แค้นรักสามีตัวร้าย นิยาย บท 78

บทที่ 78 เธอคิดว่าตัวเองเป็นอะไร

เขมิกาคิดว่าตัวเองฟังผิด

โทรศัพท์เขามีผู้หญิงมารับได้ไง

โทรศัพท์เขา เขารักจะเป็นจะตาย เขมิกาเคยอยากจับแต่เขาก็ยังไม่ได้ให้ วันนี้ผู้หญิงนี้ดันจับได้

ไม่สิ!

ผู้หญิงคนนั้นพูดว่าอะไร?

พวกเขาอยู่ที่โรงแรมHilton

เขมิการีบเปิดผ้าห่มออกแล้วกระโดดลงเตียงรีบออกไปด้านนอก

บอดี้การ์ดเฝ้าห้ามหล่อนไว้ ยังไงๆพฤกษ์ก็ไม่ปล่อยเขมิกาไป

“คุณเขมิการ่างกายคุณยังอ่อนแอกลับไปพักผ่อนครับ”

เขมิกาพูดอย่างใจร้อน

“ฉันต้องออกไป พฤกษ์ บุริศร์ได้รับอันตราย”

“อะไรนะ?”

พฤกษ์รู้สึกแปลกๆ บุริศร์ไม่ได้โทรมาหาพฤกษ์เลย

“คุณรอก่อน ผมไปโทรศัพท์”

พฤกษ์ได้โทรต่อหน้าเขมิกา

นรมนเห็นสายของพฤกษ์ก็รู้อยู่แก่ใจหล่อนยิ้มแล้วทิ้งโทรศัพท์เข้าไปในผ้าห่มให้มันดังและดับไปเอง

บุริศร์ไม่มีนิสัยที่ไม่รับโทรศัพท์ พฤกษ์เลยรีบโทรไปอีกสาย

แบบนี้เขมิกาก็ยิ่งรีบร้อนหน่ะสิ

ไม่รับโทรศัพท์?

หรือว่าทำกันแล้ว?

ไม่!

เขมิการอมา5ปียังไม่ได้เลย ทำไมถึงจะให้ผู้หญิงหน้าไหนไม่รู้มาได้ก่อน?

เขมิการีบดันเขาออกแล้ววิ่งไป

ตอนนี้พฤกษ์ก็ไม่กล้ารีรอ รีบวิ่งตามไป

“คุณเขมิกา เดี๋ยวผมจะขับรถไป คุณรู้ว่าท่านประธานอยู่ไหนมั้ย?”

“น่าจะอยู่โรงแรมHilton”

เขมิกาไม่กล้าขึ้นรถพฤกษ์

พฤกษ์นั้นเป็นคนของบุริศร์ ถ้าเขารู้ว่าบุริศร์ทำไรอยู่ พฤกษ์จะรั้งเขมิกาเองแล้วแน่ๆ

พฤกษ์ได้ยินว่าโรมแรมHiltonก็เข้าใจไรบางอย่างพฤกษ์รู้ว่าเขากับหล่อนอยู่ด้วยกันตอนเจอครั้งล่าสุด

“คุณเขมิกาอยู่ที่โรงพยาบาลไว้ก็ได้แล้ว ฝั่งท่านประธานผมจัดการเอง”

พฤกษ์กะว่าจะจับตัวเขมิกาไว้แต่เขมิกาใช้แรงจากไหนไม่รู้ดันตัวพฤกษ์ออกแล้ววิ่งออกไปโบกแท็กซี่

พฤกษ์ไม่ได้ทรงตัวดีๆเลยไปชนใส่หน้าเคาน์เตอร์ เอวนี่โอ้ยยย แต่ก็ไม่ใช่เวลามาร้องเจ็บ

ถ้าทำเรื่องดีๆของเขาพังนี่ ถึงจะมีเป็น10หัวก็ไม่พอเขาตัดหรอก

พฤกษ์รีบวิ่งตามขึ้นไปแต่เขมิกาไปไวเกินพฤกษ์จึงรีบตามไปและหวังว่าจะไม่เกิดเรื่อง

นรมนเห็นว่าโทรศัพท์ไม่มีเสียงแล้วก็เลยลบประวัติโทรที่พฤกษ์โทรมา

เวลานี้เขาผูกผ้าเช็ดตัวออกมาจากห้องน้ำ

ผมที่เปียกน้ำไหลเป็นหยดๆเขาทำเพียงสะดับผม น้ำหยดนั้นค่อยๆไหลผ่านไหปลาร้าและต้นคอที่ขาวเนียนและค่อยๆไหลไปจนถึงอกแผงใหญ่ที่เนื้อแน่น

เขาเป็นผู้ชายที่รักษาหุ่นมาก

นรมนอดกลืนน้ำลายไม่ได้

ถึงแม้จะผ่านไป5ปี หล่อนก็ยังรู้สึกหุ่นเขาดีอยู่ดี

เขาเห็นหล่อนทำหน้าแบบนี้จุงได้กระตุกยิ้ม

“พอใจมั้ย? คุณนรมน?”

เขามาตรงหน้าหล่อนกลิ่นฮอร์โมนฟุ้งซ่าน

หล่อนรีบหายใจเข้าออกแรงๆอยากเบือนหน้าหนีก็จงใจเกินไปหล่อนเลยอยู่นิ่งให้ร่างกายที่เร้าร้อนเข้าใกล้มาเรื่อยๆ

หล่อนแอบเบือนไปเล็กน้อย

เขามองก็ไม่ได้พูดไร “กินเสร็จยัง?”

“อืม”

หล่อนพยักหน้าเหมือนเด็กประถมที่ไม่กล้าพูดจาอะไร รู้สึกว่าหล่อนเองก็ไม่รู้จะพูดอะไรด้วย

“ตื่นเต้น?”

จุดนี้เขานึกไม่ถึง

ยังไงทั้งสองก็นอนด้วยกันตั้ง3ปีแล้ว เขาคิดไม่ออกจริงๆว่าหล่อนจะเขินอาย

หล่อนอยากเงยหน้าพูดว่าไม่ ใครจะไปรู้ว่าเขานั้นอยู่ตรงหน้าหล่อนใกล้มากจนปากของทั้งสองแตะโดนกัน

“ตูบ” เสียงเดียว เขารู้สึกตัวเองทนไม่ไหวแล้ว

เขารีบดันตัวหล่อนนอนราบแล้วจูบอย่างดูดดื่ม

หล่อนรู้สึกงง

นี่ไม่ใช่ว่าหล่อนกะจะเปิดก่อนหรอ!

เขาเหมือนภูเขาที่ทับอยู่บนตัวหล่อนร่างกายที่เร่าร้อนที่จะทำให้หล่อนละลาย

หล่อนรู้สึกเคลิ้มไปด้วย

เขารีบเอาลิ้นเข้าไปชิมรสหวานในโพรงปากหล่อน