แค้นรักสามีตัวร้าย นิยาย บท 87
บทที่ 87 ต้องให้ผลประโยชน์กับฉันหน่อยใช่ไหม
นรมนรู้ดีว่าแชมป์คิดอย่างไรเกี่ยวกับตัวเอง สายตาแบบนี้เธอคุ้นเคยมาก เธอรู้ดีแชมป์ต้องบอกเรื่องนี้กับบุริศร์แน่นอน แต่ว่ามันจะเป็นไรไปหล่ะ?
เธอไม่แคร์เลยสักนิด
ถึงแม้บุริศร์กำลังจัดการเรื่องวุ่นๆให้เธออยู่ แต่ว่าสิ่งที่เขาติดค้างเธอ และติดค้างลูก มันไม่ใช่แค่เรื่องสองเรื่องก็จะลบเลือนไปได้?
นรมนหันไปมองหน้าแชมป์ และพูดนิ่งๆว่า"กานต์อยู่ไหน?"
บุริศร์ได้บอกเรื่องของกานต์ให้กับแชมป์ล่วงหน้าแล้ว และสั่งเป็นพิเศษว่าต้องดูแลและฝึกซ้อมกานต์เป็นอย่างดี เพราะฉะนั้นเวลาที่นรมนถามถึงกานต์ แชมป์จึงพูดแบบไม่ขัดคำว่า"อยู่ในค่าย เชิญตามฉันมา"
นรมนตามแชมป์ไป
"คนสวย อย่าลืมฉันนะ
เจตต์พูดแบบน่าสงสาร สีหน้าท่าทางทำให้นรมนอยากหัวเราะเหลือเกิน ทำอย่างกับว่าเธอเป็นคนที่ไม่รู้จักบุญคุณคน และไร้ความรับผิดชอบ
" รู้แล้ว รีบกลับไปเถอะ ไม่แน่บุริศร์กำลังคิดหาวิธีที่จะจัดการกับเธออยู่"
นรมนโบกมือ หันหลังไปทันที
เจตต์ทำตาหรี่
บุริศร์จะไม่ทิ้งโอกาสที่จะจัดการกับเขา
โอกาสดีๆได้อยู่ตรงหน้า เขาต้องพยายามจัดการกับเขาแน่นอน
ถึงแม้จะคิดถึงจุดนี้ตั้งแต่แรกแล้ว แต่ว่าเจตต์ไม่เสียใจเลยสักนิด
เขามองหลังที่จากไปของนรมน ในใจก็ยิ้มแย้มขึ้นมา
บุญคุณครั้งนี้ถือว่านรมนติดค้างเขาไว้ เขายิ่งดูแย่เท่าไหร่นรมนก็ยิ่งรู้สึกผิดต่อเขาเท่านั้น?
เจตต์หยิบมือถือออกมาโทรศัพท์ โทรไปหาเลขาของตัวเอง
"เมืองชลธีเป็นไงบ้าง? "
เขาถามแบบสบายๆ แต่สายตาและสีหน้าท่าทางเข้มขรึมมาก
เลขาได้ยินเสียงของเจตต์ พูดเสียงต่ำว่า" คุณชายเจตต์เธอรีบกลับมาเถอะ ตอนนี้คุณท่านโกรธมากๆคนมากมายบอกว่าเธอไปแตะคุณนายบ้านตระกูลทวีทรัพย์ธาดา ตอนนี้คนที่บ้านตระกูลทวีทรัพย์ธาดามาหาถึงที่บ้าน ไม่ว่ายังไงให้คุณท่านส่งตัวเธอออกมา เรื่องนี้ไม่ง่ายซะแล้ว เธอก็รู้ คุณนายบ้านตระกูลทวีทรัพย์ธาดาทั้งสามรุ่นต่างเป็นวีรบุรุษกันทั้งบ้านบ้านตระกูลรัตติกรวรกุล อย่างเราไม่อาจมีเรื่องด้วยจริงๆ แต่ทำไมเธอถึง....... "
คำพูดตอนท้ายถึงแม้เลขาไม่พูด แต่เจตต์ก็เข้าใจดี
ตอนที่ใช้เท้าแตะลงไปไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่าเธอจะเป็นคุณนายบ้านตระกูลทวีทรัพย์ธาดา
บ้านตระกูลทวีทรัพย์ธาดาทั้งตระกูลต่างรับใช้ชาติบ้านเมืองอย่างหาญกล้าผู้ชายทั้งตระกูลต่างเสียสละเพื่อชาติบ้านเมือง เหลือเพียงลูกชายคนเล็กสุดที่ขาหักเป็นผู้สืบทอดบ้านตระกูลทวีทรัพย์ธาดาเท่านั้น คุณนายบ้านตระกูลทวีทรัพย์ธาดามีเกียรติมีชื่อเสียงมาตั้งสามรุ่น ผู้หญิงที่น่ามหัศจรรย์
เช่นนี้ทำไมถึงมาทำเรื่องต้มตุ๋นหล่ะ?ที่สำคัญมองขึ้นไปตั้งใจมุ้งเป้าไปที่นรมน
เจตต์ขมวดคิ้ว
"บุริศร์ไม่พูดอะไร?"
