แค้นรักสามีตัวร้าย นิยาย บท 82
บทที่ 82 ไม่มีผลกระทบต่อฉัน
"ป้าโอ"
นรมนอยากอธิบายบางอย่างกับป้าโอ แต่ป้าโอกลับให้ความเยือกเย็นกับเธอเท่านั้น
ดูท่าป้าโอได้โกรธแล้วจริงๆ
นรมนถอนหายใจ ไม่รู้ว่าเธอจะทำอย่างไรดีกับบุริศร์ที่ตัดสินใจโดยพลการเช่นนี้
เธอเข้ามาในห้องครัวคนเดียว กะจะทำอะไรมากินสักหน่อย แต่ในครัวไม่มีอะไรเลย โดยเฉพาะตู้เย็นว่างเปล่าไม่มีอะไรสักอย่าง
บ้านตระกูลโตเล็กที่ใหญ่โตเช่นนี้เป็นไปได้ไงไม่มีเครื่องเทศอะไรสักอย่าง?
สิ่งเดียวที่อธิบายได้ก็คือป้าโอเริ่มเกลียดเธอ และไม่อยากให้เธออยู่ในบ้านตระกูลโตเล็กอีกต่อไป
นรมนรู้สึกหมดคำพูดจริงๆ
เธอหยิบโทรศัพท์มือถือออกมา และสั่งอาหารที่แอพpandaมาหนึ่งชุด
ระหว่างที่รออาหารมา นรมนก็ออกแบบภาพต่อในห้องรับแขก
ความจริงความคิดของบุริศร์ใกล้เคียงกับของเธอมาก อย่างน้อยก็คำนึงถึงความปลอดภัย ความสวยงามภายนอกเป็นหลัก สมัยนี้การตลาดรถยนต์มีการแข่งขันที่ดุเดือดมาก อีกอย่างคนสมัยนี้มีความนิยมสูงขึ้น คนจึงต้องการรถยนต์เพิ่มมากขึ้น ไม่ใช่เหมือนแต่ก่อนที่เป็นแค่ยางพาหนะนำทางเท่านั้น แต่ต้องสบาย และทันสมัยด้วย
นรมนรู้ดีรถยนต์ของบ้านตระกูลโตเล็กมุ่งเป้าไปที่วัยรุ่น แน่นอนภายนอกต้องสวยงามและทันสมัย แต่ว่าตอนนี้รถยนต์มันต้องมีรายละเอียดต่างๆมากมาย อยากสร้างนวัตกรรมใหม่ไม่ใช่เรื่องง่ายเลยสักนิด
เธอคิดจนหัวจะระเบิด และออกแบบภาพหลายภาพวางไว้ข้างๆ พอเธอจะหยิบขึ้นมาดู ปรากฏว่าภาพพวกนั้นหายไปแล้ว
หายไปไหนแล้ว?
นรมนขมวดคิ้ว
นี่บ้านตระกูลโตเล็ก เป็นไปไม่ได้ที่จะมีโจรเข้ามาขโมยภาพออกแบบของเธอ
นรมนมองดูรอบๆ สังเกตเห็นป้าโอกำลังรดน้ำต้นไม้อยู่ห่างจากไม่ไกล เธอขมวดคิ้วขึ้นมา
"ป้าโอ ป้าเห็นภาพวาดของฉันรึเปล่า?"
นรมนเข็นรถเข็นเเละตรงเข้าไป ถามอย่างอ่อนโยนและสุภาพมาก
แต่ว่าป้าโอทำเหมือนไม่ได้ยินที่นรมนถาม เธอยังคงรดน้ำต้นไม้ต่อไป ไม่สนใจนรมนสักนิด
นี่เป็นครั้งแรกที่อยู่ในบ้านตระกูลโตเล็กมาแล้วป้าโอทำตัวเย็นชากับเธอได้ถึงเพียงนี้
ย้อนกลับไปคิดดูเมื่อก่อน ป้าโอเป็นคนที่มีเมตตาอ่อนโยนมาก แต่ตอนนี้ป้าเธอเปลี่ยนไปแล้ว? ป้าโอได้เปลี่ยนไปจริง? หรือตั้งแต่แรกจุดยืนของพวกเขาสองคนก็ต่างกัน?
นรมนจ้องหน้าป้าโอแล้วพูดว่า"เธอไม่ชอบฉันก็ไม่เป็นไร แต่นั่นมันเป็นภาพออกแบบที่บุริศร์ต้องการ หากเธอคิดว่าทำเช่นนี้แล้วจะให้ฉันขายหน้าต่อบุริศร์แล้วก็ เธอคิดผิดไปแล้ว จากบุริศร์ไป และเสียบริษัทฮัวยูกรุ๊ปจำกัดไป ฉันยังสามารถกลับไปทำดีไซน์เนอร์H' Jที่อเมริกาได้ ไม่มีผลกระทบอะไรต่อฉัน แต่หากบุริศร์เสียรายได้ครั้งนี้ไป บริษัทฮัวยูกรุ๊ปจำกัดต้องสูญเสียเงินเท่าไหร่เธอลองคิดดูเองเถอะ"
พูดจบ นรมนก็ไม่สนใจป้าโอจะมีปฎิกิริยาอย่างไร เข็นรถเข็นเข้าไปในห้องทันที
สีหน้าป้าโอดูแย่มาก แต่ก็คิดทบทวนอย่างรอบคอบ
คนส่งอาหารมาแล้ว นรมนเข็นรถเข็นออกไปรับ เห็นภาพออกแบบของตัวเองวางไว้บนโต๊ะเรียบร้อย
เธอมองหน้าป้าโอ ป้าโอยังคงยุ่งๆ ทำเหมือนไม่รู้ไม่ชี้ แต่ว่านรมนรู้ดี ความพยายามที่ป้าโอปกป้องบุริศร์ยังไม่มีการเปลี่ยนแปลงเลยสักนิก
นรมนเก็บภาพออกแบบไว้อย่างดี เธอลืมเรื่องนี้ไปจนหมดสิ้น
ป้าโอมองนรมนกำลังเก็บภาพออกแบบและเอาไปเก็บไว้ในห้อง เธอคิดในใจ ไม่รู้ว่าเธอจะเอาเรื่องนี้ไปบอกกับบุริศร์รึเปล่า
หากเธอไปบอกเรื่องนี้กับบุริศร์จริง งั้นบุริศร์จะโทษจะโกรธเธออีกครั้งรึเปล่า?
