แค้นรักสามีตัวร้าย นิยาย บท 82

บทที่ 82 ไม่มีผล​กระทบต่อฉัน

"ป้าโอ"

นรมน​อยากอธิบาย​บางอย่างกับป้าโอ​ แต่ป้าโอกลับให้ความเยือกเย็น​กับเธอเท่านั้น

ดูท่าป้าโอได้โกรธแล้วจริงๆ

นรมนถอนหายใจ​ ไม่รู้ว่าเธอจะทำอย่างไรดีกับบุริศร์ที่ตัดสินใจโดยพลการเช่นนี้

เธอเข้ามาในห้องครัวคนเดียว​ กะจะทำอะไรมากินสักหน่อย​ แต่ในครัวไม่มีอะไรเลย​ โดยเฉพาะ​ตู้เย็น​ว่างเปล่า​ไม่มีอะไรสักอย่าง

บ้านตระกูล​โตเล็กที่ใหญ่โต​เช่นนี้เป็นไปได้ไงไม่มีเครื่อง​เทศอะไรสักอย่าง?

สิ่งเดียวที่อธิบาย​ได้ก็คือป้าโอเริ่มเกลียด​เธอ​ และไม่อยากให้เธออยู่ในบ้านตระกูล​โตเล็กอีกต่อไป

นรมนรู้สึกหมดคำพูดจริงๆ

เธอหยิบโทรศัพท์​มือถือ​ออกมา​ และสั่งอาหารที่แอพpandaมาหนึ่งชุด

ระหว่าง​ที่​รออาหารมา​  นรมนก็ออกแบบภาพต่อในห้องรับแขก​

 ความจริงความคิดของบุริศร์ใกล้เคียง​กับของเธอมาก​ อย่างน้อยก็คำนึงถึง​ความปลอดภัย​ ความสวยงามภายนอกเป็นหลัก​ สมัยนี้การตลาดรถยนต์​มีการแข่งขัน​ที่ดุเดือด​มาก​ อีกอย่างคนสมัยนี้มีความนิยมสูงขึ้น​ คนจึงต้องการรถยนต์​เพิ่มมากขึ้น​ ไม่ใช่เหมือน​แต่ก่อนที่เป็นแค่ยางพาหนะนำทางเท่านั้น​ แต่ต้องสบาย​ และทันสมัยด้วย

นรมนรู้ดีรถยน​ต์ของบ้านตระกูล​โตเล็กมุ่งเป้าไปที่วัยรุ่น​ แน่นอนภายนอกต้องสวยงาม​และทันสมัย​ แต่ว่าตอนนี้รถยนต์​มันต้องมีรายละเอียด​ต่างๆมากมาย​ อยากสร้าง​นวัตกรรม​ใหม่​ไม่​ใช่เรื่องง่ายเลยสักนิด

เธอคิดจนหัวจะระเบิด​ และออกแบบภาพหลายภาพวางไว้ข้างๆ​ พอเธอจะหยิบขึ้นมาดู ปรากฏ​ว่า​ภาพพวกนั้นหายไปแล้ว

 หายไปไหนแล้ว?

  นรมนขมวดคิ้ว​

 นี่บ้านตระกูล​โตเล็ก​ เป็นไปไม่ได้ที่จะมีโจรเข้ามาขโมย​ภาพออกแบบของเธอ

นรมนมองดูรอบๆ​ สังเกต​เห็นป้าโอกำลังรดน้ำต้นไม้อยู่ห่างจากไม่ไกล​ เธอขมวดคิ้ว​ขึ้นมา

 "ป้าโอ​ ป้าเห็นภาพวาดของฉันรึเปล่า?"