ถึงแม้ เจตต์คิดผลสรุปนี้ออก แต่ก็ยังถามแบบไม่ยอมตายใจว่า
เลขานิ่งไปสักพักพูดว่า"บ้านตระกูลโตเล็กไปขอโทษถึงบ้านตระกูลทวีทรัพย์ธาดาด้วยตัวเอง บอกว่าผู้ออกแบบดีไซเนอร์ของเขาชื่อแคทเธอรีอยู่ในเหตุการณ์พอดีแต่ช่วยคุณนายบ้านตระกูลทวีทรัพย์ธาดาไม่ทัน หลังจากเห็นเธอแตะคุณนายบ้านตระกูลทวีทรัพย์ธาดาต่อหน้าต่อตา สุดท้ายถูกเธอพาตัวไป คุณชายเจตต์ เรื่องนี้เธอทำเกินไป"
หากเป็นเมื่อก่อน เลขาไม่กล้าพูดเช่นนี้ แต่ว่าตอนนี้สถานการณ์มันคับขันจริงๆ
เจตต์ยิ้มอย่างเย็นชาและพูดว่า" วิธีนี้ของบุริศร์คิดจะผลักใส่ความผิดให้กับคนอื่นมันช่างต่ำช้าเสียจริง หากคุณนายไม่ตื่นขึ้นมา ความผิดนี้ฉันคงต้องแบกรับมันต่อไป"
" พูดเช่นนี้คุณชายเจตต์ไม่ได้แตะคุณนายบ้านตระกูลทวีทรัพย์ธาดา?"
เลขามีกำลังใจขึ้นมา
เจตต์กลับหัวเราะพูดว่า"ฉันเป็นคนแตะเอง คนตั้งมากมายเห็นเหตุการณ์"
" คุณชายเจตต์ เธอ..... "
" ช่วยฉันปล่อยข่าวออกไป บอกว่าแคทเธอรีเป็นแฟนฉัน คุณนายบ้านตระกูลทวีทรัพย์ธาดาจะเข้ามาต้มตุ๋นแฟนของฉัน ในฐานะที่ฉันเป็นแฟนของเธอฉันจึงปกป้องแฟนฉันอย่างเต็มที่
ในเมื่อเรื่องนี้บุริศร์ต้องการให้ฉันมาแบกรับความผิดเอง งั้นก็ต้องให้ผลประโยชน์กับฉันหน่อยใช่ไหม?"
เจตต์พูดจบก็ยิ้มแย้มออกมาด้วยความเจ้าเล่ห์
เลขาอึ้งไปทันที
" แฟนหรือ? คุณชายเจตต์ ทำไมเธอ.... "
" ทำตามที่ฉันพูด เรื่องอื่นเธอไม่ต้องสนใจ บอกกับคุณท่าน พรุ่งนี้ฉันก็กลับไปแล้ว วันนี้ฉันมาที่ค่ายฝึกซ้อมของบุริศร์ ยังไงก็ต้องทิ้งอะไรบางอย่างให้กับเขา มิเช่นนั้นเขาคงคิดว่าให้ฉันแบกรับความผิดนี้มันสมควรแล้ว"
เจตต์พูดจบก็วางสายไปทันที จากนั้นก็ด้องๆมองๆเข้าไปข้างในค่ายฝึกซ้อม
รอบๆมีแต่ทหารที่กำลังยืนปฏิบัติการอยู่ พอเห็นท่าทางของเจตต์พวกเขาต่างระวังเขาอย่างมาก ทำไงได้ ตั้งแต่เด็กบุริศร์กับเจตต์ก็สู้กันมาตลอด พวกเขาถูกแกล้งจนกลัวแล้ว
เจตต์ผิวปาก จากนั้นก็จากไปอย่างผ่าเผย
หลังแชมป์รู้ว่าเจตต์กลับไปจึงโล่งใจสุดๆ
นรมนเห็นสีหน้าท่าทางที่หนักใจของเขา จึงยิ้มแย้มอย่างไม่รู้ตัว
"แค่ผู้ชายเจ้าชู้หลายใจคนนึง ถึงกับทำให้พวกเธอต้องเข้มงวดถึงขนาดนี้เลยหรือ?"
แชมป์ได้ยินนรมนพูดเช่นนี้ จึงส่ายหน้าและพูดว่า"คุณหนูนรมนไม่รู้อะไร เจตต์ไม่ใช่แค่ผู้ชายเจ้าชู้ ตอนนั้นตอนที่เขาอยู่ในค่ายทหารเขาบุกรุกเข้าไปในค่ายของศัตรูคนเดียวเชียวนะ ช่วยเพื่อนทหารออกมาตั้งสิบกว่านาย ไม่รู้ทำไมเขาถึงไม่ถูกกับท่านประธานบุริศร์ เป็นอย่างนี้มาโดยตลอด หลังครบเกณฑ์ทหารยิ่งสร้างความเดือดร้อนให้กับเรามาก"
ได้ยินแชมป์พูดแบบนี้ นรมนจึงตกตะลึง ดูไม่ออกว่า เจตต์เก่งกล้าถึงเพียงนี้
" งั้นท่านประท่านบุริศร์ของพวกเธอหล่ะ? เคยเป็นทหารมาก่อน? "
เรื่องนี้นรมนเคยได้ยินมาบ้าง แต่ว่าไม่เคยไปถามไถ่ เพราะเวลาช่วงนั้นบุริศร์ไม่เคยเอ่ยปากพูด
ตอนนี้ได้รู้เรื่องบุศร์ที่ครบเกณฑ์ทหารจากปากเจตต์ จึงทำให้เธออยากเข้าใจชัดเจนให้มากกว่านี้
แชมป์ไม่ได้ปิดบังเธอ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: แค้นรักสามีตัวร้าย