แค้นรักสามีตัวร้าย นิยาย บท 83

บทที่ 83 คุณชายเจตต์ให้เกียรติ​ตัวเองด้วย

ความจริงนรมนกะจะยุติ​เรื่องทั้งหมด​ ไม่คิดที่จะเอาเรื่องกับคนแก่​ ที่สำคัญเธอไม่อยากสร้างศัตรู​ แต่ป้าโอไม่ได้คิดเช่นนี้นะสิ

พอเปลี่ยน​หน้ากลับมา​  ก็เหมือนเปลี่ยน​ไปเป็นอีกคน​ ปฎิกิริยา​ที่ป้าโอทำกับเธอไม่เหมือนเมื่อก่อนที่ทำกับเธออย่างคุณ​นายแล้ว  แต่กลับทำสีหน้าที่รังเกียจ​ใส่เธออย่างกะผู้หญิง​จิ้งจอกข้างนอก

ธิดายังจะพูดอะไรต่อ​อีก​ แต่กลับถูกนรมนห้ามไว้ "ป้าโอ​ ฉันลืมบอกเธอไปว่า​ เมื่อครู่​ฉันโทรหาบุริศร์  ยังไม่ได้วางสาย"

พูดอยู่​ นรมนก็เอามือถือ​เข้าไปในกระเป๋า​ หันหลังแล้วเข็นรถเข็น​เข้าไปในห้อง

ป้าโออึ้งกิมกี่​

อะไรนะ?

คุณ​ผู้ชายได้ยินสิ่งที่เธอพูดทั้งหมดหรือ?

ป้าโอตื่นตกใจขึ้นมาอย่างกระทันหัน​

เธอรีบโทรหาบุริศร์​  แต่สายของบุริศร์ไม่ว่างตลอด

ป้าโอกลัวเหลือเกิน​

แย่แล้ว​ แย่แล้ว

บุริศร์ต้องโทษ​เธอแน่ๆ

แคทเธอรีไอ้สารเลว​ แกมันเหี้ยจริงๆ

ป้าโอจ้องหลังของนรมนอย่างสายตาโหดเหี้ยม​ เธอไม่อำพรางสายตาที่โหดเหี้ยม​เลยแม้แต่น้อย

นรมนไม่สนใจสักนิด​ ขอแค่ได้อยู่​อย่างสงบชั่วคราวก็ยังดี

ธิดาอยู่ใต้คำสั่งของนรมนไปทำอาหารแล้ว

ตั้งแต่วันนั้นเป็นต้นไปบุริศร์ก็ไม่กลับมาที่บ้านตระกูล​โตเล็กอีกเลย​ เหมือนนอนที่บริษัท​มาตลอด

หลังใช้เวลาสิบวันกู้ชีพบริษัท​ฮัวยูกรุ๊ปจำกัด​ ความสูญเสีย​ก็ได้ถูกลดลงน้อยที่สุด​ ส่วนบุริศร์ก็ได้ดำเนิน​ธุรกิจ​

ใหญ่​ และกู้เอกสารที่ถูกรวดไหลออกไปข้างนอกกลับมา​ ทำให้หุ้นส่วนในบริษัท​พวกนั้นหยุดหาเรื่องสักที

ใช้เวลาสิบวันในการพักฟื้น​ ขาของนรมนก็หายสนิท​แล้ว​ หลังหมอตรวจ​เสร็จ​บอกว่าไม่มีปัญหา​

ในเวลาสิบวันนี้​ ถึงแม้บ้านตระกูล​โตเล็กดูขึ้นไปจะเงียบสงบเหมือนไม่มีอะไร​ แต่นรมนรู้ดี​ ธิดากับป้าโอทะเลาะ​กันไม่ว่าจะทะเลาะ​กันอย่างเปิดเผยหรือทะเลาะ​กันอย่างลับๆมันน่าจะถึงร้อยครั้งได้​มั้ง น่าเสียดายทั้งคู่ต่างดุเดือดอย่าง​ไม่มีใครยอมใคร​ ใครก็กดขี่ข่มเหง​ใครไม่ได้

สำหรับนรมน​ ไม่มีอะไรกระทบ​ถึงเธอ

กานต์​ยังคงวีดีโอ​คอล​กับเธอทุกคืน

ไอ้เด็กหนุ่มตากแดดจนดำแล้ว​ แต่นิสัย​ร่าเริง​ขึ้นมาก​ ดูออกว่าเขาชอบการฝึกฝน​พิเศษ​ของทางโน้น​ ส่วนกิจจาก็วีดีโอคอลกับเธอพร้อม​กับกานต์​ด้วย​ ช่างเป็นเด็กน่ารักและร่าเริง​มาก

