตกลงไปก็เลยได้แค่นอนไปที่อกเขาฟังเสียงใจเต้นหล่อนเองก็ตื่นเต้นขึ้นมาก
หลังเข้ามาในห้องเขาวางหล่อนบนเตียงและปลดกระดุมออกจนเห็นไหปลาร้าของเขา
หล่อนรู้สึกทั้งห้องนั้นเต็มไปด้วยความร้อนหล่อนพยายามหารีโมทแอร์แต่เขาไปปรับอุณหภูมิให้ต่ำลง
“งั้นอาบน้ำก่อนมั้ย? เดี๋ยวของกินจะมาส่ง กินของก่อนเดี๋ยวจะไม่มีแรง”
เขาพูดอย่างปกติแต่หล่อนนั้นตื่นเต้นมาก
พูดแล้วก็แปลกไม่ใช่ว่าหล่อนไม่เลยเอากับเขาทำไมตอนนี้ตื่นเต้นสะงั้น?
เสียงใจเต้นตุบๆนั้นแปลว่าไร?
หัวใจหล่อนเต้นจนจะหลุดออกมา
หล่อนไม่กล้ามองตาเขา
หล่อนบอกตัวเองปล่อยวางๆปล่อยวาง! ไม่ใช่ว่าไม่เคยทำแค่เปลี่ยนที่เอง ภาพเก่าๆของเขากับหล่อนค่อยๆลอยออกมา ทำให้หล่อนรับไม่ได้
“ฉันว่าฉันไปอาบน้ำก่อน”
หล่อนอยากเดินไปเองแต่เขานั้นอุ้มหล่อนก่อนแล้ว
“ขาไม่ดี ฉันว่าฉันอุ้มเข้าไปดีกว่า อีกอย่างขาเธอโดนน้ำไม่ได้ให้ฉันช่วยมั้ย?”
“ไม่ต้อง!”
หล่อนตอบเร็วเท่าไหร่แปลว่าหล่อนยิ่งตื่นเต้นเท่านั้น
เขารักตายกับสภาพของหล่อนในตอนนี้ ไม่ได้ทำให้หล่อนลำบากใจและวางหล่อนลงและใส่น้ำให้หล่อน แล้วยิ้มอ่อน “ตอนนี้เธอแช่น้ำไม่ได้งั้นก็อาบๆไปก่อนนะเสร็จแล้วเรียกฉัน ฉันจะอุ้มเธอออกไปเองพื้นมันรื่นเธอต้องระวังหน่อย”
“เข้าใจละ รีบออกไปเถอะ”
หล่อนไม่เคยรู้ว่าเขาจะอ่อนโยนได้ขนาดนี้ เมื่อก่อนเป็นแค่หล่อนนั้นแหละที่เปิดน้ำให้เขาอาบ?
มองหน้าที่เขินแดงของหล่อนเขาแอบยิ้มและเดินออกไป
เสียงเคาะประตู พนักงานเอาอาหารมาส่ง
เขาบอกให้พนักงานรีบวางแล้วรีบไป
ด้านนอกเงียบกริบ
หล่อนแอบฟังอยากจะล็อดประตูห้องน้ำแต่เดี๋ยวก็ต้องเปิดอยู่ดี อีกอย่างรนอย่างเขาพูดไรก็ทำนั้น วันนี้หล่อนคงไม่รอดแล้ว ถึงจะอยู่ในห้องน้ำตลอดชีวิตสุดท้ายก็ต้องออกไปอยู่ดีไม่ใช่หรอ?
นึกออกก็ได้แต่หายใจลึกๆเพื่อไม่ให้ตัวเองตื่นเต้น
ในสมองหล่อนนั้นเป็นแต่ภาพเขาที่มีร่างกายที่เพอร์เฟคและแรงพุ่งสุดตัว
คิดๆหล่อนก็ร้อนระอุไปทั้งตัว
หล่อนรีบสาดน้ำใส่หน้า
ถึงแม้5ปีนี้ไม่ได้อะไรกับผู้ชายแต่ก็ไม่จำเป็นต้องคงจำชัดเจนขนาดนั้นมั้ย?
อีกอย่างหล่อนจะคิดเรื่องพวกนี้เพื่ออะไร?
อยากจะคืนดีกับเขาจริงหรอ?
ถึงแม้เขาจะเก่งกล้าจารสาวๆหลายคนหลงรักแต่เขาก็โหดร้ายเย็นชาไม่ใช่หรอ?
หล่อนเอาแต่พูดให้ตัวเองสงบสติอารมณ์แต่มันไม่สำเร็จ
ทุกๆนาทีผ่านไป ในห้องน้ำไม่มีการขยับเขยื้อนอะไร
เขารู้สึกเป็นห่วง
หล่อนนั้นขาไม่สะดวก ไม่ใช่ว่าเกิดเรื่องอีกแล้วนะ?
เขารีบเคาะประตู เคาะๆแล้วถาม “นรมนไม่เป็นไรใช่มั้ย”
หล่อนรีบตอบกลับ “ไม่เป็นไร”
หล่อนรู้ว่าตัวเองหนีไม่รอดสุดท้ายก็เลยถอดเสื้ออาบน้ำแล้วคลุมตัวเองไว้แน่นๆแล้วค่อยพูดขึ้น“ฉันเสร็จแล้ว เธออุ้มฉันออกไปได้แล้ว”
หล่อนก็ยังตื่นเต้นไม่หาย
เขาเปิดประตูเห็นหล่อนออกมาจากไอน้ำเวลา5ปีนี้ทำไรหล่อนไม่ได้เลย
เขารู้สึกจุดๆหนึ่งของร่างกายเจ็บปวด
นี่เป็นผู้หญิงของเขา!
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: แค้นรักสามีตัวร้าย