นรมนเข็นรถเข็น​เเละตรงเข้าไป​ ถามอย่างอ่อนโยนและ​สุภาพ​มาก

แต่ว่าป้าโอทำเหมือนไม่ได้ยินที่นรมนถาม​ เธอยังคงรดน้ำต้นไม้ต่อไป​ ไม่สนใจนรมนสักนิด

นี่เป็นครั้งแรกที่อยู่ในบ้านตระกูล​โตเล็กมาแล้วป้าโอทำตัวเย็น​ชากับเธอได้ถึงเพียงนี้

ย้อนกลับไปคิดดูเมื่อก่อน ป้าโอเป็นคนที่มีเมตตาอ่อนโยน​มาก​ แต่ตอนนี้​ป้าเธอเปลี่ยนไป​แล้ว? ป้าโอได้เปลี่ยนไป​จริง?  หรือตั้งแต่แรกจุดยืนของพวกเขาสองคนก็ต่างกัน?

 นรมนจ้องหน้าป้าโอแล้วพูดว่า"เธอไม่ชอบฉันก็ไม่เป็นไร​ แต่นั่นมันเป็นภาพออกแบบที่บุริศร์ต้องการ​ หากเธอคิดว่าทำเช่นนี้แล้วจะให้ฉันขายหน้าต่อบุริศร์แล้วก็​ เธอคิดผิดไปแล้ว​ จากบุริศร์ไป​ และเสียบริษัท​ฮัวยูกรุ๊ปจำกัดไป​ ฉันยังสามารถกลับไปทำดีไซน์​เนอร์​H' Jที่อเมริกา​ได้​ ไม่มีผลกระทบ​อะไรต่อฉัน​ แต่หากบุริศร์เสียรายได้ครั้งนี้ไป​ บริษัท​ฮัวยูกรุ๊ปจำกัดต้องสูญเสีย​เงินเท่าไหร่เธอลองคิดดูเองเถอะ​"

 พูดจบ​ นรมนก็ไม่สนใจป้าโอจะมีปฎิกิริยา​อย่างไร​ เข็นรถเข็น​เข้าไปในห้องทันที 

สีหน้าป้าโอดูแย่มาก​ แต่ก็คิดทบทวน​อย่างรอบคอบ​

 คนส่งอาหารมาแล้ว​ นรมนเข็นรถเข็น​ออกไปรับ​ เห็นภาพออกแบบของตัวเองวางไว้บนโต๊ะเรียบร้อย​ 

 เธอมองหน้าป้าโอ​ ป้าโอยังคงยุ่งๆ​ ทำเหมือนไม่รู้ไม่ชี้​ แต่ว่านรมนรู้ดี​ ความพยายาม​ที่ป้าโอปกป้องบุริศร์ยังไม่มีการเปลี่ยนแปลง​เลยสักนิก

 นรมนเก็บภาพออกแบบไว้อย่างดี​ เธอลืมเรื่องนี้ไปจนหมดสิ้น

  ป้าโอมองนรมนกำลังเก็บภาพออกแบบและเอาไปเก็บไว้ในห้อง​ เธอคิดในใจ​ ไม่รู้​ว่าเธอจะเอาเรื่องนี้ไปบอกกับบุริศร์รึเปล่า​

หากเธอไปบอกเรื่องนี้กับบุริศร์จริง​ งั้นบุริศร์จะโทษจะโกรธ​เธออีกครั้งรึเปล่า?

ป้าโอขมวดคิ้ว​

 เธอรีบโทรศัพท์​ไปหาบุริศร์

 "ท่านประธาน​บุริศร์  คุณหนูแคทเธอรีออกแบบภาพในห้องรับแขก​ แต่อาจถูกลมพัดไปอยู่ใต้เก้าอี้​คนทำความสะอาด​ของเราก็ไม่รู้​ จึงทิ้งลงไปที่ถังขยะ​ พอเห็นคุณหนูแคทเธอรีกำลังหา​ ฉันถึงรู้เรื่องนี้​ และรีบตามคนหากลับมา​ แต่ว่าไม่รู้ว่าคุณ​หนูแคทเธอรีจะโกรธ​มั้ย  ท่านบอกว่าไม่ให้ฉันยุ่งเรื่องของเธอ​ เพราะฉะนั้น​ฉันจึงมารายงานให้กับท่านประธาน​ทราบ"