ในที่สุดก็สามารถ​ทิ้งรถเข็น​ไปได้​ นรมนดีใจมาก​ เธออยากออกไปสูดอากาศ​ข้างนอกเหลือ​เกิน   

ขืนอยู่ในบ้านตระกูล​โตเล็กอีก​ เธอคงต้องเบื่อตายแน่ๆเลย

นรมนเปลี่ยน​ชุดธรรมดา​ เพิ่งเดินออกมาจากห้องนอนก็เห็นธิดาเดินมาจากข้างนอกเข้ามาข้างใน

"คุณ​หนูนรมนจะออกไปข้างนอกหรือ?"

"อืม  ออกไปเดินเล่น​ ทำไมหรือ?"

สิบวันที่ผ่านมานี้นรมนทำกับธิดาอย่างเย็นชา​ ธิดา ไม่ใส่ใจ​ เธอพูดอย่างมีมารยาท​ว่า"ไม่มีอะไร​ คุณ​หนูนรมนจะไปไหน? ฉันไปขับรถ"

"ฉันอยากเดินเล่น​คนเดียว"

นรมนไม่ชินกับมีคนคอยติดตาม

แต่ว่าธิดายังคงยืนยันหนักแน่น​

" คุณ​หนูนรมน​ ฉันอยู่อย่างไร้ตัวตนมาก​ ท่านประธาน​บุริศร์ให้ฉันมาอยู่ข้างกายเธอ​ ก็เพื่อปกป้อ​งเธอ​ ขออนุญาต​ให้ฉันติด​ตามคุณ​ไปด้วย"

ธิดาพูดอย่างจริงใจมาก

นรมนไม่อยากให้เธอลำบากใจ​ จึงจำใจพยักหน้า​ และให้ธิดาขับรถออกไป

ส่วนป้าโอยังคงทำตัวเหมือนหนูใต้ดิน​ ที่พยายาม​หาทุกวิธี​ทาง​ในการลงมืออย่างลับๆ

นรมนทำเหมือนไม่เห็นเธอ​ ออกไปกับธิดาทันที

อากาศ​ข้างนอกดีจริงๆ​ ขาทั้งสองข้างสามารถ​เหยียบ​กับพื้นดินความรู้​สึกนี้ช่างดีจริงๆ

นรมนและธิดาขับรถมาถึงทะเล​ ไม่คิดว่าจะมาเจอกับ​เจตต์ที่นี่

หลังจากที่จากกันครั้งก่อน​ เจตต์ก็ไม่เคยหานรมนอีกเลย​ วันนี้ได้เจอ​ นรมนยังลังเล​ว่าจะเข้าไปทักทาย​รึเปล่า​ เจตต์กลับพบเห็น​นรมนอย่างกระทันหัน​

"อ้าว​ คนสวย​ คิดถึง​ตายเลย "

เจตต์อ้าแขนก็วิ่ง​ตรงมาหานรมน

ธิดาขมวดคิ้ว​ เธอรีบเข้าไป​ขวางเจตต์ทันที

เจตต์ไม่ทันตั้งตัว​ เขาแบรคช์​ไม่อยู่​ จึงล้มลงไปอยู่ในอกของธิดา วินาทีต่อมาก็ถูกธิดาโยนออกไป

"แมร่ง​ ผู้หญิง​ป่าเถื่อน​มาจากไหนเนี่ย​"

เจตต์ล้มลงไปอย่างกะหมา​ เขาจึงโมโหขึ้นมา

ความจริงนรมนยังเกรงใจ​บ้าง​ แต่พอเห็นสีหน้าที่ตลกของเจตต์ เธอจึงหัวเราะ​ออกมา

เจตต์น้อยใจจนอยากร้องไห้

"แคทเธอรี  ฉันถูกคนทำแบบนี้เธอยังหัวเราะ​ออกมาได้​ เธอไม่กลัวฉันเสียใจ​หรือไง?"

เจตต์ทำท่าทางโอเวอร์แบบ​จับหัวใจตัวเอง​ ทำให้นรมนหัวเราะ​ขึ้น​มาอีกครั้ง

"พอแล้วพอแล้ว​ เธออย่าล้อเล่นอีกเลย​ คนตั้งมากมายมองอยู่​ คุณชายเจตต์เธอยังจะเอาหน้าอีกไหม?"

นรมนเข้าไปพยุงเจตต์ลุกขึ้นมา

เจตต์เข้ามาพิงไหล่ของนรมน