ป้าโอขมวดคิ้ว
เธอรีบโทรศัพท์ไปหาบุริศร์
"ท่านประธานบุริศร์ คุณหนูแคทเธอรีออกแบบภาพในห้องรับแขก แต่อาจถูกลมพัดไปอยู่ใต้เก้าอี้คนทำความสะอาดของเราก็ไม่รู้ จึงทิ้งลงไปที่ถังขยะ พอเห็นคุณหนูแคทเธอรีกำลังหา ฉันถึงรู้เรื่องนี้ และรีบตามคนหากลับมา แต่ว่าไม่รู้ว่าคุณหนูแคทเธอรีจะโกรธมั้ย ท่านบอกว่าไม่ให้ฉันยุ่งเรื่องของเธอ เพราะฉะนั้นฉันจึงมารายงานให้กับท่านประธานทราบ"
ป้าโอพูดอย่างระมัดระวัง
บุริศร์เป็นคนฉลาดมาก เขารู้ทันทีว่าเกิดอะไรขึ้น แต่เห็นแก่ป้าโอที่ทำงานอย่างลำบาก จึงไม่เปิดโปง
" รู้แล้ว หลังเลิกงานฉันจะซื้อของขวัญเพื่อเป็นการขอโทษเธอแล้วกัน"
บุริศร์พูดอย่างใจเย็น
ป้าโอพูดอย่างเกรงใจว่า"คุณผู้ชาย ฉันรบกวนเธอแล้วใช่ไหม?"
"ไม่มีอะไร ป้าโอ อย่าไปมองแคทเธอรีอย่างนั้น เธอเป็นคนดีคนนึงเลยนะ"
"อ๋อ"
ป้าโอตอบรับ และวางสายทันที
บุริศร์ไม่ได้ต่อว่าอะไรเธอ คงยังแคร์แม่นมคนนี้ของตัวเองอยู่ ป้าโอจึงรู้สึกสบายใจขึ้นมา
แค่บุริศร์ไม่โกรธเธอเรื่องนี้ งั้นเธอก็สบายใจมากแล้ว ส่วนแคทเธอรี เธอไม่แคร์และไม่สนใจเลยสักนิด
นรมนกะจะออกมาเอาของนิดหน่อย ไม่คิดว่าจะมาได้ยินป้าโอกำลังคุยโทรศัพท์อยู่
เธอรู้สึกอยากหัวเราะมาก
ต้องรีบไปรายงานยกับบุริศร์ด่วนเช่นนี้ ก็เพื่ออยากเลี่ยงความผิดที่ตัวเองก่อ นอกจากเธอก็ไม่มีใครแล้ว
ทำไมเมื่อก่อนจึงไม่รู้ว่าป้าโอเป็นคนที่นกสองหัวนกสามหัวเช่นนี้นะ?
ในความพยายามของป้าโอที่คอยปกป้องบุริศร์ในจุดนี้ ป้าโอทำได้ดีทีเดียว แต่สำหรับการกระของเธอที่มีต่อคนอื่น นรมนไม่ค่อยเห็นชอบด้วยเท่าไหร่
เธอรู้สึกว่าสามปีที่อยู่ในบ้านตระกูลโตเล็กมา เธออยู่อย่างสูญเปล่า
หรือว่าในใจเธอและในสายตาเธอมีแต่บุริศร์คนเดียวเท่านั้น จึงไม่ได้สังเกตนิสัยใจคอของคนรอบๆตัว
นรมนผิดหวังมาก เธอไม่อยากไปเจอกับป้าโออีกแล้ว เธอกลับไปที่โต๊ะทำงานและตั้งใจทำงานอีกครั้ง
เวลาค่อยๆผ่านไปทุกนาที ในที่สุดเวลากลางคืนก็มาถึงอย่างไม่รู้ตัว
นรมนได้ยินหน้าห้องมีคนเคาะประตู เธอนิ่งไปสักพัก ถึงรู้ตัวว่าเวลานี้เป็นเวลาหัวค่ำแล้ว พระอาทิตย์ที่กำลังตกดินส่องแสงเข้ามาในห้อง ทำให้เกิดภาพที่สวยงาม
เสียงเคาะประตูยังคงดังอยู่
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: แค้นรักสามีตัวร้าย