ป้าโอพูดอย่างระมัดระวัง​

บุริศร์เป็นคนฉลาดมาก​ เขารู้ทันทีว่าเกิดอะไรขึ้น​ แต่เห็นแก่ป้าโอที่ทำงานอย่างลำบาก จึงไม่เปิดโปง​

" รู้แล้ว หลังเลิกงานฉันจะซื้อของขวัญ​เพื่อเป็นการขอโทษ​เธอแล้วกัน"

บุริศร์พูดอย่างใจเย็น​

 ป้าโอพูดอย่างเกรงใจ​ว่า"คุณ​ผู้ชาย​ ฉันรบกวน​เธอแล้วใช่ไหม?"

 "ไม่มีอะไร​ ป้าโอ​ อย่าไปมองแคทเธอรีอย่างนั้น​ เธอเป็นคนดีคนนึงเลยนะ"

 "อ๋อ"

  ป้าโอตอบรับ​ และวางสายทันที

 บุริศร์ไม่ได้ต่อว่าอะไรเธอ​ คงยังแคร์​แม่นมคนนี้ของตัวเองอยู่​ ป้าโอจึงรู้สึกสบายใจขึ้นมา

แค่บุริศร์ไม่โกรธ​เธอเรื่องนี้​ งั้นเธอก็สบายใจมากแล้ว​ ส่วนแคทเธอรี  เธอไม่แคร์​และไม่สนใจเลยสักนิด

นรมนกะจะออกมาเอาของนิดหน่อย​ ไม่คิดว่าจะมาได้ยินป้าโอกำลังคุยโทรศัพท์​อยู่

 เธอรู้สึก​อยากหัวเราะ​มาก

  ต้องรีบไปรายงานยกับบุริศร์ด่วนเช่นนี้​ ก็เพื่ออยากเลี่ยงความ​ผิดที่ตัวเองก่อ​ นอกจากเธอก็ไม่มีใครแล้ว

  ทำไมเมื่อก่อนจึงไม่รู้​ว่าป้าโอเป็นคนที่นกสองหัวนกสามหัวเช่นนี้นะ?

ในความพยายามของป้าโอที่คอยปกป้องบุริศร์ในจุดนี้​ ป้าโอทำได้ดีทีเดียว​ แต่สำหรับการกระของเธอที่มีต่อคนอื่น​ นรมนไม่ค่อยเห็นชอบด้วยเท่าไหร่

เธอรู้สึกว่าสามปีที่อยู่ในบ้านตระกูล​โตเล็กมา​ เธออยู่อย่างสูญเปล่า​

  หรือว่าในใจเธอและในสายตาเธอมีแต่บุริศร์คนเดียว​เท่านั้น​ จึงไม่ได้สังเกต​นิสัยใจคอ​ของคนรอบๆตัว

นรมนผิดหวังมาก​ เธอไม่อยากไปเจอกับป้าโออีกแล้ว​ เธอกลับไปที่โต๊ะ​ทำงานและตั้งใจทำงานอีกครั้ง

 เวลาค่อยๆผ่านไปทุกนาที​ ในที่สุดเวลากลางคืนก็มาถึงอย่างไม่รู้​ตัว​

 นรมนได้ยินหน้าห้องมีคนเคาะ​ประตู​ เธอนิ่งไปสักพัก​ ถึงรู้ตัวว่าเวลานี้เป็นเวลาหัวค่ำแล้ว​ พระอาทิตย์​ที่กำลังตกดินส่องแสงเข้ามาในห้อง​ ทำให้เกิดภาพที่สวยงาม

 เสียงเคาะประตู​ยังคงดังอยู่